Kabanata 60
Dare
"So, why are you still here? He doesn't even remember you," panunuya sa 'kin ni Eleanor nang lapitan niya ako.
Tiningnan ko lang ulit ito mula ulo hanggang paa at nginitian siya.
"Sa ating dalawa, ikaw ang walang karapatan manatili rito, Eleanor. Alam mo 'yan," kaswal na sagot ko sa kaniya kahit ang totoo ay gusto ko nang sampalin ito dahil sa kakapalan ng pagmumukha niya.
Saan siya kumukuha ng kapal ng mukha magpakita sa
Kabanata 61 Madness "What do you want, Acel? This is not you. Hindi mo kayang pumatay," tila pangungumbinsi niya sa 'kin kaya halos humalakhak ako. I know what he's trying to do. Inililihis niya ang utak ko sa tunay na balak ko ngayon. Nahagip pa ng mga mata ko ang paglapit sa kaniya ni Enrique Lim habang nasa likuran nito ang mga tauhan niya, nakatutok lahat ng baril nila sa 'kin, ngunit wala akong maramdamang kahit na ano. Na kahit alam kong puwede akong mamatay ngayon din dito ay hindi man lang ako nakaramdam ng kahit kaunting takot. Tanging labis na galit lamang na kahit ang puso ko ay isinisigaw iyon. Sana ay naririnig nila. "You don't know me, Calix. You don't know anything about me gaya ng kung paano ako sa'yo. Hindi mo alam na kayang-kaya kong pasabugin 'yang bungo mo ngayon din," mariin na sagot ko sa kaniya at mas i
Kabanata 62 My wound is slowly hurting my whole being. Unti-unti na akong nanghihina dahil dito at wala man lang magawa upang gamutin ito. Nanuyo na ang mga dugo roon maging ang nasa damit ko. Pakiramdam ko ay anumang-oras, mawawalan na ako ng malay dahil doon. I'm also thirsty and hungry at the same time! Hindi ko na alam kung anong unang mararamdaman. Hindi ko alam kung anong unang iisipin at pagtutuunan ng pansin. Inilibot kong muli ang tingin sa buong kuwarto. It's a small room. Maayos pa ang mga gamit na naroon at malinis ang paligid. Komportable ngunit ramdam na ramdam ko ang pag-iisa nang mga oras na iyon. No one is showing up again mula pa kanina. Nagsisimula na naman akong makarinig ng mga boses sa isip ko at alam kong hindi iyon maganda para sa aking sarili. Pakiramdam ko ay unti-unti akong binabaliw ng sitwasyon ngayon. Maya-maya pa, biglang bumuka
Kabanata 63 "Calix is dead." That was the first thing I heard when I woke up that day from a very long sleep. Mahaba at matagal, dahil iyon ang naging pakiramdam ko nang magising ako. Hindi ko alam kung ano ang una kong mararamdaman nang araw na 'yon; ang pisikal na sakit galing sa mga sugat ko o ang emosyonal na tila sa tuwing iisipin ko ay wala naman akong gaanong maramdaman. Dahil hindi ko maalala ang mga nangyari. Ang tanging huling naaalala ko lamang ay ang niyakap ako ni Kiel nang araw na iyon at tuluyan nang naiyak sa sinabi niya. Pagkatapos no
Kabanata 64 "Mommy, are you feeling okay? Why do you look so sad?" Tiningnan ko ang anak ko dahil sa tanong niyang 'yon. Nakatayo ito sa harapan ko habang may hawak na libro. He's looking at me directly to my eyes. His innocent eyes are so fascinating. Tila tinatawag ako ng mga iyon. Tipid na ngumiti ako sa kaniya at inabot ang mga kamay niya. Hindi pa rin binibitiwan ang librong iyon. "Mommy's fine, Zick. I'm just tired. Don't worry about me," malumanay na sagot ko sa kaniya. Tumango lang ito at hindi na kumibo. Buong akala ko ay iiwan na ako nito ngunit nagulat pa ako nang tahimik na tumabi ito sa 'kin at nagsimulang magbasa. Napangiti ako dahil sa ginawa niya habang pinagmamasdan lamang siya. He's being aware of his surrounding lalo na sa aming mga magulang niya. Noon ko pa ito napapansin
Lynne's POV"Papasok ka, ate?" salubong sa 'kin ni Genos nang makababa ako.Hindi ko siya tiningnan at dire-diretso lang ako patungo sa dining to have some breakfast. Nadatnan ko roon si Dad na nakaupo na habang si Mommy ay sini-serve ang mga pagkain like she used to."Lynne ija, are you sure you're okay? Papasok ka na?" salubong na tanong sa 'kin ni Dad.Tamad na pinuntahan ko siya at hinalikan sa pisngi. "Wala akong sakit, Dad. I'm okay," I said to him at umupo na ako then I start eating."But you're pregnant, anak. You need to be very careful at this time dahil dinadala mo na ngayon ang apo ko," Mommy said at umupo na siya sa tabi ni Daddy.
Kabanata 66“How are you feeling? Why don’t you join us there?” tanong sa ‘kin ni Lynne saka umupo sa tabi ko.Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Sa halip ay nanatili lang ang tingin ko sa apat na kasalukuyang nasa pool pa rin nagbababad. Pasado alas dose na at tila wala yatang balak magpahinga ang mga ito. Sina Justine at Aya ay nag-uusap sa umbrella chair habang kami naman ni Lynne ay narito sa hammock malapit sa mini playground ni Zick.“I’m fine, Lynne. Bakit ba tanong kayo nang tanong kung maayos ba ako?” natatawang tanong ko sa kaniya.Umihip ang malamig na hangin. Nanuot sa kaibuturan ko ang lamig na ‘yon dahil basa na rin ako. Nang matapos kaming mag movie marathon kanina ay napagdesisyunan ng lahat na mag night swimm
Kabanata 67“You’re eight weeks pregnant, Acel.”Nanigas ako sa kinauupuan ko nang marinig ko iyon mula sa doctor ko mismo. Labis ang pagkalampag ng puso ko nang sinimulan niyang ipaliwanag sa ‘kin ang sitwasyon ko ngayon. Ni wala akong maintindihan doon.“You need to be very careful this time para hindi maulit ang nangyari sa ‘yo noon. Look at this…” he commanded me and handed me a paper.Tulala pa rin akong napatingin sa papel na iyon. Wala akong maintindihan do’n kaya takang tiningnan ko siya.“What is this…” I almost whispered to myself.“You&rs
Kabanata 68I invincibly feel there’s a need to run away from my own emotions.These days, my fears are ruining how I perceive what’s real and what’s not. I am deceived by my own mind, so I want to be everywhere but out of it.My intensity is consuming everything out of me and I expect everyone to be the same, which is always not the case. It’s as if I’m watching myself lose every bit of my being to something I couldn’t completely figure out. I no longer trust myself and this makes me doubt everyone who has access in my life.KielWhere are you? Please, answer my texts and calls, Acel.Kiel
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d