( Alas POV ) "Natalie..." Tawag ko sa babaeng nagpapatuliro pa rin sa akin magpahanggang ngayon. At nang mapalingon ito sa gawi ko ay para akong mas lalong nanghina. My body froze in a moment at d ko magawang ialis ang mga mata sa kanya. "Yes Mr. Santiago?" Mataray at taas noong sambit niy
Goodness! I knew it! Alam na alam ko na kung saan siya pupuntahan dahil siya mismo ang humiling sa akin noon na ilipat namin ang puntod ni Mommy Krista sa may pinakamalapit na sementeryo rito para madalas naman daw niyang madalaw. At buong puso ko siyang pinagbigyan. Hindi ko na inisip ang naging ga
( Natalie's POV ) Nakaalis na Alas pero yung presensiya at pagmumukha niya ay nanatili pa rin sa aking isipan. At ang ipinagtataka ko lang ay kung bakit siya biglaang nataranta na umalis nang may kausap siya sa aparatu niya? "La, kumusta naman po ang buhay niyo na kasama ang apo ninyo? Wala nama
"SAKAY NATALIE! HUWAG MO NG UBUSIN ANG PASENSIYA KO DAHIL TANG INA! HIRAP NA HIRAP NA AKO SA LAHAT! SAKAAAAY!" Puno ng gigil na asik na utos niya pero sa mahinang boses na tila ba nagpipigil ng eskandalo kaya dahil sa pagkabalisa ko sa sarili ay tuluyan na akong pumasok sa loob ng walang anumang sin
"Dahil nga wala kang alam sa mga nangyayari sa 'kin! Dahil akala mo nga diba na napakababaw ko, na siguro akala mo wala akong ginawa... but you don't know what I've been through!" He uttered full of emotions pero nanatili akong bingi at gusto ko ng isarado ang tainga sa pakikinig sa kanya dahil baka
Hanggang sa makarating kami sa mansyon ay wala na kaming imikan ni Alas. At masasabi kong totoo ang pinapakita niya dahil na rin sa mga luha sa mga mata niya. He's not faking it. Ramdam na ramdam ko. At ang reaksyon ko? Nagkahalo halo na rin pero wala akong balak iparamdam sa kanya na naaawa ako.
"Ayos ka lang?" Tanong ni Manang nang mapansin nito ang hitsura ko saka ito naupo sa tabi ko. Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga bago napakwento sa kanya. "Manang, alam niyo po ba na nagpunta si Alas dito kanina? Nakita niya po si Nex Manang... Nakita niya ang anak ko!" Naluluha
( Alas POV ) "Ano nga po ang ginagawa mo doon la? Bakit po kayo nagpunta sa mansyon ng mga Villaroman? May binabalak po ba kayong masama?" Hilot ang sintidong tanong ko kay Lola Greta dahil hindi talaga ako kumbinsido sa paulit ulit din na sagot nito. And there's a bigger part of me na nagpapa
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na