Kalma lang po! Next chapters will be more exciting dahil susunod na kabanata na sa story nina Natalie at Alas. Ang mga pangyayari after two years!!!!
(Natalie's POV ) Lumipas pa ang maraming buwan at ipinagpapasalamat ko na umaayon sa akin ang tadhana kahit pa man tanging si Manang Martha lang ang naging karamay ko sa lahat dito. Hindi na rin naman bumalik sina Mama Thalia at Daddy Max kaya hindi na rin ako kumuha ng apartment. At hanggang ng
"Ayos ka lang Natalie?" Takang tanong ni Manang nang mapansin ang naging reaksyon ko. Hindi ko magawang makapagsalita habang di inaalis ang tingin sa lalaking siyang naging dahilan ng sakit at paghihinagpis ng aking dibdib. "The fuck! Ang laki laki ng Amerika! Papaanong dito pa napadpad ang wala
( Alas POV ) "Thank you so much Mr. Smith. So, looking for to our next meeting." Magalang at pormal na wika ko sa supplier ng mga bagong kagamitan sa ospital. "No problem Mr. Santiago. See you nextime." Nakangiting ani nito saka kami muling nagkamay bago tuluyang nagpaalam sa isa't isa. Magmul
Tama nga si Noli na medyo malapit lang dahil makalipas lang ang halos thirty minutes ay narating na nga namin ang tinutukoy nitong bahay. Agad nitong ipinarada ang sasakyan sa harap ng malaking gate. "Boss, saglit lang po ah at kakausapin ko lang yung bantay na gwardiya. Kilala na naman po nila
"Saglit lang-- kasi ano, kasi makalat pa sa loob! Maghintay muna kayo, sir? Uhmmm liligpitin ko lang po. Five minutes po, five minutes." Nagmamadaling tugon nito saka agad agad na pumasok sa loob. At ang nakakatawa ay sinaraduhan pa kami ng pintuan. Napailing na lamang ako, ganoon din si Noli haba
Matapos mailagay ang mga gamit ko sa cabinet ay lumabas na rin ng kwarto sina Manang Martha at Noli. Nag alok si Manang ng makakain but I just politely refused dahil busog pa ako, kakakain ko lang kasi sa restaurant kanina kung saan kami nagkita ni Mr Smith. At matapos kong maglinis ng katawan at
I'm done and I already welcomed the new me, the life I have. At upang mawala na ang maraming pumapasok sa isipan ko ay nagpatugtog na lamang ako sa musikang nakadownload sa aking cellphone saka mariing ipinikit muli ang mga mata. ******** Naalimpungatan ako nang makarinig ng sunod sunod na kat
( Natalie's POV ) Hanggang ngayon ay hindi nawala wala ang napakalakas na pintig ng aking puso dahil sa kabang nararamdaman. What the heck! Muntikan na! Napakamuntikan na naming magpang abot ni Alas kanina. Siya pa ang naging laman ng usapan namin ni Manang Martha pagkauwi galing sa restaurant k
"Nasa conference room pa si Boss Vincenzo pero ibinilin niya na sa akin kanina na pagdating na pagdating mo ay huwag ka munang paaalisin dahil nga palilinisan niya pa sayo ang opisina niya." Salaysay ng sekretarya ni aroganteng Vincenzo na nagpakilala kanina na si Ms. Sheena Go. Oo, Ms. pa dahil s
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na