Chapter 4

Long and comfortable sleep, that's what I felt, the moment I opened my eyes. Unti-unti kong iminulat iyon. Parang napakabigat ng mga talukap niyon. I think this sleep is the longest and most comfortable sleep in my entire life. 

Nagising ako sa di pamilyar na puting kwarto. Nakakasilaw ang kulay niyon. Napakaraming mga kagamitang nakasaksak sa katawan ko. I roam my eyes around the room. May sofa doon sa right side ko. May babaeng natutulog roon pero hindi ko kilala. Sa bandang paanan ko naman, sa right side ay may sliding window. I love how that window gives an ethereal beauty of the world. The color of the rising sun gives complement to the beauty of the surroundings. 

"Y-You're finally awake," tarantang aniyang boses ng babaeng natutulog kanina sa sofa. I didn't let out any emotion, even though I'm confuse about her. Patakbo siyang lumabas ng silid habang sumisigaw ng, "Doc".

Mabilis namang nagsipasukan ang mga taong nasa apat, kasama na ang babae nagtawag sa taong tinawag niyang Doc kanina. May mga sinasabi ang nag-iisang lalaki sa kanila sa akin na sinunod naman ng katawan ko nang hindi ko namamalayan. Nakasuporta naman sa kaniya ang dalawang babae sa gilid niya na may suot na munting sumbrero na hugis bangkang papel samantalang ang babaeng kasama ko kanina ay pinapanood ang ginagawa ng tatlo sa akin. Bakas sa mukha niyon ang pagka-excite at gayundin ang kaba. 

"Upon checking the patient's vital signs, she's now in good condition. But, most her pst memory lost due to the removal of tiny particles of glass planted on her brain," impoora ng lalaki sa kasama ko sa silid. Biglang nalungkot ang ekspresiyon ng babae sa pahayag ng lalaki. "It can be restored but it will take time. For now, pagpahingahin muna natin ang pasyente."

The fuck?? I already have my comfortable sleep pero pagpapahinghin pa ako? Ba't di na lang ako ininform kaagad para di na ako gumising! 

"Kumusta ang pakiramdam mo?" the woman asked me the moment the door was shutted by those three people. 

Hindi ako nakasagot sa kaniya. I just gave her a puzzzled look. Hindi ko siya kilala pero kung umakto ito ay parang mzatagal na kaming magkakilala.

"I-I'm Ester," aniya. Hindi nakaakas sa paningin ko ang paglaglag ng butil ng luha sa mata niya.

"I-I'm s-sorry." Nahihirpan akong magsalita, hindi ko alam kung bakit. Epekto ba iyon ng mahimbing kong pagkakatulog? If that's the case, I don't want to sleep comfortable for hours. 

"B-ba't ka nagso-sorry?" She wear a genuine smile but her tears keep on falling. Pinahid nito ang mga luha sa pisngi ko na hindi ko namalayang nagsilaglagan. "Rest for now, hmm? Iknow you rested for four years but you have to rest again. But only for hours, hmm."

Tango lang ang isinagot ko sa kaniya. I want to ask er lots of questions pero wala akong sapat na lakas upang ibuka ang bibig ko at magtanong sa kaniya. 

Pinakain niya ako ng mga prutas bago ako hinayaang matulog muli. Kung totoo man ang sinabi niyang natulog ako ng apat na oras ay sana hindi iyon maulit. Sana ilang oras lang ang tulog ko ngayon. I slowly closed my eyes hoping that I will sleep for hours, not for a year or more...

PAGKATAPOS NG ISANG buwan ay tumulak kami papuntang Cagayan. Kalalabas ko lamang sa ospital. Mabuti na lamang at minabuti nila tita Angelique na hayaan akong tuluyang gumaling bago inilabas sa ospital. Hinayaan muna nilang mahilom ng tuluyan ang sugat sa ulo ko. Actually, dapat ay isang linggo pagkatapos kong magising ay pwede na ako ilabas doon pero pinagaling pa nila muna ako ng tuluyan.

They freaking own that hospital so that they can do what they want. Iyon lang daw ang nag-iisang hospital sa poblaciong iyon kaya napakalaki niyon. Sa unang tingin ay aakalain mong regional hospital iyon pero para lamang iyon sa isang munisipalidad, though they accept people from foreign municipalities.

"We're here!" masaya at excited ni tita Angelique. Dali-dali nilang binitbit ng anak niyia, si Calyx. Hindi nila ako pinagbitbit ng kahit ano maliban sa inumin kong binili namin sa mga nagtitindang pumapasok sa bus kapag tumitigil ito. 

"Wow," I muttered the moment I stepped out of the bus. Napaka-aliwalas ng paligid. 

"Mga palay yan. Jan nila inaani ang mga ginagawa nilang bigas," paliwanag sa akin ni Calyx nang mapansing napanganga ako sa ganda ng mga palay. 

"Wow!" I once again, exclaimed! Walapang mga butil iyon, parang mga damo pa lamang pero naroon na ang kagandahan nilang taglay. This place can be called, a paradise. 

"Halika na at nang mamasyal kayo ni Calyx mamayang hapon sa hacienda ni lolo Mener." May kung anong tumusok sa puso ko nang marinig ang salitang hacienda. Parang may kung anong ambag ang salitang hacienda sa pagkatao ko dati. 

"Heart!" sigaw ni Calyx sa akin. Pasakay na sila sa tricycle. Ginawaran ko siya ng matamis na ngiti nang siyasan akong sumunod na sa kanila. Mukhang aalis na ang sasakyan. Unang pagkakataon kong sumakay sa ganoong klase ng sasakyan. 

Habang binabagtas namin ang daan papunta sa kung saan man kami mamamalagi ay sinsabi sa akin ni Calyx ang mga nadadaanan namin. Kapag ay tinatanong ako tungkol sa isang bagay ay nakangiti niyang sinsagot iyon. HIndi ko alam kung ano ang meron at sa konting panahong na kasama ko ang mga ito ay nabibigyan ako ng kasiyahang hindi ko nakamit dati. 

"Ma, mag-aaral ba si Heart?"tanong ni Calyx sa ina niya. "Wala naman sa atin yung grades niya at ibang requirements para makalipat at maka-enroll sa paaralan."

"Papasok si Heart sa school, kapag gusto niya. About sa requirements naman, give it to mama." Tumango-tango lang ang binata tsaka ipinagpatuloy ang pagto-tour niya sa akin habang lulan kami ng tricycle. Parang bata kung minsana ay umasta ito na bine-baby naman ng ina niya.

Ayon kay Calyx ay patapos na siya sa high school. Sa susunod ay kolehiyo na ito pero sa asta niya sa nasa elementarya pa lamang.

Pagkatapos ng kinse minutos, nakarating kami sa isang barangay. Mas malawak at mas magandang tignan ang mga palayan doon kaysa sa labasan na pinagbabaan namin mula sa bus kanina. 

"Uy Angelique, sino yan? Napakaganda a tsaka napakaputi." Hindi ko alam kung sasagutin ko ba ang ginang o hindi. Halatang chismosa ito dahil naka-daster pa at at hawak na tingting. "Baka naman nobya na yan ni Calyx a. Bagay naman sila. O siya, mamayang hapon na lang sa dati," hagikgik niyang saad bago umalis at bumalik sa pagwawalis. 

Umiling-iling si tita sa inasta na matanda. Pinagpatuloy namin ang pagbagtas sa daan. Lupa lamang iyon at sa pagkaka-alam ko ay magiging malubak ito kapag panahon ng tag-ulan. Mabuti na lamang at summer ngayon. 

Hindi umabot sa limang minuto ang tagal ng paglalakad namin bago marating ang munting bahay. Maliit lamang iyon at makipot. Sa tantsa ko ay isang kwarto lang mayroon ito. 

"Tita, bakit po magkaiba yung mga palay dito sa lugar niyo tsaka sa pinagbabaan natin kanina?" hindi mapigilang tanong ko. Mula pagkababa namin sa tricycle kanina ay iyon na ang bumabagabag sa isip. Labis ang pagtataka ko dahil sa pinagbabaan namin kanina ay mukhang mga damo lamang ang mga naroon samantalang dito ay may mga ginintuang butil na ang mga iyon. 

Instead of giving an answer to satisfy my curiosity, she just gavee me a questioning look. Maybe, she didn't get it.

"Sa pinagbabaan po kasi natin kanina, parang mga damo lang yung mga palay doon tapos dito sa inyo, may ginituang butil na," I elaborated my first question a while ago. Mas kumunot ang noo ng babae sa tanong ko. 

Did she still didn't get it?

Binuksan ng matanda ang bibig nito. Mukhang may ipapakain na sa kuryosidad ko.

"Hi—" sasagot na marahil ang babae kung hindi lang pinutol iyon ng tawa ni Calyx. Mapang-asar iyon. 

Binato ko ang binata ng masamang pagtitig. Yung tipong kapag nakakamatay lang ang pagtitig ay kanina pa ito nakabulata sa sahig ng terrace ng bahay nila dito sa Cagayan.

"Putangina mo Hell, baka yung mga damo talaga ang nakita mo sa labasan at hindi yung mga palay," natatawa pa ring saad nito. Halos mahiga na ito sa sahig sa sobrang pagtawa.

Ipinapsok na ni tita Angelique ang mga bagaheng dala namin sa loob. Hindi pinapansin ang nangyayari sa amin ng anak niya. Maybe, she's used to seeing us like this. Noong nasa pagamutan pa ako ay madalas kaming mag-away nito. 

He acts like he is stupid pero mabait ito. Nakumpirma ko iyon noong nasa bus station kami. Instead of eating his food, he gave it to the beggar near the station. 

"Gago, problema mo?" Napakunot-noo ako habang lumalala ang pagtataka ko sa pagdaan ng oras. 

"Saa ka ba nakatingin kanina?" he asked. Tumigil na ito sa pagtawa, no, pinipigilan lamang niya ito. 

"Sa field, sa baba ng malapit mismo sa kalsada," I said with confidence. Nakataas-noo pa ako upang mas ipakita ang pagiging confident ko sa sagot ko nang sa gayon ay napikon ito.

Pero imbis na mainis ay ako pa ata ang dahil. Yeah, ako nga ang nainis dahil sa pagtawa niya ng malakas. Napaupo pa ito at hinahampas ang sahig. 

"Bugok! Damo talaga yung tinitignan mo." Mas lalo akong nainis sa sinabi niya. HIndi dahil sa mali ako pero dahil sa unang salitang binitawan nito.

Sinugod ko ito at sinabunutan. Dahil nasa kamay niyang patuloy sa paghampas sa sahig ang atensiyon niya ay malaya kong nahawakan ang buhok niyang may kahabaan na. 

Off course, Calyx being Calyx. He grabbed a hand-full of my hair and pull them. Para siyang babae sa pagsasabunot. Napakasakit niyon kahit mahina pa naman ang paghila nya dito.

"Lyx," tita statd in gasp when she saw us pulling each others' hair. "Let go of her, hindi pa yan magaling!"

Sumunod ang lalaki pero ang tawa niya ay napalitan ng ngiti. Nakakainis iyon sa paningin ko.

"Pasok na kayo sa loob at iligpit ang mga gamit niyo pagkatapos mag meryenda." 

Calyx and I nodded in sync. Naroon pa rin ang nakaka-inis na ngiti sa labi niya. KUng hindi lang ako nahihiya kay tita ay sinapak ko na ito. 

"O, AYAN! Obob mo kasi," sigaw sa akin ni Calyx nang nakita akong nahulog ulit sa putikan. Napakarumi na tuloy ng tsinelas ko. Hindi ko alam kung ano ang meron sa mga dibisiyon ng mga palay dito at lagi akong nahuhulog samantalang siya ay tinatalon pa niya ang mga munting siwang sa pagitan niyon na nagsisilbing daanan ng tubig.

"Ahhh!!!" For the nth times, nahulog ulit ako. Pero hindi ko inexpect na masyadong malalim pala ang babagsakan ko kumpara sa mga nuuna kanina. 

"Umuwi na tayo," aya ko kay Calyx matapos akong mahulog at mapuno ng putik ang katawan ko. Baka pagalitan ako ni tita kapag natuyo ang putik sa damit ko, lalo at puti pa man din iyon. She warned me na malaki ang tsansang madumihan iyon pero ipinaglaban ko. Hindi ko naman kasi aakalan na maglalakad pala kami sa mga palayan.

"RT mare, ang ganda mo." Tumawa ito nang tumawa. Pinangkitan ko ito at dumapot ng putik na agarang ibinato sa kaniya. He didn't expected that coming kaya sapul. "Gago, malilintikan ako kay mama."

I grinned in a demonish look. 

"Damay-damay to pare," I stated as I laugh. 

Mukhang napikon ito at ipinagpatuloy na lang ang paglalakad. 

"Hoy Calyx, ano ba?" Mas binilisan nito ang paglakad kaya binilisan ko rin. Makailang beses na akong nahuhulog sa mga putikan pero mas pursigido akong mahabol siya. Naroon sa isip ko ang pag-uwi mag-isa pero hindi ko pa kabisado ang mga lalakarin. "Uwi na tayo!"

"Umuwi ka mag-isa." Napangiwi ako sa tono ng boses niya. Parang napipikon ito. "May munting talon doon o! MAgtiis ka. Arte."

Pabulong  ang pagkakasabi niya sa huling sinabi niya pero malinaw ang pagkakarinig ko. Natigilan ako doon. Iniisip ko lang naman na baka mapagalitan kami kapag natuyo ang putik sa mga damit namin e. 

Nagpatuloy ito sa paglalakad habang tahimik naman akong sumusunod sa kaniya. 

Hindi rin nagtagal ay narating na namin ang sinasabi niyang munting talon. Napanganga ako sa ganda nito. It was breath-taking. Agad itong lumusong sa tubig. Nang umahon ana ito wala na itong damit. Nasa kamay niya na ito at kinukusot upang matanggal ang mga putik na naroon.

As the rays of the hits his skin, it gives compliment. Para itong nagniningning. His well-built chest na animoy batak sa gym. Ang kaniyang napakagandang mga panga. Everything in him compliments each other. 

"Heart." Nawala ang iniisip ko sa kaniya nang magsalita ito sa harapan ko. Napakalapit ng mukha niya sa akin. Isang dangkal lang halos. Nakahawak din ito sa magkabilang balikat ko.

Nang maproseso sa sistema ko ang lapit ng namin ay bigla ako nakaramdam ng kung ano sa tiyan at pagkataranta. 

Curse my clumsiness, SAGAD! Dahil sa taranta ay napaapak ako sa isang bato. I slipped as I stepped on it. Dahil sa kinis ng texture niya ay natumba ako. It was supposedly in the rocks but thnks to Calyx. He aggressively grabbed my waist. Sa pwersa no'n ay na-out balance din ito at para kaming nahulog sa tubig. The water has its enough depth for us not to feel the stones underneath it.

Nagulat ako sa nangyar. But what shocks me more is that, when I wrapped my hands on his nape to support myself. Sa bilis ng pangyayari ay hindi ko alam kung paano nagsalubong ang labi namin. 

Akala ko ay impossible iyon pero parang bumagal ang oras. Habang palubog kami sa tubig ay nakakonekta ang labi namin sa isa't-isa. His soft and pink lips feels good on mine.