Paalis na ang grupo sa lugar pero nagulantang sila nang sumulpot sa harapan nila ang isa pang halimaw. Tila nawala sa isipan nila na dalawa ang tumutugis sa kanila.
"Tama na ang paglalaro mo, kapatid." wika ng bagong dating na nilalang.
Kumulubot ang noo ni Hanson, 'Kapatid? You mean they're siblings?"
Samantala, biniyak ng isa ang ugat na nagkukulong sa kanya. Gamit ang malalakas na braso at matatalim na kuko ay walang kahirap-hirap nitong sinira ang ugat ng matandang puno, "Kung sa tingin niyo'y mapipigala
Matiyagang naghihintay si Catherine sa mahabang upuan, sa labas, malapit sa pinto ng E.R. Kagat-kagat ang labi kasabay ang mabilis na pagtuktok ng kanyang mga talapakan sa sahig.Kasama niya rin sina Ginoong Torio at Mrs. Alvarez sa upuang ding iyon, nakayuko at magkalapat ang mga palad, nagdarasal na dumating ang mabuting balita para sa kanila. Puro parito't paroon naman ang lakad ni Mr. Alvarez, nakapameywang at patingin-tingin sa pintuan. Gano'n din si June na nakasandal sa gilid ng pintuan at maya't mayang sumusulyap sa wristwatch.Bakas sa kanilang ekspresyon ang pagkabalisa na bagamat hindi mapakali ay pilit nilang pinapakalma ang kanilang mga sarili. Nagpapakatatag sa kabil
  Nakaupo si Hanson sa kanang bahagi ng kama, nakatingin sa labas ng malaking bintana. Pinapanood ang pagsilip ng haring-araw na karaniwan niyang ginagawa sa umaga mula nang siya ay ma-ospital ilang araw na ang nakakaraan. Minsan nagbibilang siya ng mga dumadaang sasakyan at ng mga naglalakad sa labas. Tatanawin ang mga kabahayan at gusali o 'di kaya'y manonood ng mga palabas sa Internet. Sa lahat-lahat, 'yon lang ang nagagawa niya sa maghapon for almost two months. Hindi naman siya makalabas ng kanyang silid dahil maliit ang nasasakupan ng ospital anupat hanggang dungaw na lamang siya sa bintana.
Tila hindi makapasok kay Hanson ang mga sinabi nila, “What do you mean you don't remember?” Sa pagkalito ay naglitawan ang mga linya sa pagitan ng kilay ni Mike, “Huh? Wh-what are you talking about?” “The giant tree! 'Yung hinabol tayo ng dalawang halimaw!” Paulit-ulit na sinabi ni Hanson ang mga salitang iyon. Nanginginig ang labi habang kinakabahan siyang kausap ang mga 'to sa pag-aakalang binibiro lang nila siya. Agad naman siyang pinagtaasan ng boses ni Jason, “Anong giant tree? Anong hinabol? Hay naku Hanson baka guni-guni mo lang iyan. Nagpa-check up ka na ba? Baka malala na 'yan a mahirap na.” “Huwag ka naman ganyan sa kanya, Jason.” anito ni Janine.
  Dumating ang kinabukasan na katulad ng ordinaryong araw. Fully recovered na ang buong grupo ni Hanson at sa ngayon ay pito sa kanila ang discharged na. At this moment, solong tinatahak ni Hanson ang pasilyo ng abalang ospital, suot ang kanyang maong at blue polo shirt. "Good morning." Nakangiting bati sa kanya ng nakasalubong nurse. Tumango si Hanson at ginantihan ito ng ngiti. Nang lumagpas na sa kanya ang nurse ay nawala naman ang kurba sa kanyang labi. Pasaglit siyang lumingon, minatyagan ang papalayong nurse at pagkatapos ay muling bumaling sa harapan. Pahapyaw niya ring
Nagmamadaling lumabas si Hanson sa kanyang kwarto, bitbit-bitbit ang maliit na bag. Mabilisan niyang sinipat ang hagdanan at sa kanyang pagbaba ay napansin siya ni Catherine na abala sa paghahanda ng ilulutong pagkain, "'Oh, hanson, where are you going and why you carrying a bag?" tanong nito sa kanya.Tumila siya at humarap dito, "a-e, kina Mike po."Dagling napatigil ang ginang sa ginagawa, "What?! Hanson, kalalabas mo lang sa ospital a. Baka mamaya niyan 'e kung ano na ang mangyari sa iyo sa labas." nag-aalalang sambit ni Catherine habang lumalapit kay Hanson."Tita, maayos na po ako ngayon saka
Dumating ang pagwawakas ng tag-init. Buwan ng hunyo ngayon, oras na para sa pagbabalik-eskwala, pero sa panahong ito ay nasa alanganing sitwasyon ang Unihil.Isang linggong umiral ang total blackout sa bayan dahil sa malfunction ng Inverters at pagsabog ng Battery Power back Up ng Solar Power Plant. Damay rin ang mga nasira na kable na konektado sa planta na hanggang sa ngayon ay hindi pa natatapos ayusin.Sa paniwala ng karamihan ay baka expired na ang inventer. The Inverters or A.C. converter are a crucial part of any solar energy system, they convert the DC electricity that the solar panels produce into electricity, which is what powers everything. Whilst batteries are used to store energy generated during the day to be used throughout the night when the system
Pasado ala sais ng umaga nang dumating ang magkambal na Alvarez sa isang mini store. Maraming pinamiling junk food si Janine and at that time, she knew that Jason was annoyed with her so she reasoned na para lamang iyon sa kanya. Pinakiusapan niya rin si Jason na kung pwedeng magstay muna sila sa waiting shed sa kabilang kalsada, sa may tapat ng mini store para mag-make up. Walang imik silang naupo sa sementadong upuan. Naging abala si Janine sa pagsusuklay ng buhok, applying lip gloss and face powder. Samantala, nanliliit naman ang mga mata ni Jason. Tapping his foot, he begun to fidget. Nagcross-arm siya at tumuktok ang mga daliri niya sa kanyang itaas na braso. He tilt his head to the ceiling and let out a heavy sigh, uncrossing and recrossing his legs.
Kasalukuyang nagaganap ang opening ceremony sa Vicentian University. Nakarating si Jason sa tapat ng gate kasunod ang kapatid niyang si Janine. Pagkakita ni Jason sa saradong Gate ay humigpit ang pagkakapit niya sa handlebars ng kanyang bike and then slap it, “FUCK!” bulas nito. Si Janine na tila natakot at nabigla sa asal ng kakambal ay kakaba-kabang lumapit sa itim na bagay, sa dakong kanan ng gate. This is the university's holographic intercom device. Touchscreen ito at nasa 5 inches ang laki, the same average size of an old version of cellphone. Sa pagpindot ng dalagita di
Abala sa pagbabasa si Trixie. Hindi pa rin siya lumalabas sa kanyang kwarto mula ng maagang magising ngayong umaga. Hindi rin niya pinapansin ang mga katok sa kanyang pintuan, ni ang tawag ng kanilang katulong ay kibit-balikat lang siyang nagbibingi-bingihan. Ganito na ang nakagawian niya sa tuwing magbabasa, walang pakielam sa paligid.Mabilisan niyang pinalipat-lipat ang mga pahina. Hindi niya nilalahat dahil maka-ilang beses niya na itong basahin, liban sa mga dayalogo na kanyang binibigyang pansin. Sandali pa'y dinapuan siya ng kawalang ganang magpatuloy.Tumindig siya mula sa kanyang higaan. Kinuha ang lahat ng mga libro sa study table at isinalansang sa kama. Balewala kung nakakalat ang mga ito dahil ililigpit niya rin naman pagkatapos.Nagbuklat siya ng isa at nagsimula. Subalit wala pa'ng isang kabanata ay tinapos niya na ito agad. Napabuntong hininga siya. Tila ba'y pinagsawaan ang libro. Bukod sa nagsawa na
Ura-uradang tinahak ni Sarah ang pasilyo sa HUMSS 2. Holding her cellphone, typing her message. May nakalabas na maliit na hologram image ito sa ibabaw at makikita doon ang mga letrang kanyang tinatayp. It was a short and important message that should be taken into account. She sent it afterwards without any thoughts. Sa kanyang pagpasok classroom ay sinalubong siya ng dalawang ka-eskwela, isang babae at isang lalake. "Sarah! Tamang-tama pinapahanap ka sa amin ni coach." anya ng babae. "Bakit daw?" "Well, its for the upcoming competition." saad ng lalake. "You mean the qualification match?" "Yes, and we also want to confirm kung sasali ka pa rin sa team?" sabi ng babae. "Yes ofcourse sasali pa rin ak
Sa abalang silid ng Grade 11-A sa HUMMS 2 building, Hanson was on his chair. Kaharap si Mike na dikit ang mukha sa armchair at si Jacob na dekwatro ang upo sa ibabaw ng munting mesa. His brows were slightly raised. Eyes looking to the left side. Lihis sa dalawang kasama, frowning, "Wait a sec'..." Hanson mumbled, "what are you guys doing here again?" "O yeah, now that you mentioned it..." pukaw ni Jacob. He rested his chin on his right thumb and lifted. Then a sudden smile plastered on his face, jerking, "I have no idea," he teased. Hanson gave a straight face, eyes closed in two straight lines like a tired, as if he was at the end of one's rope.
Sarah is currently walking her way to Vicentian University. Hindi niya kasabayan si Mara, masama raw ang pakiramdam ayon sa ina nito. Maging si Trixie ay hindi rin pinapasok dala ng kahapon. She wrapped her arms around herself and bowed her head. Shadows took over her face. ‘Mara who is confused by hallucinations and Trixie who just lost someone,’ sapantaha niya, ‘I pity them. I wanted to help but...’ She tightened her grip, ‘I don't get it...’ ‘Bakit paniwalang-paniwala si Mara that h
Malamig na simoy na hangin ang siyang dumako sa buong katawan ni Jacob dahilan upang siya'y tamading bumangon. "Jacob, anak bumangon ka na d'yan," Sabi ng tiyuhin niyang si June, tinatapik-tapik ang paa ni Jacob. "Eeeee... ayoko pa'ng bumangon inaantok pa ako e," sabi niya sabay tagilid sa kaliwa at kumubli sa kumot. "Jacob, bumangon ka na d'yan," sabi muli ni June, “grounded ka ng 1 week sa xbox kapag hindi ka pa tumayo dyan.” Bumalikwas si Jacob sa kama, "Opo opo 'eto na tatayo na po," aniya, “sinapian na po ako ng kasipagan.”
Walang ganang tinungo ni Trixie ang kanyang kwarto. Mailawalas at organisado ang mga kagamitan sa silid. Walang kalat at makulay. Pink ang dingding at ang ilang mga gamit. Mapusyaw na rosas ang kumot. Kulay berde ang unan at kisame at puti naman ang kurtina. Kaakit-akit sa mata. Akmang-akma ang pagka-blend ng mga kulay, subalit kung ano naman ang ikinaganda ay siya namang ikinabingi ng paligid. Buhay na buhay nga ang kulay subalit napakalungkot at sobrang tahimik. Sumandal siya sa pintuan, leaning her head against it. She closed her eyes and let out a deep breath. She was stuck there for a moment, as if she had lost the strength to walk. She doesn't want to leave there though. She just wants to lie on the floor and squirm, but what can such an action do? Nothing.
Mag-isang tinatahak ni Sarah ang daan pauwi. Nauna na kase sa kanya si Mara sa kadahilanang may kailangan daw itong gawin. Meron naman siyang nakakasabay na taga-V.U. na karamihan ay panay kuha ng picture sa kanya sa malayo, pero hindi niya kilala ang mga ito. It'll be awkward for her to approach them suddenly, lalo na kung tanyag siya bilang team captain ng Arnis Team. Baka kung ano na namang tsismis ang m****a niya sa bulletin news ng university. But no. Even if wala siyang gawin ngayon ay tiyak na may lalabas na balita, not about her but to Mrs. Olivero. Mrs. Tisha Olivero-Alconrad is Trixie's step-mom, known as Mrs. Olivero or Ma'am Oli by her colleagues. She was their neighbor for as long as she can remember. A good teacher and a loving person. Bahagyang lumukot ang mukha ni Sarah.
Habang abala sa pagkain ay panaka-nakang napapatingin si Janine kay Jacob. Naniningkit ang mga titig nito. Nangingilatis. Bagabag na nangusap ang isipan ni Janine, 'Si Maam Oli kaya ang nakita niya kanina?' kuro-kuro niya. Isa isa niyang binulay-bulay ang kanyang mga nalalaman, 'if that so, maybe he knows something. He may have witnessed the suicide himself. But the question is... why did he followed her? And if I were to base the place, time and distance, it would be far away. Maybe it wasn't Oli but someone else..' Hindi mawari ni Janine ang lohika sa likod nito at sa pagnanais na malaman ang kasagutan ay napag-pasyahan niyang mang-usisa, "Jacob, sino nga pala 'yong sinunda
"Ano?!" gitla ni Sarah. "Nangyari iyon after mo'ng umalis from faculty room." Saad ni Mara. Siya'y napalagok at tila nagdadalawang-isip kung ilalahad pa ba ang kanyang nalalaman, ngunit may pag-aalangan man ay pinili niyang magsalita. "Bigla akong napatingin sa bintana, ng mga oras na iyon ay parang nakita ko ng harap-harapan si Ma'am Oli. Biglang tumalas ang paningin ko, as if it like- like I'm wearing binocular." Natulala lamang si Sarah sa kaibigan, waring hindi makapaniwala sa sanaysay nito. *Flashback* Naghihiyawan ang mga tao sa paligid ni Mara habang hawak ang pana't palaso, inaasinta ang puting bilog na may pulang marka sa gitna.