Chapter 1

ANG mundo ay punong-puno ng kasalanan. . .Pride, greed, wrath, envy, lust, gluttony, and sloth are the sins we often commit in our daily lives. 

As a person who have nothing to do except for to submit a great deal of transgression, ayaw mo bang gumawa ng kabutihan one in your life bago ka mamatay? 

"Confess your sin!" sabi ng isang lalaki gamit ang awtoridad na boses habang hawak ang camera na nakatutok sa akin.

Tiningnan ko ang kasuotan niya at napansin ko na punong-puno ng mga tattoo at sugat ang katawan niya habang may kaunting punit ang damit niya na para bang hiniwa ito ng isang matalas na bagay. 

Tumitig ako sa camera at tiningnan ang repleksyon ko sa lens bago nag salita. "I did something inhumane to my sister's best friend."

Tumingin ng mariin sa akin ang lalaki habang naka kunot ang noo niya. "Sabihin mo kung ano ang ginawa mo!" aniya gamit ang matigas na boses. 

Napalunok ako bigla sa kaba nang marinig ko na kailangan kong sabihin ang katangahan na ginawa ko. 

"I raped my sister's bestfriend at kasalukuyang siya ngayon buntis. . ." Huminga ako ng malalim bago ako nagpatuloy sa pagsasalita. "Ngunit pareho pa lamang kaming estudyante, at hindi ko siya kayang buhayin kasama ang magiging anak namin."

Napuno ng nakakabinging katahimikan ang paligid ng halos ilang segundo matapos kong bitawan ang mga salita ngunit agaran din pinutol ng lalaki ang katahimikan. 

"Sa tingin mo ba tama itong gagawin mo?" tanong ng lalaki habang may mapag larong ngisi sa labi niya. 

Alam kong hindi tama na tapusin ang buhay ko dahil lamang sa kamalian na ginawa ko pero mas maganda na ito kaysa mabuhay ng may bumabagabag sa konsensya ko. 

"I don't think I can live again peacefully in this world. . ." I stopped while thinking the consequences of my action. 

Pumikit ako ng mariin bago nag patuloy sa pagsasalita. "H-Her parents will sue me and my family cannot accept me! Pinalayas nila ako sa bahay kaya tumira ako sa lansangan!" sigaw ko habang ang mga luha ko ay dahan-dahan tumutulo. 

Pinunasan ko ang mga luha na pumapatak sa mga mata ko. "I just want to die right now kaysa mabulok ako sa kulungan!"

Napuno ng halakhak ang madilim na kuwarto na kinatatayuan ko habang ang lalaki na may hawak ng camera ay patuloy paring tumatawa habang hawak ang kaniyang tiyan. 

"Hmm. . .Mga kabataan nga naman ngayon ay mahilig tumakbo sa kamalian ginawa nila," sambit niya na para bang kaawa-awa kami at nanghihinayang na nabuhay pa kami sa mundo. 

I bite my lower lip to control myself from bursting. . .Hindi mo alam ang pinagdaanan ko! Pumikit ako ng mariin at huminga ng malalim.

I looked at myself and saw a miserable person standing. 

Tanging manipis na short at punit-punit na puting damit lamang ang suot ko na naging kulay itim na. Isang pares lamang ng tsinelas ang suot ko sa paa dahil kinuha ng mga bata ang isang pares para paglaruan at itapon aa bubong ng bahay. Magulo ang buhok ko at punong-puno ng grasa at dumi ang buong katawan ko. 

So how could he say something about what I have been through in life?! 

"Alam mo ba ang gagawin mo dito bata?" biglang nagseryoso ang boses niya. 

"Hindi ito isang laro na puwede ka ulit mabuhay kapag namatay ka." Napalunok ako ng mariin. . .Wala ng atrasan 'to. 

Pero ano pa bang silbi ng buhay ko kung habang buhay din naman akong makukulong sa bilangguan? Parang wala rin naman pinagkaiba ang mamatay sa pagkakulong. Mas gugustuhin ko pang mawala sa mundo kung mabubuhay lang akong punong-puno ng sakit at dalamhati. 

Pag nakulong ba ako dadalawin ba ako ng pamilya ko? Sigurado akong mas gugustuhin pa nilang mamatay ako kaysa makita nila ako. Isa lang naman akong kahihiyan sa pamilya, tinalikuran ng kaibigan, niloko, at pinagmukhang masama sa mata ng mga tao. 

Minsan napapaisip na lang ako kung bakit ba ako nabuhay? 

"Hahaha. . ." napatawa ako ng mapakla sa sarili ko nang isipin ko 'yon. 

Nabuhay ba ako para maranasan lahat ng sakit at hirap sa mundo?! Sana namatay na lang ako noong bata pa ako kung magiging ganito lang din pala ang buhay ko. 

"Mas gugustuhin ko pang mamatay kaysa mabulok sa kulungan," sabi ko gamit ang matigas na boses. 

Bakit ako makukulong? T*ngina patayin niyo na lang ako. 

"Seryoso ka ba diyan sa desisyon mo hijo? Once I open the comment box, the poll will begin, and the person with the most money to trade for your life will have the authority to determine how you will die, and you will be unable to withdraw," seryosong sabi niya na tila ba hindi siya nakikipag biruan. 

Nakakatakot at nakakakaba ngunit dito parin naman talaga ang huling takbo ko. 

It's either mamatay ako sa kulungan o mamatay ako sa harap ng maraming tao na walang magawa sa mga pera nila at hayok makanood ng mga kahanga-hangang bagay sa mata nila. 

"Kill me," I said seriously without the tone of backing out. 

Napabuntong hininga na lang ang lalaki na tila ba na dismayado siya sa sagot ko. 

Alam kong duwag lang ang tatakbo sa mga kamalian na ginawa nila, ngunit mas maganda pa rin na maging duwag kaysa harapin ang problema na hindi mo naman kayang solusyunan. 

"I will do what you please," sabi niya bago niya inayos ang projector na konektado sa laptop niya kung saan makikita ang mga comments ng mga mayayaman tao na hayok makakita ng mamatay na tao sa harap nila. 

Kanina pa pala ako kinukunan ng bidyo at live rin akong pinapanood ng mga tao kaya't na sinigurado ko na maraming nagalit sa dahilan ko kung bakit nais kong magpakamatay. Alam kong hindi magiging madali ang ka haharapin ko sa mga kamay nila ngunit simula ng pumunta ako rito ay buo na ang desisyon ko na magpakamatay. 

Ang tanging hiling ko lang ay hindi malaman ni Carmina ang dahilan ng pagkamatay ko. Nais ko lamang na tumakbo sa isipan niya na isa akong duwag na lalaki at walang kakayahan na harapin ang problema. 

Isa akong lalaki na mahilig gumawa ng problema ngunit takot harapin ang bunga ng problema na ginawa ko mismo sa sarili ko. 

"All sets are ready," anunsyo ng lalaki matapos niyang ayusin lahat ng kailangan na gagamitin para sa programang ipinatupad ng live suicide. 

Napalunok ako bigla, ito na talaga. Wala ng atrasan 'to. 

Humarap ang lalaki sa akin at tiningnan ang buong katawan ko mula ulo hanggang paa at ngumsi na tila ba may isa na namang tao ang mamatay dahil lamang sa maliit na bagay. 

Humakbang papalapit sa akin ang lalaki at nagbitiw ng isang salita na naka durog ng puso ko. 

"Kawawa ka, Hijo. . ." He whispered slowly in my ears before he walked passed on me. 

Hindi ko alam kung sinabi niya ba iyon dahil naaawa siya sa akin o sinabi niya iyon bilang isang babala dahil magiging kawawa talaga ako sa kamay nila pero sapat na salita na iyong para mawasak ang puso ko dahil kahit ako mismo ay naaawa sa sarili ko. 

He started to open the comment box at napuno ng samu't saring komento ang comment box matapos niyang buksan ito. May nabasa akong galit na mensahe tungkol sa dahilan kung bakit nais kong mamatay at meron din na pabor sa akin. 

Comment box:

@Mr. Rex

Alam mo hijo, Hay*p ka. Hindi dahil cute ka kundi dahil baboy ka! 

Methods of killing: Drowned yourself. 

Rewards: 300000$ 

Replies:

@Amelia Beischel

Ito yung klaseng hayop na gusto mo na lang mag extinct sa mundo 'e. 

@AnnMicaela Vignor

I looooove animals, but there are always an exceptions.

@Bryce Co

Don't compare him to animals because he's a piece of sh*t. 

#IAmZoologist 

+1000 replies. 

@Amara De lacia 

That is why I would never allow my daughter to marry a commoner!

Methods of killing: Hang yourself. 

Rewards: 900000$ 

Replies:

@Beau Hudson 

No one cares about your daughter.

@Nicolas Verlice

I'm sure your daughter is unattractive, which is why she attracts only the common folk's attention.

@Brigitta McLean

What the hell is going on with these guys? So what if her daughter isn't as attractive as you believe she is? At the very least, she had a mother who was concerned for her! 

Beau and Nicolas replied to Brigitta McLean. 

@Beau Hudson 

Get the hell out of here in Live suicide. No one is interested in your sweet love letter.

@Nicolas Verlice

Siguro kahit commoner walang nagkakagusto sa iyo. 

+1000 replies. 

Marami pa akong nabasang iba't ibang mga komento, may nakita rin ako na nag-aaway sa comment box. Minsan may pumapasok sa isipan ko habang binabasa ang mga hinanaing nila sa comment box. May nabasa ako na ang sama-sama ko raw, walang kuwentang nilalang, at mas masahol kapa sa hayop. 

Muntik ko ng maibuga ang tawa ko no'ng nabasa ko 'yon. Sino kaya ang mas masahol sa amin? Alam ko hindi makatarungan ang ginawa ko pero at least aminado ako sa sarili ko at hindi kagaya nila na akala mo kung sinong santo na mabait eh mas masahol pa sila sa demonyo. 

Sinong mabait ang nanaisin na makanood ng tao na mamamatay sa mismong harapan nila at sila pa mismo ang nag-utos nito? Masyado nila akong binigyan aliw. 

Bago pa ako maligaw sa isipan ko ay biglang nagsalita ang lalaki sa harapan. 

"I'm Adrastos, your host for today's night, and I'd like to welcome all of the viewers who are watching this live. Before we go any further, I'd like to present our fellow suicider for tonight. Mister, What is your name and would you like to give our viewers a brief introduction about yourself?" he said while giving the mic to me. 

I'm stumped. I have no idea that I need to introduce myself. Ayoko pa namang pinag-uusapan ang sarili ko. 

Nanginginig kong kinuha ang mic sa kamay ni Adrastos. "H-Hello. . .I am Alejandro Valencia and I am 19 years old. That's all, thank you!" sabi ko habang nauutal. Inabot ko ang mic kay Adrastos at tumingin siya sa akin habang naka kunot ang noo niya at naka taas ang isang kilay na parang ipinapahiwatig na 'ayon lang?' tumango na lang ako at nag iwas ng tingin. 

Kinuha niya ang mic ko. "Hahaha! It seems our suicider for today appears to be a quite shy person. But, in any case, he's Alejandro Valencia, a 19-year-old man from Manila. He wishes to commit suicide because he is terrified of being imprisoned for the rest of his life. Ironic isn't it?" he jokingly said to the audience. 

Tumunog ng maraming beses ang notifications sa Live Suicide senyales na marami ang nagbigay ng chats. 

Comment box:

@Jannethe Villa

Hello life imprisonment or go to hell? I choose the latter. 

@Raniel Noel 

Takot kang makulong ng panghabang-buhay pero hindi ka takot gumawa ng kasalanan? Aba't! may sira ata ang ulo nito. 

@Avianna Young 

Mister, you're still a kid. However, you chose to commit an unpardonable sin against a woman.

+1000 reply 

Marami pa akong na basang komento tungkol sa akin pero wala na akong pakialam. Walang magagawa ang mga salita nila dahil tapos na. 

Tumikhim si Adrastos para makuha ang atensyon ng mga manonood. "Ehem! Nararamdaman ko ang mga poot at muhi niyo sa lalaking ito, Kaya't habang nananatili pa 'yang galit niyo. Bakit hindi pa tayo mag simula? Comment your methods of killing and the rewards!"

Ngumis si Adrastos. "Kung sino ang may pinakamalaking pera ay siyang masusunod!" 

Sunod-sunod ang messages sa live suicide comment box matapos niyang bitawan ang mga salita. Ramdam ko tuloy ang galit nila at hangarin na mamatay ako. 

Comment box:

@Mischá Reveu

Man, I despised you! I just want him to die as soon as possible.

Methods of killing: Shoot yourself in the head with a rifle.

Rewards: 100000$ 

Wala akong pakialam kahit mamatay ka sa galit, Mischá. Hindi lang ikaw ang galit sa akin, galit din ako sa sarili ko. 

@Revan Zanetti 

I really like your guts! Pinili mong magpakamatay ngayon kasi alam mong pa pahirapan ka nila sa kulungan bago patayin. 

Methods of killing: Overdose yourself with a drug. 

Rewards: 200000$ 

Sino ba kasi ang tanga ang mag-iisip na hindi siya pahihirapan at papatayin sa kulungan matapos mong gahasain yung unica hija ng pamilya niyo? Alam kong gagawin nila ang lahat para lamang maka ganti sa akin, kahit wala akong ginagawang masama. 

@Amara De lacia 

I'm willing to spend a lot of money just to get rid of this man! Para mabawasan man lang ang mga lalaki na kagaya mo sa mundo. 

Ps. I don't give a damn about those guys who say my daughter is ugly because she isn't! She's the most stunning woman I've ever seen.

Methods of killing: Hang yourself. 

Rewards: 400000$

Beau Hudson and Nicolas Verlice replied to Amara De lacia

@Beau Hudson

Sa mata mo lang. 

@Nicolas Verlice

Maganda siya sa paningin mo pero sa paningin namin hindi. 

Someone's typing... 

@Beau Hudson

Baka may mag reply na naman diyan ng LSM ha. Long sweet message na wala naman kaming pakialam. 

Someone's typing...

@Nicolas Verlice

Ayon ba si good girl but bad b*tch? 

@Brigitta McLean

Shut up, you two! I've never say anything yet pero kung ano-ano ang mga pinagsasabi niyo! 

Marami pa ang messages sa comment box at pataas rin ng pataas ang pera. Natatakot ako pero kung ako'y tatanungin ulit kung ipagpapatuloy ko pa ba ito, ang sagot ko parin ay oo. 

Kinuha ni Adrastos ang mic at nag salita. "Kitang-kita ko sa mga comments niyo na sabik kayong makita ang kamatayan niya. Ngunit nais ko munang tingnan ang tao na may pinakamalaking pera para ipagpalit sa buhay niya." 

Tinignan niya ng taimtim ang comment box at bigla siyang tumango. "Hmm. . .Okay. Nakita ko na ang may pinakamaraming pera na inilabas para sa buhay ng lalaking ito. The winner is. . . Mrs. Amara De lacia! Nais niyang mamatay ang lalaki sa pamamagitan ng strangulation o pagbigti!" Pumalakpak siya at nagkaroon ng confetti. 

"Let's congratulates Mrs. De lacia for winning this poll! Magbabalik kami ng ilang minuto! Get ready yourself dahil sa pagbabalik namin ay hahatulan na natin ng kamatayan si Mr. Alejandro Valencia. Hanggang sa muli!" ang huling sinabi niya bago ipinalabas ang advertisements sa live suicide. 

Pagkatapos niyang magsalita ay agad siyang lumapit sa akin. "Alejandro, ang pera na makukuha mo ay nagkakahalagang 400000$ kanino mo nais ibigay 'to? H'wag kang mag-alala sapagkat wala kaming kukunin ni piso diyan."

"Ibigay niyo po ang kalahati kay Carmina Angeles bilang compensation at ang kalahati ay para sa magulang ko," ani ko gamit ang mahinang boses. 

Unti-unting nang hina ang katawan ko at dahan-dahan napaupo sa lapag, tila bigla kong naramdaman ang pagod at sakit sa buong katawan ko. Pumatak lahat ng luha ko at na pa hagulgol habang yakap ang mga tuhod ko. Tanging hikbi ko lamang ang maririnig sa buong gusali at walang nagtangkang lumapit o pigilan ako. Malungkot lamang akong tiningnan ni Adrastos sapagkat wala siyang magagawa dahil hindi niya alam ang pinagdaanan ko.