Novels by mimimochii_9

Audrey Clare Precilla-Solomon Ilang araw na nga ata ang lumipas simula no'ng hindi umuwi si CJ dito, panay pabalik-balik ako sa kompanya dahil nga nagsisimula na kami. Tuwang-tuwa na ako sa nangyayari kaya pansamantala kong nakakalimutan ang ginawang panggagago sa akin ni CJ. Nasa loob ako ng opisina ko at chinecheck ang mga improvements ng airport and ang masasabi ko naman overall ay paganda nang paganda ang lugar. Binigyang pansin ko ang comfort ng mga pasahero at ng mga staffs para hindi nila maramdamang pinababayaan sila ng airline. I looked outside and stared at how beautiful the setting sun is while the sky is changing its colors. The pink and orange sky staring back at my amused eyes. "Miss, Sir Corelle Jirod is here to talk to you," Napatayo ako sa gulat sa biglang pagbanggit ni Pristin sa pangalan ng aking kaibigan. Wow. "Let him in," Hindi ko maiwasang magmukhang nananabik sa presensya niya. I feel so relieved that I got to see Jiro after everything else. My eyes spa

Audrey Clare Precilla—SolomonSlowly, I want to open my eyes. Ang bigat ng katawan ko, para akong lalagnatin. Mama, may lagnat ang baby mo. Dahan-dahan nag-adjust ang mata ko sa paligid. Inilibot ko ang mga mata ko at tiningnan kung nasaan ako, nasa kwarto ko ako pero bakit ang sakit ng dalawang wrists ko. I lifted both of them and my eyes started to water when I rememberes what I did last night.I looked at my side and saw CJ. CJ? What the hell is he doing here?! I shifted my position away from him, waking him up from his slumber. He looked at me dead in the eyes before leaving without any words.Napabuntong-hininga ako, tinititigan lang ang mga palapulsuhan na ngayo'y may bandage na. Sana hindi na muna siya bumalik sa bahay na 'to, gustong-gusto ko munang magpahinga. Habang nakahiga ay nagcocontemplate ako sa buhay. Kailan pa kaya ako makakalaya sa guilt at pagmamahal na 'to? Para namang hindi ako matalino sa ginagawa ko.Akmang babangon ako ngunit may pumasok bigla sa kwarto ko k

Audrey Clare Precilla—SolomonA week had passed and I never saw CJ, it's a sigh of relief for me dahil atleast when he's not around I can freely walk a d talk with everyone na walang bahid na kahit anong takot na baka may gawin na naman siya sa akin. Little did I know that after a week of serenity, babalik na ulit sa kalbaryo ang buhay ko. We were having a happy morning with me and Manang cooking some breakfast for everyone. May dumadating na grocery every week dito sa bahay ma padala ni Mama Charmage, sometimes nagtataka na ako bakit hindi sila pumupunta rito sa bahay pero isipin ko pa lang ang hayop na ugali ni CJ nawawala na sa isip ko ang tampo at mga katanungan. CJ doesn't want me near his parents and I can sense that kahit nga sina Corelle at Cartel hindi na napapagawi rito sa bahay e. I wonder what he told them para hindi sila bumisita rito. It could be things that can ruin my reputation but who cares? As long as he ain't coming back home anytime, I'm cool with that."Manang,

The moment it crept to me that I slept inside a police station made me wonder if my life is adventurous or plain stupid. Napapa-iling na lang ako sa stress na natanggap ko ever since I started living my married life. Anyhow, I’m really hoping na maganda ang kalalabasan ng decision ko. I was asked to get out from the prison cell and I ate with the police on duty. Ang cute nga e, they bought food for me, take good care of me and talked to me as if I just stayed here to visit. It’s still 7 in the morning and yes wala pa akong tulog. Ini-inom ko na ang hot chocolate na binigay nila sa akin habang nasa labas ako. The silence is creeping me out, chariz, anong silence Audy? Silent ba ‘to? There’s this woman, “Karen” woman that’s been lashing out to the police dahil lang nabangga ang sasakyan niyang mukhang pinaglumaan na ng panahon. I shook my head in disapproval as I looked at her.“No officer! My car is brand new damn it! Kahapon ko lang siya nabili tapos ngayon eto?! Binangga lang ng

Audrey Clare Precilla-SolomonLahat ng tao dito sa bahay ay nagmamadali, nasa residence ako ng mga Solomon. Its Cartel’s birthday at nirequest talaga ni Jiro at ng celebrant na umaga pa lang ay dito na ako manatili. So to stop them from being makulit, 5am pa lang andito na ako sa kanila.Masyadong busy ang mga helpers nila now dahil obviously nagbago ang loob nina Papa at sinabing sa bahay na lang magcecelebrate. Until now no signs of CJ, hindi ko alam kung nasaan siya at hindi rin ako tinanong kung nasaan siya.Naghahanda na ako ng mga excuse sa utak ko pagkatungtong ko pa lang dito sa kanila. Laking surpresa ko na hindi man lang ako tinanong o ‘di man lang sila naghanap. I shrugged it off, baka mamaya pa sila magtatanong.Naka-akbay lang sa akin si Jiro, ni isa sa amin wala pang nakabihis dahil nakatingin pa kami sa mga decorations sa loob. Si Cartel naman ay naliligo pa at naghahanap pa ng excuse para hindi makapag suot ng suit and tie.“Hindi ka pa ba magbibihis?” I asked while I a

Audrey Clare Precilla-SolomonI spent my morning lying down on my bed, kagabi pa mataas ang lagnat ko pero tiniis ko iyon. ‘Tsaka na nalaman ng mga tagarito na inaapoy ako ng lagnat nang pumasok si Manang para gisingin daw ako for breakfast.I want an update from my mother but the doctor told me not to worry about a thing dahil okay naman daw si dad, all I need to do is rest na ginagawa ko naman ngayon.Buong araw lang akong pabaling-baling sa bed ko, kaya kinabukasan nakagalaw na ako ng maayos kahit na paminsan-minsan ay sumasakit pa din ang mga pasa.Sa baba ako kumain kasabay sila Manang, habang kumakain ay nagkukwentuhan sila tungkol sa bonggang kasal nung isang pamangkin ni Manong Roy, tawang-tawa pa kami nung sinabi niyang naslide daw ang groom kakaiyak dahil hindi sinipot ng bride. Naawa naman ako pero what can we do, the bride found happiness in another’s arms.“Manang, si CJ po ba lumabas na ng kwarto niya?”