ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่
น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไป
คุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนกลางวัน ว่าถ้าได้สักที คงจะดี ตัวเธอได้ตั้งหลายทีไปแล้ว คิดแล้วหน้าก็ยิ่งเเดงขึ้น เธอส่ายหน้าไล่ความคิดอันอ่อนไหว เค้าตามมาเเค่อยากให้เธอรู้เหตุผล ก็เท่านั้นว่าทำไมวันนั้นถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น แค่นั้นเอง
เธอปลอบใจตัวเอง ก่อนจะควักเงินในกระเป๋าออกมานับ เธอต้องรับผิดชอบตัวเองมาตั้งเเต่อายุเพียง 18ปี การไม่เป็นที่ต้องการ ผลักดันให้เธอต้องดูแลตัวเองให้ดีที่สุด น้ำหวานจะมีรายจ่ายสำหรับตัวเองวันละ 500บาท สำหรับค่ารถ ค่าอาหารทั้งสามมื้อ เวลาที่ไปทำงาน เงินที่เหลือในแต่ละวันจะเป็นเงินโบนัสพิเศษ สำหรับรวบรวมไว้ซื้อของบริจาคหรือทำบุญทุกสิ้นเดือน เธอต้องแพลนอนาคตเพราะเธอไม่มีใครแล้วนอกจากตัวเอง รายรับครึ่งหนึ่งจึงเป็นเงินเก็บของเธอ
น้ำหวานใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม วันนี้มีกระเป๋าที่ลูกค้าจองล่วงหน้าไว้ หลายใบ เธอค่อนข้างยุ่งที่จะต้องเตรียมกระเป๋าเพื่อส่งลูกค้า คุณแป้ง เจ้านายของเธอสั่งให้วิวมาเรียกเธอ ออกไปหน้าโชว์รูมเดี๋ยวนี้ ขณะที่เธอกำลังเตรียมการ์ดของกระเป๋า น้ำหวานแปลกใจมาก ที่คุณแป้งเรียกเธอ ปกติแล้วจะเป็น ผู้จัดการร้านมากกว่าที่จะรับคำสั่งจากคุณแป้ง น้ำหวานเดินออกไป พบว่าที่โซฟารับรองแขก มีคุณแป้ง และ คุณณัฐฎ์ นั่งอยู่ทั้งสองคุยกันอย่างคุ้นเคย เธอขยับเข้าไปใก้ลๆ นั่งบนเข่าเพื่อคุยกับคุณแป้ง เอ่ยถามเสียงกระซิบ
"คุณแป้งเรียกน้ำหวานหรอคะ "
คุณแป้งพยักหน้าก่อนกล่าวตำหนิ
"สวัสดีคุณณัฐฎ์ หรือยัง คุณณัฐฎ์ จะมาสั่งสูท "
น้ำหวานหันไปทางเค้า ก่อนยกมือไหว้อย่างนอบน้อม
"คุณณัฐฎ์ สวัสดีค่ะ " เค้าพยักหน้าให้ก่อนตอบว่า
"สบายดีนะน้ำหวาน " คุณแป้ง งงกับคำตอบของรุ่นน้อง
" รู้จักกันหรอ? "
คุณแป้งเอ่ยขึ้น ณัฐฎ์ พยักหน้า ก่อนเอ่ยติดตลก
" ป๋ามาเปย์บ่อยขนาดนี้ เซลล์จะจำไม่ได้หรอ "
คุณแป้งบอกลูกน้องว่า "ดูแลให้ดีคนนี้ วีวีไอพี เข้าใจไหม " แล้วขอตัวออกไปข้างนอกก่อน
น้ำหวานลุกขึ้น ก่อนจะบอกเสียงสั่นๆว่า
"คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ ดิชั้นจะนำแบบผ้า แบบสูทมาให้เลือกค่ะ"
แล้วเธอก็ลุกออกไป ณัฐฎ์ มองตามอย่างอารมณ์ดี หนีไปเถอะ หนีไปให้รอดละกัน น้ำหวานเดินถือตัวอย่างผ้า และ แบบเสื้อสูท มาส่งให้เค้า
"เชิญคุณลูกค้าเลือกก่อนนะคะ" ณัฐฎ์ ชี้ส่งๆ และชี้แบบสูท แบบไม่ตั้งใจนัก ก่อนจะเอ่ยเสียงดัง
"ผมรีบ ไปวัดตัวกัน"
ณัฐฎ์พูดลอยๆอย่างเอาแต่ใจ ก่อนจะยืนขึ้น น้ำหวานลุกขึ้นไปตามผู้จัดการร้านมา พี่โจ ชายหนุ่มร่างบึก หวีผมเรียบแป้ล บอกยี่ห้อสาว เดินยิ้มหวาน
"เชิญคุณลูกค้าวัดตัวค่ะ โจกล่าวเสียงหวาน "
ชายหนุ่มตวัดสายตากลับไปหาเสียงนั้น ก่อนจะเอ่ยออกมา
"ผมจะให้น้ำหวานวัดตัวผม ได้ไหม " คำว่าได้ไหม เสียงเย็นมาก โจยิ่มอ่อนๆ พลางเชิญเข้าไปด้านใน
"เชิญคุณลูกค้าเลยค่ะ น้องน้ำหวานมาวัดตัวคุณลูกค้าเดี๋ยวนี้"
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
วันนี้เธอได้หยุดติดกันสองวัน ซึ่งปกติเเล้วเธอจะทำงานห้าวันหยุด1วัน สลับกันไป แต่ว่า มีคนในร้านลาบ่อยๆ น้ำหวานก็เลยไปแทนตลอด จนพี่โจเห็นตารางงานเมื่อวานนี้ว่าเธอทำงานติดต่อกันมา 14วันแล้ว นางเลยวีนคนที่ลาบ่อยๆ แล้วสั่งให้หวานหยุด 2วันติดเธอตั้งใจจะตื่นสาย แต่ก็ทำไม่ได้ ตื่นขึ้นตามเวลาที่เคยตื่น ปั่นผ้าลงในเครื่อง ชงกาแฟ และเปิดข่าวดูไปด้วย ทำงานบ้านกระจุกกระจิก อยู่สักพัก งานบ้านภายในห้องเธอก็เสร็จเรียบร้อย ผ้าตากหลังห้องปรับน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น เธอ ดูโทรศัพท์ เป็นระยะ แต่พี่ณัฐฎ์ ก็ยังไม่โทรมา น้ำหวานจึงเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวหลังจากทำงานบ้านจนเสร็จเสื้อยืดลายกราฟฟิค กางเกงขาสั้น ปล่อยผมที่ยาวประบ่า ทาแป้ง ทาลิปกรอส ดูสวยหวานน่ารักคล้ายเด็ก มัธยม เสียงโทรศัพท์คนที่รอ ดังขึ้น เธอกดรับทันที" พี่อยู่หน้าห้อง "น้ำหวานเปิดประตูออกไป ยิ้มหวานสดใสใส่เค้า ณัฐฎ์ มองภาพนั้น ก่อนจะตกตะลึง เธอน่ารัก สดใส เหลือเกิน เมื่อเข้ามาในห้อง เค้าก็เข้าไปกอดเธอไว้แนบอก กลิ่นหอมอ่อนๆ มือหนาลูบผมเบาๆ เค้าอยากได้มากๆ อวัยวะส่วนกลางลำตัว ขยายขึ้น อย่างองอาจ น้ำหวานรู้สึกถึงสิ่งที่ขยับอยู่บริเวณหน้าท้อง เธอ
ณัฐฎ์ เปิดประตูรถเข้ามานั่ง หน้าหล่อมีแต่เหงื่อชุ่ม ผมที่เซ็ทมาเมื่อเช้าเปียกชุ่มจนหมดความเนี้ยบ เค้าเร่งแอร์ น้ำหวานส่งทิชชูให้ซับหน้า แต่เค้ากลับขยับหน้าเข้ามาใก้ล แล้วให้เธอซับเหงื่อแทนน้ำหวานอมยิ้มกับอาการออดอ้อนนั้น แล้วลงมือทำให้อย่างนุ่มนวล แล้วบอกเธอว่า" นี่จะสี่โมงเย็นแล้ว ค้างที่นี่นะหวาน คืนนี้ไปตลาดโต้รุ่ง หาของกินกันนะคะ"น้ำหวานพยักหน้ารับ เค้าขับรถออกไปจากหน้าสถานที่ก่อสร้าง แล้วหาบูติก โฮเต็ล"พี่ร้อนอยากอาบน้ำ เอาไว้แดดร่มกว่านี้แล้วค่อยไปเดินเล่นนะ "เมื่อมาถึงห้องพัก บ้านเดี่ยวริมทะเล มีสวนสวยปกปิดบ้านแต่ละหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว ณัฐฎ์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เธอเดินไปนั่งโซฟาเบดชมวิวสวน แล้วเผลอหลับไปในที่สุดกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กับตัวเย็นๆมาสัมผัสที่แก้ม น้ำหวานลืมตามอง ร่างสูงใหญ่ ผิวขาวผ่องก้มตัวลงมาหอมเธอ น้ำหวานขยับตัวลุกขึ้น เค้าจึงขยับมานั่งข้างเธอ กอดเธอไว้ แล้วจูบเบาๆที่แก้มนวล สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ซุกไซ้ใบที่ใบหูขาวสะอาด เลาะลงมาที่คอขาวนวล ขบเม้มเบา เลียลำคออีกครั้งแล้ววกขึ้นมาที่ปากอิ่มจูบเม้มเพื่อให้เธอเปิกปากให้เค้าสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในปาก ดูดกิ
ณัฐฎ์จูงมือน้ำหวานออกมาจากห้อง ที่หน้าล้อบบี้มีแขกหลายคนมองอย่างสนใจ คุณณัฐฎ์ ไฮโซหนุ่ม คนที่มีข่าวกับนางเอกสาว มาเที่ยวที่นี่กับผู้หญิง ท่าทางจะเป็นนักศึกษา บางคนมองอย่างอยากรู้อยากเห็น บางคนแอบถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวท่าทางสดชื่นมากๆหลังจากได้อาบน้ำและผ่อนคลายนอนหลับพักสักครู่ จึงพากันไปทานอาหาร เมื่อช่วงหัวค่ำ ก่อนที่จะลงจากรถ เค้าส่งกระเป๋าสตางค์เค้าให้เธอ"จะซื้ออะไรใช้เงินพี่นะหวาน" ตอนแรกเธอไม่อยากรับ เค้ายัดใส่มือเธอแล้วบอกว่า"ใช้เงินพี่นะ เงินพี่ก็เหมือนเงินหวาน "เธอรับไว้แล้วก้าวลงจากรถ ณัฐฎ์เดินจูงมือมาตลอดทาง บางจังหวะก็โอบไหล่ กอดคอ อย่างสนิทสนม"กินอะไรเลือกนะ "เค้าบอก "หวานอยากกินทุกอย่าง หวานหิวมาก ""กินเยอะๆจะได้กลับไปให้พี่กินหวานอีก "เค้าแหย่เธอ "หวานสั่งผ้ดไทกุ้ง กระเพาะปลา หมูสะต๊ะ ข้าวหน้าเป็ด "เธอหันมาถามเค้า" พอไหมคะ " เค้าพยักหน้า แล้วเปิดขวดน้ำเปล่าให้เธอ ระหว่างรออาหาร เธอดูไอจีของตัวเอง แต่ไม่ได้อัพอะไรลงไป ณัฐฎ์กดถ่ายรูปร้านอาหาร แล้วเช็กอิน ตลาดโต้รุ่งหัวหิน เพื่อนๆเข้ามาคอมเม้นท์ เค้าอ่าน แต่ไม่ตอบอะไร เมื่ออาหารมาถึงเธอแบ่งอาหารใส่จาน
น้ำหวาน ลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก เธอปวดหัวเหมือนจะระเบิด นี่มันแย่มาก มากๆจริงๆ มือบางค่อยๆควานหาโทรศัพท์มือถือมาดูเวลา กี่โมงแล้วเนี่ย ก่อนจะด่าตัวเองในใจ ต่อไปนี้ ฉันจะไม่ดื่มอีกแล้ว ค็อกเทลสีหวาน แต่เมาแล้วปวดหัวมาก ถึงมากที่สุด มือสะเปะสะปะ ไปโดนอวัยวะบางอย่างข้างตัวตาที่ยังไม่เปิดสนิท กลับสะดุ้งเฮือกอีกครั้ง ก่อนจะรีบเอามืออุดปากก่อนที่เสียงกรี้ดจะหลุดออกจากปาก ที่นี่ที่ไหน น้ำหวานกวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ห้องนอนขนาดใหญ่ติดวอลเปเปอร์สีครีม ดูหรูหรา แต่อบอุ่น ปลายเตียงมีโซฟาขนาดใหญ่วางอยู่ ผนังห้องแขวนจอทีวีขนาดใหญ่ไว้ เธอหันไปมองคนข้างๆที่กำลังหลับสนิท เค้าขาวมาก เสี้ยวหน้าดูคล้ายคนจีน หรือ ฮ่องกง มากกว่าคนไทย น้ำหวานละสายตาจากเค้า กลั้นน้ำตาที่กำลังไหลออกมาเงียบๆเมื่อคืนเธอไปเที่ยวกับเพื่อนที่ทำงาน บนผับที่อยู่บนตึกสูง เธอได้บัตรกำนัลมาจากลูกค้าที่ร้าน เธอทำงานเป็นพนักงานขาย ของร้าน แบรนด์เนมชื่อดังในห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพ เธอทำงานที่นี่มานานกว่า3ปีแล้ว เริ่มจากพนักงานฝึกหัดที่คอยเสริฟน้ำ ดูแลลูกค้า จนได้มาเป็นเซลล์เบอร์ต้นๆของช้อป ด้วยหน้าตา กิริยามารยาท
สิ้นเสียงเธอเดินไปใก้ลเค้าก่อนจะทุบลงที่หน้าอกเค้าดัง ปึก แล้วคว้าเช้ก ฉีกออกเป็นสองส่วน แล้วเอ่ยเสียงสั่นๆ น้ำตาไหลพรากว่า"ไปตายซะ คุณณัฐฎ์ ชาตินี้อย่าได้พบกันอีก "ก่อนจะวิ่งออกมาจากห้อง เปิดลิฟท์ที่รออยู่ออก แล้วกดลงไปชั้นที่1ตามอง ชั้นที่ไล่ลงเรื่อยๆ เธอมาจากชั้น 18 ใช่สิคนรวยอย่างนั้นจะอยู่ห้องธรรมดาได้หรอเมื่อลงมาข้างล่าง เธอเดินออกมาอย่างสภาพดูแย่ที่สุด ฟร้อนชำเลืองมองอย่างสนใจ เธอเดินออกไป รอแท้กซี่ข้างนอก ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเธอ น้ำหวานกลั้นน้ำตาไว้ อย่างยากลำบาก 24ปีที่เธอไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใคร ระมัดระวังตัวเองมาดีโดยตลอด กลับต้องมาเจอแบบนี้หรอ เธอเสียใจเหลือเกินณัฐฎ์ ยืนงงอยู่ตรงนั้น อะไรกันวะ แม่งตัวบางๆ ทำไมมือโคตรหนัก ยังดีที่ทุบ ถ้าตบเค้าคงปากแตกแน่ๆ เค้าชงกาแฟก่อนจะคิดถึงเรื่องเมื่อคืนเมื่อคืนนี้เค้าไปเที่ยวที่The sky ผับหรูอยู่บนดาดฟ้าของตึกสูง เจ้าของผับเป็นลูกชายเจ้าของตึก ที่นี่หรูหรา มีระดับ คนภายนอกส่วนใหญ่จะไม่มีสิทธิ์เข้าไป แล้วเธอเป็นใคร ดูท่าทางแต่งตัวถึงแม้จะดูดีแต่ก็ไม่ใช่แบรนด์ดัง กระเป๋าที่ถือก็เป็นยี่ห้อธรรมดาไม่ได้หรูหราอะไรมาก เธอเป็นใครวะ ก่อนจะ
ณัฐฎ์จูงมือน้ำหวานออกมาจากห้อง ที่หน้าล้อบบี้มีแขกหลายคนมองอย่างสนใจ คุณณัฐฎ์ ไฮโซหนุ่ม คนที่มีข่าวกับนางเอกสาว มาเที่ยวที่นี่กับผู้หญิง ท่าทางจะเป็นนักศึกษา บางคนมองอย่างอยากรู้อยากเห็น บางคนแอบถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวท่าทางสดชื่นมากๆหลังจากได้อาบน้ำและผ่อนคลายนอนหลับพักสักครู่ จึงพากันไปทานอาหาร เมื่อช่วงหัวค่ำ ก่อนที่จะลงจากรถ เค้าส่งกระเป๋าสตางค์เค้าให้เธอ"จะซื้ออะไรใช้เงินพี่นะหวาน" ตอนแรกเธอไม่อยากรับ เค้ายัดใส่มือเธอแล้วบอกว่า"ใช้เงินพี่นะ เงินพี่ก็เหมือนเงินหวาน "เธอรับไว้แล้วก้าวลงจากรถ ณัฐฎ์เดินจูงมือมาตลอดทาง บางจังหวะก็โอบไหล่ กอดคอ อย่างสนิทสนม"กินอะไรเลือกนะ "เค้าบอก "หวานอยากกินทุกอย่าง หวานหิวมาก ""กินเยอะๆจะได้กลับไปให้พี่กินหวานอีก "เค้าแหย่เธอ "หวานสั่งผ้ดไทกุ้ง กระเพาะปลา หมูสะต๊ะ ข้าวหน้าเป็ด "เธอหันมาถามเค้า" พอไหมคะ " เค้าพยักหน้า แล้วเปิดขวดน้ำเปล่าให้เธอ ระหว่างรออาหาร เธอดูไอจีของตัวเอง แต่ไม่ได้อัพอะไรลงไป ณัฐฎ์กดถ่ายรูปร้านอาหาร แล้วเช็กอิน ตลาดโต้รุ่งหัวหิน เพื่อนๆเข้ามาคอมเม้นท์ เค้าอ่าน แต่ไม่ตอบอะไร เมื่ออาหารมาถึงเธอแบ่งอาหารใส่จาน
ณัฐฎ์ เปิดประตูรถเข้ามานั่ง หน้าหล่อมีแต่เหงื่อชุ่ม ผมที่เซ็ทมาเมื่อเช้าเปียกชุ่มจนหมดความเนี้ยบ เค้าเร่งแอร์ น้ำหวานส่งทิชชูให้ซับหน้า แต่เค้ากลับขยับหน้าเข้ามาใก้ล แล้วให้เธอซับเหงื่อแทนน้ำหวานอมยิ้มกับอาการออดอ้อนนั้น แล้วลงมือทำให้อย่างนุ่มนวล แล้วบอกเธอว่า" นี่จะสี่โมงเย็นแล้ว ค้างที่นี่นะหวาน คืนนี้ไปตลาดโต้รุ่ง หาของกินกันนะคะ"น้ำหวานพยักหน้ารับ เค้าขับรถออกไปจากหน้าสถานที่ก่อสร้าง แล้วหาบูติก โฮเต็ล"พี่ร้อนอยากอาบน้ำ เอาไว้แดดร่มกว่านี้แล้วค่อยไปเดินเล่นนะ "เมื่อมาถึงห้องพัก บ้านเดี่ยวริมทะเล มีสวนสวยปกปิดบ้านแต่ละหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว ณัฐฎ์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เธอเดินไปนั่งโซฟาเบดชมวิวสวน แล้วเผลอหลับไปในที่สุดกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กับตัวเย็นๆมาสัมผัสที่แก้ม น้ำหวานลืมตามอง ร่างสูงใหญ่ ผิวขาวผ่องก้มตัวลงมาหอมเธอ น้ำหวานขยับตัวลุกขึ้น เค้าจึงขยับมานั่งข้างเธอ กอดเธอไว้ แล้วจูบเบาๆที่แก้มนวล สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ซุกไซ้ใบที่ใบหูขาวสะอาด เลาะลงมาที่คอขาวนวล ขบเม้มเบา เลียลำคออีกครั้งแล้ววกขึ้นมาที่ปากอิ่มจูบเม้มเพื่อให้เธอเปิกปากให้เค้าสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในปาก ดูดกิ
วันนี้เธอได้หยุดติดกันสองวัน ซึ่งปกติเเล้วเธอจะทำงานห้าวันหยุด1วัน สลับกันไป แต่ว่า มีคนในร้านลาบ่อยๆ น้ำหวานก็เลยไปแทนตลอด จนพี่โจเห็นตารางงานเมื่อวานนี้ว่าเธอทำงานติดต่อกันมา 14วันแล้ว นางเลยวีนคนที่ลาบ่อยๆ แล้วสั่งให้หวานหยุด 2วันติดเธอตั้งใจจะตื่นสาย แต่ก็ทำไม่ได้ ตื่นขึ้นตามเวลาที่เคยตื่น ปั่นผ้าลงในเครื่อง ชงกาแฟ และเปิดข่าวดูไปด้วย ทำงานบ้านกระจุกกระจิก อยู่สักพัก งานบ้านภายในห้องเธอก็เสร็จเรียบร้อย ผ้าตากหลังห้องปรับน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น เธอ ดูโทรศัพท์ เป็นระยะ แต่พี่ณัฐฎ์ ก็ยังไม่โทรมา น้ำหวานจึงเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวหลังจากทำงานบ้านจนเสร็จเสื้อยืดลายกราฟฟิค กางเกงขาสั้น ปล่อยผมที่ยาวประบ่า ทาแป้ง ทาลิปกรอส ดูสวยหวานน่ารักคล้ายเด็ก มัธยม เสียงโทรศัพท์คนที่รอ ดังขึ้น เธอกดรับทันที" พี่อยู่หน้าห้อง "น้ำหวานเปิดประตูออกไป ยิ้มหวานสดใสใส่เค้า ณัฐฎ์ มองภาพนั้น ก่อนจะตกตะลึง เธอน่ารัก สดใส เหลือเกิน เมื่อเข้ามาในห้อง เค้าก็เข้าไปกอดเธอไว้แนบอก กลิ่นหอมอ่อนๆ มือหนาลูบผมเบาๆ เค้าอยากได้มากๆ อวัยวะส่วนกลางลำตัว ขยายขึ้น อย่างองอาจ น้ำหวานรู้สึกถึงสิ่งที่ขยับอยู่บริเวณหน้าท้อง เธอ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไปคุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนก
แขนขาวคว้าแขนเธอไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงทักทาย"สวัสดีครับ น้ำหวาน เจอกันซะทีนะ "เค้าเรียกชื่อเธอใช่ไหม น้ำหวานยืนตกตะลึงอยู่ จนเค้าจับแขนเธอเรียกชื่อเธอ น้ำหวานเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ"คุณมีอะไรกับฉันคะ "กลั้นใจถามไปแล้ว สมองเธอขาวโพลนไปหมดแล้ว เธออึ้งมากๆ เค้ามาหา อยู่ตรงหน้าเธอใช่ไหม เสียงเค้าตอบกลับมา"ผมต้องคุยกับคุณ ห้องคุณชั้นอะไร "เค้าถามพลางกดล็อกรถ และดึงแขนเธอเข้ามาในอาคาร เธอเดินเข้ามาในอาคาร แล้วควานหาคีย์การ์ดแบบงง ก่อนจะเปิดประตูตึกเข้าไป"เราคุยกันห้องรับแขกก็ได้ค่ะ "น้ำหวานสะบัดแขนออกจากมือเค้า แล้วเดินนำไปที่โซฟามุมรับแขก ณัฐฎ์ โมโหขึ้นมาทันที กัดฟันถามเธอว่า"แน่ใจนะว่าคุณจะคุยที่นี่ "ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ ที่มีคนเดินขึ้นลง 2-3คนแล้ว มองมาที่เธอ น้ำหวานถอนหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เธออยู่ที่นี่มาปีกว่า ไม่เคยมีใครมาห้องเธอสักคน เค้าเป็นคนแรก ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น มือบางกดลิฟต์ ที่นี่มี 7ชั้น เธออยู่ชั้น 5 ก่อนจะเดินเข้าไป กดปิดประตูน้ำหวานพาเค้ามาถึงห้องพัก ห้องพักขนาด ใหญ่ 7X5เมตร มันใหญ่มากสำหรับเธอ แต่มันคงเล็กมากสำหรับเค้า ของในห้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของ
ณัฐฎ์ มองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เค้าจำได้แล้วผู้หญิงคนนี้ที่ทิ้งนางฟ้าไว้กับเค้า อีกฝ่ายก็มองเค้าอย่างตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเธอจะจำเค้าได้หรอกเธอคงมองว่าเค้าเป็นไฮโซที่มากับดาราสาวต่างหาก เสียงมุกเรียกเค้า เธอจึงลุกออกไป ณัฐฎ์ลุกขึ้นเดินไปยืนข้างๆมุก เธอยื่นกระเป๋าใบหรูหนังแลมป์ อะไหล่เงินรมดำ ราคา เกือบๆสองแสนส่งให้เค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"มุกเอาใบนี้นะคะ ณัฐฎ์ว่าสวยไหมคะ "เค้าพยักหน้าส่งๆไป แล้วควักกระเป๋ายื่นบัตรเครดิตการ์ดส่งให้เธอ พนักงานชายคนนั้นเดินไปที่เคาเตอร์ด้านหลัง พร้อมยื่นสลิปมาให้เค้าเซ็นต์ณัฐฎ์จ่ายไปแล้ว สองแสนสำหรับค่าตอบแทนเมื่อคืน หวังว่าเธอคงจะพอใจ และไม่ขอเพิ่มอีก ไม่อย่างนั้นคงจะต้องบ้ายบาย โบกมือลาสถานะคู่ควงน้ำหวานยืนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอกับเค้ามาเจอกันจนได้ เอ้ะ ไม่ใช่เจอสิ เธอเห็นเค้าต่างหาก ห่างออกไป ไม่ถึงสองเมตรเท่านั้น เค้ายืนหันหลังอยู่ กับผู้หญิงของเค้า มาซื้อกระเป๋าใบนั้น ราคาสองแสนเชียว ค่าตัวเธอก็ประมานนั้นไม่ใช่หรอ น้ำหวานข่มใจกัดปาก กลั้นน้ำตา ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องพักพนักงานอีกครั้ง วิวเงยข้างขึ้นมอง"สวยจิงๆอย่างที่วิวบอกไหม หวา