"Tulong! Tulungan niyo po ako!" Kaso agad din akong natameme nang maramdaman ang isang marahas na kamay na tumatakip sa bibig ko. "Fucking shut up! This is soundproof and tinted kaya kahit matanggal na yang dila mo sa kakasigaw, no one will hear you!" Asik nito. Pero hindi ako nagpasindak dahil bu
Sa mga nangyari ay para na rin akong binawian ng buhay. Maaaring gising ang diwa ko pero yung puso at buong pagkatao ko ay parang wala ng buhay at hindi makahinga. O sadyang, ayaw ko na talagang mabuhay pa dahil sa samo't saring sakit, paghihirap at pambababoy na nararanasan ko sa halimaw na ito!
( Maximus POV ) "I tried to call you many times Mr. Villaroman pero mukhang napakabusy mo for not answering my calls. That's why I came here personally, si Ms. Krista Buenafe nalang ang isinama ko since her mom Greta was out of town." Seryoso at mariing salaysay ni Attorney Garcia, ang pinagkakati
Fifteen seriously? Palibhasa ano ba namang alam nito bukod sa pagwawaldas ng pera at pagbubuhay prinsesa kahit nakakapit lang naman ito at ang ina nitong si Greta sa yaman ng pamilya namin. Lumaki ako sa mansyon na ito na hindi lumampas sa sampu ang naging kasambahay namin. And this brat demanded
"Boss, tumulong na sa paghahanap ang mga kakilala kong magagaling na imbestigador pero wala talagang Ara Sanchez na ganito ang hitsura. May mga kahawig man pero nakatira sa malalayong probinsiya ng kabisayaan pa kaya malabong isa sa mga iyon ang tinutukoy na babae." Paliwanag ng isa sa mga pinagkaka
Bahagya akong naalimpungatan nang maramdaman ang isang kamay na naglalakbay sa buong katawan ko. Napakasenswal ng paghaplos nito na kahit hindi pa man lang ako tuluyang nagigising ay ramdam na ramdam na ito ng katawan ko. Lalo na ng marahan nitong pinisil ang aking pagkalalaki. "Goodmorning babe."
( Thalia's POV ) Matagal ko rin itong pinag isipan dahil alam kong mali at napakalaking kasalanan ang gagawin kong ito, pero wala ng saysay ang mabuhay pa ako. Anong silbi ng buhay ko gayung wala na si Lola Cita ko at maging ang sarili kong buhay ay hindi ko na pagmamay ari. At alam ko rin na to
Di ko alam kung anong oras siya natapos at kung ilang beses niya ginawa basta nagising nalang akong mag isa na lamang sa kwarto. Wala na rin ang taling iginapos ng halimaw sa kamay ko. Bahagya akong bumangon nang mapagtantong wala akong ni isang suot na saplot sa katawan at tanging kumot lang ang na
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra