Sorry po sa lahat, naging busy po ako sa recogniton ng panganay ko at sobrang busy rin dito sa bago naming kubo huhu lalo pa't wala po kaming tubig ngayon at need pa mag igib. Ang hirap ng pagligo at paglaba na need pa namin pumunta sa kabilang barangay. Salamat po mga mommy sa paghihintay! Love you all!
( Thalia's POV ) Matagal ko rin itong pinag isipan dahil alam kong mali at napakalaking kasalanan ang gagawin kong ito, pero wala ng saysay ang mabuhay pa ako. Anong silbi ng buhay ko gayung wala na si Lola Cita ko at maging ang sarili kong buhay ay hindi ko na pagmamay ari. At alam ko rin na to
Di ko alam kung anong oras siya natapos at kung ilang beses niya ginawa basta nagising nalang akong mag isa na lamang sa kwarto. Wala na rin ang taling iginapos ng halimaw sa kamay ko. Bahagya akong bumangon nang mapagtantong wala akong ni isang suot na saplot sa katawan at tanging kumot lang ang na
"Saan tayo pupunta? Saan mo na naman ako dadalhin?" Kinakabahang tanong ko dahil nung huli kaming umalis ay noong pinasunog niya ang tirahan namin ng lola ko. Talagang ipinakita niya lang kung gaano siya kahayop. "Oo nga Señorito. Saan kayo pupunta ni Thalia?" Segunda naman ni Manang Sonya. Pe
Pero ewan ko ba, dahil habang naiisip ko ito ay parang biglang uminit ang dibdib ko. "Ba--- bakit naman po pinalayas Manang?" Tanong ko nalang para isawalang bahala ang di maipaliwanag na nararamdaman. "Hindi ko rin alam ang konkretong dahilan pero base sa reaksyon niya eh galit na galit siya nu
"Ano!???" Napaawang ako sa narinig, kinakabahan sa pagbabanta nito na posible nga naman niyang gawin. "Are you deaf? O nagbibingi bingihan?" Anitong nakaangat ang isang sulok ng labi. "Pa---- papano naman napunta sa Visayas si Ma'am Ara? Eh taga dito lang iyon eh. Minsan pa nga akong nanatili
Kahit maraming bumabagabag sa aking isipan ay di ko mapigilan ang nararamdamang galak nang tuluyan kaming makasakay ng eroplano, kahit pa man parang hinahalukay ang tiyan ko nang tuluyan itong lumipad sa himpapawid. Sino ba namang hindi magagalak gayung buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakasakay
Lutang na lutang akong sumunod sa kanya hanggang sa makalabas kami sa isang mataas at magandang building na sa tingin ko'y isang hotel. Agad kaming pumasok sa isang magarang sasakyan at binuhay rin agad ng driver ang makina. Halatang nagmamadali ang halimaw at parang naghahabol talaga ng oras. Kah
( Maximus POV ) "Speak up!" Matigas na wika ko sa ginang na nagpakilalang Ara Sanchez. Pagdating pa lang namin ay agad akong sinalubong ng mga tauhan ko para ipaalam na sa lahat lahat ng mga babaeng naririto ngayon ay may isang lakas loob na umamin na siya ang Ara Sanchez na kasabwat ng babaeng
Nag aalangan sana akong sumunod ngunit dahil marahan akong tinanguan ni Vincenzo na para bang pinapahiwatig nito sa akin na ayos lang ay marahan nalang din akong humakbang para sumunod kay Ms. Tanya patungo sa loob ng isang parang opisina nito. "Uhmmm please come in!" Paanyaya nito matapos buksan
Para akong tuod na nakatayo habang mariing nakatitig sa akin ang isang babae mula ulo hanggng paa. Iyong tipo pa ng titig na nakakatunaw. At kung maihahalintulad ako sa prutas ay para na ako nitong binabalatan. Nakahalukipkip pa ito habang magkasalubong ang mga kilay kaya mas lalo akong nakaramdam
Nakapagbihis na ako at nakapag ayos ayos na rin kahit papaano ng mukha pero yung dibdib ko ay literal na napakalakas ng kabog dahil sa nararamdamang kaba at kagalakan na rin. Ayaw kong isipin na magde- date kami pero hindi ko mapigilang mag assume lalo pa at gusto niyang nakabihis ako ng maayos.
"Naku! Maraming salamat po Señorito. Sino po bang nagsabi na masama kayo? Naku ang bait niyo nga po eh, tsaka ang gwapo gwapo pa." Walang prenong bulalas ko na ngingiti- ngiti pa. "What are you saying again? Na gwapo ako?" Biglang tanong nito kaya napakurap ako ng ilang beses at saka pa lamang nap
Habang nakaupo sa couch ay di magkamayaw ang puso ko sa di mapigilang pagkagalak. Alam ko na kasi na ang mahalagang pag uusapan namin ay tungkol sa pekeng relasyon namin. Kaya siguradong bukas ay ang unang araw na magiging nobyo ko ang nag iisang Vincenzo Villaroman. "First rule, sa mata ng publik
"Isukat mo na Luciana! Isukat mo na dali!" Tili ko saka patakbong hinakbang ang malaking cabinet na may salamin sa sobrang excited. At ito na nga, sinimulan ko ng isukat paisa isa at wala akong ibang nasabi kundi WOW NA WOW. As in Sobra pa sa WOW! Sobrang bagay ito sa maliit at balingkinitan kong
"Se--- Señorito sigurado po ba kayo na sa akin ito lahat? Eh bakit naman po sobrang dami? Baka utang po ito sir ah, wala pa naman po akong pambayad. Tsaka kung ikakaltas niyo po sa sahod ko ay hindi ko po ito matatanggap. May masusuot pa naman po ako." Di magkandaugagang bulalas ko nang ilapag nit
( Luciana's POV) Hindi ko alam kung paano ko natapos ang lahat ng gawain dito sa condo dahil magpahanggang ngayon ay para pa rin akong wala sa sarili matapos marinig lahat ng sinabi ni Vincenzo kagabi. Hindi pala basta sinabi kundi isang alok iyon na mabilis kong tinanggap kahit hindi pa maliwan
( Vincenzo's POV ) "Are--- are you sure with that bro? Iyong kasambahay mo na hindi ganoon kagandahan? Iyong nahulog sa pool na hindi marunong lumangoy? Iyon ang eha- hired mong magpapanggap na girlfriend mo?" Di makapaniwalang tanong ni Zed habang nakavideo call kaming apat nina Lanvin at Ruste