Chapter 6: Cries

Audrey Clare Precilla—Solomon

A week had passed and I never saw CJ, it's a sigh of relief for me dahil atleast when he's not around I can freely walk a d talk with everyone na walang bahid na kahit anong takot na baka may gawin na naman siya sa akin.

Little did I know that after a week of serenity, babalik na ulit sa kalbaryo ang buhay ko.

We were having a happy morning with me and Manang cooking some breakfast for everyone. May dumadating na grocery every week dito sa bahay ma padala ni Mama Charmage, sometimes nagtataka na ako bakit hindi sila pumupunta rito sa bahay pero isipin ko pa lang ang hayop na ugali ni CJ nawawala na sa isip ko ang tampo at mga katanungan.

CJ doesn't want me near his parents and I can sense that kahit nga sina Corelle at Cartel hindi na napapagawi rito sa bahay e. I wonder what he told them para hindi sila bumisita rito. It could be things that can ruin my reputation but who cares? As long as he ain't coming back home anytime, I'm cool with that.

"Manang, tapos na po ba 'yang mechado?" I asked, stirring the pot of crab soup on a large caserole. Hinaplos agad ni Manang ang buhok at likod ko kaya ngumiti ako sa kanya.

"Kami na lamang sana ang pinagluto mo anak." Mahinhin nitong saad sa'kin. Alam niya ang hirap ko sa paglalakad noong mga nagdaang araw. The pain in between my thighs is so unbearable that I have been bedridden for days. Kung hindi pa lang ako pinasok ni Manang sa kwarto ay hindi nila malalaman na nag a-alab na pala ako sa apoy.

Walang sinabi o tinanong si Manang pero alam ko na nakita niya ang mga markang iniwan ni CJ sa katawan ko. Siya pa nga ang nagbihis at nagpunas sa'kin ng bimpo e habang umiiyak siya ng mahina.

Wala naman talaga akong magawa, gusto kong umalis sa puder na ito pero kailangan ko pa si CJ at guilty pa ako sa ginawa ko sa kanila ni Bria pero ang pinakarason na alam ko, deep inside mahal ko pa rin siya. Handa kong tiisin ang lahat ng gagawin niya hanggang sa matanggap niya ang sitwasyon namin kahit hinihiling-hiling kong huwag siyang umuwi rito. Deep inside, alam ko hinahanap-hanap siya ng sarili ko. Ul/l talaga ako kahit kailan.

"Manang, alam mo namang wala rin akong ginagawa rito sa bahay kaya bakit ko pa kayo hahayaan." Natatawa kong sagot kaya umiling na lang siya at hinanda ang mesa.

"O siya, akin na iyang niluluto mo at umupo ka na ro'n sa hapag. Aba'y kailangan mo nang kumain at baka bumalik pa iyang lagnat mo," sabi nito sa akin at dinaluhan ako hanggang sa hapagkainan pero laking gulat ko na lang sa nakita ko.

CJ's arm is wrapped around a lady's waist, his face buried on her neck while she giggle in glee. Parang hindi ako nakita ng babae at dire-diretso silang pumanhik sa taas.

Agad nanikip ang dibdib ko sa nakita, naikuyom ko ang kamao. Ang mata ay may namumuo na namang luha.

Bakit ganito? Ano bang kasalanan ko sa mundo? Sa lahat ng taong magsasuffer ng ganito bakit ako pa? I'm just eighteen, eighteen and yet my suffering is too much.

"Anak?" Rinig ko ang boses ni Manang na tumawag sa'kin pero pumikit lang ako at sumunod sa kanilang dalawa sa taas.

Na-abutan ko pa sila sa labas ng kwarto ni CJ, his hands roaming around the lady's body while they share a fiery kiss. CJ's back is facing me while the lady's closing her eyes as he kiss her neck.

But the lady opened her eyes, tinulak niya si CJ at tinuro ako.

"Babe, 'yong maid mo mukhang may kailangan." Matinis ang boses niyang sabi, siguro sa gulat o ganyan na talaga ang boses niya.

She's wearing a pair of crop top and short shorts. 'Yong croptop pa ay niribbon lang sa harap, pwedeng isang hila lang ay matanggal na ito agad.

Kuyom pa rin ang kamao ko habang nakatingin sa kanilang dalawa. Nilingon ako ni CJ at ngumisi ito sa akin.

"Anong kailangan mo?" he asked, completely unfazed that his wife is watching them flirting with each other.

"Sino 'yan?" Tanong ko, sinisinok sa pagpigil ng luha.

"None of your fvcked up business, sl/t." Padaskol niyang sagot bago hinalikan sa dibdib ang babae. Pinapakita niya sa akin kung gaano siya kahayop, kung gaano siya ka walanghiya.

"That is my business CJ! Asawa mo ako! Nasa pamamahay kita!" I shouted, pain and jealousy mixing inside me and is blinding me from everything. My vision is focused solely on them. I want to strangle the lady but I couldn't, especially when her eyes widened in shock at my words.

"May asawa ka pala?!" she exclaimed, utterly shocked. Tinulak niya si CJ pero agad itong inagapan ni CJ.

"Babe, sa papel lang. Come on, I want you so much. Hayaan mo siya, she is nothing to me but a convienent wife,"

Para akong sinaksak ng paulit-ulit sa narinig. Nawalan ng lakas ang tuhod ko kaya napahawak ako sa railings ng hagdan. I huffed a breath, stopping myself from crying. Sa harap ko talaga niya sinabi iyon.

Walang nagawa ang babae kundi ang magpatianod nang hilain siya ni CJ papasok sa kwarto nito.

Minutes later while I stood there like a statue, all I hear are their moans and groans of pleasure. Doon tuluyang bumuhos ang kanina ko pang pinipigilang luha. Napa-upo ako sa sahig at humagulgol ng malakas. Kita kong gusto akong puntahan ni Manang pero umiling-iling ako. Ayokong kaawaan ako, gusto ko mapag-isa.

Dahan-dahan akong tumayo habang tumutulo pa rin ang mga luha ko. Halos hindi ako makahinga habang pababa ng hagdan. Gusto akong alalayan ni Manang pero tinabig ko lang ng mahina ang mga braso niya.

Sa sakit na nadama ay agad akong pumanhik sa basement room. Doon ko binuhos ang sakit at pait na nararamdaman ko ngayon sa puso ko. Ayoko silang makita, ayoko silang kahit masilayan man lang!

I bawled from morning until the night, Manang knocked on the door for several times pero I didn't budge. Puro iyak ako hanggang sa nakita ko sa maliit na bintana na gabi na pala.

I went out from the basement room. Comfortable ang basement room na ito, it has a soft mattress and all the ammeneties you can think of. Nana made this for survival reasons, ngayon saksi ang apat na sulok ng kwarto sa pag-iyak ko. This room is no longer for survival reasons but to keep all the sobs of pain and anger and jealousy. I know hindi lang isang beses mauulit ang ganito. Knowing him, he'll make sure I suffer in everything he'll do.

I went back upstairs, hiccuping. Sinalubong agad ako ng yakap ni Manang. Hinihintay niya ata ako.

"Iha, alam ko hindi mo gusto marinig 'to pero nasa taas pa rin sila. Lumabas lamang sila para kumain at pumasok na ulit sa kwarto,"

'Yon lamang ang sinabi ni Manang pero gumuho nang muli ang aking mundo. Tumango lang ako habang inaalalayan niya ako papunta sa hapag.

"Kumain ka muna at magpahinga, huwag ka mag-alala tapos na silang kumain." Mahinang sambit ni Manang habang hinahaplos ang buhok ko.

"Gusto mo bang samahan ka ni Yanna o Errah sa kwarto mo?" tanong ni Manang sa akin ngunit tumango lang ako dahil ayokong magsalita. Iiyak lang ako ulit.

"Osige, sabihan ko sila ha. Pagkatapos mo kumain ihahatid muna kita sa kwarto mo," sabi niya ulit kaya tumango lang ako.

Nang matapos ako ay hinatid ako ni Manang sa kwarto at pinuntahan sina Errah at Yanna. Agad naman silang dumating, dala-dala ang kanilang mga gamit.

"Sa papag lang kami ma'am ha? Hindi kami sanay na naka de kobre kama." Kamot ulong sambit ni Errah kaya natawa ako sa kanya.

"Magiging maayos din po ang lahat, ma'am. Hindi man ho sa ngayon pero alam ko kayang-kaya mo 'yan," Yanna said with confidence. Her confidence for me is too over the top while she smile to me like a supportive sister would.

I am just glad na andito sila sa buhay ko, ramdam ko pa ring hindi ako mag-isa.

And with that, natulog kaming lahat ng magkasama.

Days past by at ganoon ang laging sitwasyon sa bahay. Magdadala si CJ ng bagong babae, pupunta ako sa basement at uuwi lang sa kwarto ko kapag gabi na. Which is mali pala dahil naririnig ko ang mga kabalbalang ginagawa nila. Tinatakpan ko na lamang ang tenga ko para hindi ko masyadong marinig.

Hanggang sa isang araw naglakas loob akong kausapin si CJ. Hindi ko na kaya ang pambababoy niya sa bahay ko kaya kailangan naming mag-usap.

Hinihintay ko siyang umuwi ngayon. Para siyang walang trabaho dahil halos araw-araw at oras-oras siyang andito sa bahay at wala siyang ibang ginagawa kundi ang magkulong sa kwarto niya kasama ang iba't-ibang babae.

This time, I'm waiting for him. Wanting him to just leave this house if he ever wants to fvck another bimbo. And soon enough, he arrived. Same old, his arm is wrapped around another lady's waist pero laking gulat ko nang dalawa pala ang babae niya ngayon.

With constricting pain inside my heart, I stood in front of them.

"CJ, mag-uusap tayo." I said with conviction. He looked at me and smirked.

"You wanna spoil my fun or join us?" he replied, the smirk still present on his face.

"Hindi ko kayang kausapin ka dahil wala kang kwenta pero kailangan mong ilipat ng venue ang mga babae mo. Hindi rito sa pamamahay ko." Malakas ang boses kong sinaad iyon sa kanya. Gusto kong malaman niya na kahit nanginginig ang kalamnan ko ay papatulan ko na siya. Walang may karapatang babuyin ang pamamahay ng magulang ko.

Pero ang hindi ko inaasahan ay ang hilain niya ako paakyat sa kwarto ko, nilock niya ang pinto at tiningnan ako sa nag-aalab na mata.

Hinaklit niya ang pisngi ko, hawak niya ito gamit ang isang kamay at pinatingala ako sa kanya. Gusto ko nang maluha dahil sobrang higpit ng pagkakahawak niya.

"Ito ang intindihin mo, tanga. Wala kang magagawa kung dito ko dadalhin ang mga babae ko, atleast 'di ba alam mo kung anong ginagawa namin. Atleast rinig mo, atleast kitang-kita mo. Iyan ang premyo mo sa pagpayag mong pakasalan ako, Audrey. Habang buhay magiging miserable ang buhay mo habang kasama mo ako dahil 'yan ang pinangako ko sa anak kong pinatay mo, huwag kang umarte na ako lang ang may kasalanan dito. Mas malaki ang kasalanan mo sa buhay ko, sinira mo ang kinabukasan ko kaya sisirain ko rin ang buhay mo," lintanya niya bago padabog na binitawan ang pisngi ko.

Lumabas siya ng kwarto ko at padabog na sinirado ang pinto. Nanlamig ang kamay ko at nanginig ang tuhod ko sa narinig. Oo nga pala, pinatay ko nga pala ang anak niya.

Napaluhod na lang ako sa sahig at doon umiyak. Wala akong magawa kundi ang umiyak. Sobrang minahal ko siya at sobra rin akong inaantig ng konsensya ko sa ginawa ko. Kaya ngayon pinagbabayaran ko ito.

Tama siya, tama si CJ. Mas malaki ang kasalanan ko. Mahigpit kong niyakap ang sarili ko dahil rinig ko na naman ang mga malalaswa nilang ungol sa kabilang kwarto.

Kinabukasan, kahit namamaga ang mata ay maaga akong gumising. Nagluto ako kasama sina Manang na parang walang nangyari. Nakipagtawanan ako sa kanila na parang hindi ako umiyak ng ilang araw kahit sobrang sakit na.

"Umayos na ba ang pakiramdam mo iha?" Manang asked me while I cleaned the dishes. Ngumiti ako sa kanya at tumango.

"Maayos lang po, umaayos," humina ang boses ko dahil alam kong nagsisinungaling ako. Wala akong ibang masabi kasi kailangan ko naman talagang umayos. Kailangang wala akong reklamo kahit minsan ay nasa salas na sila, na kahit ang kusina ay nagawa nilang babuyin.

Gabi no'n at dahil uhaw ako ay pumanhik ako pababa para uminom ng tubig. Sa salas pa lang ay rinig ko na ang mahihinang ungol ng boses babae at hindi ako nagkamali, kita ng dalawa kong mata kung paano dilaan ni CJ ang pagkababae nito bago ipasok ang sarili niya sa babae.

Kinabukasan ay nandiri akong pumunta sa kusina dahil alalang-alala ko pa kung anong kahangalan ang ginawa nila sa kusina pero parang wala lang iyon kay CJ, nagawa niya pa akong ngisihan habang nasa hapag sila at kumakain.

Tinitira ako ni CJ kung saan ako mahina, emosyon. Tinitira niya ko roon dahil alam niyang wala akong laban sa konsensya ko.

TW: Suicide Attempt

Isang gabi habang nakahiga ako sa kama ko ay bigla na lang ulit tumulo ang luha ko. Parang hindi ko kinakayang mabuhay sa loob ng pamamahay na 'to kung ganito lang din ang paulit-ulit na mangyayari sa buhay ko.

With tear filled eyes, I went down. My head is screaming for a knife, I don't know what has gotten into me pero I was looking for something sharp.

And when I found the first sharp thing I could find, I looked at how shiny it was. It would be such a great pleasure to end my life with this expensive Chicago Cutlery. I laughed at my intrusive thoughts as I started to cut my wrist, I hissed at the pain but I loved the way it made me feel alive. Hindi pa man masyadong malalim ang sugat pero tumulo na ang dugo rito.

I started moving the knife back and fort as it cut through my skin. I love how it inflicts physical pain on me and when it went through deeper, the blood oozing became more aggressive.

I was biting my lower lip at inilipat sa kabila ang kutsilyo, with the same sh!t I did on my left gano'n din ang ginawa ko sa kabila.

Akma kong ilalagay sa leeg ko ang kutsilyo pero nabawi sa akin ang kutsilyo. Napatingin ako sa gagong bumawi sa'kin no'n at alam niyang nagulat ako. It was CJ.

"At sinong may sabing may karapatan kang tapusin ang buhay mo?!" His low growl made me scared, I move back to the sink cabinet hitting my back with it as he walk towards me.

Nawawalan ako ng vision habang nakatingin ako sa kanya, siguro dahil na rin sa nawawalang dugo sa akin.

He grab me up as I squeal in response. Nasa kabilang bahay sila Manang kaya kami lang dalawa kabang dis oras ng gabi.

Before I could even use my strength to push him away, I lost consciousness.