Maiksi po kasi may part 2 pa po ito.
Bahagya akong naalimpungatan nang maramdaman ang isang kamay na naglalakbay sa buong katawan ko. Napakasenswal ng paghaplos nito na kahit hindi pa man lang ako tuluyang nagigising ay ramdam na ramdam na ito ng katawan ko. Lalo na ng marahan nitong pinisil ang aking pagkalalaki. "Goodmorning babe."
( Thalia's POV ) Matagal ko rin itong pinag isipan dahil alam kong mali at napakalaking kasalanan ang gagawin kong ito, pero wala ng saysay ang mabuhay pa ako. Anong silbi ng buhay ko gayung wala na si Lola Cita ko at maging ang sarili kong buhay ay hindi ko na pagmamay ari. At alam ko rin na to
Di ko alam kung anong oras siya natapos at kung ilang beses niya ginawa basta nagising nalang akong mag isa na lamang sa kwarto. Wala na rin ang taling iginapos ng halimaw sa kamay ko. Bahagya akong bumangon nang mapagtantong wala akong ni isang suot na saplot sa katawan at tanging kumot lang ang na
"Saan tayo pupunta? Saan mo na naman ako dadalhin?" Kinakabahang tanong ko dahil nung huli kaming umalis ay noong pinasunog niya ang tirahan namin ng lola ko. Talagang ipinakita niya lang kung gaano siya kahayop. "Oo nga Señorito. Saan kayo pupunta ni Thalia?" Segunda naman ni Manang Sonya. Pe
Pero ewan ko ba, dahil habang naiisip ko ito ay parang biglang uminit ang dibdib ko. "Ba--- bakit naman po pinalayas Manang?" Tanong ko nalang para isawalang bahala ang di maipaliwanag na nararamdaman. "Hindi ko rin alam ang konkretong dahilan pero base sa reaksyon niya eh galit na galit siya nu
"Ano!???" Napaawang ako sa narinig, kinakabahan sa pagbabanta nito na posible nga naman niyang gawin. "Are you deaf? O nagbibingi bingihan?" Anitong nakaangat ang isang sulok ng labi. "Pa---- papano naman napunta sa Visayas si Ma'am Ara? Eh taga dito lang iyon eh. Minsan pa nga akong nanatili
Kahit maraming bumabagabag sa aking isipan ay di ko mapigilan ang nararamdamang galak nang tuluyan kaming makasakay ng eroplano, kahit pa man parang hinahalukay ang tiyan ko nang tuluyan itong lumipad sa himpapawid. Sino ba namang hindi magagalak gayung buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakasakay
Lutang na lutang akong sumunod sa kanya hanggang sa makalabas kami sa isang mataas at magandang building na sa tingin ko'y isang hotel. Agad kaming pumasok sa isang magarang sasakyan at binuhay rin agad ng driver ang makina. Halatang nagmamadali ang halimaw at parang naghahabol talaga ng oras. Kah