"Heart, bilisan mo!" sigaw ko sa kaniya nang tumigil ito sa pagtakbo. Hingal na hingal ito habang nakahawak sa mga tuhod niya ang parehong kamay nito.
"Badtrip naman kasi e. Sabin haharapin ko pa sila e," reklamo nito. Napakat ito sa ulo niya tsaka padabog na ibinaba ang kamay niya.
"Nandoon sila!" sigaw niya Josh. Nakaturo pa sa amin ang damuho.
Patakbong binalikan ko si Heart nailang metro lang ang layo sa akin. Hinawakan ko ang pulsuhan nito tsaka pwersahang hinila.
"Kung hindi mo sana pinatulan ay hindi tayo hahabulin."
Napa-irap lang ito sa sinabi ko. Nag-agawan kasi sila ni Josh sa sandwich ice cream. Walang may gustong magpatalo sa dalawa kaya sila nagtalo. Ang masama pa ay napikon si Heart at sinuntok sa ilong si Josh. May kanting dugo na sumirit mula sa ilong nito kaya kami ngayon hinahabol dito sa kakahuyan, sa likod ng parke. Kilala ko si Josh, walang awa ka nitong bubugbugin hanggang sa mahina ka at mawalan ng malay.
"Grabe 'yong takot niyo sa matanda. Nagkalanat pa talaga kayo ah," kantyaw ko sa dalawa habang naglalakad kami pababa ng bundok. Matpos ang pananakot na iyon ay agad tumalima ang matandang lalaki upang kumuha ng tubig at bimpo. Kabado ito at halata ang paghingi ng pasensiya sa banayadng pagpunas. Pinakain at pina-inom niya sina Caleb at Heart ng gamot. Maging ako ay pina-inom niya rin. Ayon sa kaniya ay mas magandang unahan nag namin. Pinatuloy kami sa iisang kuwarto kasama sila. Mas magandang sa iisang silid na lang daw kami upang mabantayan niya kaming lahat. Ang matandang kasama raw kasi niya ay may mga pinapa-abot kahit pa malalim na ang gabi. Patuloy niyang sinisisi ng sarili niya sa nangyari. Kung hindi raw niya marahil kami tinakot nang todo ay hindi ito mangyayari. Ilang beses ko namang sinasai na hindi niya iyon kasalanan dail naabutan kami ng ulan kanina sa labas. Kinaumagahan ay bumaba na rin ang lagnat ng dalawa
"Heart!" tawag ko sa kaniya habang naglalakad ito sa hallway papasok sa silid - paaralan namin. May hawak itong makakapal na libro. Nakangiting humarap ito sa akin. She is a transferee. Binubully ito sa dating paaralan na pinapasukan niya kaya inilipat siya rito. Hindi niya sinabi sa mga magulang niya ang tungkol sa mga pambubully sa kaniya sa dati nitong paaralan pero may isa itong kakalse na nagsusumbong sa ina niya. Kinausap ng ina nito si Tiya Janice na rito na lamang ipagpatuloy ni Heart ang pag-aaral niya. Mas matino kasi ang karamihan sa mga estudyante sa probinsiya kumpara sa siyudadd ayon pa sa ina ni Heart. "Grade 12 ka na rin 'di ba?" tanong nito. Nakangiti pa rin ito sa akin. Para naman akong nahipnotismo sa ngiti nito at tumango na may ngiti. Gayunpaman, yumuko ako nang sa gayon ay hindi nito makita ang ngiting sumilay sa bibig ko.&
Ang araw na iyon ay lumipas na akala mo ay wala lang. Walang nangyari. Nakakapag-usap na sina Lizette at Heart pero may ilangan ang dalawa sa isa't isa. Pinapansin pa in ako ni Heart katulad ng dati at may ngiti sa labi. Hindi ko maiwasang kilabutan sa inaakto niya. Hindi ko rin kasi alam kung totoo ba ang ngiti at kabaitan na ipinapakita niya sa akin o hindi. Parang sincere kasi ang mga akto niya . Walang bahid ng panloloko rin ang mukha niya. Maging ang mga mata nito na kung saan ay doon daw makikita kung nagsasaad ba ang isang tao ng katotohanan o hindi ay walang mababakas na pag-aakinlangan sa akto niya. "Calyx, Okay ka lang?" nag-aalalang tanong sa akin ni Lizette. Pinapagitnaan na nila ako ngayon ni Heart. Nasa kanan ko si Heart at sa kaliwa naman si Lizette. "That will be your proper sitt from now on until the end of this academic year," imporma sa amin ng adviser namin. Tumango na lang din ako kay Lizette bago tumingin sa gawi niya. Hindi
Ang sabi nila, blood is thicker than water. Literally, totoo ito. Kung ibabase sa malalim na ibig-sabihin nito, naniniwala pa rin ako. Napagpasyahan ko nang ituloy ang matagal ko nang plano. Ang paghihiganti sa taong dahilan ng pagkawala ng pamilya ko. Magmula nang mamatay si Caleb ay nawala sa katinuan si mama. Samantalang si papa naman ay iniwan kami ni mama dahil nga tuluyan nang nabaliw si mama. Hindi rin naman niya ako nais kunin dahil ayaw na ayaw niya sa akin simula't sapul. Hindi ko alam kung ano ang kaniyang rason."Caleb! You okay?' tawa ni Lizette. Iwinawagayway pa nito ang kaniyang kamay sa harapan ko. Napabuga naman ako ng masaganang hangin bako tumango nang walang kagana-gana. "Kaninang second period ka pa wala sa sarili at tulala. May problema ba?" bakas ang pag-aalala sa mukha nito gayun na rin sa tono ng pagbitaw niya ng mga salita."W-wala naman," maikling sambit ko habang mahinang ipinagdadasal na sana ay hindi na ito magtanong."I see," anito. Para
Habang naglalakad ako pauwi sa bahay namin ay hindi nakakatakas ang mga masasamang tingin na ibinabato sa akin ng mga tao sa barangay."Hayan na naman yung batang salbahe. Porke mayaman kala mo kung sino kung mambastos," bulong ng isa naming kapitbahay sa kaniyang kaibigan.Napailing na lamang ako sa mga inaasta nila. Kada pupunta kami dito sa probinsiya ay ganiyan ang mga nangyayari. Parang may dala akong sakit na nakakahawa dahil madalas akong iwasan ng mga tao, kasali na ang mga matatanda."Ma, kailan ba tayo uuwi sa Manila? Napakapangit ng mga ugali ng mga kapitbahay nila lola. Parang may malala at nakakahawa akong sakit kung makatingin at makaasta sila sa akin," sumbong ko sa sandaling makarating ako sa bahay nila lola at nadatnan ko siyang naka-upo sa sofa set na gawa sa kawayang binarnisan. Malaki ang bahaynila lola pero makaluma. Yung mga bintana niyon ay sliding na gawa sa kahoy. May pito itong mga silid. Anim doon ay silid nila mama at ng mga kap
NANG TUMUNOG ANG kampana ng paaralan na tanda ng recess namng mga studyante ay agad kong inayos ang mga gamit ko at agad tumakbo sa pintuan upang lumabas at dumiretso sa CR ng paaralan. Bago pa man ako makarating sa pintuan ay hinarang na ako ng grupo ng mga kababaihan na ang nakakainis pa ay ang mga ka-section niya."Ano na naman ba ang kailangan niyo?" napapikit ako sa pagka-ini. Naiihi na ako at ilang sandali na lamang ay lalabas na iyon. ang lider nila na hindi ko na pinag-aksayahang imemorya ang pangalan ay napataas ang kanang kilay niya."Ano, tatakas ka?" saad ng isa sa kanila na may halong sarkasmo. Hindi ako magaling sa pagmemorya ng mga pangalan kaya kahit na maga-anim na taon na kaming magkaklase ay hindi ko pa rin alam ang pangalan ng karamihan ng kaklase ko. Bukod kasi sa napapangitan ako sa ugali nila ay wala ring nangangahas na lumapit sa akin dahil siguradong madadamay sa pambu-bully sa akin ng mga bruhildang ito."For
I slowly opened my eyes. They still felt heavy. Marahil ay sa pagod kagabi sa byahe at kulang sa pahinga. Tumingin ako sa labas at napag-alamang tirik na ang araw. Ang silid naman na kinalagyan ko ay hindi ang silid namin kundi SILID NI TITA. I wonder why I was here? Last time I check, nasa pintuan ako ng kwarto ni lola. Tsaka kung sa malapit na silid ang basehan, nangunguna doon ang silid ni tiyo Joe. Ipinagkibit ko na lang ang siping iyon. Sakto namang tumunog ang seradura ng pinto."G-gising ka na pala," sambit ni tiya Janice pagkapasok niya sa silid niya na siyang kinalalagyan ko. Naroon ang ngiti niya sa akin na akala mo ay hindi kami nagkasagutan kagabi. "Kain ka na." Bumaba ang tingin ko sa hawak niyang food tray. May toasted bread, bacon, pritong itlog, tasa ng kape, at ang sinangag na siyang palagi niyang inihahain tuwing umaga.I smiled at her, a sincere one. Kung ibang kapatid nila ako nakipag-alitan kagabi ay maaring isinusumpa na nila ako. Baka nga ipakula
Mag-aalas tres na nang nakapag-adjust ang sistema ko sa nangyari. Napagdesisyonan kong sumunod sa hospital."Hel," tawag sa akin ni Tito Noel, asawa ni Tita Janice. Isa ito sa mga may galit kay lola dahil sa pagiging pakialamera niya kaya hindi na nakakapagtatakang hindi ito sumama sa pagtakbo kay lola sa hospital. Umiinom siya kasama ng mga kaibigan niya. May isa silang kasama na kaedaran ko at ngayon ko lang ito nakita na kaharap nila ito. "San ka pupunta? Bilin ng mama mo bantayan kita. Wag kang aalis. Bumalik ka doon.""S-s-susunnod po ako s-sa o-ospital tito," I answered politely. Kahit pa nanginginig pa rin ako sa biglaang nangyari kay lola. Alam kong gusto lang nitong sundin ang bilin sa kaniya ni mama pero gusto kong sumunod doon."Hindi pwede!" napasigaw na ito sa galit na dahilan ng pagtalon ng sistema ko sa gulat. "Nakalimutan mo na namn ba yung nangyari sa iyo noong sinubukan ka namin pigilan, ha? Ilang oras kang nawalan ng malay noon. Ka
Ang sabi nila, blood is thicker than water. Literally, totoo ito. Kung ibabase sa malalim na ibig-sabihin nito, naniniwala pa rin ako. Napagpasyahan ko nang ituloy ang matagal ko nang plano. Ang paghihiganti sa taong dahilan ng pagkawala ng pamilya ko. Magmula nang mamatay si Caleb ay nawala sa katinuan si mama. Samantalang si papa naman ay iniwan kami ni mama dahil nga tuluyan nang nabaliw si mama. Hindi rin naman niya ako nais kunin dahil ayaw na ayaw niya sa akin simula't sapul. Hindi ko alam kung ano ang kaniyang rason."Caleb! You okay?' tawa ni Lizette. Iwinawagayway pa nito ang kaniyang kamay sa harapan ko. Napabuga naman ako ng masaganang hangin bako tumango nang walang kagana-gana. "Kaninang second period ka pa wala sa sarili at tulala. May problema ba?" bakas ang pag-aalala sa mukha nito gayun na rin sa tono ng pagbitaw niya ng mga salita."W-wala naman," maikling sambit ko habang mahinang ipinagdadasal na sana ay hindi na ito magtanong."I see," anito. Para
Ang araw na iyon ay lumipas na akala mo ay wala lang. Walang nangyari. Nakakapag-usap na sina Lizette at Heart pero may ilangan ang dalawa sa isa't isa. Pinapansin pa in ako ni Heart katulad ng dati at may ngiti sa labi. Hindi ko maiwasang kilabutan sa inaakto niya. Hindi ko rin kasi alam kung totoo ba ang ngiti at kabaitan na ipinapakita niya sa akin o hindi. Parang sincere kasi ang mga akto niya . Walang bahid ng panloloko rin ang mukha niya. Maging ang mga mata nito na kung saan ay doon daw makikita kung nagsasaad ba ang isang tao ng katotohanan o hindi ay walang mababakas na pag-aakinlangan sa akto niya. "Calyx, Okay ka lang?" nag-aalalang tanong sa akin ni Lizette. Pinapagitnaan na nila ako ngayon ni Heart. Nasa kanan ko si Heart at sa kaliwa naman si Lizette. "That will be your proper sitt from now on until the end of this academic year," imporma sa amin ng adviser namin. Tumango na lang din ako kay Lizette bago tumingin sa gawi niya. Hindi
"Heart!" tawag ko sa kaniya habang naglalakad ito sa hallway papasok sa silid - paaralan namin. May hawak itong makakapal na libro. Nakangiting humarap ito sa akin. She is a transferee. Binubully ito sa dating paaralan na pinapasukan niya kaya inilipat siya rito. Hindi niya sinabi sa mga magulang niya ang tungkol sa mga pambubully sa kaniya sa dati nitong paaralan pero may isa itong kakalse na nagsusumbong sa ina niya. Kinausap ng ina nito si Tiya Janice na rito na lamang ipagpatuloy ni Heart ang pag-aaral niya. Mas matino kasi ang karamihan sa mga estudyante sa probinsiya kumpara sa siyudadd ayon pa sa ina ni Heart. "Grade 12 ka na rin 'di ba?" tanong nito. Nakangiti pa rin ito sa akin. Para naman akong nahipnotismo sa ngiti nito at tumango na may ngiti. Gayunpaman, yumuko ako nang sa gayon ay hindi nito makita ang ngiting sumilay sa bibig ko.&
"Grabe 'yong takot niyo sa matanda. Nagkalanat pa talaga kayo ah," kantyaw ko sa dalawa habang naglalakad kami pababa ng bundok. Matpos ang pananakot na iyon ay agad tumalima ang matandang lalaki upang kumuha ng tubig at bimpo. Kabado ito at halata ang paghingi ng pasensiya sa banayadng pagpunas. Pinakain at pina-inom niya sina Caleb at Heart ng gamot. Maging ako ay pina-inom niya rin. Ayon sa kaniya ay mas magandang unahan nag namin. Pinatuloy kami sa iisang kuwarto kasama sila. Mas magandang sa iisang silid na lang daw kami upang mabantayan niya kaming lahat. Ang matandang kasama raw kasi niya ay may mga pinapa-abot kahit pa malalim na ang gabi. Patuloy niyang sinisisi ng sarili niya sa nangyari. Kung hindi raw niya marahil kami tinakot nang todo ay hindi ito mangyayari. Ilang beses ko namang sinasai na hindi niya iyon kasalanan dail naabutan kami ng ulan kanina sa labas. Kinaumagahan ay bumaba na rin ang lagnat ng dalawa
"Heart, bilisan mo!" sigaw ko sa kaniya nang tumigil ito sa pagtakbo. Hingal na hingal ito habang nakahawak sa mga tuhod niya ang parehong kamay nito. "Badtrip naman kasi e. Sabin haharapin ko pa sila e," reklamo nito. Napakat ito sa ulo niya tsaka padabog na ibinaba ang kamay niya. "Nandoon sila!" sigaw niya Josh. Nakaturo pa sa amin ang damuho. Patakbong binalikan ko si Heart nailang metro lang ang layo sa akin. Hinawakan ko ang pulsuhan nito tsaka pwersahang hinila. "Kung hindi mo sana pinatulan ay hindi tayo hahabulin." Napa-irap lang ito sa sinabi ko. Nag-agawan kasi sila ni Josh sa sandwich ice cream. Walang may gustong magpatalo sa dalawa kaya sila nagtalo. Ang masama pa ay napikon si Heart at sinuntok sa ilong si Josh. May kanting dugo na sumirit mula sa ilong nito kaya kami ngayon hinahabol dito sa kakahuyan, sa likod ng parke. Kilala ko si Josh, walang awa ka nitong bubugbugin hanggang sa mahina ka at mawalan ng malay.
Sa isang puno malapit sa sapa, naroon sina Heart at Caleb. Masaya ang mga ito habang tinatanaw ang malinaw na agos ng sapa. "Kita mo 'yon?" dinig kong tanong ni Heart kay Caleb. May itinuturo ito sa sapa. Luminga-linga naman ang sakali sa direksiyon na itinuturo ng babae. "Asan?" patanong na sagot Caleb habang patuloy parin sa paglinga. "Doon o. May isda, hulihin mo dali!" Sambit ni Heart habang pumapalakpak sa pagkasabik. Umiling naman sa kaniya ang lalaki. "Badtrip naman, mahirap 'yan. Kita mo ngang wala akong panghuli jan eh. Tsaka ang liliit ngmga kamay ko," sabi naman ni Caleb habang pinapakita kay Heart ang maliit nitong kamay. Napanguso na lamang ang babae sa sinabi ni Caleb. Napa-ing ako sa kanila. Naglakad ako palapit sa dalawa. "Hayaan niyo a iyon," pag-agaw ko sa pansin ng dalawa. Napatingin naman sila sa akin at sana ngumiti. "Calyx!" sigaw ni Heart tsaka patakbong lumapit sa akin. Agad ako nitong ni
Mula sa 'di kalua ay tanaw ko ang isan kumpol ng mga kaedaran ko. Nasa lima ang mga ito, ika-anim ang babaeng naka-upo sa damuhan. Sinipa ng isa sa mga kaibigan ni Josh ang babae. Napa-igik naman ang huli na tinawanan lang ng mga bully. "Sabi nila bastos ka. Puro angas ka lang naman. Wala ka namang binatbat," tawa ni Josh sinuportahan ng mga kaibigan nito. Maraming tao ang nasa loob ng parke kung nasaan kami ngayon. Subalit ni isa sa kanila ay walang nakakapansin sa nangyari. Baka rin wala lang silang paki-alam sa babae kasi dayo lang iyon kagaya ko. "Bobo ka ba? Ka mong iisa lang ako tapos lima kayo... ay mali, anim pala. Doble ka," balik-sigaw ng batang babae. Kita sa muha ni Josh ang pagkapikon kaya. Muli nitong inutusan ang mga kaibigan niyang saktan ito.Sabunot, kalmot, suntok at tadyak ang mga tumama sa babae. Bakas sa mukha niya ang sakit na nararamdaman niya. Gaayon na din sa mga nagbabadyang luha sa mga mata niya. Subalit pilit niyi
"K-kaya mo ba sinabi sa akin nong gabing iyon na s-susunod ako sa iyo" tanong ko kay Caleb sa pagitan ng mga paghikbi. Tanging tango ang isinagot niya sa taznong ko.Bumaba ang tingin ko sa batang yumakap sa akin.Nasa lob kami ngayon ng silid nila Patricia. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakapasok dito. Hindi ko na pinansin ang itsura ng silid mula rito sa dahil agad akong umupo sa tabi ng pintuan at yinakap ang mga sariling tuhod tsaka isinubsob ang ulo sa mga iyon. Maging ang kalooban ng buong bahay ay hindi ko napansin dahil hindi ko pa natatanggap ang pagkawala ko. Hindi ko na rin pinagtuunan ng pansin ang mga labi nain ni lola na nasa kabaong dahil maging ang pagkamatay ni lola ay hindi ko tanggap."P-pero paano 'yon? Paanong namatay si lola? Paano ako namatay?" sunud-sunod na tanong ko. Nagpabalik-baik ang tingin ko kina Caleb na nakaupo sa kama at kay Pat na nakayakap sa akin."Noon isinugod ang lola mo sa pagamutan," maikling tug
Dumilat ang mga mata ko sa pamilyar nasilid. Those pink curtains, the wall. Hindi ko alaam kung paanong napunt ako rito. The last time I know, nasa dorm ako ni Caleb natulog.Muling nanumbalik sa aakin ang mga sinabi niya sa akin.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Nananatili ang mga katagang iyon sa isip ko ng libre. Dahil sa mga sinabi niya ay napapa-isip ako kung ano ba ang ibizg niyang sabihin?May mga bagay pa ba akong dapat malaman? Tungkol saan naman? Sa pamilya ko ba? Sa sarili ko? Sa mga kasama ko ngayon sa bahay na ito?Sumasakit ang ulo ko sa dami ng iniisip ko. Maliit lang naman na bagay ang mga sinabi ni Caleb pero parang my malaking diperensiya