Kabanata 66
“How are you feeling? Why don’t you join us there?” tanong sa ‘kin ni Lynne saka umupo sa tabi ko.
Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Sa halip ay nanatili lang ang tingin ko sa apat na kasalukuyang nasa pool pa rin nagbababad. Pasado alas dose na at tila wala yatang balak magpahinga ang mga ito. Sina Justine at Aya ay nag-uusap sa umbrella chair habang kami naman ni Lynne ay narito sa hammock malapit sa mini playground ni Zick.
“I’m fine, Lynne. Bakit ba tanong kayo nang tanong kung maayos ba ako?” natatawang tanong ko sa kaniya.
Umihip ang malamig na hangin. Nanuot sa kaibuturan ko ang lamig na ‘yon dahil basa na rin ako. Nang matapos kaming mag movie marathon kanina ay napagdesisyunan ng lahat na mag night swimm
Kabanata 67“You’re eight weeks pregnant, Acel.”Nanigas ako sa kinauupuan ko nang marinig ko iyon mula sa doctor ko mismo. Labis ang pagkalampag ng puso ko nang sinimulan niyang ipaliwanag sa ‘kin ang sitwasyon ko ngayon. Ni wala akong maintindihan doon.“You need to be very careful this time para hindi maulit ang nangyari sa ‘yo noon. Look at this…” he commanded me and handed me a paper.Tulala pa rin akong napatingin sa papel na iyon. Wala akong maintindihan do’n kaya takang tiningnan ko siya.“What is this…” I almost whispered to myself.“You&rs
Kabanata 68I invincibly feel there’s a need to run away from my own emotions.These days, my fears are ruining how I perceive what’s real and what’s not. I am deceived by my own mind, so I want to be everywhere but out of it.My intensity is consuming everything out of me and I expect everyone to be the same, which is always not the case. It’s as if I’m watching myself lose every bit of my being to something I couldn’t completely figure out. I no longer trust myself and this makes me doubt everyone who has access in my life.KielWhere are you? Please, answer my texts and calls, Acel.Kiel
Kabanata 69To AsherHe’s really weird. Sino ba ito? Bakit niya ako kilala?Matapos kong i-send iyon ay umangat ang tingin ko patungo sa third floor ng bahay kung saan ang kuwarto ng lalaking ‘yon. Nang sabihin niya sa ‘kin ang bagay na ‘yon kagabi ay hindi ako nito pinatulog. I wanted to confirm it from him pero nahiya na ako nang mapagtanto ko ang sinabi niya—alam niya ang kuwento ko.Maya-maya pa, tumunog muli ang cellphone ko dahil sa isang text ni Asher. Binuksan ko agad iyon at lalong nangunot ang noo ko nang mabasa ko ang reply nito.AsherNoah’s from States. Kauuwi lang niyan. Huwag mo na lang pansinin
Kabanata 70“Hinayaan mo na lang muna dapat ako,” mariin na sinabi ko sa kaniya at iniwan na siya roon.Mabilis akong naglakad palayo sa kaniya. Ramdam ko ang pagpupuyos ng galit ko nang makita ko siya at ang pagka-miss ko sa kaniya. I suddenly wanted to hug him when I saw him walking towards me earlier. Ngunit mas nangingibabaw ang galit ko na nagbigay sa ‘kin ng dahilan upang huwag siyang harapin lalo na sa harapan ng Noah na iyon.Halos takbuhin ko ang daan pabalik sa townhouse. Nang makarating ako roon ay dumiretso ako sa kuwarto ko. Halos kalabugin at masira ko pa ang pinto nang makapasok ako dahil sa labis na galit. Sino ang nagsabi sa kaniya kung nasaan kami? Bakit kailangan niyang sumunod gayong wala naman akong sinabing sundan niya kami?! Bakit lagi na lang umaayon sa kaniya ang ganitong pagkakataon?
Alyanna's POV"I just want to inform everyone na magpapakasal na 'ko."Napatakip ako sa bibig ko when I heard that. Maging ang ibang mga staff na katabi ko ay napapatakip na rin sa kani-kanilang bibig dahil sa nasasaksihan nila.I saw how he immediately wipe his tears saka ngumiti ng malapad. "Actually, matagal ko nang gustong gawin 'to, gustong-gusto ko nang matali ng panghabang-buhay sa kanya but I always don't have a courage to do the right thing. Palaging mali, palaging may shit happened." pagpapatuloy niya.I don't know what to feel right now. He's saying everything with his whole heart and soul. The sincerity in his eyes are so strong na lahat ng nanonood sa pangyayari ay nadadala at naiiyak.. lalong-lalo na 'ko.
Lynne's POVFLASHBACKTumingin siya sa'kin with full of frustration. Gusto ko sanang ngumiti 'cause I find him so sexy and handsome kapag gano'n ang ekspresyon niya pero ngumuso na lang ako sa pagpipigil. He's a mad now, Lyne. Huwag ka munang malandi."Caleb.""Fuck it, Lynne! You made me so worried about you. Sobrang takot na takot ako, alam mo ba 'yon? Takot na takot ako na baka hindi ka na bumalik sa'kin dahil nagpakasal ka na sa Ian na 'yon! Gusto mo ba akong makapatay kapag nangyari 'yon?" He said out of frustration.I bite my lower lip dahil pakiramdam ko ay anumang-oras ay ngingiti ako dahil sa nakikita ko ngayon. Bakit ang gwapo niya ngayon sa paningin ko kapag ganito siya? Oh Lynne.I heave a sigh at mas lumapit pa ako sa kanya."Did I make you really w
Lynne's POV Mataas na ang araw nang bumaba ako to see Caleb. Pero iba ang bumungad sa'kin nang magtungo ako sa sala. Tumaas ang kilay ko when I saw Ian with his white tux na kung hindi ko lang siya kilala ay sigurado akong pupurihin ko siya. But no. Not gonna happen. Nang makita niya ako ay agad siyang tumayo at lumapit sa'kin. "Lynne, bakit hindi ka pa bihis?" tanong niya sa'kin nang naiirita. "What?" tanong ko sa kanya. Narinig ko ang pagpapakawala niya ng mura. "This is our wedding day. Hindi ba sinabi sa'yo ni Tito?" takang tanong niya sa'kin. Natigilan ako sa sinabi niya. Naalala ko
Naalimpungatan ako nang makaramdam ako na may tumatamang init sa mukha ko. I slowly open my eyes only to see Mom opening the window of my room. This is the first time! What's wrong?Dahan-dahan akong naupo habang kinukusot ko ang mga mata ko. Maya-maya lang ay nilingon niya ako at agad na nilapitan."Goodmorning," nakangiting bati niya sa'kin.Umupo siya sa harapan ko."Morning, Mom," I said to her."What are you doing here?" tanong ko pa sa kanya.Tumayo na ako upang tumungo sa banyo para maghilamos."Why? Am I not allowed here?" dinig kong tanong niya.Lumabas kaagad ako nang matapos ako. Sumalubong naman agad si Mom sa'kin at inabot ang
Listens to MemoriesAll rights reserved. This story or any portion thereof may not be reproduced or used in any manner whatsoever without the express written permission of the author except for the use of brief quotations in a book review.Disclaimer. This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This is the book 2 of Staring at Sound. If you want to fully understand the story line, better read the book 1 first or else you might get lost. Thank you!-Ferocé Arcadia"Listens to Memories"Ended: January 29, 2022
Kiel De OcampoNagsimulang tumugtog ang violin. The tune was familiar to me. It was a good choice of music. Hindi ko mapigilang mapatinginsa nag va-violin. Ni hindi ko sinabi sa kanya na itugtog iyon para sa ngayon. Umuhip ang hangin galing sa dagat. Nilingon ko ang mga nasa gilid ng boardwalk na parehongnakaputi.Malaki ang ngiti ni Caleb habang inaayos niya ang kaniyangdamit. Nasa bulsa naman ni Asher ang kaniyang mgakamay, pinapanood ako sa kinatatayuan ko.“Congrats, bro! Sa wakas, ikakasal na kayong dalawa!”I grinned. Ngunit ang titig ko ay nasa dulo nitong boardwalk. Nakikita ko na siya kasama si Lynne. She’swearing a long all white dress. May mga bulaklak na nakapalibot sa kaniyang ulo. Her hair fell in flowing curls over her shoulder.
Wakas“They are healthy. Makikita mo sila kapag maayos ka na kaya magpalakas ka kaagad,” marahan niyang sinabi sa ‘kin at inilapit ang mukha sa pisngi ko.Napapikit ako. Ramdam ko ang labis na pagod sa buong katawan ko at ang hapdi ng sugat sa puson ko. I had a C-section. The last time I remember, I really tried to make it in normal delivery but my body gave up suddenly. Bumigay na ang lahat sa ‘kin kaya agad na nagdesisyon ang lahat para sa ‘kin dahil kung hindi, ang mga anak ko ang mahihirapan.Ramdam ko ang mahigpit na hawak ni Kiel sa mga kamay ko kaya tiningnan kong muli siya. Nakapikit ito habang nakasubsob pa rin ang mukha sa leeg ko. Tila nagpapahinga… o nagdadasal? Napangiti ako at halos maiyak nang maalala ko ang unang beses
Kabanata 90Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko sa isang maaliwalasna umaga. Ang sinabi ni Kiel sa akin kahapon na dalawang araway naging apat pang mga araw. He just didn't wantto leave. I just didn't want to face what’s out there yet. Maganda na rin ito upang makapag-relax ako.Unti-unti akong bumangon, nahihilo sa biglaang ginawa. Nakabukas na ang pintuan at ang puting kurtinaay umaalon dahil sa hangin galing sa labas. Sinalat ko sa ilalim ng kumot ang tiyan kong malaki na. We’re leavingtoday and that’s for sure.Kahapon ay sinubukan naming buksan ang cellphonenaming dalawa muli. Galit ang lahat sa bahay dahil sa biglaang pagkawala naming dalawa. Pati rin ang mga kilalanamin. I know he told myrelatives about it unang araw pa lang na dumating kami sa isla na ito
Kabanata 89“Where are we?” Agad na tanong ko sa kaniya nang imulat ko ang mga mata ko.Nang ilibot ko ang paningin ko ay napanganga na lamang ako nang makita kong nasa loob na ako ng isang hotel casa. Napatingin ako sa hinahanging kurtina sa bandang gilid. Nakabukas ang pinto roon na sigurado akong pinanggalingan ng hangin. Tumutok ang mata ko kay Kiel. Ngayon ko lang napansin na may kausap ito sa telepono.“Just don’t tell them where we are. Ayoko ng istorbo. Pag tumawag pa ulit ay huwag mo na lang sagutin,” dinig kong sabi niya sa kausap.Nagkibit-balikat ako at tumayo na. Dumiretso ako sa kaninang pintuan na nakita ko. Nang makalabas ako mula roon ay tumambad sa ‘kin ang malawak na karagatan. Sa baba no’n ay iilang mga
Kabanata 88“Happy birthday, AJ! They are getting bigger na!” Excited na bati sa ‘kin ni Alyanna nang makarating siya kasama si Asher.Natawa lang ako saka tiningnan din ang tiyan niya.“Kailan ang labas nito?” Tanong ko at nagpasalamat sa pagbati niya sa ‘kin.“By next week puwede na,” Asher answered and handed me a paper bag na agad ko namang tinanggap. “Happy birthday,” he added.“Thank you. Nag abala pa kayo. Get in, nasa loob na ang iba,” paanyaya ko sa kanila at sinamahan na silang pumasok.Nang maihatid ko sila sa main door ng mansion ay bumalik ako sa labas kung nasaan ang malawak na hardin ng Casa de Acuzar. Tumingala ako sa langit at napapiki
Kabanata 87Three months later…Tahimik ako habang nasa hapag. Parehong maingay si Levi at Jaxonhabang kumakain kami. Ngayon ko lang din napansin ang pagiging seryoso ng lahat habang nag-uusap tungkol sa businesses ng bawat isa. Paminsan-minsan ay kasama si Astraea sa usapan habang ako ay nakikinig lamang.It’s been three months. I can say that everyone here at Casa de Acuzar has slowly moving on about what happened before but not me. Na kay Eleanor pa rin ang A&S. Alam ko namang hindi basta-basta ang pagbawi nu’n sa kaniya at dumagdag pa ang kondisyon ko. Everyone wants me to stay home. Lalo na si Kiel.“AJ, what’s your plan on your birthday? Malapit na ‘yon,” tanong sa ‘kin ni Celine
(88)"Ikaw pa rin ba ang nangunguna sa klase niyo, Megan?" tanong sa'kin ni Mama nang mailapag niya ang plato ni Nico sa harapan nito.Sinundan ko ng tingin ang kapatid ko na nilantakan agad ang paborito niyang hotdog habang nangingiti pa."Opo, ma. Bakit?" tanong ko sa kanya at nagsimula na kaming kumain.Nakita ko ang lungkot at pag-aalala sa mukha ni Mama kaya nangunot ang noo ko. "May problema ba?" dagdag ko pa.Nilagyan ko siya ng kanin sa plato niya pati na ng ulam. Bahagya itong ngumiti sa'kin ngunit nawala rin agad iyon."Sa susunod na taon ay magtatapos ka na 'di ba? Magtatrabaho ka ba agad pagkatapos mo?" pag-iwas niya sa tanong ko.
(87)Mag dadalawang buwan na simula nang mangyari ang engkwentro ko sa isang lalaking kamukhang-kamukha niya. Iyon na ang huli ko siyang nakita at hindi na nasundan pa. Gusto ko sana siyang hanapin dahil base sa uniporme niya ay pareho kami ng pinapasukang unibersidad ngunit mahirap dahil hindi ko alam ang pangalan niya. Hindi ko siya kilala.Parang siya sa panaginip ko. Nagpapahanap pero walang binigay na clue kung paano.Actually, I don't have to blame that stranger on my dream dahil wala naman siyang sinabing hanapin ko siya. But since, curiousity kills the cat, gagawin at ginagawa ko pa din kahit pakiramdam ko ay malapit na akong sumuko."Para ba 'yan sa finals 'yang pagrereview mo?" tanong sa'kin ni Agnes nang maupo siya sa tapat ko d