Hindi pa man lang nangangalahati ay lulang lula na ako sa napag alaman na hindi lang pala basta milyonaryo ang tunay kong pamilya kundi biltonaryo ring maituturing. My family owns hospitals, pharmaceuticals, haciendas with hectares of land and more. Para akong nananaginip habang inisa- isang ipina
Wala na akong inaksaya pang panahon at agarang isinigawa ang planong pagbabalik ng Maynila. Kaya kinabukasan ay hindi na ako napigilan pa nina Lola Aida at Mama Kristina nang agaran akong makapagbook ng ticket. Nagtaka pa nga si mama kung bakit napakabiglaan ngunit wala na lamang akong ibinigay pa
( Natalie's POV ) Bahay- Unibersidad, Unibersidad- bahay. Naging ganito ang routine ko sa loob ng ilang linggong pamamalagi rito US. Mas lalong nadagdagan ang pagiging seryoso ko sa buhay dahil sa batang nasa aking sinapupunan. Tipong hindi pa man lang lumalaki ay sabik na sabik na akong makita
Days, weeks, months had passed at masasabi ko na unti unti ng nagiging maayos ang puso ko. It's not that I'm fully healed pero ramdam na ramdam kong gumagaan na ang pakiramdam ko kumpara noon. At dahil ito sa anak ko na nasa aking sinapupunan na siyang pinakainspirasyon ko ngayon para lumaban at mag
"Mukhang tama nga ang desisyon mo na pumunta rito anak. Mukhang hiyang na hiyang ka, you're gaining weight." Bigla akong napaubo at muntikan ng mabilaukan sa kinakain dahil sa sinabi ni daddy. Mabuti na lamang at mabilis akong naabutan ng tubig ni Manang Martha na siyang katabi ko sa upuan kaya ag
( Alas POV ) "Ano? Wala ka pa bang ginagawang hakbang at mga plano? Nasasayang na ang panahon natin Alas. Anong buwan na!" Hilot ni Lola Greta ang sintido nito habang nagsasalita. Ako naman ay pormal na nakaupo sa couch, hawak ang tasang may lamang kape. Well, bakas na bakas ang stress at pag
(Natalie's POV ) Lumipas pa ang maraming buwan at ipinagpapasalamat ko na umaayon sa akin ang tadhana kahit pa man tanging si Manang Martha lang ang naging karamay ko sa lahat dito. Hindi na rin naman bumalik sina Mama Thalia at Daddy Max kaya hindi na rin ako kumuha ng apartment. At hanggang ng
"Ayos ka lang Natalie?" Takang tanong ni Manang nang mapansin ang naging reaksyon ko. Hindi ko magawang makapagsalita habang di inaalis ang tingin sa lalaking siyang naging dahilan ng sakit at paghihinagpis ng aking dibdib. "The fuck! Ang laki laki ng Amerika! Papaanong dito pa napadpad ang wala
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na