Naging maayos naman ang kalagayan ni Zahara. Nang magising ito, agad niyang hinanap si Pan.“Are you okay anak? May masakit ba sayo?”Naging malungkot ang mukha niya nang hindi niya makita si Juancho. “A-Ayaw na po ba ni papa sa atin mama dahil po may sakit po ako? Ayaw niya ba sa mga batang may sakit?”Narinig ni Juancho yun. Imbes pipihitin na niya ang doorknob para mabuksan, hindi na niya nagawa dahil sa boses ng anak niya. “H-Hindi yan totoo, anak. Mahal ka pa rin ni papa. Nabigla lang siya na may sakit ka kasi hindi pa sinabi ni mama sa kaniya.”Agad na isinandal ni Zahara ang ulo niya sa dibdib ni Pan. “Alam mo mama, ang pinakamasayang araw sa buhay ko ay yung nakilala ko si papa kasi hindi na ako naiinggit sa ibang mga bata na may papa sila.”Napatakip si Pan sa bibig niya dahil naiiyak siya. “Kahapon mama, si papa, inalagaan niya ako ng mabuti. Pinakain niya ako at nanonood kami ng movie. Gusto ko ng ganoon.”Si Juancho na nakikinig ay agad na naluha sa labas ng pinto.“Kung
PALIPAT LIPAT NG HOSPITAL si Pan at Juancho. Marami na silang doctor na pinuntahan para sa kondisyon ni Zahara at ang doctor na nirefer ng lahat ay si Symon Bec.Critical ang kalagayan ni Zahara kaya takot ang ibang doctor na siyang mag-opera sa bata. Mahina kasi ang puso nito kaya yung survival rate niya sa kaniyang operation para sa sakit na Leukemia ay mababa.Kung may doctor man na nakakagawa ng himala, iyon na ang ama ni Juancho.Napapikit si Juancho at galit na hinampas ang manubela ng sasakyan niya. Nag-aalala si Pan sa tabi niya. Hindi niya alam kung paano dadamayan si Juancho.He refused to acknowledge his dad as the best doctor. Para sa kaniya, ito ang worst doctor na nakilala niya. Ang mas malala pa, mamamatay tao ito sa paningin niya.“Juancho-"“Hindi. Maglibot pa tayo. Marami pang mga underrated doctor dito na magagaling.”“Juancho, magpahinga na tayo. Bukas na natin ito ituloy.”Tumingin si Juancho sa kaniya. “Pan, hindi ka naman naniniwala sa kanila hindi ba? Symon Bec
--FLASHBACK--Juancho’s life has changed. Ang dating bahay nila na puno ng kasiyahan kasama ng mga kapatid niya ay nagbago.Palaging babad ang papa niya sa trabaho habang ang mga kapatid niya at mama niya ay doon na tumira sa bahay ni Logan kaya naging mag-isa na lang siya sa tahimik na bahay nila hanggang sa dumating ang punto na ayaw na rin niyang umuwi.“Anong iniisip mo?” tanong ni Pan.Kumunot ang noo niya nang makita niya itong nagbibihis na ng damit ito. “Oo kasi baka hinahanap na ako sa amin.”“We were doing this for 5 months. Hindi mo pa rin ba ibibigay sa akin ang pangalan mo?”Alam niya na ang totoong pangalan nito. Panasree Soliel D. Salvi ang buong pangalan ng babaeng kafubu niya, dahil nakita niya ng palihim ang school ID nito pero gusto pa rin niyang marinig ang buong pangalan ni Pan mula sa mismong labi nito.“Hindi pwede. Baka mamaya mainlove ka sa akin.” Nakangising saad nito.Ngumiti si Juancho. Kung wala si Pan ay baka nasiraan na siya ng bait sa problema ng pamily
--FLASHBACK--Tumalikod nalang si Juancho. Hindi niya kayang harapin ang kapatid niya dahil nagtatampo pa rin siya na iniwan siya mag-isa sa bahay nila.“Juancho!” Pagtawag ni Logan. “We’re still best friends, right?”Hindi siya sumagot. Hindi niya alam kung saan niya isisisi ang lahat ng nangyayari sa buhay niya. Pakiramdam niya ay napag-iwanan siya.Pero hindi siya sinukuan ni Zack. After school, lagi siyang hinihintay nito sa labas ng skwelahan nila para lang iparamdam sa kaniya na hindi siya iniwan. Na narito pa rin ito para damayan siya.“Bakit nandito ka na naman kuya? I heard magdi-divorce na si mama at papa, hindi ba dapat magfocus ka sa bagong pamilya mo?” ang sabi ni Juancho.Nawalan na siya ng pag-asa na magkakabalikan ang mga magulang niya dahil ayaw ng bumalik ng mama niya sa papa niya.“I don’t care about them. Nandito ako dahil gusto kitang makasabay sa dinner mamaya.”“Aren’t you happy? Hindi ka na magiging bastardo. Nakilala mo na ang totoo mong papa.”Puno ng sakit an
--FLASHBACK—ISANG KAHINDIK HINDIK NA PANGYAYARI ANG NANGYARI KAY JUANCHO AT ZACK.Pero sa kanilang dalawa, si Juancho ang mas napuruhan. Nagtamo lang ng minor injury si Zack dahil si Juancho ang unang natamaan ng bumper ng sasakyan.Nakabenda ang paa niya at may saklay siyang gamit habang naglalakad palapit sa kwarto ng kapatid niya. Nakita niya doon ang papa niya na nag-aalala sa tabi ni Juancho.“Pa,”Nang tumingin si Symon kay Zack, kita sa mukha nito ang inis at galit. “Anong nangyari Zack?”“Papa, s-sorry,” umiiyak na sabi ni Zack.“Paanong ikaw maayos lang, konti lang ang natamo mong sugat pero si Juancho ay heto at napuruhan? What the hell happened na lumala ang condition niya?”Nanlaki ang mata ni Zack. “A-Anong ibig mong sabihin papa? Akala ko ba maayos na si Juancho?”“Hindi ka ba nag-aral? Paanong magiging maayos ang kalagayan niya? Alam mong mahina ang puso niya. Hindi siya kailanman naoperahan kaya paanong magiging maayos siya?”Sunod-sunod na tumulo ang luha ni Zack. Jua
Pakiramdam ni Pan ay nakagawa siya ng isang malaking pagkakamali kay Juancho. Nakaramdam siya ng lungkot nang matanto niya na pinipilit niya ang isang tao na nagawan ng isang malaking pagkakamali ng pinaniniwalaan niyang tanging makakaligtas lang ng anak niya.‘Paano ko ngayon ipipilit si Symon na maging doctor ni Zahara?’ Kung siya ang nasa kalagayan ni Juancho, hindi rin niya kayang tignan sa mata ang sariling ama.“Hey,” napatingin si Pan sa kamay na biglang pumulupot sa kaniya. Nakita niya si Juancho na nakayapos sa kaniya mula sa likuran.“Bakit ka nagising? Are you still thinking about that?”“Ang hirap hindi isipin ang tungkol sa bagay na yun Juancho. Hindi ko alam na sa mga panahong yun kung saan e magkakilala na tayo, may pinagdadaanan ka na palang ganoon.”Agad na iginaya ni Juancho ang mukha niya paharap sa kaniya. “But you helped me Pan. If it weren’t for you, baka kung ano ng mga pinaggagawa ko noon. You were my salvation that’s why, I couldn’t let you go.”‘Hindi ko ala
“Bakit interesado ka kung anong koneksyon ng bata sa mga Salvi? Magagalit ka ba kung ang ina ng batang yun ay galing sa pamilya ng dati kong asawa?” curious na tanong ni Leila.Napahawak si Symon sa baba niya. “Hindi naman. Hindi naman nila tayo ginugulo saka galing na sayo mismo na trinato ka ng tama ng in laws mo so I guess, they were kind.”“Kung ganoon, ayos lang sayo na isang Salvi ang girlfriend ni Juancho?”“Siguro. Bakit? Kilala mo ba kung sino?”“H-Hindi pa pero itatanong ko k-kung makapunta ako ulit sa bahay ni mama.”“Huwag ka ng bumalik doon.” Ang sabi ni Symon. “I’m sure magkikita kami ni Juancho. Makikilala ko rin itong girlfriend niya at ang apo ko.”Nagbaba ng tingin si Leila. Alam na niyang oras makilala ni Symon si Pan, magbabago ang samahan nila. Or worst, baka mawalan ng tiwala ang asawa niya sa kaniya.2 days after….Nasa isang hospital na naman ngayon si Juancho at Pan para magtanong tanong sa possibleng maging doctor ni Zahara but this time, kasama nila si Zahar
“Kilala mo siya papa?” tanong ni Zahara.‘Papa?’ tanong ni Symon sa isipan niya. ‘Kung ganoon, ang batang yan ang apo ko?’ aniya at napatingin muli kay Zahara.“Juancho, I-"“Anong ginagawa mo? Nandito ka ba para sundan ako?” nalukot ang mukha ni Juancho, halatang iritado na nakita niya ang ama niya sa malayong hospital na pinuntahan nila.“What? No. Hindi ko alam na nandito ka. I’m here for work.”“Kung ganoon, huwag mo na lang kaming pansinin.” Binuhat ni Juancho si Zahara at handa ng umalis pero hindi sila kayang hayaan ni Symon na makaalis na hindi man lang nakikilala ang apo niya. After all, he was looking forward to meet his granddaughter.“Teka, siya ba ang anak mo? Apo ko ba siya?”Binalingan siya ng masamang tingin ni Juancho. “Huwag mo ng pakialaman ang pamilya ko. Bakit hindi ka magfocus sa asawa mo?”Dumaan ang sakit sa mata ni Symon. Hindi niya maintindihan ang saya na nararamdaman niya na nakita niya rin sa wakas ang apo na inaasam niyang makita. Ngunit malungkot din siy
6 years later…..“Sino ka?” tanong ni lola Susana kay Juancho nang pumasok ito ng bahay niya.“Lola, ako ito, yung paborito mong apo…”“Apo? Wala akong natatandaan na apo na gaya mo. Hindi kaya ay isa kang magnanakaw?”Lola Susana’s case is getting worse day by day dahil sa labis na katandaan nito. Nanlalabo na nga ang paningin niya at nakakalimutan na rin niya ang ibang bagay-bagay.“May apo ka la at iyon ay si Juancho.”“Sino? Wano?”“Juancho po…” nakangiting sabi ni Juancho. “Dito ka muna la ah, dalhin ko lang sa kusina itong binili ko.” At nagtungo siya sa kusina kung saan ay naabutan niya doon si Leila na nagluluto.“Para ka talagang dad mo.” Sabi ni Leila dahil kanina lang, si Symon ang huminto sa bahay para dalawin siya.“Pareho kaming pogi, tita?”Natawa si Leila at napailing.Nagkabalikan naman si Leila at Symon sa loob ng anim na taon pero hindi sila magkasama sa iisang bahay dahil kailangan alagaan ni Leila si lola Susana.Kaya si Symon nalang ang palaging bumibisita sa kani
Ilang buwan na ang nakalipas, si Juancho ay hindi pa rin tumitigil sa paghahanap niya kay Pan.He stopped accepting client dahil mas priority niyang mahanap. Pero kahit na anong gawin niya, wala pa rin siyang lead na nakukuha.He doesn’t know what to do anymore. Umaasa na lang siya na papanigan siya ng swerte.Ngayon, hawak-hawak niya ang isang supot na naglalaman ng prutas. Papunta siya sa bahay ng mga Salvi para kaniyang mabisita si lola Susana.Nang makarating siya, agad niyang kinatok ang pinto nito at ngumiti ng malapad.“Oh Juancho, narito ka na naman. Hindi ka pa ba nadadala? Wala nga akong sasabihin sayo tungkol sa apo ko.”Ngumiti si Juancho, inaasahan niya na ito. “Ikaw po ang ipinunta ko dito, la. Kailangan niyo pong alagaan ang katawan niyo lalo’t wala na kayong kasama kaya binilhan ko po kayo ng prutas.”Pinagsingkitan siya ni lola Susana ng mata. “Naku hijo, hindi mo na ako madadala sa mga ganyan. Masiyado na akong matanda para maloko mo sa iyong matatamis na salita.”Ngu
Nakahinga ng maluwag si Logan. At tumingin siya kay Sara.“Pwede mo bang papuntahin si Pan dito?”Tumango si Sara ng walang pag-alinlangan. “Yan ba ang una mong planong gawin para sa paghihiganti mo sa dad mo?”“Oo at kailangan ko munang magpahinga.” Saad ni Logan at pumikit ng humapdi na naman ang sugat niya sa likuran.“At saka ko hahanapin ang anak ko.” Dagdag niya.“Logan, paano kung wala na ang bata?”“Hahanapin ko pa rin siya, Sara. Right now, hindi ko na alam anong dapat kong maramdaman. Kung iiyak ba ako, magagalit, o ano.”Nakagat ni Sara ang labi niya. Naaawa siya kay Logan. Gusto niya itong tulungan sa abot ng makakaya niya.“Paano mo mapapabagsak ang dad mo?”“Kailangan ko ng pera.” Diretsang sabi ni Logan sa kaniya. “Kailangan ko ng pera para makagawa ako ng sarili kong gaming app na itatapat ko sa Gamesoft. Tatalunin ko si dad at sisiguraduhin kong tatalikuran siya ng tao hanggang sa bumagsak siya sa lupa.”Naroon ang determinasyon sa mukha niya.“Paano mo yun gagawin? Sa
When things are getting chaotic, akala ni Lorciano ay nalusutan na niya lahat.Pero iyon ang pagkakamali niya. Kalat sa internet ngayon ang pagsulpot ng isang hindi kilalang lalaki na nagtatago sa likod ng maskara na siyang nagsiwalat na si Lorciano ang dahilan ng pagkamatay ni Gidette.A baseless claims na pinaulanan ng mga tao at media. Kahit ang pamilya ni Gidette ay naintriga.Kaya dinumog ng press ang bahay ni Lorciano dahilan kung bakit yung attention niya ay napokus sa paglilinis sa nadungisan niyang pangalan.“GUMAWA KAYO NG PARAAN! HANAPIN NIYO ANG LALAKING NAKAMASKARA!” Sigaw niya nang puntahan siya ng mga tauhan niya sa kaniyang opisina.Hindi siya makalabas dahil kahit siya magpunta, may nakasunod sa kaniya.“Sinong inutil ang lalaking yun?” halos nagpupuyos na siya sa tindi ng galit.Si Marie, ay napapikit. Nasa likod siya ng pinto ng office ng dad niya sa bahay nila.Grounded siya dahil pinatakas niya ang kuya Logan niya.Ngayon, natatakot siya at nananalangin na sana ay
“P-Pan,” ang nasabi ni Juancho nang makita niyang gising na si Pan.Gusto niya itong hawakan pero natatakot siyang itulak siya nito palayo.“I told you na hindi kita mapapatawad kung may nangyari sa anak ko, hindi ba?” Natigilan si Juancho at tumulo na naman ang luha niya.“I’m s-sorry, baby… I’m sorry…”Lumuhod na siya sa harapan ni Pan. “I’m really sorry…”“Sorry?” natawa si Pan. Wala ng kabuhay-buhay ang mukha niya. “Hindi ko kailangan ng sorry mo Juancho.”Halos dumapa na si Juancho sa sahig, hindi alam ano pang sasabihin maliban sa sorry. Umiiyak lang siya, umaasang kahit konti, kayang maibalik ng sorry niya ang lahat ng sakit na naidulot niya.“Patawarin mo ‘ko. Patawad sa lahat.” Humagolgol na saad niya.Alam niya kasing huli na siya. Sa mga tingin ni Pan sa kaniya, alam niyang huling huli na.“Kung gusto mong patawarin kita, ibalik mo sa akin ang anak ko.” Napatingin si Juancho kay Pan. Nanlaki ang mata niya.“P-Pan-"“KUNG GUSTO MONG PATAWARIN KITA, IBALIK MO SA AKIN SI ZA
“ZAHARAAAAAA!!!!” Sigaw ni Pan.Umakyat na siya, tila walang pakialam kung madamay siya sa sunog.Ang nasa isipan na lang niya ay mailigtas niya ang anak niya.Pero bago siya makalayo, nahila na siya ni Leon palayo sa gate.“Pan, delikado!” Nag-aalalang sabi ni Leon.Nanlaki ang mata ni Pan.“BITAWAN MO ‘KO LEON! NASA LOOB PA ANG ANAK KO!” Sigaw ni Pan sa kaniya na sinubukang magpumiglas..Tumingin sila sa bintana. Naroon pa si Zahara, umiiyak at sumisigaw ng tulong.Takot na takot na siya at gusto ng umalis. Hindi siya makaalis dahil masiyadong mataas ang bahay.Her weak and frail body na kagagaling lang ng operasyon couldn’t stand it kung tatalon siya.Mamamatay rin siya kaagad.“MAMA!!! TITOOOOO!!! TULUNGAN NIYO AKO DITO!!! MAMAAAAA!!”“LEON BITAW!” Umiiyak na pagmamakaawa ni Pan.Pumikit si Leon, maski siya ay hindi alam anong gagawin. Malaki ang sunog sa bahay, galing sa ibaba, paakyat sa itaas. Kung bibitawan niya si Pan, alam niyang mapapahamak ito.“MAMA!!!! MAMAAAAAAA… HELP M
Magkasama si Juancho, Leila at Symon sa pagtugis sa ex-convict na nagdakip kay Zahara. Ito ay walang iba kun’di si Larry.Nakastand-by na ang mga pulis, nag-aabang na makalabas si Larry sa bahay niya.No’ng lumabas siya, agad itong tumakbo nang mapansin niya ang mga pulis kaya hinabol siya.Sirena ng mga sasakyan ng pulis ang maririnig sa kalsada at sina Juancho ay nakasunod sa likod.Wala ng ibang namutawi sa mukha niya kun’di galit sa mga kumuha kay Zahara at galit sa sarili niya na inuna niya ang sariling emotion kesa ang piliing magpakumbaba at pakinggan si Pan.Pagdating nina Juancho sa lugar kung saan huminto ang mga sasakyan ng pulis, agad agad silang bumaba.Nakita nilang hawak na ng mga kapulisan si Larry. Sa tindi ng galit ni Juancho, agad siyang tumakbo palapit sa ex-convict at agad niya itong sinuntok.“HAYOP KA! NASAAN ANG ANAK KO?!!!! NASAAN SI ZAHARA?”Hindi nakapagsalita ang lalaki dahil hindi siya tinatantanan ni Juancho ng suntok kaya ang mga pulis ay ginawa ang laha
Sa bahay kung saan dinala si Gidette noon, doon dinala ng mga tauhan ni Lorciano si Zahara.Patuloy at walang humpay na umiiyak ang bata habang nakakulong sa isang madilim na kwarto.Nang pumasok si Lorciano sa kwartong iyon, agad niyang nakita si Zahara na nakatingin sa labas ng bintana at umiiyak.“Sino po kayo? P-Pakawalan niyo po ako dito please… Gusto ko na pong umuwi kay mama.”Tumawa si Lorciano. Nagngingitngit ang kalooban niya habang nakatingin sa anak ni Pan.Lumapit siya dito. “Gusto mo ng umuwi?” tanong ni Lorciano.“Opo…” humihikbing sagot ni Zahara.“Oh ito…” Malakas na sampal ang binigay ni Lorciano sa bata kaya mas lalong umiyak si Zahara lalo’t parang nabali ang leeg niya sa lakas ng sampal na iyon.“PAPA!!!! MAMA!!!!” Humihinging tulong na sigaw ng bata.Hindi pa nakontento si Lorciano, kinuha pa niya ang buhok ni Zahara at hinila paitaas para mapatingin ito sa kaniya.Napangisi siya ng makitang dumugo ang labi ng bata at namaga agad ang pisngi.Simpal pa niya ito ng
Nang makasakay si Pan at Leila ng sasakyan, agad na nahimatay si Pan.“Manong bilis!” Natatarantang sabi ni Leila at kinakabahan para sa anak niya.Humawak ito sa tiyan ni Pan at tahimik na nanalangin at kinakausap ang apo niya na huwag siyang bumitaw.“Hello our baby angel. Huwag ka bumitaw anak kasi hindi kakayanin ng mama mo kung pati ikaw mawala. Love na love ka namin at excited kaming makita ka. So please, stay with us sweetheart… please.. please..”Tumingin ang driver kay Leila at nakita niya itong kinakausap ang tiyan no’ng anak nito na nahimatay.“Please… Lord, huwag ang baby… Hindi kakayanin ng anak ko kung dalawa sa anak niya ang mapahamak.” Lumuluhang pakiusap ni Leila.Nagpatuloy pa siya sa pakikipag-usap sa apo niya. Sinasabihan niya ito na humihingi ng sorry si mama niya sa kaniya at mahal na mahal nila ito.Kahit ano, gagawin niya just to save the baby.Alam niya kung gaano ka-stress si Pan ngayon and she’s so damn afraid na maapektuhan ang dinadala nito.And this is the