Kabanata 35
Rained
When I met Kiel, I started to dream for a relationship that cares more about the silent battles and sudden joy; the one I know I can be carefree, but also makes me feel secured.
It just crushed down when history came into the picture of our life. Na hindi naman dapat nangyari. Na hindi naman dapat kami kasali.
I was too young and impulsive. Na sa sobrang puno ako ng pagmamahal noon ay kaya kong kalimutan ang mga kasalanan ng lahat para lang maging payapa ang isipan ng nakararami. It did nothing to me. It didn’t help me at all. Lalong gumulo. Lalong nasira. Lalong nawasak lahat ng pinanghawakan ko noon.
Kabanata 36WarEverything was so fast. Na sa sobrang bilis ay halos hindi ito maproseso ng utak ko. Na sa sobrang bilis ng lahat ng pangyayari ay hindi iyon pumasok sa utak ko kaya nanatili akong tulala. Ilang minuto ako nakatitig sa duguang si Kiel bago ako tuluyang gumapang patungo sa kaniya. Dinig ko pa rin ang putok ng mga baril. Tila marami iyon at kung sino man ang target no’n ay wala itong balak na buhayin iyon.“K-Kiel!” nanginginig kong sigaw nang makalapit ako sa kaniya.Nakahiga ito. Nakapikit ang mga mata. Kumalat sa buong katawan niya ang dugo kaya hindi ko malaman kung saan ito tinamaan. Kasabay ng pag bilis ng tibok ng puso ko ay ang mabilis na paghawak ko sa kaniya. Pansin ko ang matinding panginginig ng mga kamay ko.
Kabanata 37Visitor“I’m fine, Lynne. Stop overreacting,” tamad na sinabi ko sa kaniya at umirap sa kawalan.I focused my gaze on the ceiling and heave a deep sigh. Narinig ko rin ang marahas na buntong hininga ni Lynne sa kabilang linya.“Are you sure you’re still safe there? Bakit hindi na lang kayo umuwi rito. You can stay at our house, Acel,” puno ng pag-aalalang sabi niya sa’kin at sinabayan pa ng mura.Tiningnan ko ang anak ko na abala sa panonood ng kung ano. Seryoso ito at tila enjoy na enjoy. Maaliwalas nang muli ang mukha nito, hindi katulad noong isang araw nang mabungaran ko siya nang magising ako.
Kabanata 38LineI clearly remember what it feels to be left alone, clueless, and more than a stupid being. Naalala ko pa kung gaano ko hinahangaan ang buong pamilyang mayroon ako dahil talaga namang may mga sari-sariling pangarap ang mga ito na kahit mahabang panahon na ang lumipas ay mahal na mahal pa rin nila ito.Not like me. I was unable to find my own dream when I started to put myself in chaos. I started to feel off and out of place to my own family when I learned about their history. I started to doubt everyone when I found out how they made me feel more than a stupid eversince when I was a child. That because of this war between my family and his family, I am unable to hear myself laughing again because of too much
Kabanata 39SurrenderHindi ko alam kung ilang beses na itong nangyari sa’kin— na dahil sa sobrang takot at kaba ay bigla na lamang akong nawawalan ng malay. Nang magising ako kanina ay halos atakihin ako habang naghihintay ng balita.Kuya Roy was revived. He didn’t die.Ngunit ang nakapagpakaba sa akin muli ay ang sinabi ng doktor sa kanila. Na sa oras na maulit ang arrest ni kuya ay posibleng hindi na nito kayanin iyon.To AveryHow was Zick, Ave?Matapos kong i-send iyon kay Avery ay umal
Kabanata 40TraumasMemories are funny how they can bring you back to a placein your mind. Sometimes it can feel like you're actually back in time. The emotions are so real. The lines of the past and present blur ever so slightly. You can feel the sharp pain of loss as it hits you like a tidal wave of grief. All the emotions come rushing back like you were there in that moment.I still remember when I first heard a gunshot. Those bloods and screaming. I don’t know if how many years would it take for me to endure it alone but my heart broke like it has so many times before. It was the scariest thing that ever happened to me.Not until tonight.I’m not scared or any
Kabanata 41Truth and LiesNo one warns me about him, not even about the pain he could cause me. Apparently, he hold a big part of my life that he’s free to take away or not, but I hope he choose the latter— that’s what I was always praying before—that even after he rejected me repeatedly that night, I always include him to my prayers.“Are you hungry? I’ll cook something for you,” marahan niyang sambit sa’kin habang yakap-yakap pa rin ako.Tamad lamang akong tumango sa kaniya at hinayaan na siyang pakawalan ako—kahit na gusto ko pang manatili ang yakap niyang iyon sa’kin.“Are you okay? What
Special Chapter VIISinundan ko ng tingin si Aya na naglalakad patungo sa locker room kasama si Asher at Miko. Bigla na naman akong nainis nang makita ko ang lalaking 'yon. Likod pa lang niya ang nakikita ko pero inis na inis na ako.Bakit? Kasi ginugulo niya ang utak ko. Ginugulo niya ang buong pagkatao ko. Hindi ko maintindihan kung bakit. I just can't believe it! Wala pang apat na buwan kaming magkakilala, kaya na niyang guluhin ng ganito ang sistema ko?Mabilis akong naglakad papunta sa kanya saka binatukan siya ng malakas. "What the hell?!" sigaw niya at bumaling sa'kin.Hindi na kami napansin ng dalawa dahil nakapasok na sila sa locker room. Nakita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya. Mula sa galit ay lumambot at bumalik na naman sa makulit na ekspresyon. "Justine! Ano na naman 'yon?" natatawa niyang tanong sa'kin.Tumaas ang kilay ko nang lumapit siya sa'kin kaya hinila ko na agad siya sa tainga niya. "Aray! Jus
Kabanata 42Sick[Warning: SPG]“I’m sorry, ate. Kung puwede lang talaga ay mas gusto kong manatili rito dahil inaabangan ko rin ang paggising ni kuya,” sambit ko sa kaniya nang saglit na lumabas siya mula sa ICU.Nginitian lang niya ako nang malungkot saka tumango at naupo sa tabi ko.“I understand, AJ. It’s for your own good especially Zick. Don’t worry, naniniwala akong malapit na siyang magising on of these days,” determinado niyang sagot sa’kin kaya napangiti ako.Saglit pa akong nakatitig sa kaniya hanggang sa bigla na lamang siyang humagulhol kaya naalerto ako. “Ate&
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d