สิ้นเสียงเธอเดินไปใก้ลเค้าก่อนจะทุบลงที่หน้าอกเค้าดัง ปึก แล้วคว้าเช้ก ฉีกออกเป็นสองส่วน แล้วเอ่ยเสียงสั่นๆ น้ำตาไหลพรากว่า
"ไปตายซะ คุณณัฐฎ์ ชาตินี้อย่าได้พบกันอีก "
ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้อง เปิดลิฟท์ที่รออยู่ออก แล้วกดลงไปชั้นที่1ตามอง ชั้นที่ไล่ลงเรื่อยๆ เธอมาจากชั้น 18 ใช่สิคนรวยอย่างนั้นจะอยู่ห้องธรรมดาได้หรอ
เมื่อลงมาข้างล่าง เธอเดินออกมาอย่างสภาพดูแย่ที่สุด ฟร้อนชำเลืองมองอย่างสนใจ เธอเดินออกไป รอแท้กซี่ข้างนอก ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเธอ น้ำหวานกลั้นน้ำตาไว้ อย่างยากลำบาก 24ปีที่เธอไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใคร ระมัดระวังตัวเองมาดีโดยตลอด กลับต้องมาเจอแบบนี้หรอ เธอเสียใจเหลือเกิน
ณัฐฎ์ ยืนงงอยู่ตรงนั้น อะไรกันวะ แม่งตัวบางๆ ทำไมมือโคตรหนัก ยังดีที่ทุบ ถ้าตบเค้าคงปากแตกแน่ๆ เค้าชงกาแฟก่อนจะคิดถึงเรื่องเมื่อคืน
เมื่อคืนนี้เค้าไปเที่ยวที่The sky ผับหรูอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูง เจ้าของผับเป็นลูกชายเจ้าของตึก ที่นี่หรูหรา มีระดับ คนภายนอกส่วนใหญ่จะไม่มีสิทธิ์เข้าไป แล้วเธอเป็นใคร ดูท่าทางแต่งตัวถึงแม้จะดูดีแต่ก็ไม่ใช่แบรนด์ดัง กระเป๋าที่ถือก็เป็นยี่ห้อธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรมาก เธอเป็นใครวะ ก่อนจะเดินหาโทรศัพท์มือถือที่วางทิ้งไว้ที่ห้องรับแขกเมื่อคืน
ณัฐฎ์ โทรหา วิน เพื่อนสนิท ที่ไปด้วยกันเมื่อคืน แล้ววินก็ยังเป็นเจ้าของร้านอีกด้วย เสียงโทรศัพท์ดัง 2-3กว่าจะรับสาย กริ้งๆๆ
" ณัฐฎ์ มีอะไรวะ โทรมาแต่เช้าเลยวะ "
เสียงงัวเงีย ถามเมื่อรับโทรศัพท์
"วินเมื่อคืน กูกลับกับใครวะ "
เสียงทุ้มถามกลับอย่างลังเล วินตอบก่อนจะนิ่งคิดไปสักพัก
" กลับคนเดียวนะ มึงแยกกะกูตรงที่จอดรถ ประมานตีสองวะ มีไรปะ "
"เมื่อคืนกูเด็ดปีกนางฟ้าได้วะ "
ก่อนจะกดวางโทรศัพท์ไป เเละเดินเข้าไปอาบน้ำ เค้าแสบหลังมากๆ เมื่อคืนยัยตัวดี ข่วนหลังซะไม่มีดี ก่อนจะอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เค้าจำได้ว่า มีผู้หญิงแต่งตัวจัดๆ มาหาเค้าที่รถ แล้วบอกว่าจะฝากเพื่อนกลับบ้านด้วย ในมุมมืดซอกข้างที่จอดรถ เธอคนนั้นคงจำเค้าไม่ได้แน่ๆ จึงเอ่ยปาก ฝากขอเพื่อนกลับบ้านด้วย ก่อนจะผลักผู้หญิงอีกคนมาขึ้นรถหรูของเค้า แล้ววิ่งจากไป เค้าขึ้นมานั่งบนรถ ยังไม่ทันได้สตาร์ทรถด้วยซ้ำ คนข้างๆก็คว้านิ้วขึ้นไปดูดอย่างเมามัน ก่อนจะพูดพึมพำคนเดียว อะไรของเค้าวะ ณัฐฎ์ พลิกหน้าเธอขึ้นมามองใก้ลๆ ผู้หญิงผมสั้นแค่คอ หน้ารูปไข่ ตาปรือ จมูกโด่ง ลองจับดูแล้ว ธรรมชาติมาก ปากอิ่มทาสีชมพูแวววาว ในมือถือกระเป๋าคลัช แบรนด์ดังของสิงค์โปร์ แบบที่สาวออฟฟิศทั่วไปใช้ ร่างบางอยู่ในชุดเดรส แขนกุดสีดำ ดูสวยแบบธรรมดา ไม่สะดุดตา ใส่รองเท้าส้นต่ำอีกด้วย ผู้หญิงประเภทไหนกัน ที่แต่งตัวแบบนี้มาเที่ยวที่นี่ เฉพาะค่าค็อกเทลแก้วนึง ก็ปาไป 4-500 ร้อย แปลกจริงๆ
ณัฐฎ์ ลูบแก้มเบาๆ ก่อนจะตบแก้มเรียกเธอ
"คุณครับ ตื่นๆจะให้ผมไปส่งที่ไหน "
เธอเอามือเค้าไปแนปแก้มก่อนจะ เอ่ยเสียงแหบๆว่า
"หิวน้ำจังเลยค่ะ ร้อนด้วย ช่วยเปิดแอร์ได้ไหมคะ"
เธอเอ่ยแหบแห้ง แต่ยังมีท่าทีสุภาพ ณัฐฎ์ สตาร์ทรถ เร่งแอร์ ก่อนจะขับรถลงมา จากลานจอดรถข้างบน แวะร้านสะดวกซื้อที่เปิดข้างทาง เข้าไปซื้อน้ำดื่มมาให้เธอ เค้าเปิดน้ำใส่หลอดให้เธอ ก่อนจะส่งให้ แล้วคิดในใจ ทำไมเพื่อนถึงทิ้งเพื่อนแบบนี้เจตนาไม่ดีชัดๆ ดีนะที่มาเจอเค้า ถ้าเป็นคนอื่นละ เค้าไม่รู้จะพาเธอไปส่งที่ไหน ทันใดนั้น เธอก็จับมืเค้าไว้ ดึงนิ้วเค้าแล้วจูบที่ปลายนิ้วชี้เบาๆ ก่อนจะดูดดึงนิ้วเค้า
ณัฐฎ์ถึงกับปล่อยเสียงครางออกมา มันดีมากจริงๆ เธอไม่หยุดเท่านั้น เธอยังคว้าคอเค้าลงไป สองสายตาประสานกัน ก่อนที่เธอจะแตะริมฝีปากเธอกับเค้า เเตะเบาๆและเน้นอีกครั้ง ณัฐฎ์ อยากจะหัวเราะจะมีผู้หญิงที่จูบไม่เป็นอีกหรอ ยุคนี้แล้ว ก่อนที่เค้าจะบดริมฝีปากเค้ากับ
เธอ ค่อยๆใช้ลิ้นเลาะเล็มไปจนเธอเปิดปาก จูบที่ใช้ลิ้นดูดดึงจนมีเสียงดังขึ้น แลกน้ำลายกัน เค้าต้องหยุด ณัฐฎ์บอกตัวเอง ก่อนจะหอมที่หน้าผากเธอเพื่อดับอารมณ์
"พอก่อนนะ เอาไว้ค่อยไปต่ออีกแปปเดียว "
เค้าขับรถไปยังคอนโดส่วนตัวใช้เวลาประมาณ 15นาที ที่จอดรถพิเศษของเค้ามีรถจอด อยู่อีกหลายคัน เมื่จอดรถ เค้าประคองเธอขึ้นลิฟต์ไปอย่างระมัดระวัง พิจารณาจากรูปร่าง เธอน่าจะสูงไม่ถึง 170 เตี้ยกว่าเค้าประมาณคืบนึง เธอซุกไซ้ที่คอเค้า ก่อนจะเอามือมากอดคอเค้าแล้วจูบติดๆกันหลายที เค้าถอนหายใจ คิดว่าคืนนี้คงจะสนุกแน่ๆ
เมื่อมาถึงห้อง เค้าถอดรองเท้าออก และถอดให้เธอ ก่อนจะอุ้มเธอมาที่เตียง เสียงกระเป๋าตกดังตุ้บ แต่เค้าไม่สนใจแล้ว จับเธอนอนลง ทาบทับเธอลงไป จูบแล้วจูบเล่าก็ยังไม่พอ มือหนาขยับตัวลุกก่อนจะถอดเดรสสั้นที่ปกปิดร่างกายเธอ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียง เสื้อในสีดำ กับ บิกินี่ตัวบางที่ปิดอะไรไม่มิด เค้าดูดคอขาวผ่อง เม้มไปทั่วเนินอก ที่ดันเสื้อในออกมา ก่อนจะดึงเสื้อในออก นมขาวๆ หัวนมสีชมพูปรากฎตรงหน้า เค้าบีบเคล้น ดูดจนคนโดนดูดร้องครางอืออา ออกมา แล้วขยับค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจน เปล่าเปลือย มือหน้าดึงชั้นในตัวบางออก พบความอวบใหญ่ มีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยขึ้นมาเค้าใช้นิ้วเปิดทาง แต่กลีบดอกไม้คับแน่นยิ่งนัก ก่อนคิดในใจซิงป่าววะ นิ้วร้อนค่อยๆขยับเข้าไป ก่อนจะแหวกเนื้อ ให้ปริออกจากกัน ณัฐฎ์รู้แล้วว่า เธอสดจริงๆ เสียงร้องครางขอร้องจากเค้า ออกจากปากเธอ"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย "เค้าจูบปิดปากสนิท ก่อนจะอ้าขาขาวเล็กให้กว้างขึ้น แล้วทาบทับตัวตนของเค้าที่กำลังแข็งเต็มที่ สอดใส่เข้าไปในดลีบดอกไม้ที่แย้มอวดเกสรตรงหน้า เค้าค่อยๆกด ลงไปทีละนิดอย่างยากลำบาก เธอฟิตมาก เสียงร้องครางเบา"เจ็บๆ "ณัฐฎ์ ปลอบ "คนดีจ๋า เบาๆแล้
ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น มาจนวันนี้ผ่านมาถึง 1เดือนเต็มแล้ว น้ำหวานยังใช้ชีวิตปกติ ร่องรอยบนร่างกายหายไปตามกาลเวลา แต่บาดแผลในจิตใจยังคงอยู่ น้ำหวานคิดเสมอว่าเธอต้องลืม อย่าไปจำ แค่ฝันร้ายเท่านั้น แม้อีกเสี้ยวนึงในความรู้สึกจะอดคิดถึงเค้าไม่ได้ ผู้ชายคนแรกของเธอเค้ายังคงดูดีมีความสุข ภาพความหวานที่เค้าและนางเอกละครชื่อดังไปทานอาหารด้วยกัน มีให้เห็นประปรายตามเพจข่า ก้อสซิปดารา มุก มณีรัตน์ นางเอกสาวที่เป็นคู่ควงเค้า ทั้งสวย รวย และดัง จนแฟนคลับฟินกันเป็นแถว เธอให้สัมภาษณ์ ว่าณัฐฏ์ เป็นแค่เพื่อนที่เพิ่งรู้จักกัน เค้ามาจีบเธอหรือเปล่า ให้ไปถามเค้า ก่อนจะปิดปากหัวเราะอย่างน่ารักระหว่างเธอกับเมย์ มองดูคล้ายคลื่นใต้น้ำอันสงบราบเรียบ แต่มีความคุกรุ่นในจิตใจ ใจนึงน้ำหวานอยากจะถามเมย์เหลือเกินว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอ แต่เธอก็คิดว่าอยากให้เรื่องแบบนี้จบอย่างนี้ดีแล้ว คนแบบเมย์ถ้าทำแบบนี้ได้ก็คงไม่ใช่คนดีนัก อย่าไปยุ่งอย่าเข้าใก้ลจะดีกว่า เธอกับเมย์ดึงไม่เคยคุยกันอย่างสนิทใจอีกเลยตั้งแต่วันนั้น และน้ำหวานเองก็ไม่ไปเที่ยว ไม่ดื่มเหล้าอีกเลยวิว เดินเข้ามาในห้องพักพนักงาน ที่น้ำหวานนั่งพักอยู่ก
ณัฐฎ์ มองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เค้าจำได้แล้วผู้หญิงคนนี้ที่ทิ้งนางฟ้าไว้กับเค้า อีกฝ่ายก็มองเค้าอย่างตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเธอจะจำเค้าได้หรอกเธอคงมองว่าเค้าเป็นไฮโซที่มากับดาราสาวต่างหาก เสียงมุกเรียกเค้า เธอจึงลุกออกไป ณัฐฎ์ลุกขึ้นเดินไปยืนข้างๆมุก เธอยื่นกระเป๋าใบหรูหนังแลมป์ อะไหล่เงินรมดำ ราคา เกือบๆสองแสนส่งให้เค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"มุกเอาใบนี้นะคะ ณัฐฎ์ว่าสวยไหมคะ "เค้าพยักหน้าส่งๆไป แล้วควักกระเป๋ายื่นบัตรเครดิตการ์ดส่งให้เธอ พนักงานชายคนนั้นเดินไปที่เคาเตอร์ด้านหลัง พร้อมยื่นสลิปมาให้เค้าเซ็นต์ณัฐฎ์จ่ายไปแล้ว สองแสนสำหรับค่าตอบแทนเมื่อคืน หวังว่าเธอคงจะพอใจ และไม่ขอเพิ่มอีก ไม่อย่างนั้นคงจะต้องบ้ายบาย โบกมือลาสถานะคู่ควงน้ำหวานยืนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอกับเค้ามาเจอกันจนได้ เอ้ะ ไม่ใช่เจอสิ เธอเห็นเค้าต่างหาก ห่างออกไป ไม่ถึงสองเมตรเท่านั้น เค้ายืนหันหลังอยู่ กับผู้หญิงของเค้า มาซื้อกระเป๋าใบนั้น ราคาสองแสนเชียว ค่าตัวเธอก็ประมานนั้นไม่ใช่หรอ น้ำหวานข่มใจกัดปาก กลั้นน้ำตา ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องพักพนักงานอีกครั้ง วิวเงยข้างขึ้นมอง"สวยจิงๆอย่างที่วิวบอกไหม หวา
แขนขาวคว้าแขนเธอไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงทักทาย"สวัสดีครับ น้ำหวาน เจอกันซะทีนะ "เค้าเรียกชื่อเธอใช่ไหม น้ำหวานยืนตกตะลึงอยู่ จนเค้าจับแขนเธอเรียกชื่อเธอ น้ำหวานเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ"คุณมีอะไรกับฉันคะ "กลั้นใจถามไปแล้ว สมองเธอขาวโพลนไปหมดแล้ว เธออึ้งมากๆ เค้ามาหา อยู่ตรงหน้าเธอใช่ไหม เสียงเค้าตอบกลับมา"ผมต้องคุยกับคุณ ห้องคุณชั้นอะไร "เค้าถามพลางกดล็อกรถ และดึงแขนเธอเข้ามาในอาคาร เธอเดินเข้ามาในอาคาร แล้วควานหาคีย์การ์ดแบบงง ก่อนจะเปิดประตูตึกเข้าไป"เราคุยกันห้องรับแขกก็ได้ค่ะ "น้ำหวานสะบัดแขนออกจากมือเค้า แล้วเดินนำไปที่โซฟามุมรับแขก ณัฐฎ์ โมโหขึ้นมาทันที กัดฟันถามเธอว่า"แน่ใจนะว่าคุณจะคุยที่นี่ "ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ ที่มีคนเดินขึ้นลง 2-3คนแล้ว มองมาที่เธอ น้ำหวานถอนหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เธออยู่ที่นี่มาปีกว่า ไม่เคยมีใครมาห้องเธอสักคน เค้าเป็นคนแรก ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น มือบางกดลิฟต์ ที่นี่มี 7ชั้น เธออยู่ชั้น 5 ก่อนจะเดินเข้าไป กดปิดประตูน้ำหวานพาเค้ามาถึงห้องพัก ห้องพักขนาด ใหญ่ 7X5เมตร มันใหญ่มากสำหรับเธอ แต่มันคงเล็กมากสำหรับเค้า ของในห้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของ
ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไปคุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนก
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
ณัฐฎ์จูงมือน้ำหวานออกมาจากห้อง ที่หน้าล้อบบี้มีแขกหลายคนมองอย่างสนใจ คุณณัฐฎ์ ไฮโซหนุ่ม คนที่มีข่าวกับนางเอกสาว มาเที่ยวที่นี่กับผู้หญิง ท่าทางจะเป็นนักศึกษา บางคนมองอย่างอยากรู้อยากเห็น บางคนแอบถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวท่าทางสดชื่นมากๆหลังจากได้อาบน้ำและผ่อนคลายนอนหลับพักสักครู่ จึงพากันไปทานอาหาร เมื่อช่วงหัวค่ำ ก่อนที่จะลงจากรถ เค้าส่งกระเป๋าสตางค์เค้าให้เธอ"จะซื้ออะไรใช้เงินพี่นะหวาน" ตอนแรกเธอไม่อยากรับ เค้ายัดใส่มือเธอแล้วบอกว่า"ใช้เงินพี่นะ เงินพี่ก็เหมือนเงินหวาน "เธอรับไว้แล้วก้าวลงจากรถ ณัฐฎ์เดินจูงมือมาตลอดทาง บางจังหวะก็โอบไหล่ กอดคอ อย่างสนิทสนม"กินอะไรเลือกนะ "เค้าบอก "หวานอยากกินทุกอย่าง หวานหิวมาก ""กินเยอะๆจะได้กลับไปให้พี่กินหวานอีก "เค้าแหย่เธอ "หวานสั่งผ้ดไทกุ้ง กระเพาะปลา หมูสะต๊ะ ข้าวหน้าเป็ด "เธอหันมาถามเค้า" พอไหมคะ " เค้าพยักหน้า แล้วเปิดขวดน้ำเปล่าให้เธอ ระหว่างรออาหาร เธอดูไอจีของตัวเอง แต่ไม่ได้อัพอะไรลงไป ณัฐฎ์กดถ่ายรูปร้านอาหาร แล้วเช็กอิน ตลาดโต้รุ่งหัวหิน เพื่อนๆเข้ามาคอมเม้นท์ เค้าอ่าน แต่ไม่ตอบอะไร เมื่ออาหารมาถึงเธอแบ่งอาหารใส่จาน
ณัฐฎ์ เปิดประตูรถเข้ามานั่ง หน้าหล่อมีแต่เหงื่อชุ่ม ผมที่เซ็ทมาเมื่อเช้าเปียกชุ่มจนหมดความเนี้ยบ เค้าเร่งแอร์ น้ำหวานส่งทิชชูให้ซับหน้า แต่เค้ากลับขยับหน้าเข้ามาใก้ล แล้วให้เธอซับเหงื่อแทนน้ำหวานอมยิ้มกับอาการออดอ้อนนั้น แล้วลงมือทำให้อย่างนุ่มนวล แล้วบอกเธอว่า" นี่จะสี่โมงเย็นแล้ว ค้างที่นี่นะหวาน คืนนี้ไปตลาดโต้รุ่ง หาของกินกันนะคะ"น้ำหวานพยักหน้ารับ เค้าขับรถออกไปจากหน้าสถานที่ก่อสร้าง แล้วหาบูติก โฮเต็ล"พี่ร้อนอยากอาบน้ำ เอาไว้แดดร่มกว่านี้แล้วค่อยไปเดินเล่นนะ "เมื่อมาถึงห้องพัก บ้านเดี่ยวริมทะเล มีสวนสวยปกปิดบ้านแต่ละหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว ณัฐฎ์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เธอเดินไปนั่งโซฟาเบดชมวิวสวน แล้วเผลอหลับไปในที่สุดกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กับตัวเย็นๆมาสัมผัสที่แก้ม น้ำหวานลืมตามอง ร่างสูงใหญ่ ผิวขาวผ่องก้มตัวลงมาหอมเธอ น้ำหวานขยับตัวลุกขึ้น เค้าจึงขยับมานั่งข้างเธอ กอดเธอไว้ แล้วจูบเบาๆที่แก้มนวล สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ซุกไซ้ใบที่ใบหูขาวสะอาด เลาะลงมาที่คอขาวนวล ขบเม้มเบา เลียลำคออีกครั้งแล้ววกขึ้นมาที่ปากอิ่มจูบเม้มเพื่อให้เธอเปิกปากให้เค้าสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในปาก ดูดกิ
วันนี้เธอได้หยุดติดกันสองวัน ซึ่งปกติเเล้วเธอจะทำงานห้าวันหยุด1วัน สลับกันไป แต่ว่า มีคนในร้านลาบ่อยๆ น้ำหวานก็เลยไปแทนตลอด จนพี่โจเห็นตารางงานเมื่อวานนี้ว่าเธอทำงานติดต่อกันมา 14วันแล้ว นางเลยวีนคนที่ลาบ่อยๆ แล้วสั่งให้หวานหยุด 2วันติดเธอตั้งใจจะตื่นสาย แต่ก็ทำไม่ได้ ตื่นขึ้นตามเวลาที่เคยตื่น ปั่นผ้าลงในเครื่อง ชงกาแฟ และเปิดข่าวดูไปด้วย ทำงานบ้านกระจุกกระจิก อยู่สักพัก งานบ้านภายในห้องเธอก็เสร็จเรียบร้อย ผ้าตากหลังห้องปรับน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น เธอ ดูโทรศัพท์ เป็นระยะ แต่พี่ณัฐฎ์ ก็ยังไม่โทรมา น้ำหวานจึงเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวหลังจากทำงานบ้านจนเสร็จเสื้อยืดลายกราฟฟิค กางเกงขาสั้น ปล่อยผมที่ยาวประบ่า ทาแป้ง ทาลิปกรอส ดูสวยหวานน่ารักคล้ายเด็ก มัธยม เสียงโทรศัพท์คนที่รอ ดังขึ้น เธอกดรับทันที" พี่อยู่หน้าห้อง "น้ำหวานเปิดประตูออกไป ยิ้มหวานสดใสใส่เค้า ณัฐฎ์ มองภาพนั้น ก่อนจะตกตะลึง เธอน่ารัก สดใส เหลือเกิน เมื่อเข้ามาในห้อง เค้าก็เข้าไปกอดเธอไว้แนบอก กลิ่นหอมอ่อนๆ มือหนาลูบผมเบาๆ เค้าอยากได้มากๆ อวัยวะส่วนกลางลำตัว ขยายขึ้น อย่างองอาจ น้ำหวานรู้สึกถึงสิ่งที่ขยับอยู่บริเวณหน้าท้อง เธอ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไปคุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนก
แขนขาวคว้าแขนเธอไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงทักทาย"สวัสดีครับ น้ำหวาน เจอกันซะทีนะ "เค้าเรียกชื่อเธอใช่ไหม น้ำหวานยืนตกตะลึงอยู่ จนเค้าจับแขนเธอเรียกชื่อเธอ น้ำหวานเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ"คุณมีอะไรกับฉันคะ "กลั้นใจถามไปแล้ว สมองเธอขาวโพลนไปหมดแล้ว เธออึ้งมากๆ เค้ามาหา อยู่ตรงหน้าเธอใช่ไหม เสียงเค้าตอบกลับมา"ผมต้องคุยกับคุณ ห้องคุณชั้นอะไร "เค้าถามพลางกดล็อกรถ และดึงแขนเธอเข้ามาในอาคาร เธอเดินเข้ามาในอาคาร แล้วควานหาคีย์การ์ดแบบงง ก่อนจะเปิดประตูตึกเข้าไป"เราคุยกันห้องรับแขกก็ได้ค่ะ "น้ำหวานสะบัดแขนออกจากมือเค้า แล้วเดินนำไปที่โซฟามุมรับแขก ณัฐฎ์ โมโหขึ้นมาทันที กัดฟันถามเธอว่า"แน่ใจนะว่าคุณจะคุยที่นี่ "ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ ที่มีคนเดินขึ้นลง 2-3คนแล้ว มองมาที่เธอ น้ำหวานถอนหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เธออยู่ที่นี่มาปีกว่า ไม่เคยมีใครมาห้องเธอสักคน เค้าเป็นคนแรก ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น มือบางกดลิฟต์ ที่นี่มี 7ชั้น เธออยู่ชั้น 5 ก่อนจะเดินเข้าไป กดปิดประตูน้ำหวานพาเค้ามาถึงห้องพัก ห้องพักขนาด ใหญ่ 7X5เมตร มันใหญ่มากสำหรับเธอ แต่มันคงเล็กมากสำหรับเค้า ของในห้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของ
ณัฐฎ์ มองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เค้าจำได้แล้วผู้หญิงคนนี้ที่ทิ้งนางฟ้าไว้กับเค้า อีกฝ่ายก็มองเค้าอย่างตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเธอจะจำเค้าได้หรอกเธอคงมองว่าเค้าเป็นไฮโซที่มากับดาราสาวต่างหาก เสียงมุกเรียกเค้า เธอจึงลุกออกไป ณัฐฎ์ลุกขึ้นเดินไปยืนข้างๆมุก เธอยื่นกระเป๋าใบหรูหนังแลมป์ อะไหล่เงินรมดำ ราคา เกือบๆสองแสนส่งให้เค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"มุกเอาใบนี้นะคะ ณัฐฎ์ว่าสวยไหมคะ "เค้าพยักหน้าส่งๆไป แล้วควักกระเป๋ายื่นบัตรเครดิตการ์ดส่งให้เธอ พนักงานชายคนนั้นเดินไปที่เคาเตอร์ด้านหลัง พร้อมยื่นสลิปมาให้เค้าเซ็นต์ณัฐฎ์จ่ายไปแล้ว สองแสนสำหรับค่าตอบแทนเมื่อคืน หวังว่าเธอคงจะพอใจ และไม่ขอเพิ่มอีก ไม่อย่างนั้นคงจะต้องบ้ายบาย โบกมือลาสถานะคู่ควงน้ำหวานยืนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอกับเค้ามาเจอกันจนได้ เอ้ะ ไม่ใช่เจอสิ เธอเห็นเค้าต่างหาก ห่างออกไป ไม่ถึงสองเมตรเท่านั้น เค้ายืนหันหลังอยู่ กับผู้หญิงของเค้า มาซื้อกระเป๋าใบนั้น ราคาสองแสนเชียว ค่าตัวเธอก็ประมานนั้นไม่ใช่หรอ น้ำหวานข่มใจกัดปาก กลั้นน้ำตา ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องพักพนักงานอีกครั้ง วิวเงยข้างขึ้นมอง"สวยจิงๆอย่างที่วิวบอกไหม หวา