CHENANIAH XYRAHʼS POV
Napalunok ako ng ilang beses bago kumatok sa pinto ng aking boss. Nangangamba ako sa posibleng mangyari pagkatapos kong kumatok dito.
“Oh, Ms. Ricafrente. Hindi ka pa ba papasok? Baka abutan ka nang gabi bago makapasok sa opisina ni Mr. Villaruel,” pang-aasar ni Crystal na kakarating lang.
May dala-dala siyang mga papeles at mahahalagang mga dokumento. Siguro, kailangan pirmahan ni Raze ang mga 'yon.
“K... k-kararating ko lang,” utal kong pagwiwika sa kaniya.
Ngumisi naman ito at agad pumasok sa opisina ni Raze pero bago pa man niya isara ang pinto ay muli sʼyang nang-asar.
“Ms. Ricafrente, why are you so timid with him? The Ms. Ricafrente I knew was a gold-digger, and she never hesitate of something. She habitually achieves all the possible opportunities ahead.
ZYCKIEL RAZEʼS POVTutok na tutok si Xyrah sa kanyang de-keypad na selpon habang naglalakad patungo sa kanyang ekstritoryo dala-dala ang isang polder na kulay puti. Ang polder na iyon ay naglalaman ng mga ulat at komento patungkol sa larong iimbentuhin namin. Medyo may kabigatan ang 'yon dahil sa papel na ginamit.Muntik nang malaglag ang kanyang panga at selpon nang mabangga niya si Mr. Mercedes na may dala-dalang dyus na gawa sa dalanghita o sintunes. Natapon lahat ng dyus na iniinom ni Mr. Mercedes sa polder na hawak-hawak ni Xyrah. Isa talaga siyang malaking ulol.“Pasensiya na, Mr. Mercedes. Hindi ko intensyon o layunin na mabangga ka, saka ang dalanghitang dyus mo.” Inalok niya ng panyo si Mr. Mercedes dahil medyo nabasa ang pormal niyang kasuotan.“Ayos lang, Ms. Ricafrente. Hindi naman ito kamahalan tulad ng mga pribadong restawran. An
Nang nilisan ni Xyrah ang aking opisina ay biglang bumungad sa akin ang imahen ni Martin, ang pinakabatang empleyado ko rito. Inatasan ko sʼyang magtrabaho sa task support team dahil malinis at organisado siyang nagtatrabaho sa loob ng aking kompanya kaya kampante ako.“Martin, howʼs your day?” unang katanungan ko sa kaniya nang umupo siya sa visitorʼs chair.Tinabi ko muna ang mga papeles na binabasa at sinusuri ko dahil may mahalaga kaming pag-uusapan. Napahawak na lang ako sa aking sihang dahil sa kaniyang kinikilos at pakikitungo.“Mr. Villaruel, Iʼm extremely sorry. I canʼt take it anymore,” kulang sa tapang at walang sigla nʼyang paglalahad.“What do you mean, Mr. Mercedes?” lamak at malamig na tono ang lumabas sa aking bibig.Lihim kong ikinuyom ang aking mga kamao dahil ang isa kong pinagkakatiwalaang empleyado ay nauto at nilason ang i
Napailing na lamang ako sa tuwing maaalala ko ang pangyayaring iyon. Hindi pa rin naglalaho sa isipan ko ang karumal-dumal at dungong eksena kagabi.“Hoy, Niah!” bulong na pagtatawag sa akin ni Nica habang nasa kaniya-kaniya kaming mga pupitre.“Ba't ang isipan mo'y ka'y lalim ng karagatang pasipiko? Mayroon bang bumabagabag sa 'king kaibigan?” pagdadrama nitong pagwiwika, sabay kapit sa kaliwang braso ko.“Katatapos pa lang natin kumain ng longganisa, chicken fillet, at kanin sa labas... ganyan na itsura nang maamo mong mukha. Hindi ba kinaya ng sikmura mo ang mga pagkain na kinain natin sa restawran... for free?” dagdag na pagsasalaysay niya.“Wala lang ito, Nica,” tipid kong katwiran. “May naaalala lang akong pangyayari.”“Ang mga pangyayari ba na binabanggit mo ay tulad kagabi? `Yong muntik ka nang ma-hospital
Naniel Xyraze's POVHindi pa rin mapuksa sa paglingap ko ang mga kahihiyan na naganap nang nagkaroon ako ng mabalasik na alerdye. Kahit huli na siya sa kaniyang pinapasukan, dinala pa rin niya ako sa bahay-pagamutan at mainam na binantayan tulad ng isang sanggol na hinding-hindi kayang iwan ng isang mamay.Nagsalin ako ng kanin sa bandehado na gawa lamang sa plastik at kulay-kapeng asukal. Hindi naman ako maarte sa kumida dahil nakasanayan ko ang pamumuhay ng isang maralita.Ilang araw na ang nakalilipas bago nagsimula si mommy magtrabaho sa magarang kompanya na binanggit niya kagabi, pero bakit pakiramdam ko nabo-bored ako sa loob ng tahanan ni mommy? Dahil ba'y wala akong libangan? Dahil ba'y wala akong trabaho na puwede sana makatulong sa panggastos sa tahanang `to?Napabuntonghininga na lamang ako sa tutok ng kisame, saka naisipang lumabas ng bahay para magpahangin at maglakad-lakad. 
CHENANIAH XYRAH'S POV“Ms. Ricafrente, please make a duplicate copy of this file. Give the original copy to Mr. Villaruel in able for him to check and sign those while the copies are for me. I need those in fifteen minutes and thirteen seconds,” saad ni Ms. Millano, ang lider ng task support team.Napatingala at nang-init ang buong katawan ko dahil unang-una ay hindi ako marunong magseroks ng mga dokumento sa imprentador.Inihalaghag ko ang aking paningin sa buong opisina para lamang magpaturo, pero kahit ano'ng gawin ko ay walang mga nilalang ang libre sa oras.“Paano ako makakapagseroks ng mga papeles kung wala akong sapat na karunungan sa malaking imprentador na iyan.” Dinuro ko ang imprentador, saka nangangamba dahil kanina pa nagsimula ang labinlimang minuto at labintatlong segundo ko.Isang dalaginding na anghel ang lumapit sa gawi ko. Hi
Hindi naman ako napapagod, nasasaktan, o nagrereklamo lamang sa aking mga ginagawa dahil buong-buo ang aking desisyon na bagama't nariyan ang mga sagwil o balakid na mismong hinaharap ko sa 'king madugong paglalakbay, alam ko sa aking sarili na kakayanin ko ito para sa isang taong nagpatibok ng aking puso.Bagama't ilang beses na niya akong itinakwil gaya ng mga gulanit o manlilimahid, mananatiling siya lang ang lalaki para sa akin.Pagkaupo ko sa aking kotse ay agad kong binuksan ang aking data para i-locate ang lokasyon niya. Ang pagmamahal ay gaya lamang iyan ng mapa, ini-explore mo ang tunay na depenisyon ng pag-ibig para lamang mabatid ang isang pook na sadyang sigurado ka na kung tama ba ang pinili mong lokasyon.Malapad na ngiti ang sumalobong sa aking labi nang matuklasan na nasa National Bookstore siya.“I found you, Mr. Young!”Sa labis na kagalakan, h
Sorry, Ebang.Nagising na lamang ako dahil marahas akong niyuyogyog ni Naniel sa aking dalawang balikat. Nanginginig, nanlaki, at sobrang pinagpapawisan ang aking dalawang mga mata at katawan dahil sa isang partikular na pangyayari. Isang matinding bangungot na hindi makagising sa reyalidad.“Mommy, ayos ka lang po?” alalang katanungan ni Naniel.Napakurap ako ng mga ilang beses para tanawin kung nasa reyalidad ba ang lahat ng mga ito o sadyang nanaginip lamang ako.“Naniel, nanaginip lang ba ako?”“Hindi po, mommy. Sa katunayan nga po, kaninang alas kuwatro, ni-unlock na ni Lola Jennelyn ang gabineteng ito kaya dali-dali akong nagtungo rito para alamin kung ano na po ang inyong kalagayan,” pagpapaliwanag niya.“Gano'n ba,” banayad kong sgaot.Habang inaalalayan niya
ZYCKIEL RAZEʼS POV“Good Morning, little brother!”“What the f*ck!”Nagising na lamang ako dahil sa isang nilalang na marahas akong itinulak sa kama kaya bilang resulta, ang buong katawan ko ay nalaglag sa sahig.“Rule #1: No bad words in the house,” panenermon niya.Napabaling na lamang ako sa gawi ni Ate Charity, ang nakatatandang kapatid ko, habang minamasahe ko ang parteng puwit sa kirot.“Anoʼng ginagawa mo rito? Alam mo ba binulabog mo ang tulog ko?” inis kong aniya.“Hindi mo ba ako na-miss, little brother?” pagdadrama niya. “Kasi kung ako ang tatanungin mo... sobrang miss na miss na kita.” Lumapit siya sa akin at lumuhod sa harapan ko para maging pantay kami. Hindi naman siyang nag-atubiling yakapin ako `pagkat parati niya itong gawain: ang y