Pakikipagkasundo sa lawyer

“Laura, huy!” Pag ulit na tawag ni Laila kay Laura na tulala pa rin, “sigurado ka ba talaga dito sa balak mo, ang sabi-sabi ay hindi basta-basta nagpapapasok d’yan kung walang appointment.” Nag-aalala nitong tanong.

Pareho silang tumingin sa mataas na building sa harapan nila, “sa tingin mo ba ay pupunta ako rito ng hindi buo ang loob ko? Wala akong oras na pwedeng sayangin, hindi pwedeng magtagal si Daddy sa detention center. Alam mo naman ang sakit niya, hindi siya pwede na ma-stress ng sobra.”

Huminga ng malalim si Laura at taas noo na naglakad papasok sa building, ilang hakbang palang ang nalalakad niya ay agad na siyang hinarang ng nasa front desk.

“Excuse me, ma’am. May appointment po ba kayo?” Nakangiti ang babae, pero alam ni Laura na peke iyon.

Hinawi niya ang nakalugay na buhok ng buo ng confidence, “wala, pero kailangan ko na makausap si Mr. Del Rosario.”

Agad umasim ang timpla ng itsura ng babae, “sorry, ma’am. Pero hindi lang po ka’yo ang nagsabi n’yan, kung gusto n’yo po na makausap si Lawyer Del Rosario ay magpa-appointment nalang po ka’yo.”

“Sandali lang naman, aalis rin ako agad.” Puno ng pagbabakasakali ni Laura na makausap ang lawyer, iyon nalang ang natitira niyang pag-asa para maisalba ang kahit ang daddy nalang niya sa kaso. Wala na siyang pakialam sa pabagsak nilang company, “please, saglit na saglit lang ako.”

Tumingin ang babae mula ulo hanggang paa kay Laura, “Ma’am, umalis na po kayo bago pa ako tumawag ng guard.” Iritado nitong sabi.

“Pero saglit lang naman, kailangan ko lang talaga siyang makausap.” Ilanga raw nalang ay magsisimula na ang hearing ng kaso, hindi siya pwedeng sumuko kung hindi ay makukulong ang daddy niya.

“Kuya, pakilabas naman si miss. Nakakaabala siya, parating na si Mr. Del Rosario baka maabutan pa siya dito.” Sa halip na pakinggan ay tinalikuran lang siya nito.

Agad na lumapit ang guard sa kaniya at hinawakan siya sa braso, “pasensya na miss, pero hindi po kayo pwedeng mangulo dito kami ang mawawalan ng trabaho. Sumama na po kayo sa labas, ‘wag na sana tayong gumawa ng eksena.”

Kahit ayaw ni Laura ay nanatili siyang tahimik at sumama ng tahimik palabas, hindi naman maiwasan na pagtinginan siya ng ibang tao sa lobby.

Nasa tapat na sila ng pintuan ng huminto ang isang sport car na pula sa harapan nila, “M-Ma’am, bilisan n’yo na po na lumabas.” Nagmamadali hinila ng guard si Laura, agad naman niyang naintindihan kung bakit.

Desperado siyang makausap ang lawyer, nanatili siyang nakatayo sa harapan ng sport car at hinintay ang lalaking makalabas sa sasakyan.

Lumabas doon si Lawyer Adan Del Rosario, ang pinakakilalang lawyer. Hindi lang dahil sa magaling siya, marami rin itong property na nakapangalan sa kaniya.

“S-Sorry Sir, nagpipilit po kasi na pumasok si Ma’am. Ilang beses na sinabing hindi pwede dahil wala siyang appointment, pasensya na sir.” Halata ang takot ng guard habang nagpapaliwanag, “ma’am please, sumunod na po kayo sa akin.”

“Sandali lang…”

“It’s fine, pwede mo na siyang bitawan.” Untag nito na parehong kinagulat ng guard at ni Laura.

“Sigurado po ba kayo Sir?” Paninigurado ng guard at marahan na binitawan ang braso ni Laura, “pasensya na ma’am, sumusunod lang ako sa utos. Hindi ko akalain na kilala ka ni Sir.” Yumuko ang guard at iniwan silang dalawa.

“So, should we go to my office Ms. Zapanta?” Malalim ang boses na untag ni Adan, nauna na itong naglakad papunta sa elevator.

Hindi man makapaniwala si Laura ay tahimik siyang sumunod kay Adan, hanggang makasakay sila sa elevator ay hindi siya nagsasalita.

“So, anong ang nangyari para puntahan ako ng unica ija ni Mr. Zapanta?” Pagbasag sa katahimik ni Adan, “balita ko ay nalugi ng 10 billion ang Zapanta’s company, is it true?”

Lihim na naikuyom ni Laura ang kamay niya at tumango, “yes, nalugi ang company namin at wala ng pag-asa na mailigtas pa ang pagbagsak noon. Pero hindi iyon ang pinunta ko rito, Mr. Del Rosario.” Marahan siyang tumikhim para alisin ang wari’y nakabara sa kaniyang lalamunan.

“Gusto ko na ikaw ang humawak sa kaso ng daddy ko, Mr. Del Rosario.”

“Gusto mo na ako ang maging lawyer ng daddy mo? Aware ka ba kung magkano ang talent f*e ko, Miss. Zapanta?” Seryosong tanong ni Adan ng walang halong pangungutya sa boses nito.

Saglit na natigilan si Laura, alam niyang wala siyang sapat na pera para bayaran ang lalaking kausap hanggang sa dulo ng kaso. Pero ayaw niyang masayang ang pagkakataon na meron siya ngayon, “w-wala akong sapat na pera, pero gagawin ko lahat para pumayag ka na kunin ang kaso ni Daddy.”

“Lahat?” Napangisi si Adan dahil sa huling sinabi niya, “sigurado ka na kaya mo na gawin ang lahat para kunin ko ang kaso ng daddy mo? Paano kung iba ang bagay na hilingin ko, kaya mo kayang ibigay?” Tinignan ni Adan ng diretso sa mata si Laura.

Ang mga kamay ni Adan ay nagsimulang haplusin ang pisngi niya.

Paulit-ulit na napalunok ng laway si Laura dahil doon, “O-Oo, kaya ko na ibigay ang gusto mo para sa kaso ng daddy ko.”

Sa pagkakataon na iyon ay tumawa si Adan at tinignan siya ng namamangha, “you really amaze me, Ms. Zapanta. Sure then, I will help you.” Yumuko siya at nilapit ang bibig sa tenga ng Laura, “but from now on, you’re my woman.”