Chapter 4 : FIRST DAY

Colton University.

Gamit ang magkahalong kulay ng pinturang asul at puti ay nakapinta ng pagkalaki-laki ang mga letra ng pangalan ng paaralang ito sa pinakaunang building na madadatnan mo pagkapasok ng mataas na gate. Nang iparada ko minamanehong sasakyan sa nakalaang parking lot, mapapansin din ang dami ng sasakyan na nakahilera dito. Mayayaman ba naman ang mga nag-aaral dito.

Inaasahan ko na kung gaano kalaki ang paaralang ito dahil unang-una siyempre, dito nag-aaral ang isang Angelica Esprerro. Kaya isang napakalaking prebilihiyo na rin sa akin ang pagtatrabaho sa kanila dahil mararanasan ko ang makapag-aral sa ganito ka prestihiyosong paaralan. Napabuntong-hininga ako. Hindi ko ito sasayangin dahil ito ang hagdan ko sa pagtupad ng aking mga naudlot na pangarap.

Pagkababa ay agad kong tinungo ang kabilang bahagi ng sasakyan upang pagbuksan ang pinto ng passenger's seat. Agad bumaba ang aking amo, si Angel, bitbit ang kaniyang Gucci bag at kaniyang cellphone sa kanang kamay.

Dapat pa nga sana'y habang naglalakad siya ay may bitbit akong payong upang itapat sa kaniya ngunit alam kong hindi niya iyon gugustuhin. Malinaw niyang sinabi sa akin na gusto niyang maging komportable ako sa kaniya at huwag ituring na amo, kundi isang kaibigan. Hindi naman daw nalalayo ang edad namin. Sadyang mabait lang talaga siya.

"Sabay na tayo, Theo," napansin niya sigurong bahagya ko siyang pinapauna sa paglalakad at nasa likod niya lang ako nakapuwesto. Kaya huminto siya at nang matapatan ko siya'y nagpatuloy sa paglalakad. Sinusundan ko lang siya dahil hindi ko pa kabisado ang lugar na 'to. Ngunit napapansin kong papalapit kami sa mismong building na may nakapintang "Colton University". I wonder anong building 'to. Hindi ko pa kasi natitingnan ang mapa na ibinigay kalakip ng schedule at subjects ko rito. "Magmumukha kang body guard ko ni 'yan," dagdag pa niya.

Pero diba parang ganun na rin 'yon? Kaya dito na rin ako inenroll nila Ma'am Vina at Sir Leon ay upang may nagbabantay rin sa kaniya bukod sa paghahatid sundo. Pero siyempre hindi ko na sinabi dahil ayokong makaramdam pa siya ng hindi kaaya-aya.

Nang marating namin ang entrada ng building ay may lumapit sa aming isang babae na sabihin na nating may pagka-"revealing". Halata sa suot niyang mas mababa ang sa dibdib kesa sa normal na uniform ng mga babae kung kaya't lumilitaw ang cleavage niya. It's just good for her that she was "blessed" in that part. And also her extra short skirt na nang tingnan ko ang kay Angel ay mas maikli nga ang sa kaniya, exposing her porcelain-like skin. She also wore a thick make up on her face.

"Hi, Angel. I miss you," at nagbeso silang dalawa. Tila nga miss na nila ang isa't isa at mukhang hindi nila napapansin na nasa gilid lang nila ako.

Pero teka, kaibigan ba siya ni Angel? If so, medyo nakakagulat na nakapagtataka. Dahil napakalayo sa karakter ni Angel na mahinhin, mabait at sopistikada ang may kaibigan na sabihin na lang nating may pagka-"liberated".

Akmang kukunin ko na sana ang binder ko sa mula sa aking backpack ng mapansin ako ng babaeng nakipag-beso kay Angel. Kukunin ko sana ang schedule ko upang malaman saan ba dapat ako pupunta ngayon. Dahil hindi naman ako pwedeng sumunod na alang ng sumunod kay Angel dahil magkaiba ng kami ng 'year'. Second year na siya at ako kay first year pa lang.

"Who is he?" Tanong ng babae na  sinuyod ako ng tingin, mula ulo hanggang paa. Pagkatapos ay muling hinarap si Angel "Boyfriend mo?"

"Anna naman, hindi. He is Theo, my friend. Dito siya mag-aaral from now on," then nakot kong bahagyang tumatango-tango ang tinawag niyang Anna. "Theo si Anna ng a pala, kaibigan ko." I stretch my right arm, offering a handshake which she accepted.

"Nice to meet you, Anna." Which she replied with, " Nice to meet you too, Theo," but I don't think so if she really was.

Then we heard the school bell ring. It echoed throughout the building and distracted everyone from their respective businesses.

Itutuloy ko na sana ang pagkuha ng schedule ko sa bag nang magsalita na naman si Angel. "Sabay sabay na tayong pumunta ng grand function hall."

So I shot her a questioning look Naintindihan naman niya agad kaya'y nagpaliwanag siya.

"Every first day of the year here Theo is a general assembly for all the students. So we must go to the grand function hall. Just join us now so you can be familiar with every place here. If you want I can tour you later." Then I saw her flashed her iconic sweet and kind smile. A smile that extend to her eyes. I suddenly felt my heart started to race by that sight.

I immediately fight it and set aside that feeling. That was so irrelevant. So together with Angelica and her friend Anna, we marched down the long hallway of this building which I learned to be the faculty building. When we reach the end, it is when we turn left and enter the elevator, in which Anna, pressed the number four button.

So this is what the general assembly on the first day of class in Colton University. Most of the topics were all about school rules and regulations. That's why when I look into the crowd of my fellow students, I saw that most are getting bored already. I assume they are the old students and already familiar with such rules and regulations. But they can't do anything since this assembly is a school tradition already.

Even Angel didn't excuse among those students who got bored as I saw her not paying attention to the large powerpoint presentation in the front as she silently reads a book.

One thing I notice about her is that she is really a reader. I can't see her not holding a book. Which reminded me of someone who also had the same habit.

Marie.

But I immediately interrupted my obsessive thoughts before it could drown me into another set of flashbacks again by paying attention to the front.

I must fight my mind from remembering things that this familiar feeling is leading me into.