เมื่อมาถึงห้อง เค้าถอดรองเท้าออก และถอดให้เธอ ก่อนจะอุ้มเธอมาที่เตียง เสียงกระเป๋าตกดังตุ้บ แต่เค้าไม่สนใจแล้ว จับเธอนอนลง ทาบทับเธอลงไป จูบแล้วจูบเล่าก็ยังไม่พอ มือหนาขยับตัวลุกก่อนจะถอดเดรสสั้นที่ปกปิดร่างกายเธอ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียง เสื้อในสีดำ กับ บิกินี่ตัวบางที่ปิดอะไรไม่มิด เค้าดูดคอขาวผ่อง เม้มไปทั่วเนินอก ที่ดันเสื้อในออกมา ก่อนจะดึงเสื้อในออก นมขาวๆ หัวนมสีชมพูปรากฎตรงหน้า เค้าบีบเคล้น ดูดจนคนโดนดูดร้องครางอืออา ออกมา แล้วขยับค่อยๆถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจน เปล่าเปลือย มือหน้าดึงชั้นในตัวบางออก พบความอวบใหญ่ มีกลิ่นหอมอ่อนๆโชยขึ้นมา
เค้าใช้นิ้วเปิดทาง แต่กลีบดอกไม้คับแน่นยิ่งนัก ก่อนคิดในใจซิงป่าววะ นิ้วร้อนค่อยๆขยับเข้าไป ก่อนจะแหวกเนื้อ ให้ปริออกจากกัน ณัฐฎ์รู้แล้วว่า เธอสดจริงๆ เสียงร้องครางขอร้องจากเค้า ออกจากปากเธอ
"ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย "
เค้าจูบปิดปากสนิท ก่อนจะอ้าขาขาวเล็กให้กว้างขึ้น แล้วทาบทับตัวตนของเค้าที่กำลังแข็งเต็มที่ สอดใส่เข้าไปในดลีบดอกไม้ที่แย้มอวดเกสรตรงหน้า เค้าค่อยๆกด ลงไปทีละนิดอย่างยากลำบาก เธอฟิตมาก เสียงร้องครางเบา
"เจ็บๆ "
ณัฐฎ์ ปลอบ "คนดีจ๋า เบาๆแล้วนะ "
แล้วขยับเอวโยกซอยเบาๆ และแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอทั้งตอดทั้งรัดเค้าแน่นมาก ก่อนจะ โยกกด เน้น จนเธอและเค้าไปถึงสวรรค์ด้วยกันถึง3รอบ
เค้าถอนตัวตนออกจากกลีบดอกไม้ น้ำคาวออกมาปนกับเลือดสีแดงชมพู ณัฐฎ์มองอย่างแปลกใจและดีใจที่เค้าเป็นคนแรกของเธอ เค้าลุกขึ้นเอาผ้ามาทำความสะอาด ตัวเธอก่อนที่เค้าจะอาบน้ำ แล้วมาเก็บเสื้อผ้าที่กระจายอยู่เอาไว้บนโซฟา แล้วกอดเธอนอนหลับไป อย่างเหนื่อยอ่อน ในเวลา ตี5แล้ว
น้ำหวานพาร่างกายอันบอบช้ำ ออกมาจากคอนโดแห่งนั้นอย่างยากลำบาก เธอเจ็บร้าวทั้งกายและใจ ปวดหัวตึบๆคล้ายๆมีอะไรมาบีบขมับ
อาการผะอืดผะอมคล้ายจะอาเจียน ทำให้เธอทรมานมาก กว่ายี่สิบนาทีที่อยู่บนรถแท็กซี่ เธอลงจากรถ แล้วตรงดิ่งไปยัง ร้านขายยาใก้ลๆ อพาร์ตเม้นท์ของเธอ ก่อนซื้อยาคุมฉุกเฉินมากินอย่างเร่งด่วน
เธอเดินเข้ามาในห้องพักอย่างคนไร้จิตใจ หลังจากประตูปิดลง น้ำตาที่กลั้นไว้ก็เอ่อท้วมลงมาคล้ายจะทะลักออกมาจากดวงตาที่เคยสดใส เธอถอดชุดเดรสทิ้งถังขยะอย่างไม่ใยดี ก้าวเดินเข้าห้องน้ำ อาบน้ำทั้งชุดชั้นใน ท่ามกลางสายน้ำ เธอก็ทบทวบบางสิ่งบางอย่าง ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้
เธอได้บัตรกำนัลจากคุณวิภาวี เจ้าของตึกหรู ที่มีผับThe sky อยู่ชั้นบนสุด บัตรกำนัลสำหรับเครื่องดื่มมูลค่า ห้าพันบาท มาให้เธอ เธอจึงชวนเพื่อนๆที่ทำงานไป มีเธอ วิว พี่โจ พี่เก้า และ เมย์ 5คน หลังจากห้างปิดประมาณสี่ทุ่ม พวกเธอเปลี่ยนชุดทำงาน ที่ห้างและพากันเดินทางไปประมาณ เกือบ5ทุ่มแล้ว ทุกคนต่างสนุกสนาน สั่งเครื่องดื่มมาเต็มที่ ท้ายที่สุดแล้ว ประมาณเกือบตีสอง เธอดูนาฬิกาที่ผนังร้าน ก่อนจะพยุงตัวเองออกมาเพื่อจะกลับบ้าน เธอบอกลาเพื่อนๆ อย่างมึนงง เธอแค่มึนๆเท่านั้น ไม่ได้เมามากจนจะจำอะไรไม่ได้ เมย์เข้ามาพยุงเธอก่อนจะส่งน้ำเปล่าให้เธอดื่ม อึกสุดท้าย แล้วก็คล้ายๆว่า เมย์พาเธอลงมา ก่อนจะยัดเธอใส่รถเค้านั่นเอง
น้ำหวานรู้แก่ใจแล้วว่า เมย์ เป็นคนทำแบบนี้กับเธอ ยัดเยียดเธอให้กับเค้า คนอย่างคุณ ณัฐฎ์ ไม่จำเป็นสักนิดที่เค้าจะต้องมาวางยา ผู้หญิงอย่างเธอ คู่ควงของเค้าแต่ละคน ไม่ธรรมดาทั้งนั้น น้ำหวานยิ่งคิดยิ่งเสียใจ แม้เธอกับเมย์จะไม่ได้สนิทถึงขนาดเพื่อนรัก แต่ก็ทำงานร่วมกันมากว่า 2ปี เธอทำงานก่อน เมย์ ดังนั้นเธอจึงมีลูกค้ามากกว่า ในขณะที่เมย์อายุมากกว่า แต่ไม่ยอมให้เรียกว่า พี่ เพราะเธอเคยทำงานแบบนี้จากแบรนด์อื่นมาก่อนกว่า 3ปี แล้วจึงมาสมัครที่นี่ เมย์คงไม่พอใจเธอหลายเรื่อง ถึงได้ทำแบบนี้กับเธอ ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ
เธอออกมาจากห้องน้ำ เช็ดผมอย่างล่องลอย ก่อนจะแต่งเสื้อผ้าง่ายๆ ดื่มเกลือแร่ ขวดหนึ่ง และหลับตาลงอย่างอ่อนเพลียในเวลาใก้ลเที่ยงวันแล้ว เธอได้แต่คิดว่า มันจะเป็นแค่ฝัน ฝันร้ายเท่านั้น เมื่อตื่นขึ้นมา เธอจะลืมมันให้หมด ฝันร้ายที่ทำร้ายจิตใจเธอมากเหลือเกิน ว่าทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ เธอหลับไป เธอฝันถึงเค้า ผู้ชายหน้าตี๋คนนั้น ในฝัน เธอจูบที่มือเค้า ออดอ้อนขอร้องเค้า ให้เค้าทำกับเธอ เธอจูบปากเค้า ปากหนาที่จูบเก่งมากๆจนเธอเคลิ้มตัวสั่นไปหมด เธอรู้สึก ว่าเธอกำลังฝันดี ผู้ชายที่ชื่อ ณัฐฎ์ ดิเรกกุล กำลังจูบเธอ กอดเธอ ร่วมรักกับเธออย่างเร่าร้อน เสียงของเค้า กลิ่นของเค้า ฝังอยู่ในส่วนลึกของสมองเธอ เธอคิดว่า เธอกำลังฝันดี
ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น มาจนวันนี้ผ่านมาถึง 1เดือนเต็มแล้ว น้ำหวานยังใช้ชีวิตปกติ ร่องรอยบนร่างกายหายไปตามกาลเวลา แต่บาดแผลในจิตใจยังคงอยู่ น้ำหวานคิดเสมอว่าเธอต้องลืม อย่าไปจำ แค่ฝันร้ายเท่านั้น แม้อีกเสี้ยวนึงในความรู้สึกจะอดคิดถึงเค้าไม่ได้ ผู้ชายคนแรกของเธอเค้ายังคงดูดีมีความสุข ภาพความหวานที่เค้าและนางเอกละครชื่อดังไปทานอาหารด้วยกัน มีให้เห็นประปรายตามเพจข่า ก้อสซิปดารา มุก มณีรัตน์ นางเอกสาวที่เป็นคู่ควงเค้า ทั้งสวย รวย และดัง จนแฟนคลับฟินกันเป็นแถว เธอให้สัมภาษณ์ ว่าณัฐฏ์ เป็นแค่เพื่อนที่เพิ่งรู้จักกัน เค้ามาจีบเธอหรือเปล่า ให้ไปถามเค้า ก่อนจะปิดปากหัวเราะอย่างน่ารักระหว่างเธอกับเมย์ มองดูคล้ายคลื่นใต้น้ำอันสงบราบเรียบ แต่มีความคุกรุ่นในจิตใจ ใจนึงน้ำหวานอยากจะถามเมย์เหลือเกินว่าทำไมต้องทำแบบนี้กับเธอ แต่เธอก็คิดว่าอยากให้เรื่องแบบนี้จบอย่างนี้ดีแล้ว คนแบบเมย์ถ้าทำแบบนี้ได้ก็คงไม่ใช่คนดีนัก อย่าไปยุ่งอย่าเข้าใก้ลจะดีกว่า เธอกับเมย์ดึงไม่เคยคุยกันอย่างสนิทใจอีกเลยตั้งแต่วันนั้น และน้ำหวานเองก็ไม่ไปเที่ยว ไม่ดื่มเหล้าอีกเลยวิว เดินเข้ามาในห้องพักพนักงาน ที่น้ำหวานนั่งพักอยู่ก
ณัฐฎ์ มองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เค้าจำได้แล้วผู้หญิงคนนี้ที่ทิ้งนางฟ้าไว้กับเค้า อีกฝ่ายก็มองเค้าอย่างตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเธอจะจำเค้าได้หรอกเธอคงมองว่าเค้าเป็นไฮโซที่มากับดาราสาวต่างหาก เสียงมุกเรียกเค้า เธอจึงลุกออกไป ณัฐฎ์ลุกขึ้นเดินไปยืนข้างๆมุก เธอยื่นกระเป๋าใบหรูหนังแลมป์ อะไหล่เงินรมดำ ราคา เกือบๆสองแสนส่งให้เค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"มุกเอาใบนี้นะคะ ณัฐฎ์ว่าสวยไหมคะ "เค้าพยักหน้าส่งๆไป แล้วควักกระเป๋ายื่นบัตรเครดิตการ์ดส่งให้เธอ พนักงานชายคนนั้นเดินไปที่เคาเตอร์ด้านหลัง พร้อมยื่นสลิปมาให้เค้าเซ็นต์ณัฐฎ์จ่ายไปแล้ว สองแสนสำหรับค่าตอบแทนเมื่อคืน หวังว่าเธอคงจะพอใจ และไม่ขอเพิ่มอีก ไม่อย่างนั้นคงจะต้องบ้ายบาย โบกมือลาสถานะคู่ควงน้ำหวานยืนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอกับเค้ามาเจอกันจนได้ เอ้ะ ไม่ใช่เจอสิ เธอเห็นเค้าต่างหาก ห่างออกไป ไม่ถึงสองเมตรเท่านั้น เค้ายืนหันหลังอยู่ กับผู้หญิงของเค้า มาซื้อกระเป๋าใบนั้น ราคาสองแสนเชียว ค่าตัวเธอก็ประมานนั้นไม่ใช่หรอ น้ำหวานข่มใจกัดปาก กลั้นน้ำตา ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องพักพนักงานอีกครั้ง วิวเงยข้างขึ้นมอง"สวยจิงๆอย่างที่วิวบอกไหม หวา
แขนขาวคว้าแขนเธอไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงทักทาย"สวัสดีครับ น้ำหวาน เจอกันซะทีนะ "เค้าเรียกชื่อเธอใช่ไหม น้ำหวานยืนตกตะลึงอยู่ จนเค้าจับแขนเธอเรียกชื่อเธอ น้ำหวานเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ"คุณมีอะไรกับฉันคะ "กลั้นใจถามไปแล้ว สมองเธอขาวโพลนไปหมดแล้ว เธออึ้งมากๆ เค้ามาหา อยู่ตรงหน้าเธอใช่ไหม เสียงเค้าตอบกลับมา"ผมต้องคุยกับคุณ ห้องคุณชั้นอะไร "เค้าถามพลางกดล็อกรถ และดึงแขนเธอเข้ามาในอาคาร เธอเดินเข้ามาในอาคาร แล้วควานหาคีย์การ์ดแบบงง ก่อนจะเปิดประตูตึกเข้าไป"เราคุยกันห้องรับแขกก็ได้ค่ะ "น้ำหวานสะบัดแขนออกจากมือเค้า แล้วเดินนำไปที่โซฟามุมรับแขก ณัฐฎ์ โมโหขึ้นมาทันที กัดฟันถามเธอว่า"แน่ใจนะว่าคุณจะคุยที่นี่ "ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ ที่มีคนเดินขึ้นลง 2-3คนแล้ว มองมาที่เธอ น้ำหวานถอนหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เธออยู่ที่นี่มาปีกว่า ไม่เคยมีใครมาห้องเธอสักคน เค้าเป็นคนแรก ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น มือบางกดลิฟต์ ที่นี่มี 7ชั้น เธออยู่ชั้น 5 ก่อนจะเดินเข้าไป กดปิดประตูน้ำหวานพาเค้ามาถึงห้องพัก ห้องพักขนาด ใหญ่ 7X5เมตร มันใหญ่มากสำหรับเธอ แต่มันคงเล็กมากสำหรับเค้า ของในห้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของ
ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไปคุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนก
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
วันนี้เธอได้หยุดติดกันสองวัน ซึ่งปกติเเล้วเธอจะทำงานห้าวันหยุด1วัน สลับกันไป แต่ว่า มีคนในร้านลาบ่อยๆ น้ำหวานก็เลยไปแทนตลอด จนพี่โจเห็นตารางงานเมื่อวานนี้ว่าเธอทำงานติดต่อกันมา 14วันแล้ว นางเลยวีนคนที่ลาบ่อยๆ แล้วสั่งให้หวานหยุด 2วันติดเธอตั้งใจจะตื่นสาย แต่ก็ทำไม่ได้ ตื่นขึ้นตามเวลาที่เคยตื่น ปั่นผ้าลงในเครื่อง ชงกาแฟ และเปิดข่าวดูไปด้วย ทำงานบ้านกระจุกกระจิก อยู่สักพัก งานบ้านภายในห้องเธอก็เสร็จเรียบร้อย ผ้าตากหลังห้องปรับน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น เธอ ดูโทรศัพท์ เป็นระยะ แต่พี่ณัฐฎ์ ก็ยังไม่โทรมา น้ำหวานจึงเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวหลังจากทำงานบ้านจนเสร็จเสื้อยืดลายกราฟฟิค กางเกงขาสั้น ปล่อยผมที่ยาวประบ่า ทาแป้ง ทาลิปกรอส ดูสวยหวานน่ารักคล้ายเด็ก มัธยม เสียงโทรศัพท์คนที่รอ ดังขึ้น เธอกดรับทันที" พี่อยู่หน้าห้อง "น้ำหวานเปิดประตูออกไป ยิ้มหวานสดใสใส่เค้า ณัฐฎ์ มองภาพนั้น ก่อนจะตกตะลึง เธอน่ารัก สดใส เหลือเกิน เมื่อเข้ามาในห้อง เค้าก็เข้าไปกอดเธอไว้แนบอก กลิ่นหอมอ่อนๆ มือหนาลูบผมเบาๆ เค้าอยากได้มากๆ อวัยวะส่วนกลางลำตัว ขยายขึ้น อย่างองอาจ น้ำหวานรู้สึกถึงสิ่งที่ขยับอยู่บริเวณหน้าท้อง เธอ
ณัฐฎ์จูงมือน้ำหวานออกมาจากห้อง ที่หน้าล้อบบี้มีแขกหลายคนมองอย่างสนใจ คุณณัฐฎ์ ไฮโซหนุ่ม คนที่มีข่าวกับนางเอกสาว มาเที่ยวที่นี่กับผู้หญิง ท่าทางจะเป็นนักศึกษา บางคนมองอย่างอยากรู้อยากเห็น บางคนแอบถ่ายรูปไว้ด้วย แต่ทั้งคู่ไม่รู้ตัวท่าทางสดชื่นมากๆหลังจากได้อาบน้ำและผ่อนคลายนอนหลับพักสักครู่ จึงพากันไปทานอาหาร เมื่อช่วงหัวค่ำ ก่อนที่จะลงจากรถ เค้าส่งกระเป๋าสตางค์เค้าให้เธอ"จะซื้ออะไรใช้เงินพี่นะหวาน" ตอนแรกเธอไม่อยากรับ เค้ายัดใส่มือเธอแล้วบอกว่า"ใช้เงินพี่นะ เงินพี่ก็เหมือนเงินหวาน "เธอรับไว้แล้วก้าวลงจากรถ ณัฐฎ์เดินจูงมือมาตลอดทาง บางจังหวะก็โอบไหล่ กอดคอ อย่างสนิทสนม"กินอะไรเลือกนะ "เค้าบอก "หวานอยากกินทุกอย่าง หวานหิวมาก ""กินเยอะๆจะได้กลับไปให้พี่กินหวานอีก "เค้าแหย่เธอ "หวานสั่งผ้ดไทกุ้ง กระเพาะปลา หมูสะต๊ะ ข้าวหน้าเป็ด "เธอหันมาถามเค้า" พอไหมคะ " เค้าพยักหน้า แล้วเปิดขวดน้ำเปล่าให้เธอ ระหว่างรออาหาร เธอดูไอจีของตัวเอง แต่ไม่ได้อัพอะไรลงไป ณัฐฎ์กดถ่ายรูปร้านอาหาร แล้วเช็กอิน ตลาดโต้รุ่งหัวหิน เพื่อนๆเข้ามาคอมเม้นท์ เค้าอ่าน แต่ไม่ตอบอะไร เมื่ออาหารมาถึงเธอแบ่งอาหารใส่จาน
ณัฐฎ์ เปิดประตูรถเข้ามานั่ง หน้าหล่อมีแต่เหงื่อชุ่ม ผมที่เซ็ทมาเมื่อเช้าเปียกชุ่มจนหมดความเนี้ยบ เค้าเร่งแอร์ น้ำหวานส่งทิชชูให้ซับหน้า แต่เค้ากลับขยับหน้าเข้ามาใก้ล แล้วให้เธอซับเหงื่อแทนน้ำหวานอมยิ้มกับอาการออดอ้อนนั้น แล้วลงมือทำให้อย่างนุ่มนวล แล้วบอกเธอว่า" นี่จะสี่โมงเย็นแล้ว ค้างที่นี่นะหวาน คืนนี้ไปตลาดโต้รุ่ง หาของกินกันนะคะ"น้ำหวานพยักหน้ารับ เค้าขับรถออกไปจากหน้าสถานที่ก่อสร้าง แล้วหาบูติก โฮเต็ล"พี่ร้อนอยากอาบน้ำ เอาไว้แดดร่มกว่านี้แล้วค่อยไปเดินเล่นนะ "เมื่อมาถึงห้องพัก บ้านเดี่ยวริมทะเล มีสวนสวยปกปิดบ้านแต่ละหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว ณัฐฎ์เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที เธอเดินไปนั่งโซฟาเบดชมวิวสวน แล้วเผลอหลับไปในที่สุดกลิ่นสบู่หอมอ่อนๆ กับตัวเย็นๆมาสัมผัสที่แก้ม น้ำหวานลืมตามอง ร่างสูงใหญ่ ผิวขาวผ่องก้มตัวลงมาหอมเธอ น้ำหวานขยับตัวลุกขึ้น เค้าจึงขยับมานั่งข้างเธอ กอดเธอไว้ แล้วจูบเบาๆที่แก้มนวล สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ซุกไซ้ใบที่ใบหูขาวสะอาด เลาะลงมาที่คอขาวนวล ขบเม้มเบา เลียลำคออีกครั้งแล้ววกขึ้นมาที่ปากอิ่มจูบเม้มเพื่อให้เธอเปิกปากให้เค้าสอดลิ้นเข้าไปกวาดต้อนน้ำหวานในปาก ดูดกิ
วันนี้เธอได้หยุดติดกันสองวัน ซึ่งปกติเเล้วเธอจะทำงานห้าวันหยุด1วัน สลับกันไป แต่ว่า มีคนในร้านลาบ่อยๆ น้ำหวานก็เลยไปแทนตลอด จนพี่โจเห็นตารางงานเมื่อวานนี้ว่าเธอทำงานติดต่อกันมา 14วันแล้ว นางเลยวีนคนที่ลาบ่อยๆ แล้วสั่งให้หวานหยุด 2วันติดเธอตั้งใจจะตื่นสาย แต่ก็ทำไม่ได้ ตื่นขึ้นตามเวลาที่เคยตื่น ปั่นผ้าลงในเครื่อง ชงกาแฟ และเปิดข่าวดูไปด้วย ทำงานบ้านกระจุกกระจิก อยู่สักพัก งานบ้านภายในห้องเธอก็เสร็จเรียบร้อย ผ้าตากหลังห้องปรับน้ำยาปรับผ้านุ่มหอมกรุ่น เธอ ดูโทรศัพท์ เป็นระยะ แต่พี่ณัฐฎ์ ก็ยังไม่โทรมา น้ำหวานจึงเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวหลังจากทำงานบ้านจนเสร็จเสื้อยืดลายกราฟฟิค กางเกงขาสั้น ปล่อยผมที่ยาวประบ่า ทาแป้ง ทาลิปกรอส ดูสวยหวานน่ารักคล้ายเด็ก มัธยม เสียงโทรศัพท์คนที่รอ ดังขึ้น เธอกดรับทันที" พี่อยู่หน้าห้อง "น้ำหวานเปิดประตูออกไป ยิ้มหวานสดใสใส่เค้า ณัฐฎ์ มองภาพนั้น ก่อนจะตกตะลึง เธอน่ารัก สดใส เหลือเกิน เมื่อเข้ามาในห้อง เค้าก็เข้าไปกอดเธอไว้แนบอก กลิ่นหอมอ่อนๆ มือหนาลูบผมเบาๆ เค้าอยากได้มากๆ อวัยวะส่วนกลางลำตัว ขยายขึ้น อย่างองอาจ น้ำหวานรู้สึกถึงสิ่งที่ขยับอยู่บริเวณหน้าท้อง เธอ
สองอาทิตย์แล้วนับตั้งแต่เริ่มคุยกันทั้งคู่ต่างรู้สึกถึงอีกฝ่ายมากขึ้น ตอนเริ่มจีบกันนี่แหละ อะไรมันก็ดีไปหมด เหมือนที่หลายๆคนเคยบอกไว้ เค้าบอกเธอว่าพี่นอนบ้านทุกวันนะ ไม่เคยพาใครไปค้างคอนโดมาสักพักแล้ว จะเป็นคนดีของน้ำหวาน กลัวน้ำหวานไม่รับพี่เป็นแฟน เธอหน้าแดงก่ำ ช่วงกลางคืน ไม่คุยโทรศัพท์แล้ว คุยไลน์แทน เห็นหน้าด้วยอีกต่างหาก เธอเป็นคนเปิดเผย คิด หรือ รู้สึกอะไร ออกไปทางสีหน้าทันที อาการยิ้มอายๆ กัดปาก ยิ่งทำให้เค้าอยากกัดปากเธอยิ่งนัก เธอมีชีวิตราบเรียบ ทำงาน กลับบ้าน ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหน ณัฐฎ์อยากเป็นโลกของเธอ เค้ามีความสุขมากๆจริงๆ เพราะเธอนางเอกสาวหงุดหงิดมาก ถึงมากที่สุด เธอติดต่อณัฐฎ์ไม่ได้มาเกือบเดือนแล้ว เจอกันครั้งล่าสุด เค้าพาเธอไปเลือกกระเป๋าแล้วต่างคนต่างแยกย้าย เธอคิดว่าความสวย ชื่อเสียง และเสน่ห์ ของเธอจะเอาเค้าอยู่ เธอรู้แล้วว่าคิดผิด เค้าไม่แคร์เธอสักนิด สามวันแรกเธอไม่โทรไป เค้าไม่โทรมา แต่ต่อมา เธอโทรไป เค้าไม่รับ เธอลองถามหาเพื่อนๆเค้าต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เค้านอนบ้าน ไม่ปาร์ตี้สักพักแล้ว มุก ร้อนใจมากเธอคิดถึงเค้ามากๆ ณัฐฎ์ หล่อ รวย และ เป็นหนุ่มฮอตในวง
สิ้นคำที่พี่โจบอก น้ำหวานลำลักน้ำทันที ก่อนจะใจเต้นตุบตับด้วยความตื่นเต้น เค้าขอเบอร์โทรไปคุยเรื่องงานเท่านั้นแหละ เธอปลอบใจตัวเอง แต่อีกแวบนึงกลับอิ่มเอมใจขึ้นมา อย่างอดไม่ได้ พี่โจมองอย่างขำๆ วิวก็พลอยอมยิ้มไปด้วย มื้ออาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะพูดคุยณัฐฎ์ ใช้เบอร์ส่วนตัวเม็มเบอร์เธอไว้ เบอร์นี้เปิดตลอด 24ชั่วโมง ไม่ใช่เบอร์ทำธุรกิจ แต่เป็นเบอร์เพื่อนสนิท พ่อแม่ เลขา และคนสำคัญมากๆ เบอร์นี้เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนสนิทว่า ห้ามให้ต่อ คนที่อยากได้ จะต้อง เป็นเจ้าตัวเท่านั้นที่ให้ เค้ามักจะให้เบอร์สำหรับทำงาน ติดต่อธุรกิจ ไว้คุยกับสาวๆ คู่ควง คนบางกลุ่มจึงคิดว่า เบอร์นั้นสำคัญที่สุดแล้ว แต่ความจริงไม่ใช่เลย เมื่อเม็มเบอร์เข้าไป ไลน์ก็ดังขึ้นทันที ตอนนี้เค้ามีทั้งเบอร์และไลน์ของเธอแล้ว จะหนีไปไหนได้ ณัฐฎ์ยิ้มกับตัวเองวันนั้นทั้งวันเธอทำงานอย่างไม่มีสมาธิ เพราะเค้า เธอกังวัลว่าเค้าจะโทรมาหาหรือเปล่า แต่ทำไมต้องกังวัลละ ในเมื่อปกติแล้ว เธอก็ไม่เคยรอโทรศัพท์จากใครสักนิด แต่สำหรับเค้าแล้วเธอยอมรับ ว่าหวังว่าเค้าจะโทรหา แต่เปล่าเลย ไม่มีมิสคอลรอในเครื่องสักเบอร์ เธอถอนใจออกมาก่อนจ
น้ำหวานเดินนำเค้ามาด้านในของช้อป ที่เป็นส่วนสำหรับลองชุดและมีไว้เพื่อวัดตัวในการตัดชุด วันนี้เค้าสวมเสื้อยืด กางเกงยีนส์สีดำ ดูเด็ก คล้ายจะลดวัยไปอีกเธอเตรียมกระดาษ เพื่อจดไซร์ของเค้า มือบางสั่นน้อยๆ ปกติเธอไม่ค่อยถนัดงานแบบนี้อยู่แล้ว น้อยครั้งมากที่เธอจะต้องมาวัดตัวลูกค้า เธอถอนใจดังจน คนข้างๆอมยิ้ม"ลำบากใจขนาดนั้นเลยหรอ "เค้าถาม เธอตอบเค้าตรงๆ"ปกติดิฉัน ไม่ค่อยถนัดค่ะ "ณัฐฎ์ ยืนหน้ากระจก แล้วบอกกับเธอว่า"ใจเย็นๆน่า น้ำหวานทำได้ ผมเชื่อมือ"แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเค้า ทำเอาน้ำหวานยิ้มน้อยๆออกมา เธอยืนหันหลัง วัดบ่าด้านหลัง วัดความยาวลงมา ถึงระดับเอว อ้อมมาด้านหน้า วัดช่วงอก และ ช่วงแขน สอบถามเค้าเบาๆ ว่า จะขยับให้หลวมกว่ากรือหรือเปล่า เค้าก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มีท่าทีที่จะทำอะไรเธอสักนิด น้ำหวานมองคนตรงหน้า เค้าหล่อจริงๆ ออร่ากระจาย แบบที่เดินไปทางไหนรับรองว่าต้องมีคนหันกลับมามอง เธอหูร้อนขึ้นมาอีกแล้ว น้ำหวานหน้าแดงนิด ๆณัฐฎ์มองคนตรงหน้า เธอหน้าแดง หูแดง เธออายเค้าหรอ คิดแล้วแขนอีกข้างก็ขยับไปรัดเอวคนตรงหน้าไว้ น้ำหวานร้อง อย่างตกใจ"ปล่อยค่ะ "ณัฐฎ์ พูดเสียงเรียบ"ขยับมาใก้ลๆ ห
ณัฐฎ์ เดินออกมาจากห้องเธอ กลิ่นหอมอ่อนๆในห้องยังติดอยู่ที่ปลายจมูก เธอดูเป็นคนที่เข้าใจง่ายๆ และมีเหตุผลมากๆ เค้าไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะควบคุมตัวเองได้ดีขนาดนี้แต่เธอก็ยังทำได้ดี หลังจากได้ข้อมูลของเธอในช่วงสองทุ่ม เค้าก็ตรงดิ่งมารอเธอที่นี่ ขนาดดึกแล้วขนาดนี้ เธอยังดูดีในชุดทำงานแบบฟอร์มที่คนอื่นใส่ดูธรรมดา แต่ทำไมน้ำหวานใส่แล้วดูดีเหลือเกิน ภายในห้องเล็กๆของเธอดูสะอาดเรียบร้อย โต๊ะทานข้าวตัวเล็ก แก้วน้ำ ที่เขียนว่าLove ดูน่ารักขึ้นมาอีก เมื่อเธอยื่นมันมาให้เค้า ดื่มน้ำเปล่าในแก้วมัคใบใหญ่น่าตลกชะมัด แต่เค้าก็ทำ อพาร์ตเม้นดูปลอดภัยในระดับหนึ่งในความคิดของเค้า เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก มีงานการที่ดีอยู่กับแบรนด์ที่มั่นคง ฐานะการเงินของผู้หญิงอายุขนาดนี้ถือว่าดีทีเดียว ดูน่าสนใจมาก ณัฐฎ์คิดในใจ ที่สำคัญ น้ำหวานยังโสด ความทรงจำค่ำคืนนั้นกลับมา เธอกอดเค้า จูบตอบเค้า อย่างไร้เดียงสาเหลือเกิน เค้าอยากได้น้ำหวานเหลือเกิน ต้องทำยังไง คิดสิคิดสิว่าจะเอายังไงต่อไปคุณณัฐฎ์ กลับไปแล้ว เธออุ่นราดหน้ามากิน นั่งทานเงียบๆรู้สึกว่าราดหน้าวันนี้หวานกว่าปกติ น้ำหวานหน้าแดง คิดถึงคำพูดของวิว เมื่อตอนก
แขนขาวคว้าแขนเธอไว้ก่อนจะเอ่ยเสียงทักทาย"สวัสดีครับ น้ำหวาน เจอกันซะทีนะ "เค้าเรียกชื่อเธอใช่ไหม น้ำหวานยืนตกตะลึงอยู่ จนเค้าจับแขนเธอเรียกชื่อเธอ น้ำหวานเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงสั่นๆ"คุณมีอะไรกับฉันคะ "กลั้นใจถามไปแล้ว สมองเธอขาวโพลนไปหมดแล้ว เธออึ้งมากๆ เค้ามาหา อยู่ตรงหน้าเธอใช่ไหม เสียงเค้าตอบกลับมา"ผมต้องคุยกับคุณ ห้องคุณชั้นอะไร "เค้าถามพลางกดล็อกรถ และดึงแขนเธอเข้ามาในอาคาร เธอเดินเข้ามาในอาคาร แล้วควานหาคีย์การ์ดแบบงง ก่อนจะเปิดประตูตึกเข้าไป"เราคุยกันห้องรับแขกก็ได้ค่ะ "น้ำหวานสะบัดแขนออกจากมือเค้า แล้วเดินนำไปที่โซฟามุมรับแขก ณัฐฎ์ โมโหขึ้นมาทันที กัดฟันถามเธอว่า"แน่ใจนะว่าคุณจะคุยที่นี่ "ก่อนจะกวาดตามองรอบๆ ที่มีคนเดินขึ้นลง 2-3คนแล้ว มองมาที่เธอ น้ำหวานถอนหายใจอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เธออยู่ที่นี่มาปีกว่า ไม่เคยมีใครมาห้องเธอสักคน เค้าเป็นคนแรก ที่จะได้รับสิทธิ์นั้น มือบางกดลิฟต์ ที่นี่มี 7ชั้น เธออยู่ชั้น 5 ก่อนจะเดินเข้าไป กดปิดประตูน้ำหวานพาเค้ามาถึงห้องพัก ห้องพักขนาด ใหญ่ 7X5เมตร มันใหญ่มากสำหรับเธอ แต่มันคงเล็กมากสำหรับเค้า ของในห้องมาจากน้ำพักน้ำแรงของ
ณัฐฎ์ มองคนตรงหน้าอย่างตกตะลึง เค้าจำได้แล้วผู้หญิงคนนี้ที่ทิ้งนางฟ้าไว้กับเค้า อีกฝ่ายก็มองเค้าอย่างตกตะลึง ไม่ใช่ว่าเธอจะจำเค้าได้หรอกเธอคงมองว่าเค้าเป็นไฮโซที่มากับดาราสาวต่างหาก เสียงมุกเรียกเค้า เธอจึงลุกออกไป ณัฐฎ์ลุกขึ้นเดินไปยืนข้างๆมุก เธอยื่นกระเป๋าใบหรูหนังแลมป์ อะไหล่เงินรมดำ ราคา เกือบๆสองแสนส่งให้เค้า ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน"มุกเอาใบนี้นะคะ ณัฐฎ์ว่าสวยไหมคะ "เค้าพยักหน้าส่งๆไป แล้วควักกระเป๋ายื่นบัตรเครดิตการ์ดส่งให้เธอ พนักงานชายคนนั้นเดินไปที่เคาเตอร์ด้านหลัง พร้อมยื่นสลิปมาให้เค้าเซ็นต์ณัฐฎ์จ่ายไปแล้ว สองแสนสำหรับค่าตอบแทนเมื่อคืน หวังว่าเธอคงจะพอใจ และไม่ขอเพิ่มอีก ไม่อย่างนั้นคงจะต้องบ้ายบาย โบกมือลาสถานะคู่ควงน้ำหวานยืนมองภาพตรงหน้าอย่างตกตะลึง เธอกับเค้ามาเจอกันจนได้ เอ้ะ ไม่ใช่เจอสิ เธอเห็นเค้าต่างหาก ห่างออกไป ไม่ถึงสองเมตรเท่านั้น เค้ายืนหันหลังอยู่ กับผู้หญิงของเค้า มาซื้อกระเป๋าใบนั้น ราคาสองแสนเชียว ค่าตัวเธอก็ประมานนั้นไม่ใช่หรอ น้ำหวานข่มใจกัดปาก กลั้นน้ำตา ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปในห้องพักพนักงานอีกครั้ง วิวเงยข้างขึ้นมอง"สวยจิงๆอย่างที่วิวบอกไหม หวา