Imbitasyon mula kay Adan

Napamulat si Laura sa sunod-sunod na vibrate ng cellphone niya, agad niya itong kinuha at sinagot ang tawag.

"Nasaan ka?" Galit ang boses na tanong ng nasa kabilang linya, walang iba kundi ang ex niyang si Elijah.

"Ano naman sa iyo?" Paos ang boses ni Laura, dahan-dahan siyang tumayo ngunit agad gumuhit ang sakit sa pagkababae niya at maging sa balakang.

"Kasama mo ba ang lawyer na yun?! Sabihin mo, anong ginagawa nyo ngayon?" Hindi nagbago ang tono ng boses ni Elijah, mataas pa rin na parang galit na galit kay Laura.

Napalinga naman si Laura sa paligid, wala kahit anino ng lalaking nakaniig ang andoon.

Malamig na rin ang gilid ng kama, patunay na hindi siya tinabihan nito sa pagtulog.

"Hindi ko alam kung bakit tumatawag ka at tinatanong ako ng walang kwentang bagay, hindi ba ikaw na ang nagsabing tapos na tayo? Kung may kasama akong ibang lalaki ngayon at may ginagawa kami ay wala ka na doon, bakit hindi ka magpakasasa sa bago mo?"

"Laura, hindi ko akalain na ganiyan ka na babae. Sana nung una palang ay sinabi mo na, kung lumuhod ka sa harapan ko ay tutulungan ko ang daddy mo." Muling untag ni Elijah sa kabilang linya.

Hindi mapigilan ni Laura na mapatawa ng pagak, naiintindihan na niya kung ano ang ikinagagalit nito.

Sa tagal ng relasyon nila ay walang nangyari sa kanilang dalawa, "sorry not sorry, Elijah. Pero hindi ko gagawin iyon, mas masaya ako sa desisyon ko ngayon. Isa pa ay nakawala ako sa lalaking tulad mo, mabuti nalang talaga at hindi ko binigay ang sarili ko sa iyo." Madiin ang bawat pagbigkas niya ng mga salitang iyon bago pinatay ang tawag.

Pinatay ni Laura ang cellphone niya at hinilamos ang dalawang kamay sa mukha, "anong karapatan niyang pagsalitaan ako ng ganoon, kung hindi dahil sa pinaggagawa niya ay hindi mangyayari ang mga ito. Minahal ko siya ng sobra, hindi ko man lang napansin na ginamit lang niya ako para sa sarili niyang gusto." Unti-unting pumatak ang mga luha ni Laura.

Ilang araw niyang pinigilan ang sarili na umiyak, hanggang maari ay ayaw niyang makita siya ng kahit sino na magmukhang mahina.

Sa apat na taon nilang pagsasama ni Elijah ay binigay niya lahat ng tulong na pwede niyang maibigay.

Napagpasyahan niya nalang muna na umuwi para kahit papano ay makapagpahinga siya ng maayos.

~

Pag pasok palang niya sa bahay ay agad siyang nakatanggap ng sampal muna sa step mother niya.

"Anong sabi ko sayong malanding babae ka?! Ikaw nag magdadala ng malas sa pamilya, sinabi ko nang hindi para sayo ang lalaking iyon pero hindi ka narinig! Tignan mo ngayon kung ano ang ginawa niya sa daddy mo at sa pamilya natin!" Galit na galit nitong sigaw sa kaniya.

Ninamnam niya ang lasa ng dugo sa bibig dahil sa lakas ng sampal, "Tita Janet, ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para ilabas si daddy sa detention center. Hindi mo na kailangan na himudin ng asin kung anong mali na nagawa ko dahil ako mismo ay alam na alam ko yun." Nagpipigil niyang sagot.

Hindi naman niya tinatanggi na malaki ang pagkakamali niya, alam niyang may kasalanan rin siya kung bakit napunta sa ganoong sitwasyon ang ama.

"Kung una palang ay nakinig ka na sa akin, hindi tayo nagmukhang tanga sa mata ng lalaking iyon. Ang tanga mo kasi, sarili mo lang ang pinaniniwalaan mo." Padabog itong naupo sa sofa. "Bilisan mo na gumawa ng paraan, baka unahin mo pa na lumandi ulit."

'Bakit hindi ka rin gumawa ng paraan? Andito ka lang sa bahay at walang ginagawa, puro reklamo lang ang alam at pag gastos ng pera ni daddy?'

Gustong isigaw iyon ni Laura sa kaharap pero pinili niyang lunukin ang mga salitang iyon, sobra na ang pagod na nararamdaman niya para makipag-away.

Tumango lang siya at dumiretso sa kwarto, agad niyang hinubad ang suot at tinignan ang sarili sa salamin.

Puno iyon ng kiss marks at mga bite marks mula kay Adan, tanda na totoong binigay niya ang sarili sa lawyer kapalit ng pagtulong nito sa kaso ng daddy niya.

"You did well, Laura. You did well." Marahan niyang niyakap ang sarili habang paulit-ulit na pinapagaan ang loob.

~

Nangbuksan niya ang cellphone ay sunod-sunod na mensahe mula sa iba't-ibang tao ang natanggap nila.

Isa na roon ang mensahe mula sa kay Adan, agad niya iyon na binuksan at binasa.

"8 tonight at Hotel Dan Paneo, make sure to wear an elegant dress."

Simpleng mensahe pero bolta-boltaheng kuryente ang hatid sa kaniya.

Hindi man niya alam kung ano ang meron sa hotel na iyon at agad siyang tumayo para tignan ang mga dress niya sa tokador.

Mula umpisa ay binigay na niya ang sarili sa lawyer, walang dahilan para magdalawang isip pa siya ngayon.