Soon to have 100 chapters.
Dalawang maleta ang nagkalat sa sahig at yun ang naabutan ni Dom pagpasok niya sa loob ng hotel.Kumunot ang noo niya. “Juancho bakit may mga maleta?”Napatingin si Dom sa mga damit na nilabas ni Juancho sa closet at agad na nanlaki ang mga mata niya.“Uuwi ka?”“Yes.”“Why?”“Pan is acting weird. She’s not answering my messages. I can’t even call her. Baka mamaya nilayasan niya ako at tinangay ang anak ko.”“But Juancho, hindi pa tapos ang contract natin.”“I don’t care about the fvcking contract Dom. Do you think may pakialam pa ako?”“Then ano? Makukulong ka? Juancho, alam mo ang kahihinatnan kung aalis ka at hindi mo tapusin ang trabaho mo dito!”Hindi nakinig si Juancho. Tila wala siyang pakialam kung makulong siya. Kaya walang nagawa si Dom kun’di tawagana si Ark.“Don’t rush things. Humingi tayo ng tulong kay Ark.” Sabi ni Dom.Tumigil si Juancho sa pagliligpit ng gamit niya and helplessly looking at Dom. Hindi biro ang isang linggo na hindi niya nakakausap si Pan at Zahara.Kun
Kinabukasan, agad na nagpunta si Pan sa Gamesoft Company. Inaabangan niyang gagawi doon si Julia. Nagtatago siya sa likod ng puno habang hinihintay na makita ang sasakyan na gamit nito.“Miss.” Napatalon si Pan sa gulat nang may biglang kumalabit sa likod niya. Nang tignan niya kung sino, isang bodyguard ang nagroronda sa daan ang nasilayan niya.“Sir? B-Bakit po?”“Bawal po tumambay dito. Mahigpit na pinagbabawal ng management na bawal papasukin ang property na ito maliban kung empleyado ka ng Gamesoft.”Nakagat ni Pan ang labi niya dahil hindi naman siya empleyado. “Hinihintay ko po kasi si Julia Seco.”“Anong kailangan mo kay madam?”“Personal po sir.”“Naku! Malabong makita mo siya dito ngayon. Busy siya ngayon sa paghahanap kay sir Logan.”“Si Logan? Bakit? Nasaan po siya?”“Nawawala po siya kaya nabusy si sir Lorciano na gampanan ang mga trabaho na biglang iniwan ni sir Logan.”“Anong ibig niyong sabihin na nawawala?”“Hindi ko alam e. Basta bigla na lang siyang nawala. Mga 3 mon
Hindi pumasok si Pan sa studio o lumabas ng bahay ng ilang araw. Nanatili lang siya sa kwarto niya at nagkukulong.Kaya sobrang lungkot ng anak niya at kita iyon sa mukha kahit na hindi mo tanungin kung may problema ba ito.“Ano pong nangyari?” tanong ni Phello kay lola Susana. Nasa bakery shop niya ang dalawa ngayon at bumibili ng tinapay at napansin niya ang lungkot sa mukha ni Zahara.Walang nagawa si lola Susana kun’di sabihin kay Phello ang sitwasyon ni Pan at Juancho. Kumunot naman ang noo ni Phello matapos yung malaman dahil batid niya kung gaano kasaya noon si Juancho matapos malaman na anak niya si Zahara.Parang hirap siyang paniwalaan na manlalamig na lang bigla ang binata kay Pan at Zahara.“Hindi po kaya ay busy lang si Juancho?”“Magda-dalawang linggo na rin hijo na hindi sila nag-uusap. Tapos nalaman ko pa na ayaw pala ng ina ni Julia sa apo ko. Hula namin ay sinisiraan niya si Pan kay Juancho.”‘Kung ganoon, possible ngang isa yun sa dahilan bakit manlamig si Juancho. B
Hindi alam ni Pan kung nagbibiro ba si Phello pero nagpatangay siya dito. Sumakay sila ng sasakyan at umalis ng bahay nila.Tumingin siya sa binata, nakita niyang sa harapan lang ito nakatingin. “What?” “B-Bakit mo ‘ko tinutulungan?”“Because of your daughter. She asked me to bring you to the zoo.”Nanlaki ang mata ni Pan. “G-Ginawa yun ni Zahara?”“Yes. Ilang araw ka ng nagkakaganiyan. Nag-aalala na ang anak mo sayo. Kaya dadalhin kita ng zoo, sa Manhattan nga lang.” Sabi nito ng natatawa.Nakagat ni Pan ang labi niya. “Hindi mo ba ako niloloko?”“Why would I?”“Pero wala akong passport. W-Wala akong damit na dala.”“Hindi naman tayo magtatagal doon. Babalik rin tayo agad kapag nakita mo si Juancho. And about your clothes… wait.”Agad na kinuha ni Phello ang cellphone niya. Agad niyang tinawagan ang taong kilala niya para maipaghanda si Pan ng damit.“Hello ate June?”Napatingin si Pan sa kaniya uli ng marinig ang pangalan na June. Yung client niya no’ng mga nakaraang buwan.“Are you
Kinagabihan, nagising si Dom na masakit ang ulo. Nasa sahig siya at nakita niyang magulo ang buong sala. Naalala niya na nag-inuman sila ni Juancho kagabi dahil sa nangyari sa kanila ni Pan. Tapos nabasa pa nila sa Star Magazine Ph na si Pan ang rumored girlfriend ni Leon.Kaya sinamahan niya ang kaibigan niya magpakalasing. Tumayo siya at agad na napamura. Hindi talaga normal ang sakit sa ulo niya. Pakiramdam niya ay pinukpok siya ng isang matigas na bagay.Nagtungo siya ng kusina para makahanap ng makakain at nagulat siya nang may makitang may lalagyan ng gamot na hindi niya alam kung ano at para saan. "Ano to?" Tanong niya.Hindi niya yun pinansin at binitawan saka nag tuloy-tuloy sa kaniyang ginagawa. Kumuha siya ng tubig at pinainit yun para makaluto ng noodles at makahigop siya ng sabaw.Habang ginagawa niya yun, pinupokpok niya ang ulo niya gamit ang kamay dahil masakit talaga. Tapos naalala niya na hindi niya namulatan si Juancho."Saan yun nagpunta?" Tanong niya. "Maaga ba
“H-Huh?” napatulala si Pan matapos marinig yun kay Dom. “B-Bakit?”“Anong bakit? Hindi ba pinagpalit mo na siya kay Leon?”“Huh?” puno ng pagtataka na sabi ulit ni Pan. “Anong pinagpalit? Bakit ko naman siya ipagpapalit?”“You are the rumored girlfriend of Leon now. Hindi mo ba yun alam? Teka nga.. ano bang nangyayari sa inyo? Bakit hindi ka niya matawagan? Hindi ka rin sumasagot sa mga messages niya.”Napaatras si Pan sa mga narinig niya kay Dom. ‘Paanong hindi ako matawagan e ako nga ang hindi niya sinasagot?’“Bakit Pan?” tanong ni Dom na nagtataka sa reaction niya.“Paano ako ang hindi niya matawagan Dom? Ako ang panay na tawag sa kaniya kasi bigla na lang niya akong iniwan sa ere. Hindi ko alam kung ayos pa ba kami. Hindi niya rin sinasagot ang text messages ko. Nakapatay lagi ang phone niya pagsinusubukan kong e dial ng numero niya. Yung social media account niya, deactivated. Paano ko siya matatawagan?”Nanlalaki ang mata ni Dom dahil lahat ng sinabi ni Pan ay siya ring ginagawa
Pagkatapos patayin ni Juancho ang cellphone niya, napasandal siya uli sa upuan. Naghihintay na lang siya ng oras para makasakay sa eroplano. Hindi na siya makapaghintay na makita si Pan.“Hi, uuwi ka na pala ng Pinas?” napatingin siya sa tabi niya. Kumunot ang noo niya nang makita ang isang babaeng hindi niya naman kilala.“Hindi mo ba ako natatandaan? Ako si Felicity. Ilang ulit na tayong nagkita. Sa café, sa kalye, sa mall, at sa bar. Tapos ngayon dito sa airport!!” Nakangiting sabi nito.Hindi sumagot si Juancho. Bumaling ang tingin niya sa harapan kaya nabura ang ngiti sa labi ni Felicity. “Anyway, pwede ko bang makuha ang pangalan mo? Friends naman na tayo e dahil ilang beses na tayong nagkita. Saka pareho pa tayo na Pinoy dito.”“Mind your own business and don’t disturb me.” Masungit na sabi ni Juancho na hindi interesado makipag-usap sa kung sino.Naitikom ni Felicity ang bibig niya. Kahit anong gawin niya, hindi umuusad ang mission na inatas sa kaniya ni Leila dahil ayaw ni Jua
ISANG malakas na katok ang kumalampag sa pinto ni lola Susana. Agad na nalukot ang mukha niya. “Leila? Bumalik ka na naman ba?” tanong niya at tumayo para buksan ang pinto.Pagbukas niya no’n, nagulat siya nang makitang mukha ni Juancho ang nakita niya. “Anong ginagawa mo dito?/ PAPA!”Biglang kumaripas ng takbo si Zahara patungo kay Juancho at yumakap dito. Kahit na pagod na pagod si Juancho sa byahe, binuhat niya pa rin si Zahara at niyakap. “I miss you my princess..” Bulong niya at buong pagmamahal na hinaIikan ang ulo nito. Halos hindi na siya makatayo ng maayos dahil wala na siyang lakas dahil sa puyat.Si Symon na nasa hindi kalayuan ay nagulat nang makitang yumakap ang bata kay Juancho. Bigla siyang napalabas sa sasakyan niya.“Where’s your mama?” tanong ni Juancho kay Zahara. Kumunot naman ang noo ni lola Susana sa narinig. “Pinuntahan ka ni Pan sa Manhattan.” Sabi nito na ikinalingon ni Juancho sa kaniya. “What?” hindi makapaniwalang tanong niya.“Nasa Manhattan si Pan. Bakit
“Ang hirap mo ng abutin, Pan.” Malungkot na sabi ni Juancho. “Akala ko magiging okay ang lahat kung malaman mong buhay si Zahara pero mali ako, ang pag-ibig mo pala para sa akin ang namatay.”Tumingin si Pan sa kaniya, ang mata ay puno ng sakit at puot. “You made me like this.”“And I’m sorry…” halos magcrack ang boses ni Juancho. “I’m sorry for making you like that. I’m sorry at wala ako nong pinakakailangan mo ‘ko.”Nakagat ni Pan ang labi niya. Naiinis siya na kung kausapin siya ni Juancho ay parang ini-invalidate nito ang mga pinagdaanan niya noon.“Do you wish for me to be dead during operation?”Nanlaki ang mata ni Pan. “I didn’t say that.”“Pero iyon ang pinapakita mo sa akin. Iyon ang nararamdaman ko. Na para bang inaasahan mo na mamamatay ako doon. Kung magsalita ka nga ay para bang wala ka ring pakialam kung mamatay ako doon.”Tinuro ni Pan ang pinto. “Umalis ka na.” Dahil hindi niya na kaya marinig ang anupamang sasabihin ni Juancho sa kaniya.“Kailan mo ‘ko balak harapin P
Malalim ang buntong hininga ni Pan matapos niyang makita si Juancho na karga karga ang anak nila na nakatulog na matapos ang pag-iyak."Hindi mo sana nilapitan ng sa ganoon e magtanda."Nag-alala ang mukha ni Zahara sa likuran. Natatakot siyang mag-away ang mga magulang niya. "I'm sorry. Hindi ko kayang makita na umiiyak ang anak natin.""Then paano mo ihahandle ang nangyari kanina? Nakita mo anong ginawa niya kay Zahara. Huwag mong sabihin ayos lang sa'yo yung ginawa niya?"Alam ni Juancho ang ibig iparating ni Pan. He didn't argue. Instead, nagsorry na lang siya. "I'm sorry.. Tatandaan ko ang lahat ng sinabi mo."Tumingin si Pan kay Dahlia at pagkatapos ay inayos niya ang buhok nito na nasa mukha."Ipasok mo siya sa kwarto niya."Naglakad na siya at sumunod naman sa kaniya si Juancho. Bahagyang hinawakan ni Zahara ang papa niya at nagthumbs up dito. Masaya siya ngayon na kahit papaano nagkakausap na ang mama at papa niya na walang sigawan.Matapos ihiga ni Juancho si Dahlia, si Pa
Nagdadalamhati ang lahat sa pagkawala ni lola Susana. Ang bawat patak ng luha ay katumbas ng libo-libong sakit na nasa puso ng bawat isa sa kanila.Lalo na si Pan na lola Susana na niya ang halos nagpalaki sa kaniya.Yakap yakap ngayon ni Zahara ang papa Juancho niya habang si Pan e yakap si Dahlia.Masiyadong magulo ang isipan niya dahil iniisip niya rin si Lou. Dahil sa biglaang pagkawala ni lola Susana, hindi sila agad nakapunta kay Lou.She sent her men at sinabi ni Marie ang lokasyon, pero wala na doon sa bahay na tinutukoy ni Marie si Lorciano, si Lou, Julia at mga tauhan nito.Nang matapos ang libing, agad na pinuntahan ni Leila si Pan. Kasama niya si Wil na ngayon ay natutulog na habang buhat niya.“Uuwi ka ba ngayon?”“Aalis na kami ni Marie mamaya, ma. May lead na daw kung nasaan si Lorciano.” Masiyado ng maraming oras ang nasayang nila.Hindi batid ni Pan kung may aabutan pa ba sila. Pero nananalangin siya na sana oo at gusto niya talagang mailigtas si Lou, alang-alang kay
“Good morning…”Nagmulat nang mata si Zahara at nakita niya si Pan malapit sa pinto, may dalang pagkain.Agad siyang napatingin sa orasan at nakita niyang tanghali na siya nagising. Napuno pa kasi sila ng iyakan kagabi.At matapos pa non e nagkwentuhan pa sila kaya hindi sila nakatulog agad.“Mama, hindi po ba kayo natatakot sa mukha ko? Sobrang panget ko po kapag bagong gising.” Nahihiya na sabi niya.Mahirap sa kaniya tanggapin at aminin na maganda siya kung ang salitang panget naman ang naririnig niya sa mga kaklase niya.“Zahara, huwag mong sabihin yan anak.” Seryosong sabi ni Pan. Nagmamadali siyang lumapit kay Zahara at nilagay ang tray ng pagkain sa gilid ng mesa.“You are beautiful kaya huwag mong sabihin na panget ka dahil si mama ang nasasaktan.”“But it’s true mama.” Mahinang sabi ni Zahara.Naging seryoso ang mukha ni Pan. “Marami ng pera si mama anak. Kapag pwede na, maibabalik natin ang mukha mo kung iyon ang nais mo.”Sinabi na iyon ng papa niya. But she’s too young to
KAHIT NA AYOS NA SI PAN AT ZAHARA, hindi ibig sabihin no’n e maayos na rin sila ni Juancho.The wall is still there, pero hindi na ganoon kahabog gaya noon. Halo ang emotion na nararamdaman ngayon ni Pan ngayon. Masaya at malungkot siya lalo pa’t kamatayan ito ni lola Susana at araw rin ito kung saan e nalaman niya na buhay pa pala ang anak niya.Maraming gusto malaman si Pan tungkol sa anak niya, pero hindi niya makausap si Zahara ngayon dahil mahimbing na itong natutulog sa bisig niya.Si Logan naman e nasa harapan lang niya, nakaupo at hindi rin niya makausap dahil tahimik lang ito.Naputol ang katahimikan nila nang pumasok si Juancho sa kwarto kung nasaan sila. Agad siyang napatingin kay Pan na ngayon e pagod na nakatingin sa kaniya.“Iuuwi ko ang anak ko sa bahay ko.” Sabi ni Pan. Hindi na siya papayag na malayo ang anak niya sa kaniya. Agad naman na nagulat si Logan, ganoon rin si Juancho.“Pan, can we talk?” si Logan ang nagsalita, kinakabahan. “We didn’t intend to hide her a
Para nang mahihilo si Pan habang hinahanap ng mga mata niya si Zahara.Hindi niya ito mahagilap, hindi niya ito makita. Kinakabahan siya na baka sangkot ang anak niya sa isang aksidente na nangyayari sa harapan.“I’m sorry… nasaan ka Zahara? Mama is sorry… Please, magpakita ka na.” Paulit-ulit na nasabi niya sa kaniyang sarili.Napatakip siya ng kaniyang bibig at halos manginig habang sumisilip sa harapan.Ang lakas ng tibok ng puso niya.Natatakot siyang makita kung sino man yung tao na naaksidente.Pagsilip niya sa harapan, labis siyang napasinghap nang makita kung sino iyon.‘It’s not my daughter.’ Aniya at nakahinga ng maluwag na hindi si Zahara ang duguan na nakahandusay sa lupa.Nilibot pa niya ang kaniyang paningin at saka niya nakita si Zahara, nakaupo sa harapan ng taong nasagasaan.Nanginginig ito sa takot at halos hindi alam anong gagawin.“ZAHARA!” Pagtawag niya.Napatingin si Zahara sa kaniya.Ang takot sa mukha nito e napalitan ng pagkabigla. Unti-unting nanlaki ang mata
“Mama, ako po ito…. si Zahara.”Umiiyak si Zahara.Labis labis ang luhang tumutulo mula sa dalawang mata niya habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni Pan.‘Why? Bakit galit si mama?’ nagtatakang tanong niya sa sarili niya.Nanlaki ang mata niya nang dinuro niya ito. “Tumahimik ka.”Lumakas ang hagolgol niya. Umiling siya at agad na tumakbo palapit sa mama niya.“Mama, ako po ito… Ako po si Zahara mama..” Hinawakan niya si Pan pero lumayo si Pan sa kaniya. Bagkos, sinamaan nito ng tingin si Juancho at Logan na nasa likuran niya.“Is this your plan? To use this girl para lokohin ako? Sa tingin niyo ba maloloko niyo ko?”Napatigil sandali si Zahara sa narinig.“PAN! MAG-INGAT KA SA PANANALITA MO!” Galit na sabi ni Logan at lumapit kay Zahara na ngayon ay hindi na alam anong gagawin.“Dahil ginagago niyo ko lahat. Anong nakain niyo ni Juancho para gamitin itong babaeng ito at magkunwari na siya si Zahara?”Nag-aalala na si Zahara. Halos lumuhod na siya para paniwalaan siya ng mama niya
Agad sumugod sina Pan sa hospital kasama niya si Leila at dalawang mga anak niya na sina Dahlia at Wil.Kasama rin niya si Marie.Pagdating nila doon, ang umiiyak na si Juancho at Logan ang nakita niya.At sa tabi, naroon si Symon katabi ni Zahara na nakilala niya bilang Zara.Napahinto sandali si Pan bago siya bumaling kay lola Susana.“Ma…” agad lumapit si Leila kay lola Susana at niyakap niya ito agad.Si Pan ang sumunod na agad umiyak habang niyayakap ngayon si lola Susana.Ang dalawang bata sa tabi e agad na yumakap kay Marie dahil wala naman silang kilala doon bukod sa mama at lola nilang nakayakap kay lola Susana.Napansin sila ng mga kalalakihan sa loob.Si Logan, agad nanlaki ang mata niya nang mapatingin siya kay Wil.Si Juancho naman, natuon ang mata niya kay Dahlia.Marahil totoo ang lukso ng dugo dahil kahit wala pa mang kumpirmasyon kung sino ang mga anak nila sa dalawa ay alam na nila kung sino.Agad na lumapit si Juancho kay Dahlia pero mas mabilis si Wil na humarang a
“Kuya, bakit busy si mama?” ang tanong ni Dahlia kay Wil matapos niyang makita ang mama niya na nakikipag-coordinate sa mga bodyguards ilang araw na ang nakararaan.Halos hindi na rin nila ito lubusang nakakasama dahil lagi itong wala.Mga maid lang ang kasama nila lagi at nagpapakain sa kanila.Wala sila sa condo ngayon, nasa isang bahay sila na pagmamay-ari ni Pan.At mas dumami pa ang bodyguards nila ngayon kumpara noong mga naunang araw na nakauwi sila.“I don’t know Dahlia,” sabi ni Wil.“Kuya, I’m bored here.”“Gusto mo bang magplay tayo sa labas?”“Yes please…”Kinuha ni Wil ang laruan ni Dahlia at laruan niya saka pumuslit sila sa labas.Lumabas sila ng bahay, ligtas pa rin naman dahil halos pinapalibutan ang buong mansion ng security.Habang naglalaro sila, biglang napatingin si Marie sa dalawang bata.Inimbitahan siya ni Pan sa bahay niya dahil gusto nilang malaman ang details ng lugar ni Lorciano sa China.They need Marie para sa impormasyon na kailangan nila.Kanina pa siya