"Ano ba pinagsasabi mo diyan, Stephen? Ilang araw ka lang naman na wala ahh, tapos ngayon na nanganak ka, sa akin mo pa talaga ibibigay ang responsibility na dapat ikaw ang gagawa? Tigilan mo nga ako, kahit mahilig ako sa mga bata at gustong-gusto ko sila. Hindi ko pa rin anak 'yan. Tsyaka, sabihin mo nga sa akin paano ka ba nagkaroon ng bata? Sino ba ang nakabuntis sayo? Tapos iiwan sayo ng mag-isa ang batang 'yan? Anong klaseng tao siya? Binubuntis buntis ka niya tapos hindi ka niya pananagutan? Aba hindi 'yon pwede. Ituro mo sa akin kung sino, nang sa ganun ako mismo ang bubugbog sa taong 'yon." Naiinis na boses ko. Kulang na lang lumabas na sa tenga ko at sa ilong ko ang usok ehh. "Ninong, is she crazy? Parang nakakatakot din po siyang maging Mommy, pwede po bang iba na lang?" Ay wow naman, mukhang mas lalo pang lumiliyab ngayon ang buong katawan ko ahh. Nakakatakot? Crazy? Anong crazy pinagsasabi ng batang 'to? CRAZY FOR STEPHEN? AY GAGI! HINDJ PWEDE PATI BA NAMAN UTAK MO SELF N
"Ahm, Stephen, heheh naiipit ako ang bigat mo rin ahh kahit yakap lang." "Huh? I'm sorry, I'm sorry. I didn't mean it." "Hindi ayos lang. Miss mo naman ako diba? Ang cute naman kung ganun." Pinipigilan kong makilig baka kung ano pa ang isipin niya. "Ate! Kuya! Hali na po kayo rito, kakain na po tayo!" Eii, pasigaw na singit ng kapatid ko. Kainis naman ang kapatid ko. Hindi ba pwedeng mamaya na lang. "Let's go, Shiena." Malambing niyang boses. Mukhang kakaiba naman ang Stephen na umuwi ngayon. Parang niya ba 'to sa akin. "Sige, sige, mauna ka na susunod ako. Dito lang ako sa likod mo." Sabay ngiti ko. "No. Come with me." Muntik akong mapasigaw sa ginawa niyang paghila sa kamay ko. Hanggang sa nakarating kami sa hapag kainan. Naka-upo na rin rito nang maayos si Sky na sinasabi ni Stephen. "Hello po Tita, mommy." Tila'y naguguluhan siya kung ano ang itatawag niya sa akin. "Ahm, mommy na lang ang itawag mo sa akin," sabay ngiti ko. Halos malaking pagtataka naman ang bumalot s
"Ano ba, bakit ka ba natutuwa pa diyan?" Naiinis na wika ko sa kaniya. Subalit hindi manlang siya sumagot. "Bahala ka nga diyan!" Dagdag ko pa na may malalim na boses. Hmmp, kainis naman. Pumagitan sa aming dalawa ang katahimikan. Ehh syempre naman ako sanay sa tahimik. Hmm, makapag-isip-isip nga kung ano ang pwedeng maging topic namin' dalawa. Wahh! Tama, ekwento ko kaya sa kaniya ang nakakatuwang lalaki na nakilala ko. Kaso lang hindi na kami nagkita ehh, kailan kaya ulit 'yon. "Hmm, Stephen may sasabihin pala ako sayo." Mahinhin kong sambit sa kaniya. Habang siya naman seryoso sa pag-aayos ng mga pinggan. "What is it?" Seryosong boses niya. "Ahmm, may nakilala pala akong lalaki no'ng wala ka rito." Napapangiwi ang labi ko habang sinasabi ito. "Who?" Deretso niyang titig sa akin. Naging malalim din ang boses niya. Saksi pa ako sa kilay niyang biglang nagkasalubong. "Ahmm, si Cyrux. Cyrux ang pangalan niya." Nakangiti na sagot ko. Ngunit, parang nag-aalangan ako dahil ang t
"Don't ask na lang if hindi matino ang tanong mo." Pagsusungit nito. "Huh? Hindi ba 'yon matino? Gusto ko lang naman malaman kasi parang ang sungit sungit mo ngayong araw na 'to." Pagrereklamo ko sa kaniya. Medyo mataas pa rin ang boses ko. "Hayts, stubborn." "Huh? Ano sabi mo? Hindi ko narinig ang hina ehh. Lakasan mo naman." Pagrereklamo ko ulit sabay kamot sa batok ko. "I don't say anything. Kung ano ano na lang ang naririnig mo. I think you need to take a sleep na lang kaysa sa isturbuhin mo ako rito. Isa pa ang ingay ingay mo, baka mamaya magising pa ang alaga ko." Malalim niya akong tinitigan ngunit ano naman ngayon. Hindi naman ako takot sa tulad niyang masungit."Hindi ako inaantok. Ikaw na lang kaya ang matulog. Total parang pagod ka naman ehh." Bumalot sa boses ko ang pag-aalala ko sa kaniya. "No, I'm not sleepy." Sagot pa nito na may malamig na tinig."Ede huwag, ikaw na nga 'tong pinapatulog ikaw pa nagrereklamo!" Bulalas ko sa kaniya. Kainis talaga ang tulad niya.
SHIENA CORDOVA POV.Hindi ko mapigilan ang aking pag-iyak, habang pinagmamasdan ang aking kapatid na hindi pa rin nagigising. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng pera ngayon, upang makabayad dito sa hospital at sa mga utang. Halos million na halaga ang kailangan para sa operasyon. Ngunit, saan ako kukuha ng ganun kalaking halaga? Hindi ko na kaya, kailangan ko nang lumapit ngayon sa aking nobyo. Gagawin ko ang lahat upang mailigtas ang kapatid ko, maging kapalit man nito ang aking buhay."Alex, nakikita mo naman ang kapatid ko. Alam mong nalubog na rin ako sa utang. Maaari bang pautangin mo ako? Kailangan na kailangan ko ngayon ng pera, upang maoperahan na ang kapatid ko. Pakiusap Alex, pagbigyan mo ang hiling ko kahit ngayon lang..." pagmamaka-awa ko."Tsk! Ano ka ba! Wala ka na bang ibang malapitan? Kundi ako! Shiena! Mula nang dumating ka sa buhay ko, naging malas na lahat! Alam mo, wala kang kwenta ehh, kaya hindi mo maililigtas ang kapatid mo! Maghiram ka sa iba, pero sa
"Ayos lang, kung ayaw mo. Aalis na ako," sabay talikod niya sa akin. "Saglit lang, sige, sige, papayag na ako. Basta tutuhanin mo ang sinabi mo. Ikaw ang magbayad sa lahat ng gastusin dito sa hospital. Tuparin mo rin ang sinabi mo na susuportahan mo ako, para masuportahan ko rin ang kapatid ko.""Maliwanag sa akin ang lahat. Mula bukas, ipapalipat ko ang kapatid mo sa mga maling na manggagamot. At mula rin bukas, sa akin ka na uuwi.""Ha? Ano? Sayo, ako? Uuwi???" sabay turo ko sa aking sarili. Parang wala naman ito sa usapan namin kanina, kaya ano ang pinagsasabi niyang sa kanya ako uuwi? Ano ba ang tinutukoy niya?"Sandali lang, wala naman 'yan sa usapan, ehh.""Hindi, hindi pwede, isang bahay lang ang dapat tinitirahan ng mag-asawa. Kung ayaw mo, huwag na lang natin ituloy pa.""Ha? Gusto ko, gusto ko, papayag ako. Basta, hi-hindi tayo pwedeng magkatabi sa pag-pagtulog.""Kung 'yan ang nais mo.""Talaga? Papayag ka? Kung ganun, 'yan na ang napag-usapan, ahh. Dapat wala nang ibang m
Lumapit siya sa akin, dahilan na magkalapit ang aming mga mukha. Kulang na lang, maghalikan na kaming dalawa. Napalunok laway naman ako. May kung anong hinawakan siya sa bewang ko. "Huwag kang mag-alala. Hindi ka pa sanay sumakay sa ganitong sasakyan?" May kung anong tali ang inayos niya sa akin. Hindi ko alam kung ano ito, dahil ngayon lang din naman ako naka-sakay rito."Oum, pasensya na. Hindi ako sanay sa ganito, kaya nga gusto ko na lang maglakad." Suminghap siya at umayos sa kanyang kinauupuan. Kalaunan, may kung anong bagay ang ginalaw niya rito sa loob ng sasakyan. Nagbigay nang gulat sa akin, ang biglang tunog ng sasakyan. Ano ba naman 'to, ano ba ang nangyayari? Parang may ubo ang sasakyan na ito. Nanlaki ang aking paningin, sabay yakap sa aking sarili, nang biglang umandar ito. Dahil sa takot na aking nadarama, napapikit mata na lamang ako. Sabay dalangin na sana'y maging maayos ang lahat.Naramdaman ko ang kanyang pagngisi. Ang galing naman niya, natutuwa pa siyang natat
Matapos akong pumirma, ibinalik ko agad sa kanya. Maya-maya pa, umalis siya ulit. Hindi siya nagpaalam kung saan siya pupunta. Pero, ayos lang naman para sa akin. Dahil, sino nga ba ako? Asawa lang naman niya sa papel. Hindi bale na nga, kailangan kong isipin ngayon ang kapatid ko. Sana ay tuluyan na siyang magising. Ilang oras akong nagkulong dito sa loob. Naisipan kong bumaba, may masarap akong nalanghap. Hindi ko alam kung saan galing ito, kaya sinundan ko na lamang hanggang sa na punta ako sa kusina. Nadatnan ko si Stephen, na nagluluto. Ang ganda ng tindig ng katawan niya. "Mabuti naman, naisipan mo pang lumabas sa kwarto. Tama lang, tapos na akong magluto." "Ahm, diba dapat ako ang nagluluto kasi ako ang babae?" "Hindi ko kailangan maghintay na may magluto. Isa pa, babae man o hindi, kung marunong ka magluto gawin na lang. Hindi ako umaasa sa iba, taandaan mo 'yan." "Ibig sabihin ba, hindi ka rin umaasa na magiging matagumpay ang lahat ng mga plano mo?" Dahil sa sinabi ko,
"Don't ask na lang if hindi matino ang tanong mo." Pagsusungit nito. "Huh? Hindi ba 'yon matino? Gusto ko lang naman malaman kasi parang ang sungit sungit mo ngayong araw na 'to." Pagrereklamo ko sa kaniya. Medyo mataas pa rin ang boses ko. "Hayts, stubborn." "Huh? Ano sabi mo? Hindi ko narinig ang hina ehh. Lakasan mo naman." Pagrereklamo ko ulit sabay kamot sa batok ko. "I don't say anything. Kung ano ano na lang ang naririnig mo. I think you need to take a sleep na lang kaysa sa isturbuhin mo ako rito. Isa pa ang ingay ingay mo, baka mamaya magising pa ang alaga ko." Malalim niya akong tinitigan ngunit ano naman ngayon. Hindi naman ako takot sa tulad niyang masungit."Hindi ako inaantok. Ikaw na lang kaya ang matulog. Total parang pagod ka naman ehh." Bumalot sa boses ko ang pag-aalala ko sa kaniya. "No, I'm not sleepy." Sagot pa nito na may malamig na tinig."Ede huwag, ikaw na nga 'tong pinapatulog ikaw pa nagrereklamo!" Bulalas ko sa kaniya. Kainis talaga ang tulad niya.
"Ano ba, bakit ka ba natutuwa pa diyan?" Naiinis na wika ko sa kaniya. Subalit hindi manlang siya sumagot. "Bahala ka nga diyan!" Dagdag ko pa na may malalim na boses. Hmmp, kainis naman. Pumagitan sa aming dalawa ang katahimikan. Ehh syempre naman ako sanay sa tahimik. Hmm, makapag-isip-isip nga kung ano ang pwedeng maging topic namin' dalawa. Wahh! Tama, ekwento ko kaya sa kaniya ang nakakatuwang lalaki na nakilala ko. Kaso lang hindi na kami nagkita ehh, kailan kaya ulit 'yon. "Hmm, Stephen may sasabihin pala ako sayo." Mahinhin kong sambit sa kaniya. Habang siya naman seryoso sa pag-aayos ng mga pinggan. "What is it?" Seryosong boses niya. "Ahmm, may nakilala pala akong lalaki no'ng wala ka rito." Napapangiwi ang labi ko habang sinasabi ito. "Who?" Deretso niyang titig sa akin. Naging malalim din ang boses niya. Saksi pa ako sa kilay niyang biglang nagkasalubong. "Ahmm, si Cyrux. Cyrux ang pangalan niya." Nakangiti na sagot ko. Ngunit, parang nag-aalangan ako dahil ang t
"Ahm, Stephen, heheh naiipit ako ang bigat mo rin ahh kahit yakap lang." "Huh? I'm sorry, I'm sorry. I didn't mean it." "Hindi ayos lang. Miss mo naman ako diba? Ang cute naman kung ganun." Pinipigilan kong makilig baka kung ano pa ang isipin niya. "Ate! Kuya! Hali na po kayo rito, kakain na po tayo!" Eii, pasigaw na singit ng kapatid ko. Kainis naman ang kapatid ko. Hindi ba pwedeng mamaya na lang. "Let's go, Shiena." Malambing niyang boses. Mukhang kakaiba naman ang Stephen na umuwi ngayon. Parang niya ba 'to sa akin. "Sige, sige, mauna ka na susunod ako. Dito lang ako sa likod mo." Sabay ngiti ko. "No. Come with me." Muntik akong mapasigaw sa ginawa niyang paghila sa kamay ko. Hanggang sa nakarating kami sa hapag kainan. Naka-upo na rin rito nang maayos si Sky na sinasabi ni Stephen. "Hello po Tita, mommy." Tila'y naguguluhan siya kung ano ang itatawag niya sa akin. "Ahm, mommy na lang ang itawag mo sa akin," sabay ngiti ko. Halos malaking pagtataka naman ang bumalot s
"Ano ba pinagsasabi mo diyan, Stephen? Ilang araw ka lang naman na wala ahh, tapos ngayon na nanganak ka, sa akin mo pa talaga ibibigay ang responsibility na dapat ikaw ang gagawa? Tigilan mo nga ako, kahit mahilig ako sa mga bata at gustong-gusto ko sila. Hindi ko pa rin anak 'yan. Tsyaka, sabihin mo nga sa akin paano ka ba nagkaroon ng bata? Sino ba ang nakabuntis sayo? Tapos iiwan sayo ng mag-isa ang batang 'yan? Anong klaseng tao siya? Binubuntis buntis ka niya tapos hindi ka niya pananagutan? Aba hindi 'yon pwede. Ituro mo sa akin kung sino, nang sa ganun ako mismo ang bubugbog sa taong 'yon." Naiinis na boses ko. Kulang na lang lumabas na sa tenga ko at sa ilong ko ang usok ehh. "Ninong, is she crazy? Parang nakakatakot din po siyang maging Mommy, pwede po bang iba na lang?" Ay wow naman, mukhang mas lalo pang lumiliyab ngayon ang buong katawan ko ahh. Nakakatakot? Crazy? Anong crazy pinagsasabi ng batang 'to? CRAZY FOR STEPHEN? AY GAGI! HINDJ PWEDE PATI BA NAMAN UTAK MO SELF N
SHIENA POV.Hindi ko inaasahan na sa pagbukas ko ng pintuan ay si Stephen ang bungad sa akin. Ngunit gayunpaman naging masaya pa rin ang tibok ng aking damdamin. Dahil sa wakas ay nakabalik na siya at nagkita na rin kami. "May anak ka na pala. Kaninong bata 'yan? Ang bilis mo naman magka-anak. Tapos ang laki agad." Pagtataka ko naman. Pero, infernes ang cute ng bata. Mahilig pa naman ako sa bata. Pero, kainis naman may anak na agad siya? Ilang araw lang naman kami hindi nagkita tapos uuwi siyang may anak na? Walang kwenta naman ang babae na Ina ng bata kung ganun. Dahil, hindi man lang niya sinamahan si Stephen. "Tsk!" Tanging tipid niyang sagot. Kasabay pa nito ang pagpasok niya sa loob. HUH? ANONG NANGYARI? NAGTANONG LANG NAMAN AKO DIBA SELF? ANG SUNGIT NAMAN, PORKET MAY ANAK NA EHH. Matapos nilang pumasok ay agad naman akong sumunod. Ang galing na rin ahh, porket siya ang nagbigay ng condo na 'to kay Lina, kung maka asta bahay niya. HOY! BAKA NAKAKALIMUTAN MO, BISITA KA LANG DIT
ANOTHER DAY I was shocked nang makarating ako sa bahay. I didn't expect na si Mommy and Liana ang madadatnan ko. What the fuck are they doing here. I felt Anger when I found out na pinaalis nila si Shiena, without my permission. "Who said? Sino ang nagsabi na paaliasin niyo rito ang taong minamahal ko!" I shout to them with my deeper voice."Who the hell are you talking about? Ang babaeng 'yon ba ang tinutukoy mo! The girl na mukhang cheap, hampas lupa! Stephen, hindi kita pinalaki upang mapunta ka lang sa mga walang kwentang babae! How dare you to shout me like that because of a girl!" My shout on me. "Tsk! Mom, I'm hoping na hindi na ka na lang bumalik, kung kasama mo lang din naman ang babaeng 'yan! Did you think, gagawin ko talaga ang nais niyo! I don't want to marry a girl na kahit katiting lang ay wala akong maramdaman' pagmamahal!" Hindi ko na makontrol ang aking sarili, dahil galit na lamang ang nakabahid sa aking dibdib. "Ninong, please stop I'm afraid." Nabaling ang akin
"What happened? For this simple mission, hindi niyo na gawa! Ano na lang ang gagawin natin kung sakaling hindi na magising si Mayor! Ano ba naman kayo! Ang sabi ko matulungan kayo, pero anong ginawa niyo??? Paano natin ipapaliwanag ang lahat nang pangyayari sa mga tao! Alam natin na maraming naghihintay kay Mayor! Sino na ang bahala ngayon sa mga tao??? Walang hiya!" Kanina pa galit si, General.Wala akong magagawa dahil nangyari na. Isa pa, nasa malayo ang iniisip ko ngayon. Kailangan kong maka-uwi, sa lalong madaling panahon. Dahil, habang nandito ako, hindi ko alam kung ano ang nangyayari ngayon kay, Shiena. Just like what I said, she's my responsibility. Kapag may mangyaring masama sa kaniya nasa akin ang sisi. Kanina pa sermon nang sermon si, General. Kulang na lang ako naman ang sumigaw rito, dahil ang ingay ng bibig niya. Magiging maayos naman talaga ang mission, kung hindi niya pinadala ang pahamak na inaanak niyang si, Zack. Walang kwenta dahil gumalaw siya nang wala sa plano
STEPHEN POV.Kasama ko ngayon sa tabi ko si Mayor, Lim. Narito rin ang hari ng sendikatong binabantayan namin. Walang mali sa kinikilos ng taong 'to, malinis siyang gumalaw. Ngunit, kahit na ganito ay hindi kami naging kampante. Patuloy pa rin na nagbabantay ang mga kasamahan ko. By the way, normal lang naman ang kasuotan namin. Kaya, hindi kami makikilala nito. "Hi ninong..." Boses ng bata. Nang nilingon ko kung sino, ang inaanak ko pala. Medyo malaki na rin ang batang 'to. "Ninong, where is my gift po?" Nagpa-cute pa talaga ang batang 'to."Later baby, darating ang gift mo, okay?" Nakangiting sambit ko naman sabay himas sa kaniyang buhok. Natutuwa naman siya sa ginawa ko. Masayahin talaga ang batang 'to, kahit matagal na kaming hindi nagkita parang hindi pa rin naman nagbago ang ugali niya."Hahah, pasensya ka na, Stephen. Sadyang pasaway pa rin talaga ang inaanak mo." Natatawang boses ni, Mayor."Ang ganda ng anak mo," nakangiting singit naman ni Haring sendikato. Ikinatuwa naman
Marahan akong naglakad patungo sa itaas. Oo nga pala, tatlo ang kwarto rito at malaki parang bahay na rin ito. Mabuti na nga lang at nagbigay ng ganitong condo si Stephen sa kapatid ko. Dahil kung wala baka saan na kami pupulutin ngayon. Aga akong napahilata sa kama. Nang ipikit ko ang aking mata, biglang pumasok sa isipan ko si, Stephen. Naalala ko ang lahat kung paano niya ako tratuhin."Ayos lang, kung ayaw mo. Aalis na ako.""Saglit lang, sige, sige, papayag na ako. Basta tutuhanin mo ang sinabi mo. Ikaw ang magbayad sa lahat ng gastusin dito sa hospital. Tuparin mo rin ang sinabi mo na susuportahan mo ako, para masuportahan ko rin ang kapatid ko.""Maliwanag sa akin ang lahat. Mula bukas, ipapalipat ko ang kapatid mo sa mga maling na manggagamot. At mula rin bukas, sa akin ka na uuwi.""Ha? Ano? Sayo, ako? Uuwi???" sabay turo ko sa aking sarili. "Sandali lang, wala naman 'yan sa usapan, ehh.""Hindi, hindi pwede, isang bahay lang ang dapat tinitirahan ng mag-asawa. Kung ayaw mo,