Umayos si Sabrina at Anya ng makarinig sila ng yapak na paparating. Gulat ang naging reaction ni Adrian ng makita si Sabrina at Anya na nasa selda."What you two doing here?" hindi makapaniwalang tanong ni Adrian."Drian, help us." agad naman tumango si Adrian.Inutusan nya ang dalawa sa mga tauhan na pakawalan si Anya at Sabrina."Sir, mahigpit na pinagbabawal ni bossing na palayain yang dalawa." pag-aalangan ng bantay."Sino ba ang mas mataas sa atin dito? Hindi ko naman sila papalayain kailangan ko lang sila makausap kaya buksan mo tong tarangkahan!" wala namang nagawa ang bantay, kahit na nag-aalangan ay sinunod nya pa din ito.Nang makalabas ang dalawa ay agad na sumunod ang mga ito kay Adrian."Hindi ko alam kong anong buong nangyayare pero dahil sa kaibigan ko kayong dalawa kaya mas pipiliin kong iligtas kayo."Binuksan ni Adrian ang isang maliit na pintuan, underground ito palabas sa tower house."Thank you Drian, kasi palagi kang nandito para sa amin ni Sabrina." "Sige na."
"I told you tito hindi nakakabuti yong babaeng yon para kay Oliver." naiiyak na wika ni Natasha habang kausap ang ama ni Oliver.Nakahawak ang kamay nito sa kamay ni Oliver na ngayon ay nakahiga at walang malay. Walang nakakaalam kong kailan ito magigising. Isang linggo na ang lumipas pero hindi pa din ito nagigising."Natasha kilala ko si Anya, alam kong hindi nya ito gagawin kay Oliver kong walang mabigat na dahilan." pag depensa ni Dylan."Talaga ba? Unang-una kasalanan mo din alam nyo ng isa siyang spy pero hinayaan nyo pa ding siyang makalapit kay Oliver.""Ilang beses ko ba sayong sasabihin na hindi yon gagawin ni Anya ng walang mabigat na dahilan!""Mukhang na lason na nga ng babaeng yon ang utak mo! Nang dahil sa kapabayaan nyo na mapahamak si Oliver!""Enough, the two of you!" saway sa kanila ni Ralph. "May point si Natasha, Dylan. Matagal nyo na palang alam na fake ang identity ni Anya pero hinayaan nyo pa ding mapalapit siya kay Oliver!""At anong karapatan mo tito? Unang-un
[THREE YEARS LATER] (YES PO THREE YEARS NA! WAG NYO NA INTINDIHIN YONG PAST PARA NAMAN HINDI NA MAGULO BUHAY NI ANYA HAHA)ANYA POINT OF VIEWNagising ako ng maaga para tumulong sa pag harvest ng mga gulay ganun din ang mga itlog na ibebenta namin sa palengke.Ganito lang ang naging routine ko sa tatlong taon. Nakakahiya naman kasi kong hindi ako tutulong sa kanila lalo na sila ang nagpapakain sa amin ng anak ko."Anya, tapos ka na ba dyan? Tara na baka matanghalian tayo!"Halos sa isang linggo ay tatlo o apat na beses kaming naghahatid ng mga gulay sa palengke, prutas at itlog. Nagtsatsaga din kami na maglakad ng halos mahigit isang oras bago makarating sa mismong kalsada. Tapos maglalakad na naman kami para makarating sa mismong bayan. Mahirap man pero kinakaya ko naman.Totoo nga talaga ang sinasabi ni lolo sa akin dati na mahirap pala talaga ang ganitong buhay."Ito na," habang dala ko ang mga gulay na nasa basket. "Nay, kayo na muna bahala kay Marco." bilin ko kay nanay Delhia.S
ANYA POINT OF VIEWKumakain kami ng pananghalian ng dumating si Tonyo. Si Tonyo ay pinsan nila Irene na laging pumupunta dito sa amin."Ano ba yan Tonyo ang aga-aga nandito ka na agad." halata ang irita sa boses ni Irene ng makita si Tonyo, napapailing na lang ako.Madalas talaga yang silang dalawa na ganyan."Hindi naman ikaw ang pinunta ko dito!" tumingin ito sa akin at kumaway "Hi Anya." bati nya.Nginitian ko lang ito bilang ganti, busy din kasi ako sa pagsubo kay Marco."Hoy Tonyo, wag yang si Anya, mahiya ka naman sa itsura mo!" "Tumahimik ka nga dyan! Hindi kita kinakausap.. Anya baka gusto mo rumaket, meron ako?""Anyang, wag ka maniwala dyan panay kalokohan lang naman alam nyan.""Hwag ka ngang umepal!" inis na sabi ni Tonyo."Ano ba yon Tonyo?" tanong ko.Kami lang dito ngayon wala si nanay, tatay at si Peter. May nilakad sila kanina at hindi pa bumabalik hanggang ngayon."Yong amo ko kasi nagpapahanap ng mabiling lupa na malapit sa beach. Gusto mo ba sumama sayang yon may
"Mukha bang afford namin?" nakamot sa ulong wika ni Tonyo. "Napag-utusan lang talaga kami ng amo ko. Matagal nya ng gustong bilhin to at ngayon ka lang din daw umuwi sa Pilipinas. Kaya pumunta kami agad ng mapag-alaman naming nandito ka na."Namulsa naman si Oliver at mataman kaming pinag masdan na dalawa."Hindi ko pinagbibinta ito, kong ibebenta ko man I know that your boss can't afford it!" nakita ko pa ang palihim na pag smirk nito. "Kong wala na kayong kailangan pwede na kayong umalis."Nagtama saglit ang mga mata naming dalawa na agad ko namang iniwasan. Hindi nya na kami binigyan pa ng pansin at umalis na siya sa harapan namin.Hinatid na kami palabas ni ate na nag patuloy sa amin kanina."Pag pasensyahan nyo na si sir mukhang wala ata siya sa mood.""Ayos lang po, thank you po pala."Habang papalayo kami ni Tonyo ay sumulyap pa ako sa bahay at pinag masdan ito."Mukhang sayang ang lakad natin, Anya.""Ikaw kasi hindi ka nag-ayos ng maayos, baka pinagkamalan tayong scammer nun!
Babasahin na sana ni Anya ang sulat ng makarinig siya ng pag bukas ng gate mula sa labas. Agad nyang inilagay sa bulsa ang sulat at sa taranta nya ay tumalon na lang siya sa bintana.Mabuti na lang ay hindi ito ganon ka taas pero masakit ang kanyang likuran at ang kanyang binti ng bumangon siya. Napatingin siya sa taas ng makita umilaw ito, mukhang may kuryente na ang bahay."Sino kaya ang nagbabantay dito?"Tumago sa may puno si Anya ng makita nya ang isang babae na bumaba mula sa hagdanan. Hindi nya gaanong naaninag ang mukha nito dahil sa gabi at ang may ilaw lamang ay sa taas ng bahay.Sinundan nya ito at mukhang isa ito sa mga kapit bahay ng kanyang lolo. Pumasok kasi ito sa isang bahay na malapit din sa kinatatayuan ng bahay ng kanyang lolo.Nag balak na lang siyang bumalik ulit sa hospital baka hinahanap na siya. Naramdaman nya ang pagpatak ng maliit na tubig sa kanyang balat, mukhang uulan. Agad siyang nagmadali sa paglalakad.'Mabuti pa dito ay umuulan.'Walang ibang ma isip
ANYA POINT OF VIEWNang makarating ako sa sasakyan ay sinimulan ko ng hanapin ang key remote car. Mabuti na lang ay makulimlim hindi ako maiinitan. Umupo ako para kapain ang mga damo, pa unti-unti akong naghanap hanggang sa makarating na ako sa rice field. Kahit di ganon ka init ay napuno ako ng pawis.Nag tangka din akong bumalik sa bahay ni Lolo Ronaldo kong nandoon ba ang susi pero naka lock na ang pintuan. Ayoko naman sirain ang lock ng pintuan naka sara din ang mga bintana wala akong pwedeng akyatan.Habang naglalakad pabalik sa sasakyan ay pinagtitinginan na ako ng ibang mga nandito. Kaya ayoko talaga mag pakita dito."Oy, Anya ikaw ba yan? Ang tagal mong nawala ah. Sabi iniwan mo daw si Oliver, tsk laking sayang nun ang yaman ng tao iniwan mo lang."Hindi ko na sila pinansin pa at nagpa tuloy na ako sa paglalakad. Para akong tanga na nakatulala lang sa kawalan habang nakaupo sa tabi ng sasakyan.'Napaka malas ko talaga nakakainis!'Gusto ko ng sipain tong sasakyan kaso hindi na
ANYA POINT OF VIEWMaaga pa lang umalis na kami ni Tonyo para pumunta sa kompanya ng mga De Luca. Hindi ako sure kong papasukin ba ako doon kasi wala naman akong appointment.Wala naman kasing binigay si Lolo na contact number man lang nun, paano kaya 'to?"Anya, saan ba tayo pupunta?"Si Marco naman ay pina bantay ko muna kay Irene. Mabuti na lang ay nagising na si nanay kaya gumanda ang mood ni Irene. Mababantayan nya si Marco."Basta, i libre mo na lang akong pamasahe wala ako pera, eh.""Sige."Nag abang na kami agad ng masasakyan na tricycle papunta sa building ng mga De Luca. Nang makarating kami sa harap mismo ng building ay halos malula ako sa taas non. Hindi ko akalain na ganito pala kalaki ang company ng pamilya ni lolo."Anya, ano saan ba tayo? Ang init pa naman."Tinignan ko si Tonyo na pawis na pawis na nga kahit na naka sando lang naman siya. Hindi ko talaga alam kong may t-shirt ba na damit si Tonyo kasi laging naka sando. "Pasok tayo sa loob.""Teka ano?" humarang sa