Trina's POVKINUHA ko ang aking cellphone sa loob ng bulsa, saka nag-dial ng numero.Narinig kong mag-ring ang kabilang linya at nang may sumagot dito, tumaas ang magkabilang gilid ng labi ko."Hello, Mico," wika ko sa taong sumagot.***Sandra's POVHALOS hindi ako makapagsalita habang nakikinig sa mga bagay na sinasabi sa 'kin ni Gab. Sinalaysay niya sa 'kin ang mga bagay na nalaman niya tungkol sa nakaraan ni Trina. Dahil humingi ako ng tulong kay Gab, nagkaroon siya ng ideya na alamin ang tungkol sa babaeng iyon at labis akong nagulat sa nalaman ko.'K-Kung ganoon, hindi talaga ako ang pakay ni Trina kung hindi si Lucas. At dahil dinadala ko ang anak ni Lucas noon, nadamay na ako sa selos at puot niya.'Mariin akong napasuklay ng buhok at yumuko sa lamesa. Kahit ako ang makaranas ng nakaraan na iyon, hindi ko alam ang gagawin ko."Ito pala ang sinasabing utang ng pamilya ni Lucas sa pamilya ni Trina. Ang totoo, hindi ko rin alam ang bagay na ito. Ngayon ko lang ito narinig dahil s
Sandra's POVHALOS lakad takbo ako nang lumabas sa aking opisina. Kasama si Gab, nagtungo kami sa parking lot at sumakay sa kotse. Agad akong tumawag sa bodyguard na nagbabantay kay Levi."Anong nangyari? 'Di ba sinabi ko nang bantayan nyong mabuti si Levi? Saan siya nawala?" galit na galit kong wika na halos sigawan ko na ang lalaking nasa kabilang linya."Lady Violet, mahigpit po ang pagbabantay namin sa kanya. Nasa labas lang kami ng school niya at ang isa naman ay nasa tapat ng kanilang classroom. Ang sabi raw po ay pinatawag siya ng isang teacher at matapos iyon ay hindi na lumabas ng faculty room," salaysay ng bodyguard sa akin."What? Paano nangyari 'yon? Nakausap nyo ba ang teacher?" saad ko.Napasabunot ako sa aking buhok at hindi malaman kung ano ang gagawin dahil sa sobrang bilis ng tibok ng aking puso."M-Ma'am, kasi po. Hindi raw po guro rito ang teacher na iyon at ang sabi rito, baka nagpanggap lang daw," nauutal na paliwanag niya."W-What?!"Mariin akong lumunok nang ma
Sandra's POVISANG bagong umaga, sinisigurado ko na kada oras ay tumatawag ako sa bahay upang kumustahin si Levi. Kung maaari nga lang na ipasok ko na lang siya sa online class ay gagawin ko, ngunit nais ko rin kasing magkaroon siya ng interaksyon sa ibang bata na kasing edad niya.Huminga ako nang malalim nang maalala ang nangyari sa anak ko noong nakaraang araw. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung ano ang intensyon ng taong gumawa noon sa anak ko."Sandra, nakita mo na ba ang balita sa internet?"Naputol ang mga bagay na aking iniisip nang biglang pumasok si Gab sa loob ng aking opisina."Anong balita?" kunot-noo kong tanong nang marinig ang sinabi ni Gab.Nakasunod ang aking tingin nang lumakad si Gab palapit sa aking office table, saka pinakita sa akin ang article na nabasa niya gamit ang hawak niyang iPad.Nanlaki ang aking mga mata nang mabasa ang balita na nakasulat dito.'Lady Violet is threatening Lucas Montenegro's fiancé'Kumunot ang aking noo. Hindi ko alam kung s
Sandra's POVSA PAGKAKATAONG ito, sinamahan ako ni Gab na makipagkita kay Trina. Mas mabuti na ang ganito, may kasama ako kung sakali at kung ano man ang mangyari. Sana, ito na rin ang huling pagkakataon na haharapin ko ang babaeng ito.Hinayaan ko si Trina na siya ang mag-set ng lugar kung saan kami magkikita at napakunot ang aking noo nang malaman kung saan ang lugar na napili niya. Ngunit kahit ganoon, pumayag pa rin ako dahil kasama ko naman si Gab.Pinagmaneho ako ni Gab at nagtungo kami sa isang tabing-dagat kung saan sinabi ni Trina.Sa pagdating namin doon, agad ko siyang nakita na nakatayo sa dalampasigan habang nakatingin sa malayo."I'll come with you," saad ni Gab sa akin.Ngumiti ako sa kanya at umiling."Stay here, Gab," utos ko sa kanya.Tumango naman siya. Sinimulan kong ihakbang ang aking paa sa puting buhangin ng dagat. Ang malamig na hangin ay dumadampi sa aking buhok at sumasabay sa pagsayaw nito.Tuloy-tuloy ang aking paglalakad patungo sa kinaroroonan ni Trina. N
Sandra's POVNAGSIMULANG bumagsak ang aking balikat nang makita ko si Levi habang kaharap ang lalaking si Lucas. Animoy nananalamin ang aking anak sa lalaking kuhang-kuha ang kanyang mukha.Pinilit kong ihakbang ang nanginginig kong paa palapit sa kanilang kinaroroonan at tinatagan ang loob upang harapin ang lalaking si Lucas."A-Anong ginagawa mo rito?" mariin kong wika upang makuha ang atensyon ni Lucas.Nang marinig ni Lucas ang tinig ko, dahan-dahan siyang tumayo at lumingon sa akin, saka nagpamulsa at ngumiti."Mabuti naman at nandito ka na, marami tayong dapat pag-usapan," wika ni Lucas habang diretsong nakatingin sa aking mga mata."Wala tayong dapat pag-usapan, Sir," pagbibigay diin ko sa salitang sir.Muli akong lumakad at lumapit kay Levi. Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinalapit sa aking tabi habang nakatayo sa harapan ni Lucas."Ang batang 'yan, siya ba ang anak ko?" diretsong tanong ni Lucas.Tila binuhusan ng malamig na tubig ang aking katawan nang marinig ang salitan
Sandra's POVISANG malaking pagngisi ang bumakas sa mga labi ni Lucas. Humalukipkip siya at naghintay ng sagot mula sa akin."L-Levi, kasi," nauutal kong tugon sa anak ko."Huwag kang magsinungaling sa harapan ng bata, Sandy. Sabihin mo sa kanya ang totoo."Napatingin ako sa kanya nang marinig ko ang sinabi ni Lucas. Mariin kong kinuyom ang aking kamay, saka muling bumalik ng tingin kay Levi.Hinimas ko ang braso ni Levi at sinuri ang kanyang mukha. Huminga ako nang malalim bago magsimulang magsalita."Oo. Siya ang tunay mong ama, Levi. Pero hindi ibig sabihin noon ay kukunin ka na niya sa 'kin." Bumalik ako ng tingin kay Lucas at tinapunan siya ng masamang tingin. "Hindi ako papayag! Magkaubusan man tayo ng pera, Lucas. Hindi ako papayag na kunin mo ang anak ko."Kung sa tingin mo ay mapipigilan mo ko, nagkakamali ka," mabilis niyang tugon.Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman ko ang pagbitiw ni Levi sa aking kamay. Napasinghap ako nang tumakbo siya patungo sa kinaroroonan ni L
Lucas's POVPRENTENG nakaupo ako sa isang sofa kung saan pinanonood ko kung paano maglaro ang aking anak sa loob ng isang baseball batting cage. Napapangisi ako habang pinagmamasdan ang nanginginig niyang tuhod habang iniiwasan ang mga bolang tinatapon ng machine sa kanya."Aah!" muling sigaw ni Levi nang isang mabilis na bola ang muling tumama sa kanya."Hindi sinisigawan ang bolang 'yan, Levi. Hatawin mo!" sigaw ko sa kanya."F-First time kong malaro ito!" sigaw niya pabalik sa akin habang nakalingon at may luha sa mga mata.Napa-smirk na lang ako at tumayo."Lampang bata. Lalaki ka ba talaga?" saad ko.Tinanggal ko ang suot kong coat. Lumapit sa akin ang isang bodyguard at kinuha ito, saka yumuko at umalis. Nagsuot ako ng gloves at helmet, saka kumuha ng baseball bat."I will show you how to play this game, Levi," nakangisi kong wika sa kanya.Mariin namang pinahiran ni Levi ang luha at sipon sa kanyang mukha, dahilan upang impit akong matawa. Nagtungo si Levi sa likod ko at tahimi
Sandra's POVBINUKSAN ko ang pinto ng presinto kung saan ako naroroon. Ni-report ko kasi sa police ang pagkawala ni Levi kahit alam kong si Lucas mismo ang kumuha sa kanya. Nalaman ko ito sa isa sa mga bodyguard ni Levi.Nagkamali ako, masiyado kong minaliit si Lucas at hindi ko napagtantong bihasa sa pakikipaglaban ang mga bodyguard niya, dahilan upang ganoon lang kadaling makuha si Levi."Sasama ako sa 'yo!"Naputol ang mga bagay na aking iniisip nang hawakan ni Gab ang aking kamay at pigilan niya ang paglabas ko sa loob. Napalingon ako sa kanya nang gawin niya ito.Naalala ko ang sinabi ni Lucas sa akin at alam kong seryoso siya sa bagay na iyon. Kung ganoon, kapag sinama ko si Gab, siguradong hindi ko na makikita si Levi.Marahan kong hinawakan ang kamay ni Gab, saka ito tinanggal sa pagkakahawak sa akin."I'm sorry, Gab. Ako lang ang kailangan niya," wika ko sa kanya."P-Pero, Sandy. Paano kung–""Alam kong hindi niya ako sasaktan, Gab. At kung mangyari man 'yon, alam kong ililig
Sandra's POVLUMIPAS ang ilang araw matapos ang kasal namin ni Lucas. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na kasal na kami. Pakiramdam ko ay panaginip pa rin ang mga nangyayari. Pakiramdam ko ay nasa alapaap pa rin ang aking paa.Marahan kong pinikit ang talukap ng aking mga mata, saka dinama ang halik ng hangin sa aking pisngi. Napakasarap sa pakiramdam ang paghampas ng alon ng dagat sa sinasakyan naming yate..Maya-maya lang, isang mainit na kamay ang yumakap sa aking baywang. Napatingin ako sa aking tabi at nakita ko si Lucas. Pinatong niya ang kanyang baba sa aking balikat at mahigpit akong niyakap mula sa likuran."Sa wakas, atin na rin ang araw na ito," aniya.Marahan niyang pinikit ang kanyang mga mata at ganoon din naman ang aking ginawa. Naramdaman ko ang kamay ko Lucas na hinawak sa aking balikat, saka niya ako pinaharap sa kanya."I love you, my wife," aniya na labi na nagbigay tuwa sa aking puso."I love you more, my husband," tugon ko.Tumama ang tingin ni Lucas
Gab's POVNAGSIMULANG magpalakpakan ang mga tao. Naririnig ko ang kasiyahan na nagmumula sa venue ng kasal. Kahit nasa loob ako ng kotse, alam ko kung gaano kasaya ang mga tao na nasa paligid niya.Huminga ako nang malalim saka mapait na ngumiti. Sa wakas, kahit paano ay may nagawa naman akong tama. Akala ko ay lalamunin na ako ng kasamaan at galit sa aking puso.Hinawakan ko ang manibela at saka sinimulang i-start ang kotse. Sana ay napasaya ko si Sandy. Sana ay natupad ko ang tanging hiling niya. Siguro naman ay hindi na sila maghihiwalay, dahil sa oras na mangyari iyon, baka hindi ko na talaga bitiwan pa si Sandy.Mahal ko siya. Mahal na mahal. Siya na yata ang babang huli kong mamahalin dahil sa kanya ko nakita ang lahat ng hinahanap ko.Nagsimulang gumulong ang gulong ng aking kotse palayo sa lugar na iyon. Palayo kung saan naiwan ang kalahati ng aking puso.Congratulations, Sandy. Sana maging masaya kayo ni Lucas.Habang binabaybay ko ang kalsada pabalik sa Maynila, muling bumal
Sandra's POVALAM KONG isa akong malaking tanga upang maniwala sa mga bagay na sinasabi ni Gab. Marahil nga ay masiyadong malambot ang aking puso dahil pinili kong patawarin siyang muli.Malaki ang naging kasalanan sa akin ni Gab at hindi ko naman nalilimutan ang bagay na iyon. Ngunit tila may kung ano sa aking isip ang nagsasabing patawarin ko na siya. Kung nais kong maging masaya, umpisahan ko muna sa pagpapatawad sa iba.Hindi ko alam kung bakit pagdating kay Gab, hindi ko magawang magtamim ng matagal na galit. Tila ba kahit paulit-ulit siyang magkamali sa akin ay paulit-ulit ko rin siyang patatawarin. Siguro nga ay tanga ako, ngunit nais ko na rin namang limutin ang magalit sa iba. Tulad na lang ng ginawa kong pagpapatawad kay Trina na alam kong may malaking kasalanan sa akin, sa amin ni Lucas.Ilang araw ang lumipas bago ako tuluyang pumayag sa nais ni Gab na pakikipagkita sa akin. Siya ang nagbigay ng venue kung saan kami mag-uusap at nakapagtatakang naisipan niyang makipagkita
Sandra's POVMAKALIPAS ang ilang araw, ginugol ko ang aking oras kasama ng aking pamilya. Wala akong sinabi sa kanila at hindi ko pinagbigay alam ang tungkol sa mga nangyari. Hindi ko rin sinabi ang tungkol kay Lucas at ang pagtatalo namin ni Gab. Ngunit alam kong kahit wala akong sabihin, nararamdaman ni nanay ang mga nangyayari sa akin.Kinagabihan, nakatutok ako sa aking laptop at nagtitingin ng flight pabalik ng Pilipinas. Oo. Nasi ko nang bumalik doon dahil sa tingin ko, hindi rin naman ako makapagsisimulang muli sa lugar na to dahil in the first place, wala naman akong dapat simulan.Walang may kasalanan at walang mali sa mga bagay na ginawa ni Lucas. Naiintindihan ko na ang lahat ngayon at wala na akong galit sa kanya. Marahilsa ngayon, hindi ko pa kayang humarap muli kay Lucas. Pakiramdam ko ay wala akong mukhang maihaharap sa kanya dahil nagkulang ako sa pang-unawa. Hindi ko siya pinagkatiwalaan at hindi ko alam kung paano ko na siya muling haharapin."Anak, gising ka pa ba?"
Sandra's POVHINDI KO alintana ang sakit ng aking ulo dahil sa mahabang biyahe na aking ginawa. Wala akong sinayang na oras dahil agad akong tumawag ng taxi at nagtungo sa presinto kung saan nakakulong si Trina.Sa pagdating ko roon, lumapit ako sa mga pulis na nandoon at nagtanong kung anong oras maaaring bumisita sa preso. Mabuti na lang at pinayagan akong makipag-usap dahil oras pa naman daw ng dalaw.Pinapasok nila ako sa animoy waiting area at doon naghintay kay Trina. Kahoy ang kanilang upuan at maging ang lamesa ay kahoy rin. Magkaharap ang upuan at tama lang ito upang mas makausap ko nang maayos si Trina.Makalipas ang ilang minutong paghihintay, natulala ako nang makita ko si Trina sa mukha ng babaeng si Abby.Naglalakad siya habang may posas sa kamay. Hawak siya ng isang pulis at diretso siyang nakatingin sa akin habang may matalim na tingin.Nang makaupo siya sa aking harapan, lumayo ang pulis na may hawak sa kanya at tumayo sa tabi ng pader, animoy naghihintay na matapos a
Sandra's POVSA PAGPASOK ko sa loob ng kotse, hindi ko na napigilan ang paghagulgol. Iniyuko ko ang aking ulo sa manibela saka doon tuluyang pinakawalan ang luha sa aking mga mata. Napakasakit ng aking puso at pakiramdam ko, isang libong karayom ang tumutusok dito. Akala ko noon ay malilimutan ko na ang sakit na nararamdaman ko mula kay Lucas ngunit nagkamali ako. Tila lahat ng sakit at pagdurusa na pinaramdam niya sa 'kin noon ay unti-unting bumalik sa aking sistema.Pilit kong pinakalma ang sarili. Huminga ako nang malalim saka sinandal ang aking ulo sa headrest ng upuan ng kotse. Mariin kong hinawakan ang manibela saka pinikit ang aking mga mata.Wala na. Tama na. Ito na ang huling beses na iiyak ako dahil sa kanya. Sana ito na talaga ang huli dahil hindi ko na kakayaning lumuha pa.Naramdaman ko ang pag-vibrate ng aking cellphone mula sa loob ng aking bulsa, dahilan upang kumalma ang aking puso. Mariin kong pinahiran ang aking luha at pilit na pinakalma ang sarili. Kinuha ko ang c
Sandra's POVKINABUKASAN, nag-book ako ng isang restaurant at siniguradong walang sino man ang makapapasok dito. Isang oras lang ang kinuha ko sa schedule nila dahil alam kong sasapat na iyon para sa aming dalawa ni Lucas. Nais ko lamang makipag-usap sa kanya hindi dahil nais ko nang bumalik, kung hindi naia ko nang putulin ang ano mang ugnayan namin.Nang maranasan kong tumira rito sa malayo, muli kong naramdaman ang kalayaan at kasiyahan. Kalayaan sa paligid na ginagalawan ko. Kalayaan sa sakit ng nga bagay na naramdaman ko. Mas gusto ko ang ganitong buhay. Iyong buhay na wala akong tinatapakang tao at walang sino man ang magtatanim ng sama ng loob sa akin.Nang araw na iyon, hindi ko sinabi kina nanat at tatay kung saan ako pupunta. Hindi rin ako nagsabi kay Gab dahil ayoko nang mag-alala pa siya. Ako lang at si Lucas ang nakakaalam ng pagkikita naming iyon.***HUMINGA ako nang malalim at marahang nilapat ang aking kamay sa manibela ng kotse. Diretso akong tumingin sa kalsada at na
Sandra's POVSADYANG mapaglaro ang buhay. Kung minsan, may mga bagay na nangyayari sa atin at hindi natin naiintindihan kung bakit. May mga pagsubok na ibibigay sa atin na akala natin ay hindi natin malalagpasan, ngunit sa huli, magugulat ka na lang at masasabing, kinaya ko pala?Ang totoo, hindi nakakasawang magmahal at magbigay ng pagmamahal sa isang tao. Alam mo ba ang nakakasawa? Iyong magpatawad nang paulit-ulit at paulit-ulit din naman niyang gagawin ang ginawa niyang mali.Hindi nakakasawang magmahal, ngunit nakakasawa nang magpakatanga. Kung kailangan nating tumigil at sabihan ang sarili natin na tama na, tama na. Sana ay matuto rin tayong mahalin ang ating sarili. Sana marunong din tayong makaramdam kung kailan tayo hihinto sa pagpapakatanga tulad ng bagay na nararanasan ko ngayon. Sa dami ng bagay na pinagdaanan ko, sa pagkakataong ito, tila napagod na ako. Napagod na ako sa paulit-ulit na nangyayari sa aking buhay. Sa paulit-ulit na pananakit sa akin ng tadhana. Baka kaya h
Sandra's POV"IS IT really possible to retrieve a deleted email?" tanong ko sa IT employee na nakaupo ngayon sa aking upuan.Sinusubukan niya kasing ibalik ang email ni Lucas na noong isang araw ko pang hinahanap. May kung ano sa aking isip ang nais talagang mabasa ang email na iyon at ayokong huminto hangga't hindi ko ito nakikita."Of course, madame. I can retrieve anything you like. I am the most expert IT employee in this company," pagyayabang ng kasama kong ito."Well that's good. Please make sure that you will recover the email.""Sure!"Hinila ko ang isang upuan na malapit sa aking table, saka umupo sa katabi ng IT employee na iyon. Napamangha ako sa bilis ng kanyang daliri at maging ang mata niya ay napakabilis din. Nakabibilib na may ganitong mga speciality ang mga empleyado rito at mabuti na lang at naisip kong tumawag sa isa sa kanila.Makalipas ang ilang minuto, tumigil na rin ang pagtaas ng mga letra na naka-flash sa screen ng aking laptop. Maging ang daliri ng lalaking i