Wishing Tree Festival





Naglalakad na ang dalawa patungo sa Hover Van nang bumukas ang pangalawang pinto nito at dumungaw ang isang lalaki. Gaya ng dati'y naka-headband ito at may nakabinbin na headset sa leeg. Mukhang hindi na mawawala sa style ni Jacob 'yon. Pumalakpak ito ng tatlong beses, “Yun oh, Lodi! Bilisan ninyo! Hehehe.” nakangiwing sabi ni Jacob.

Hanson and Mike speed up their pace as they saw Jacob and the others inside. At nang makapasok ay agad na isinara ni Jacob ang pinto ng Van, “Ang tagal niyo naman bro.” Anang nito.

Pumwesto sa pang-apat na hanay sina Hanson, VD at Mike. Nasa pangalawang passenger seat naman si Jacob, malapit sa pintuan ng sasakyan kasama si Liliane na nasa tabi ng bintana. Nakaupo naman sa pangatlong passenger seat ang mag-kambal. Nang makumpleto na sila ay pinaandar ng drayber ang sasakyan.

“Sa wakas nandito na rin kayo.” Salubong agad ni Jason nang naka-taas ang kilay.

“Pasensya na kayo guys.” sambit ni Hanson. Tama nga ang sapantaha niya, walang duda na magkambal nga sila ni Janine.

“Hindi ba ang usapan 7:30 dapat nasa amusement park na? Ang daya niyo rin ano, kami pa ang nagsundo.” Patutsada ni Jason.

Napakamot sa ulo si Hanson, nakangiwi, “Pasensya ka na Jason. Hindi lang talaga kami nagising ng maaga.”

Namilog naman ang mga mata ni Jason, moving his head towards Hanson, “Aba'y pa'no naman ako? Natulog ng alas kuwatro ng umaga at nagising ng alas singko.”

“That's enough, Jason,” sabat ni Mike, “his nightmare visited him last night so guys, can you  give him at least a little silence to rest?”

Nanahimik ang buong tropa sa hinaing ni Mike, at si Jason na kanina'y nayayamot ay napatingin sa bintana, umiilag ng tingin. Tila kay bigat ng tensyong umiikot sa loob ng van anupa't wala sa kanila ang nagtangkang magsalita. Kahit si Jacob na palabiro sa grupo ay tila naurong ang dila, naisin man niyang magbato ng pick-up lines para mabago ang atmospera ay hindi niya magawa.

“Mike, this is nothing. You don't have to be so harsh especially in an important day like this.” anya ni Hanson sa mapurol na tono. Bakas sa kanyang ekspresyon ang kawalang interes na magwika. Hindi naman sa ayaw niyang mapag-usapan ang tungkol sa panaginip kundi pag-iiwas sa posibilidad na mauwi sa alitan ang dapat na masayang galaan. Ganon din kay Jason at sa iba pa.

Lumingon si Jacob sa likuran at napagmasdan ang mukha ni Jason. “Hey, Jason,” he whispered as he smirk.

“What is it... dumbass?” balik ni Jason nang nanunulis ang mga mata.

“I was wondering if you have tried looking in the mirror this morning?”

“Huh?”

“Well, your eyebags... lumalaki na kasi at nangingitim.”

Biglang natawa si Janine pero agad natikom ang bibig nang tapunan siya ng masamang tingin ni Jason.

Napabaling din si Liliane sa likod at tiningnan si Jason, kinukumpirma kung tama ba si Jacob, “Hala... Oo nga! Are you doing anything else besides studying?” Biglang may nag-pop-in sa kanyang isip at napasingap, “Don't tell me that you're a gamer!?”

“Huh?” Unti-unting nagdidikit ang dalawang kilay ni Jason, hindi maunawaan ang pinagsasabi ng dalawa.

Humahalakhak si Jacob, “Hahaha, Or maybe a pornhub.”

Tumaas ang boses ni Jason, “Pwede ba... wag niyong pakialaman 'yung eye bag ko! Pag-tripan ninyo 'yung sa inyo okey. Makikitingin na nga lang kayo kung anu-ano pa'ng pinupuna ninyo.”

“Here we go again... the changing mood technique of Jacob.” anang ni Mike.

“Well that's pretty impressive of him. I wonder how he do that.” segunda ni Hanson.

###

Lulan ng Van ay mapapansin ang tila unti unting pag-iiba ng paligid. Ang kaninang mga kabahayan at gusali ay napalitan ng mga malalagong puno. Mapapasin din sa gilid ng kalsada ang mga bentiritas at ilang mga hologram signage kung saan ay mababasa ang mga katagang 'Happy 30th Wishing Tree Festival.'

“Guys nakikita ko na!” Turo ni Liliane sa naaninagang hagdan na patungo sa mataas na bahagi ng bundok, napapalakpak na animoy batang hindi makapaghintay.

Huminto ang sinasakyan nilang Van sa tapat nito at isa isa silang nagsi-babaan. Ito ang unang beses na magkakasama silang bibisita sa Heritage House. May ideya na sila sa kung anong mayron dito gayunman ay nasasabik pa rin sila sa madadatnan. Ika nga ng karamihan, hinding-hindi mo siya mapagsasawaan kapag narating mo na ito.

Subalit, sa kabila ng kagalakan ay hindi pa rin mawaglit sa isipan ni Hanson ang mga nangyari sa kanyang panaginip. Nababahala't nag-aalangan, ‘Tama ba ang desisyon kong sumama?’ kuro niya, ngunit huli na para umatras. Ikinukubli niya na lamang ito upang hindi mapansin ng kanyang mga kasama. Mahirap ng masira ang magandang mood ng mga ito. Huminga ng malalim si Hanson at dinama ang preskong simoy ng hangin upang pagaanin ang kanyang pakiramdam.

“Yes, sa wakas nandito na rin tayo! Whoo!” Sigaw ni Jacob habang nakataas ang mga kamay.

Sinuwayan naman ito ni Jason, “Hoy! Baba-babaan mo nga 'yang boses mo parang daig mo pa ang nanganganak eh.”

“Wow, for the first time bumabawi si Jason.” Natatawang sambit ni Jacob.

“Hay naku...” Sabi naman ni Jason at biglang tinalikuran ang kausap, hindi pinansin ang huling sinabi nito. Lumapit siya sa Van at sumandal sa gilid ng pinto nito, hinihintay ang pagbaba ni Janine.

“O tara na, tara na lakad na tayo guys at baka wala na tayong maabutan na magandang view. Sayang ang selfie.” Nakangising wika ni Janine.

“'Yon naman talaga ang ipinunta mo dito 'eh, ang kumuha ng litrato at magpost sa f*.” Sabi ni Jason habang isinasara ang pinto ng sasakyan.

Ikinanguso naman ni Janine ang tinuran nito sa kanya.

Sa walang pagtatagal ay tinahak na nila ang hagdanang bato, paroroon sa pinakadulo. Nang makarating ay tumambad sa kanila ang bughaw na kalangitan, mga kabundukang namumutiktik sa luntian at mga maliliit na pigura ng gusali at kabahayan na animoy mga laruan sa kanilang paningin. Gayundin ang mga airships at drones na nagpapalabas ng hologram projector, saying like ‘Happy Festival’ or ‘Happy 31st Wishing Tree Festival.’ May iba naman na mga holographic fireworks ang tema at dahil sa kagila-gilalas na ito ay mas naging kamangha-manghang tanawin ang nasasaksihan nila. A fantasy paradise! 

Halos lahat ng ito ay tanaw sa 360° view na matatagpuan sa terrace sa tapat ng 'Heritage House.' Akma ang lokasyon nito sa mataas na bahagi ng bundok.

“Wow... ang ganda talaga dito!” wika ni Liliane.

Halos mamilog ang kanilang mga mata habang minamasdan ang bayan ng Unihil. Lahat sila ay tuwang-tuwa sa nasisilayan, liban kay Hanson na nanatiling walang imik, malayo ang tingin at tila may paklang gumuguhit sa kanyang mukha.

“Are you alright, Hanson?” Usisa ni Mike sa kanya, sa pagkakataong iyon ay nahuli siya nitong nakatingin sa kawalan.

“Ah nothing. I was just amazed at the beauty of this place,” tugon ni Hanson at lumihis ng tingin upang hindi mapuna ang ekspresyon sa kanyang mukha, “No wonder why kung bakit sikat ang lugar na ito.”

“Tara guys pasok na tayo doon,” turo ni Janine sa malaki at lumang Mansion, ang Heritage House Museum. Sumunod naman sila dito at tinungo ang malaking bahay na iyon.

Tila napalula ang mata ni Jason nang may makasalubong silang isang grupo ng matitipunong lalake. Wondering if he would become like them someday. How did they do that? Siniko naman siya ni Jacob. “Uy Jason, baka tumulo 'yang laway mo,” asar na biro nito

“Haha nakakatawa ka,” sagot ni Jason at inirapan ang kausap. Palihim namang napangiti si Hanson na nasa likod ng dalawa.

Pagpasok nila sa loob ng museyo ay bumungad sa kanila ang mga lumang kasangkapang-panbahay; kahit orihinal na gawa sa kahoy at mamahaling uri ay luma na't kakarampot.

Gumala rin ang paningin nila sa mga lumang larawan na nakabinbin sa mga dingding, marahil mga naunang tumira sa lumang bahay na ito.

“Alam niyo ba na dati itong mansion na pagmamay-ari ng isang mayamang angkan? Nawasak ito 30 years ago during the war kaya may konting pagbabago sa instraktura and then ginawa na itong tourist attraction ng Unihill dahil sa nag-iisang lumang bahay nito sa bayan. Dagdagan pa ng magandang view nito mula sa bundok na tanaw ang buong nayon.” Mahabang paliwanag ni Janine habang naglalakad sila.

“Aba... feel na feel mo'ng magtour-guide.” Puri ni Jacob sa dalagita.

“Well history is my favorite thing you know.”

“No,” patuloy ni Jacob, “I mean halatang-halata na mahilig ka sa galaan.”

Biglang tumigil si Janine at matalim itong lumingon kay Jacob, “Alam mo ikaw, papansin ka talaga.”

“Janine,” tawag naman ni Hanson, “alam mo namang ganyan 'yan, 'di ka na nasanay sa kanya.”

Bumuntong hininga si Janine, “Whatever.”

Sa pagpapatuloy ng grupo ay agad napukaw ng kanilang pansin ang isang parihabang frame. Kulay bronze ito at naglalaman ng isang lumang papel na naka-Italic ang sulat.

“The Tale of Wishing Tree.” basa ni Liliane sa titulong nakabinbin sa ibaba ng painting. Dagling umusbong ang kanyang kuryusidad sa mga katagang iyon, “Umm guys, can you enlighten me about the Festival? Im curious. Bakit Wishing tree ang tema?” patuloy niya.

“Ah sa wakas may dumaang anghel.” anya ni Jacob.

Tila patama ang dating ng turan nito kay Janine anupat sinamaan niya muli ng tingin si Jacob. This one is getting on her nerves. Konting-konti na lang at masasampal niya na ito, subalit nasa maganda siyang mood ngayon para umusap kaya hindi niya ito papatulan. Huminga si Janine ng malalim, nagpapakalma. Umaliwalas agad ang kanyang mukha nang bumaling kay Liliane, “Well, hayaan mong si Jason ang magkwento sa iyo,” Saad niya at luminga sa kakambal.

“Huh, ako? Wait, why me?” wika ni Jason, nangungunot ang noo.

"Syempre ikaw, kay top 1 ka man, magaling sa reporting." diin ni Janine sa mala-bisayang tono.

“But I thought you said history is your favorite thing.” komento ni Mike.

“Because it's unfair kung ako lang ang magpapaliwanag duh.”

“Hay, oo na, oo na.” Napabuntong si Jason at tumikhim bago magpatuloy, “Ang Wishing Tree Festival.”

“Wishing tree again?” untag ni Hanson, ‘Wala na ba kaming ibang pwedeng pag-usapan liban d'yan?’ usap niya sa sarili, ‘Ilang beses ko na ba 'to narinig?’ Tila nawalan siya ng panlasa matapos banggitin ang Wishing Tree. Parang hindi siya magalagok at tila may nagliliparang paru-parong sa kanyang tiyan.

Hindi naman sa pinagsasawaan ni Hanson ito o kung ano pa mang rason, hindi rin siya namumuhi. Sadyang nag-iiba talaga ang pakiramdam niya tuwing maririnig ang tungkol sa festival. Hindi niya malaman ang rason kung bakit pero sa isip-isip niya'y marahil ay dahil sa panaginip niya. Madalas kase niyang makita ang isang nagliliwanag na higanteng puno at nagkataong puno rin ang tema ng festival. Maging ang pagpunta sa Heritage House Museum ay hindi niya binalak, kahit na dinadagsa ito ng mga turista dahil sa taglay nitong tanawin.

Nanatiling tahimik si Hanson habang ang kanyang mga kasama'y tila mga paslit na nakaabang sa isasalaysay na alamat. Bagamat batid na nila ang kabuuan ng istorya ay interesado pa rin silang mapakinggan ito.

“Ayon sa kwento, noong sinaunang panahon ay may isang mahiwagang puno na matatagpuan sa liblib na kagubatan ng bundok Nima.” patuloy ni Jason.

“Taon-taon, tuwing kabilugan ng buwan, ang punong ito ay nag-liliwanag. Mula sa mga ugat, tangkay at hanggang sa mga dahon. Pinaniniwalaan noon na sino man ang makakita sa punong ito ay maaaring humiling ng ano man. Kahit ano ang hilingin mo dito ay magka-katotoo.”

"At doon binase ang Wishing Tree Festival" panapos ni Jason.

“Woaw,” anya ni Liliane na magkalapat ang mga palad at nangisngislap ang mga mata. Parang paslit na nabighani sa hiwaga ng punong tinutukoy sa alamat.

Tila may pakla naman ang gumuguhit sa lalamunan ni Hanson, maging ang sikmura niya'y tila nababaliktad. He can't take this irritation anymore. Kailangang may gawin siya upang mabago ito.

“At ang kwentong ito ay pinasa-pasa mula sa mga matatanda. Nakadikit ito na sa kasaysayan at kultura ng bayan,” dugtong ni Janine, “kaya noong 2030's ay dineklara itong opisyal na Festival which is celebrated every march at itinatapat sa full moon katulad nu'ng sa alamat."

"Hindi lang iyon." garagal na sabat ni Hanson, seryoso ang mukha at ang mga mata'y tila tinging nakakapang-tindig-balihibo.

Natahimik naman silang lahat at napatingin sa binatilyo.

“Until now ay isang misteryo pa rin kung paano ito nag-simula. Maraming espekulasyon. May mga haka-haka na noon daw ay mayroong sinaunang pamayanan dito, pero isang araw bigla raw itong naglahong parang bula at sinasabing dahil iyon sa mahiwagang puno. Walang nakaka-alam kung ano ang nangyari sa kanila pero-” naudlot ang pagsasalita niya nang sumabat si Jason, “Yan' ka na naman. Ang ganda-ganda ng kwentuhan biglang naging pang-horror movie.”

“Teka', ang akala ko ba'y ipapaliwanag natin ang lahat sa kanya.” wika ni Hanson.

“Next time na lang 'yan dahil baka ma-explode si Liliane sa too much information. Baka ma-over stock knowledge s'ya,” Pilyong sabi ni Jacob. “Saka be realistic naman dude."

Nanlaki ang mga mata ni Hanson, “Realistic nga!” sagot niya.

“Ang gustong malaman ni Liliane ay ang tungkol sa Festival at Heritage House,” komento ni Janine.

"'Yon na nga ang sinasabi ko. Alam niyo guys, pansin ko lang. Bakit lagi kayong kontra sa tuwing mag-sasalita ako. Ano ba'ng meron?" anya ni Hanson. Mukhang epektibo ang pagpapabago ng usapan. Ngayon ay kailangan niya ng harapin ang kahihinatnan nito.

"Eh' kasi nga nakakatanda ang sobrang seryoso." kuros na sambit ng kambal at ni Jacob.

“Kung hindi pang-horror nagiging drama. Kung hindi drama nagiging horror, 'yong comedy nagiging mystery. Kulang na lang tumanggap ka ng Award's Night 'e.” bira pa ni Jacob.

Umiling si Hanson, “Eh' kasalanan ko ba kung ganito ako.”

“Okey tama na 'yan.” Paningit ni Janine at nagpatuloy sila sa paglalakad.

Tila nakahinga ng maluwag si Hanson. Kahit papaano ay nakaligtas siya matapos batuhin ng pang-aasar ng kanyang mga kasama. ‘Mabuti't hindi na humaba ang usapan dahil kung hindi ay tiyak na hanggang bukas ay kukulitin ako ng mga ito at pabirong bibirahin,’ bulong ng diwa niya.

‘Tinambakan ka. Tinambakan ka. Tinambakan ka.’ sawsaw ng pet robot.

Umalma si Hanson, “Pwede ba VD 'wag ngayon. Saka bakit nagtatagalog ka?”

“Answer: Program to speak Filipino when we are with them.”

“Heeeh?”     ‘Ginalaw na naman siguro ni Jason ang system nito.’

“Pero may'ron bang Wishing Tree?” tanong ni Liliane.

“Siyempre wala!” sagot ni Jacob, “Liliane, alamat lamang iyon and if that tree does really exist then dapat matagal na akong nasa Paris."

Natawa naman silang lahat sa winika ni Jacob, pero hindi si Hanson na pangisi-ngisi lang.

Pinandilatan ng mata ni Liliane si Jacob, “I mean kung may nag-e-exist ba'ng matandang puno dito na pinangalanan ninyong wishing tree?” sabi niya.

“An actual tree that named after?” anito ni Mike.

“Well, I don't think na meron pero... ba't mo natanong?” anito ni Janine.

“Nothing, I just thought na baka meron.”

“Is that so? Hey Jason, may alam ka ba'ng puno na isinunod sa pangalang wishing tree?”

“Sa pagkakaalam ko lahat meron no'n.” sagot ni Jason.

“What do you mean?” pagtataka ni Janine.

“Everyone has a tree on their backyard and they named it after the festival.” he added. 

“Pero wala kaming puno.” Punto ni Jacob.

“E 'di magtanim ka. Is that even a problem?” Sarkastikong tugon ni Jason.

“Oh no, Jason is not on his normal self again.” Bawi ni Jacob.

“I AM MY NORMAL SELF IDIOT!”

“Here they go again.” Wika ni Hanson.

“Scanning complete. Jason is 100% normal.” sabat naman ni VD.

Tumugon si Hanson dito, “That's not what they meant VD.”

“Come on guys, let's go over there.” turo ni Janine sa mga naka-display sa kabila.

Tumalima naman ang lahat sa kanya at sila'y nagtungo nga sa kabila. Dala ng kasabikang makakita ng kakaiba ay walang silang kamalay-malay na naiiwan na nila si Hanson. Pirmi siya sa kanyang kinatatayuan, tulala sa kisame, ‘The Tale of Wishing Tree huh?’ usap niya sa sarili sa malamlam na tono, ‘For the past years, I’ve always wondered why this tree looks like the tree in my dream. I mean, outcome lang ito ng PTSD ko... but for some unknown reason. I feel like there’s something that I don’t want to know.’

‘Hind ko alam.’

Mapaklang ngumisi si Hanson, ‘I guess I'll have to ask Kuya Rival about this.’

Sa paglisan niya sa kanyang pwesto ay isang tinig ang kanyang narinig.

“Hanson...”