Special Chapter VI
“Hindi mo kailangang gawin ‘to, Percy. Maaayos natin ‘to, huwag mo na lamang silang pansinin. Mas mahalaga ang buhay mo kaysa sa kanila,” maluha-luhang pagmamakaawa ng ina sa anak nitong si Percy, ngunit nanatiling walang kibo ang huli.Tila wala itong naririnig na pagsusumamo mula mismo sa kaniyang ina na halos lumuhod na sa kaniyang harapan. Tanging galit at poot na lamang ang bumabalot sa pobre niyang puso dahil sa mga nararanasan niya mula sa mga kamag-aral sa kolehiyo. Ang kaisa-isang bagay na lamang na nais niya ay magpakamatay dahil hindi niya alam kung kaya pa ba niya ito.“Huwag mong gawin ito, anak. Ikaw na lang ang natitira sa ‘kin..” sambit pa nito sa nanginginig na boses.Pinakatitigan ni Percy ang kaniyang ina at ang lubid na hawak niya. Nais na niyang matahimik ang kaniyang buhay at sa tingin niya ay kamatayan lang ang tanging solusyon sa kaniyang problema, ngunit paano ang kaniyang ina? Anong maKabanata 28Power“We need to go, Kiel, please. Hindi ko kayang makita ang daddy mo,” mariin kong sambit sa kaniya nang lumabas ako saglit mula sa bahay nila.Si Zick ay kasama si Tita Liza habang ang dad niya ay narinig kong may kausap sa telepono. Nakita kong pagkakataon iyon upang makausap si Kiel dahil hindi ko talaga magawang kumalma. Mabuti na lamang ay nabigyan ako ng pagkakataon na lumabas saglit dahil mula pa kanina ay hindi na ako tinantanan ng titig ng Henry na iyon.“I’m so sorry, Acel. Hindi ko alam na nandito siya at—”“It’s fine… just let us
Kabanata 29WarThe war in Surigao Del Sur a decade ago ended so much lives. From the residents there kasama na ang mga army na ipinadala roon. Uncle Saldy almost lost his right hands because of that war. Nalaman ko iyon kay Levi nang minsang marinig niya ang mga magulang niyang nag-aaway noon. Uncle Saldy's weakest point was that fact. Na kung titingnan siya ngayon ay aakalain mong hindi ito kailanman nasaktan pero pakiramdam ko'y malalim pa itong pinagdaraanan. Lalo na nang malaman kong ayaw naman talaga nito pumasok sa military noong una at kalauna'y pumayag din."Henry De Ocampo? Patay na ang taong 'yon, hindi ba?" gulat na tanong sa'kin ni Lolo Samuel. Nakita ko pa ang pagtalim ng tingin nito.Tuluyan na akong naupo sa upuang para sa'kin habang nakatingin ang lahat sa'kin."He's alive, Lolo. He came back at siya rin ang nagpapadala sa'kin ng threats noong nakaraan," walang atubiling sagot sa kaniya.
Kabanata 30Save meI kept looking at him silently typing on my laptop while periodically reading the papers he was holding. I just find myself smiling every time he frowns as if he doesn't understand what he's doing. There were times when he would stop what he was doing for a moment and look away, as if he was thinking about something. I don’t know if I’ll be happy with what he’s doing or annoyed because I’m not sure if he really knows that job. Saka ko lamang malalaman iyon pag natapos na siya.“Having a hard time, huh?” I finally approached him ngunit hindi man lang ako tinapunan ng tingin nito.“I’m almost done here. After this, can you take me to a restaurant?” Tan
Kabanata 31Anger"I'm off for today, Mau. Wala naman akong important schedule today, right?" I asked her as she answered my call the next morning.Saglit na tumahimik ang kabilang linya. Tila may ginagawa ito. Maya-maya pa, sunod na narinig ko ang pamilyar na boses kaya nangunot ang noo ko."Maurice?" I called her again dahil hindi pa rin niya ako sinasagot sa tanong ko."Uhm, Ma'am, sorry... wala naman po kayong important schedule for today. It's just that..." She paused again and I heard that familiar voice again.
Kabanata 32FeelingsIt is so hard to be alive these past few days. I don't know when it started. I don't know how it started. The last time I checked, I was fine. Everything was fine and peaceful. Hindi na ako nananaginip ng masama. Hindi ko na napapanaginipan ang pagkakabaril kay daddy noon at kung paano siya bumagsak sa harapan ko. Hindi ko na napapanaginipan ang kambal ni Zick nang dahil sa kagagawan ko. Hindi ko na napapanaginipan ang mga nangyari noon.Na sa sobrang traumatizing ng lahat ay talagang hindi ko kinakaya kapag inaatake ako ng nakaraan.But the past few days was so hard for me to spent. Unti-unti na namang bumabalik sa alaala ko ang lahat. I am starting to hear those screams inside my head again lalo na ang sigaw ni dad sa pangalan ko nang gabing 'yon. Na sa sobrang sakit ay mas gusto ko itong alisin sa sistema ko ngunit hindi ko alam kung paano."Acel, wait... please, talk to me."
Kabanata 33EscapeI still don't understand why I deserved to be hurt in my past. I don't get the reason why all these pain turned into traumas and issues I have no idea how to resolve. I don't think I will ever have a chance to fully grasp what all these sufferings mean, because at the end of the day, I always forgive.And I continuously forgive even without their apologies. I still love even there are fears of the history they carved on my skin. I still care even if my trust was milk-powdered. I hate that I was called resilient for responding greatly from my trauma. I hate that I am being bamboozled by all the what ifs, the how-it-happened, the go with the flow. I hate tha
Kabanata 34Dropped“Why did you even tell him? At kailan ka pa nagkaroon ng number niya?” puno ng iritasyon na tanong ko sa kaniya nang sagutin niya agad ang tawag ko.I heard he chuckled kaya mas lalo ang naramdaman kong iritasyon sa kaniya. Tila inaasar pa ako nito lalo.“I just told him you left the city. Hindi ko naman sinabi kung saan kayo nagpunta,” Levi simply answered.Umikot ang mga mata ko sa ere.“Kahit na! Hindi mo na lang dapat sinabi. Si Kiel iyon! Lahat gagawin no’n mahanap lang kami—”
Kabanata 35RainedWhen I met Kiel, I started to dream for a relationship that cares more about the silent battles and sudden joy; the one I know I can be carefree, but also makes me feel secured.It just crushed down when history came into the picture of our life. Na hindi naman dapat nangyari. Na hindi naman dapat kami kasali.I was too young and impulsive. Na sa sobrang puno ako ng pagmamahal noon ay kaya kong kalimutan ang mga kasalanan ng lahat para lang maging payapa ang isipan ng nakararami. It did nothing to me. It didn’t help me at all. Lalong gumulo. Lalong nasira. Lalong nawasak lahat ng pinanghawakan ko noon.