( Alas POV ) "Ano nga po ang ginagawa mo doon la? Bakit po kayo nagpunta sa mansyon ng mga Villaroman? May binabalak po ba kayong masama?" Hilot ang sintidong tanong ko kay Lola Greta dahil hindi talaga ako kumbinsido sa paulit ulit din na sagot nito. And there's a bigger part of me na nagpapa
( Natalie's POV) Sa sumunod na araw ay ginugol ang oras ta at panahon sa mga naiwanang negosyo ni Daddy Maximus. Hindi pwedeng tatanga tanga ako ngayon kaya isinantabi ko na muna ang sariling problema ko. "Ma'am?" Bungad ng isang empleyado ni dad. At dahil abala ang mga mata ko sa monitor ng lap
Literal na agad na napataas ang kilay ko pagkarinig ko pa lang sa boses ng lalaking pinanggigigilan ko. Dahil sa samo't saring nararamdaman ay hindi ko ito binalingan ng tingin at wala akong balak. Nagbibingi- bingihan ako na parang walang naririnig. "Natalie... please!" Muling usal niya sa nags
( Alas POV ) Seconds... minutes... hours had passed pero nakatuon pa rin ang mga mata ni Natalie sa kaharap nitong monitor ng laptop, seryosong seryoso siya na para bang siya lang ang nasa loob ng opisinang ito and I am not existing. Ramdam na ramdam ko na ang init sa aking pang upo at halos nag
"Sir.... Sir Alas..." Isang malakas na tinig ang nagpagising sa aking diwa kaya agad akong napabalikwas ng bangon dala na rin ng pagkagulat at pagtataka. "Pasensiya na po kayo sir kung naabala ko po ang tulog niyo. Magsasara na po kasi." Awang ang aking labi habang pupungas pungas pa ang mga m
Tama ito na kahit hindi maganda ang ugnayan namin ni Maximus ay bukas pa rin ang mansyon na ito sa tuwing pupunta ako kasama si Lola Aida. Hindi ko man maramdaman na welcome ako atleast pinapatuloy pa rin ako ng mag- asawa at alam ko na dahil iyon sa respetong binibigay nila kay Lola Aida ko. Pero
( Natalie's POV ) "Ma--- am Natalie pasensiya na po sa abala, may sasabihin daw po sa inyo si Carlos." Ani ng isang kasambahay na ang tinutukoy ay ang gwardiya ng mansyon na nasa likuran nito. Binaba ko ang hawak na tasa ng kape na kakaubos lang saka ito bahagyang nginitian. "Ayos lang, bakit
Napahinga ako ng malalim saka bahagyang tumayo para halikan ang anak ko sa pisngi saka ito saglit na kinuha mula kay Manang para ako naman ang magkarga. "Goodmorning baby ko. Ang gwapo gwapo naman talaga!" Manghang puri ko kay Baby Nex na pinangigigilan kong halik halikan habang ito'y nakayakap sa
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra