"O, BA'T basang-basa kayo? Hindi naman umulan a, tirik na tirik na ang araw o!" tita Angelique exclaimed when she saw us. Mukha kaming basang sisiw sa lagay namin. Pareho kaming nakayuko ni Calyx at hindi makatingin sa isa't isa.
"N-naligo po k-kami sa... sapa ba 'yun?" Bugok ko, SAGAD! Bakit at anong rason ng pagkautal ko? Dahil ba iyon sa nangyari sa sapa?
NAGTAGAL ANG paglapat ng tingin namin ng ilang segundo. Pero dahil sa hindi maipaliwanag na nangyari, ang pag-slow motion ng paligid ay nagmistulang matagal ang aksidenteng halik na iyon.
Parang biglang bumagsak ang lahat ng tubig mula sa taas dahil sa lakas ng tunog ng talon. Naging dahilan iyon upang bumalik ang lahat sa katotohanan.
Malakas ko siyang itinulak bago lumangoy paitaas. I reached the surface of the water. Nakita ko ulit ang makapigil-hiningang tanawin. Ang malakas na tunog ng talon ay normal lamang iyon. Hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Bakit hindi ko narinig ng ilang
Sa araw ding iyon ay tuluyan nang hindi nakapasok si Eunice. May mga asignatura kaming hindi tugma pero karamihan ay magkapareho. Ngunit ni isa sa subject namin ay hindi ito nagpakita. Ni anino nito ay hindi man lang nagparamdam."Heart." Kinilabit ako ng kung sino sa likod ko. It was Irithel, an introvert classmate of mine. Kaklase ko ito sa iilang minor subjects."May naghahanap sa iyo sa labas," dagdag pa niya. Nakayuko lang ito na parang takot na takot. Bugok na introvert, ampota! Introvert ito pero very approachable, hindi ko lam na pwede pala yung ganoon. Basta 'wag mo lang itong iisturbohin kapag nagbabasa ito ng libro which is most of the time. The irony, approachable pero ayaw na ayaw ang naiistorbo kapag nagbabasa na lagi nitong ginagawa. Bobo mo Heart. I mentally laughed at my own thought. "Hey, nakikinig ka ba?" Halatang iritado na ito bse sa boses at pagkunot ng noo niya."A-Ah... O-oo... Lalabas na," Sagot ko sa kaniya. Hindi ko alam kung bak
Nagising ako sa isang pamilyar na silid. MAy pintra itonng puti, gayundin sa mga kurtina at mga unan. Nalagay na ako dati sa ganitong lugar pero sa mas magarbo nga lang noon. NGayon ay nasa school clinic lang ako.Sa gitna ng munting kirot na nararamdaman ko sa ulo ko ay pinilitko ang sariling maupo. I even groaned because of that sudden pain."H-heart," anang tinig mula sa gilid ko. I slowly directed my sight at that person. Bigla akong nakaramdam ng kirot sa dibdib ko nang makitang hindi ang taong nasa isip ko ang tumawag sa akin.Naglakad si Caleb palapit sa akin upang alalayan ko sa pag-upo."Kumusta ang pakiramdam mo?" he asked with concern. The way he asked made my heart skip a beat then making it beat faster than usual after. Another strange feeling from someone."O-okay lang ako."Ilang oras pa akong nanatili sa clinic upang magpahinga bago aako pina-uwi. Laking pasasalamat ko na wala akong klase ngayong hapon.
Ilang araw lang matapos ang pagbalik ng ala-ala ko kay lola ay unti-unti akong nanlamig sa mundo.Natuto akong manakit ng tao. Ang malala pa ay wala na akong pinipili.Katulad na lamang ngayon. Lunch break namin at nasa loob kami ng canteen. Isang sukat ng kanin at Chicken Curry na siyang paborito ko lamang ang binili ko bilang tanghalian.Nang aalis na sana ako sa counter ay sakto namang paalis ang isang guro sa katabi naming pila."Gosh, alam naman kasing may dadaan e," paninisi niya saa akin. Tumingin siya sa pagkain niyang natapon sa sahig. Adobo at kanin iyon.Mabuti na lamang at hawak ko ng maigi ang tray na pinaglalagyan ng mga pagkain ko kaya may kaunting natapon lamag doon. Gayunpaman ay napapikit ako upang pakalmahin ang sarili ko. Ayaw kong bumalik ulit saa guidance office no! Halos iyon na nga ang silid-arazlan ko e. Sa linggong ito ay hindi ko na kasi mabilang kung ilang beses saa isang araw ako pinapatawag doon dahil sa labis na p
Araw ng Sabado, nagising ako sa malakas na katok mula sa pinto ko. Hindi, hindi na iyon basta katok kung hindi, kalabog na. Agad akong kinabahan sa bumungad sa akin.Agad kong tinakpan ang mukha ko gamit ang palad ko dahil sa nakakapasong sikat ng araw. It is a disadvantage of having a sliding window. Kung bakit kasi nakalimutan kong isara ang mga kurtina kagabi eh.I groaned as I recall what had happened last night. Ang pag-amin ni Calyx!Muling dinaga ang dibdib ko dahil doon. Hindi pa nakatulong na nagpatuloy ang kalabog at mas lumakas pa ito."Tangina Hel, tanghali na! Sumasakit na rin kamay ko sa kakakatok!" sigaw ni Calyx mula sa likod ng pinto."Tanga, sino ba may sabing kumatok ka na parang sinisira moang pinto?" I shouted back. Hindi pa rin ito natinag pero humina ang pagkatok niya. Gayunpaman ay parang masisira pa rin anytime ang pinto sa paraan ng pagkatok niya."Bugok eh kanina pa ako kumakatok dito kaya nilakas
Do you get déjà vu when she's with you?Do you get déjà vu? (Ahh), hhmmDo you get déjà vu?Malakas kong ibinato sa sahig ang ang walis tambong hawak ko. All this time, iyon ang lagi kong naririnig ko sa telebisyon. Sa teleradio, MYX, lahat! Kulang na lamang ay pati ang mga kid shows ay iyon na rin ang theme song.Napatawa ako sa naisip. Imagine, sa opening ng Paw Patrol ay Déjà vu ni Olivia Rodrigo ang ipatugtog."Parang tanga," parinig ni Calyx mula sa kusina. Diretso ang titig niya sa akin habang kumukuha ito ng Yema cake sa plato niya.He twirls the spoon in his mouth. Damn, my eyes can't resist admiring his lips that looks sexy as he puts a spoonful of Yema cake in his mouth.Dinilaan nito ang kaniyang bibig. The way he licks it appears erotic to me. Nagtaas ang isang sulok ng bibig nito."Wanna taste it again?" sambit nya sa nakakapang-akit na tono. Mas lalong tumaas a
"Heart," tawag sa akin ni Caleb. Patakbo itong lumapit sa direksiyon ko. Habol nito ang hiningang hinawakan ng magkabilang kamay niya ang mga tuhod nito.But something is odd as he placed into his knees. Hindi ko lang mawari kung ano iyon. "Inurong suspensiyon mo?"Pinaningkitan ko siya at umiling. Tatlong buwan na magmula nang mangyari iyon. Tatlong buwan na akong ginugulo ng ala-alang iyon. Tatlong buwan na akong parang walang buhay at patagong umiiyak dahil doon. Hirap na hirap ang sistema kong tanggapin na nagawa niya iyon sa akin. Isa sa mga pinagkakatiwalaan ko kada pumupunta kami roon, sunod sa asawa nitong si Tita Janice.Tatlong buwan na rin akong nagpapabalik-balik sa guidance office. Dati pa naman pero mas lumala lang ngayon. Mula sa tatlo hanggang limang beses na pagpapabalik-balik sa guidance ay naging halos iyon na ang maging silid-aralan ko. Mula nang mangyari ang insidenteng iyon parang lutang na ang isip ko. Hindi ko namamalayn ang mga pinaggagagawa.&nb
Dumilat ang mga mata ko sa pamilyar nasilid. Those pink curtains, the wall. Hindi ko alaam kung paanong napunt ako rito. The last time I know, nasa dorm ako ni Caleb natulog.Muling nanumbalik sa aakin ang mga sinabi niya sa akin.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Nananatili ang mga katagang iyon sa isip ko ng libre. Dahil sa mga sinabi niya ay napapa-isip ako kung ano ba ang ibizg niyang sabihin?May mga bagay pa ba akong dapat malaman? Tungkol saan naman? Sa pamilya ko ba? Sa sarili ko? Sa mga kasama ko ngayon sa bahay na ito?Sumasakit ang ulo ko sa dami ng iniisip ko. Maliit lang naman na bagay ang mga sinabi ni Caleb pero parang my malaking diperensiya
"K-kaya mo ba sinabi sa akin nong gabing iyon na s-susunod ako sa iyo" tanong ko kay Caleb sa pagitan ng mga paghikbi. Tanging tango ang isinagot niya sa taznong ko.Bumaba ang tingin ko sa batang yumakap sa akin.Nasa lob kami ngayon ng silid nila Patricia. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakapasok dito. Hindi ko na pinansin ang itsura ng silid mula rito sa dahil agad akong umupo sa tabi ng pintuan at yinakap ang mga sariling tuhod tsaka isinubsob ang ulo sa mga iyon. Maging ang kalooban ng buong bahay ay hindi ko napansin dahil hindi ko pa natatanggap ang pagkawala ko. Hindi ko na rin pinagtuunan ng pansin ang mga labi nain ni lola na nasa kabaong dahil maging ang pagkamatay ni lola ay hindi ko tanggap."P-pero paano 'yon? Paanong namatay si lola? Paano ako namatay?" sunud-sunod na tanong ko. Nagpabalik-baik ang tingin ko kina Caleb na nakaupo sa kama at kay Pat na nakayakap sa akin."Noon isinugod ang lola mo sa pagamutan," maikling tug
Ang sabi nila, blood is thicker than water. Literally, totoo ito. Kung ibabase sa malalim na ibig-sabihin nito, naniniwala pa rin ako. Napagpasyahan ko nang ituloy ang matagal ko nang plano. Ang paghihiganti sa taong dahilan ng pagkawala ng pamilya ko. Magmula nang mamatay si Caleb ay nawala sa katinuan si mama. Samantalang si papa naman ay iniwan kami ni mama dahil nga tuluyan nang nabaliw si mama. Hindi rin naman niya ako nais kunin dahil ayaw na ayaw niya sa akin simula't sapul. Hindi ko alam kung ano ang kaniyang rason."Caleb! You okay?' tawa ni Lizette. Iwinawagayway pa nito ang kaniyang kamay sa harapan ko. Napabuga naman ako ng masaganang hangin bako tumango nang walang kagana-gana. "Kaninang second period ka pa wala sa sarili at tulala. May problema ba?" bakas ang pag-aalala sa mukha nito gayun na rin sa tono ng pagbitaw niya ng mga salita."W-wala naman," maikling sambit ko habang mahinang ipinagdadasal na sana ay hindi na ito magtanong."I see," anito. Para
Ang araw na iyon ay lumipas na akala mo ay wala lang. Walang nangyari. Nakakapag-usap na sina Lizette at Heart pero may ilangan ang dalawa sa isa't isa. Pinapansin pa in ako ni Heart katulad ng dati at may ngiti sa labi. Hindi ko maiwasang kilabutan sa inaakto niya. Hindi ko rin kasi alam kung totoo ba ang ngiti at kabaitan na ipinapakita niya sa akin o hindi. Parang sincere kasi ang mga akto niya . Walang bahid ng panloloko rin ang mukha niya. Maging ang mga mata nito na kung saan ay doon daw makikita kung nagsasaad ba ang isang tao ng katotohanan o hindi ay walang mababakas na pag-aakinlangan sa akto niya. "Calyx, Okay ka lang?" nag-aalalang tanong sa akin ni Lizette. Pinapagitnaan na nila ako ngayon ni Heart. Nasa kanan ko si Heart at sa kaliwa naman si Lizette. "That will be your proper sitt from now on until the end of this academic year," imporma sa amin ng adviser namin. Tumango na lang din ako kay Lizette bago tumingin sa gawi niya. Hindi
"Heart!" tawag ko sa kaniya habang naglalakad ito sa hallway papasok sa silid - paaralan namin. May hawak itong makakapal na libro. Nakangiting humarap ito sa akin. She is a transferee. Binubully ito sa dating paaralan na pinapasukan niya kaya inilipat siya rito. Hindi niya sinabi sa mga magulang niya ang tungkol sa mga pambubully sa kaniya sa dati nitong paaralan pero may isa itong kakalse na nagsusumbong sa ina niya. Kinausap ng ina nito si Tiya Janice na rito na lamang ipagpatuloy ni Heart ang pag-aaral niya. Mas matino kasi ang karamihan sa mga estudyante sa probinsiya kumpara sa siyudadd ayon pa sa ina ni Heart. "Grade 12 ka na rin 'di ba?" tanong nito. Nakangiti pa rin ito sa akin. Para naman akong nahipnotismo sa ngiti nito at tumango na may ngiti. Gayunpaman, yumuko ako nang sa gayon ay hindi nito makita ang ngiting sumilay sa bibig ko.&
"Grabe 'yong takot niyo sa matanda. Nagkalanat pa talaga kayo ah," kantyaw ko sa dalawa habang naglalakad kami pababa ng bundok. Matpos ang pananakot na iyon ay agad tumalima ang matandang lalaki upang kumuha ng tubig at bimpo. Kabado ito at halata ang paghingi ng pasensiya sa banayadng pagpunas. Pinakain at pina-inom niya sina Caleb at Heart ng gamot. Maging ako ay pina-inom niya rin. Ayon sa kaniya ay mas magandang unahan nag namin. Pinatuloy kami sa iisang kuwarto kasama sila. Mas magandang sa iisang silid na lang daw kami upang mabantayan niya kaming lahat. Ang matandang kasama raw kasi niya ay may mga pinapa-abot kahit pa malalim na ang gabi. Patuloy niyang sinisisi ng sarili niya sa nangyari. Kung hindi raw niya marahil kami tinakot nang todo ay hindi ito mangyayari. Ilang beses ko namang sinasai na hindi niya iyon kasalanan dail naabutan kami ng ulan kanina sa labas. Kinaumagahan ay bumaba na rin ang lagnat ng dalawa
"Heart, bilisan mo!" sigaw ko sa kaniya nang tumigil ito sa pagtakbo. Hingal na hingal ito habang nakahawak sa mga tuhod niya ang parehong kamay nito. "Badtrip naman kasi e. Sabin haharapin ko pa sila e," reklamo nito. Napakat ito sa ulo niya tsaka padabog na ibinaba ang kamay niya. "Nandoon sila!" sigaw niya Josh. Nakaturo pa sa amin ang damuho. Patakbong binalikan ko si Heart nailang metro lang ang layo sa akin. Hinawakan ko ang pulsuhan nito tsaka pwersahang hinila. "Kung hindi mo sana pinatulan ay hindi tayo hahabulin." Napa-irap lang ito sa sinabi ko. Nag-agawan kasi sila ni Josh sa sandwich ice cream. Walang may gustong magpatalo sa dalawa kaya sila nagtalo. Ang masama pa ay napikon si Heart at sinuntok sa ilong si Josh. May kanting dugo na sumirit mula sa ilong nito kaya kami ngayon hinahabol dito sa kakahuyan, sa likod ng parke. Kilala ko si Josh, walang awa ka nitong bubugbugin hanggang sa mahina ka at mawalan ng malay.
Sa isang puno malapit sa sapa, naroon sina Heart at Caleb. Masaya ang mga ito habang tinatanaw ang malinaw na agos ng sapa. "Kita mo 'yon?" dinig kong tanong ni Heart kay Caleb. May itinuturo ito sa sapa. Luminga-linga naman ang sakali sa direksiyon na itinuturo ng babae. "Asan?" patanong na sagot Caleb habang patuloy parin sa paglinga. "Doon o. May isda, hulihin mo dali!" Sambit ni Heart habang pumapalakpak sa pagkasabik. Umiling naman sa kaniya ang lalaki. "Badtrip naman, mahirap 'yan. Kita mo ngang wala akong panghuli jan eh. Tsaka ang liliit ngmga kamay ko," sabi naman ni Caleb habang pinapakita kay Heart ang maliit nitong kamay. Napanguso na lamang ang babae sa sinabi ni Caleb. Napa-ing ako sa kanila. Naglakad ako palapit sa dalawa. "Hayaan niyo a iyon," pag-agaw ko sa pansin ng dalawa. Napatingin naman sila sa akin at sana ngumiti. "Calyx!" sigaw ni Heart tsaka patakbong lumapit sa akin. Agad ako nitong ni
Mula sa 'di kalua ay tanaw ko ang isan kumpol ng mga kaedaran ko. Nasa lima ang mga ito, ika-anim ang babaeng naka-upo sa damuhan. Sinipa ng isa sa mga kaibigan ni Josh ang babae. Napa-igik naman ang huli na tinawanan lang ng mga bully. "Sabi nila bastos ka. Puro angas ka lang naman. Wala ka namang binatbat," tawa ni Josh sinuportahan ng mga kaibigan nito. Maraming tao ang nasa loob ng parke kung nasaan kami ngayon. Subalit ni isa sa kanila ay walang nakakapansin sa nangyari. Baka rin wala lang silang paki-alam sa babae kasi dayo lang iyon kagaya ko. "Bobo ka ba? Ka mong iisa lang ako tapos lima kayo... ay mali, anim pala. Doble ka," balik-sigaw ng batang babae. Kita sa muha ni Josh ang pagkapikon kaya. Muli nitong inutusan ang mga kaibigan niyang saktan ito.Sabunot, kalmot, suntok at tadyak ang mga tumama sa babae. Bakas sa mukha niya ang sakit na nararamdaman niya. Gaayon na din sa mga nagbabadyang luha sa mga mata niya. Subalit pilit niyi
"K-kaya mo ba sinabi sa akin nong gabing iyon na s-susunod ako sa iyo" tanong ko kay Caleb sa pagitan ng mga paghikbi. Tanging tango ang isinagot niya sa taznong ko.Bumaba ang tingin ko sa batang yumakap sa akin.Nasa lob kami ngayon ng silid nila Patricia. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakapasok dito. Hindi ko na pinansin ang itsura ng silid mula rito sa dahil agad akong umupo sa tabi ng pintuan at yinakap ang mga sariling tuhod tsaka isinubsob ang ulo sa mga iyon. Maging ang kalooban ng buong bahay ay hindi ko napansin dahil hindi ko pa natatanggap ang pagkawala ko. Hindi ko na rin pinagtuunan ng pansin ang mga labi nain ni lola na nasa kabaong dahil maging ang pagkamatay ni lola ay hindi ko tanggap."P-pero paano 'yon? Paanong namatay si lola? Paano ako namatay?" sunud-sunod na tanong ko. Nagpabalik-baik ang tingin ko kina Caleb na nakaupo sa kama at kay Pat na nakayakap sa akin."Noon isinugod ang lola mo sa pagamutan," maikling tug
Dumilat ang mga mata ko sa pamilyar nasilid. Those pink curtains, the wall. Hindi ko alaam kung paanong napunt ako rito. The last time I know, nasa dorm ako ni Caleb natulog.Muling nanumbalik sa aakin ang mga sinabi niya sa akin.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Susunod ka naman... Pumunta ka kina lola Ester. nandoon lahat.Nananatili ang mga katagang iyon sa isip ko ng libre. Dahil sa mga sinabi niya ay napapa-isip ako kung ano ba ang ibizg niyang sabihin?May mga bagay pa ba akong dapat malaman? Tungkol saan naman? Sa pamilya ko ba? Sa sarili ko? Sa mga kasama ko ngayon sa bahay na ito?Sumasakit ang ulo ko sa dami ng iniisip ko. Maliit lang naman na bagay ang mga sinabi ni Caleb pero parang my malaking diperensiya