They were walking on the sidewalk looking for a cab, it just stopped raining and cars are rare at this time of night. The street rested in silence under the cloudy black sky, trees on the roadside are dancing along with the cold breeze. This brings them peace.
“This is what peace looks like,” Apollo said
“Peace has different faces, it’s just a piece of it,” Mayari said then smiled
They stopped at the waiting shed and sat on a cold metal seat.
“You haven’t mentioned your brothers huh?” she said and lean back
“I don’t want to talk about them,” he said then shook his head
“Hmm, anyway, malapit ko nang matapos ‘yong film ko. You want to see it?” she offered to change the topic
“Yeah, sure, some other time,” a cab stopped in front of them, they stood up then walk towards it.
“Just give me a call, if you need anything, ha?” she said then tap Apollo’s head
“I’ll be fine, go home and get some rest, let’s start looking for that woman who wrote on that bottle tomorrow, that would be our first novel,” he poked Mayari’s forehead and opened the door for her
“Yeah, see you tomorrow,” she said and went inside the cab
“See you,” he responds and closed the door
Mayari was looking at him from the cab while he was waving at her. This night feels heavy for the both of them, they can feel that things are on their shoulders. Giving them so much weight that made it impossible for them to even walk properly.
“Message me when you got home :)”
Mayari smiled after reading Apollo’s text message, she could imagine his face with his smiling face emoticon.
“Stop, Mayari,” she whispered and shook her thoughts off her head
“And all the roads we have to walk are winding~” the cab driver turned the radio on and the song that came from it put a smile on Mayari’s face
“And all the lights that lead us there are blinding~” the radio keep singing
“There are many things that I would like to say to you but I don't know how~” she imagined her Dad with his guitar, playing that same song over and over. She’s not quite familiar with its tune anymore… with his Dad's strum and the sound of his voice. She’s longing for those.
“Because maybe you're gonna be the one that saves me, and after all, you're my wonderwall~” even if she tried to reminisce his voice, she just can’t. She used to cover her ears on that song when she was young, now she knew she shouldn’t. The only thing she has in mind was the image of her Dad playing his guitar, but it’s muted like a silent film. There were images but she can’t hear the sound, not anymore.
“Ma’am andito na po tayo,” the cab driver wakes her up from her thoughts, they stopped in front of her apartment.
She went out of the cab and walked to the green, rusty gate. This has been her home since she was a kid and now it’s slipping right through her palms.
“Sa’n ka nanggaling?” bungad sa kanya ng isang babae pagkabukas niya ng pintuan.
“Tita?” takang salubong niya rito
“Nabalitaan kong pinuntahan ka na no’ng bagong may-ari nitong building kaya pinuntahan kita, baka kailangan mo ng tulong sa pagliligpit ng gamit,” malumanay nitong sabi at tinapik ang upuan sa tabi niya na animo’y inuutusan si Mayari na umupo.
“Kasama mo sila Michael?” tanong niya at pinunan ang bakanteng silya sa tabi nito.
“Oo, nakatulog na nga kahihintay sa’yo, nagluto ako ng hapunan kaso baka malamig na rin ‘yon iinit mo na lang, saan ka ba kasi galing?” muling tanong ng tiya.
“May inasikaso lang, bukas na tayo magligpit pagod na rin ako,” sagot niya rito at agad na tumayo papunta sa kwarto niya.
“You must have questions, it’s time to take it out of your chest,” napahinto siya sa tinuran ng tiyahin, tama ito, madami siyang tanong sa isip niya.
“Bakit? Bakit hindi man lang nila ‘ko binigyan ng heads up na magiging ganito kahirap? Na wala silang ititira sa’kin bukod sa responsibilidad?” tanong ni Mayari, bakas ang pagkalito at sama ng loob sa boses niya.
“Don’t get me wrong, tita. I love them... so much. Gusto ko lang malaman, bakit? Bakit iniwan nila ‘kong wala, bukod sa mga bigat na kailangan kong dalhin lahat nang mag-isa?” muling sambit niya.
“Palagi naman tayong hindi handa sa pag-alis at pamamaalam, ‘nak, hindi rin naman ginusto ng magulang mo na iwan ka sa ganito kagulong mundo, wala lang talaga silang choice,” tugon ng kaniyang tita
“Para namang may choice din ako,” sagot niya at diretsong pumasok sa loob ng kanyang kwarto.
Masyadong mapang-api ang mundo, mas nagiging mahirap ito dahil wala sa tabi niya ang mga magulang niya. Hindi niya rin alam kung pa’no lalaban.
Sa kabilang banda ay nakabalik na si Apollo sa pinagbuburulan ng kanyang lola, sinalubong siya ng nakatatandan kapatid at inakbayan.
“Got a new girl huh?” Aman said with a smirk
“She’s not my girlfriend,” sagot ni Apollo at hinawi ang kamay ng kuya
“Well, she better not be your girlfriend. There are promises out there that you cannot break,” makahulugan nitong saad at lumakad palayo kay Apollo.
Lumipas ang ilang araw ay tuluyan nang nilisan ni Mayari ang inuukupahang apartment at pansamantalang nakituloy sa bahay ng kaibigang si Chloe, patapos na rin ang klase kaya’t abala sila sa pag-aayos ng kanilang unang kontribusyon sa taunang pagdiriwang ng departamento nila. Sa kabilang banda’y pinipilit ni Apollo na gawing abala ang sarili sa pag e-edit ng manuscript ng kaniyang nobela, ilang araw na ring nakalipas simula nang mailibing ang kanyang lola at pilit niya pa ring iniiwasang maramdaman na wala na nga ito.
Bahagyang bumalik na sa dati ang lahat.
“Dad, can you just give it a try? Just read the first five pages then if you don’t like it, fine, hindi kita pipilitin but just try, please?” sambit ni Apollo sa kausap niya sa kabilang linya, kapapasok lamang ni Mayari sa kanilang opisina, pagkababa ng mga gamit sa kaniyang lamesa ay marahan itong umupo sa tabi ni Apollo.
“Really? Okay, I’ll take it to your office after my shift,” maligayang tugon nito saka ibinaba ang telepono.
Nakangiti niyang hinarap si Mayari at bahagyang niyakap ito.
“I made it,” saad niya at hinawakan ang magkabilang balikat ng dalaga
“What? What just happened?” takang tanong ni Mayari
“I called my Dad and asked him if I could publish my novel if he’ll help me. Sabi niya iccheck niya raw ‘yong novel ko and then we’ll see,” masayang balita ni Apollo
“Sayang ano? If only my Abuela was here to see this,” sa isang iglap ay nagbago ang ekspresiyon sa mukha ng binata, bumagsak ang balikat nito at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga
“That’s a great start, Apollo, you’ll do great,” she held Apollo’s chin and wink before heading back to her table
“Hey, people! How’s the project I asked you to do?” Aaron, their team leader, walked in with a question like a bucket full of ice that wakes Mayari and the whole team up…
She looked at Apollo with her “Ow-shit-we-almost-forgot!” look and the latter responds with a “what-should-we-do?” face
“It’s okay, pinaalalahanan ko lang kayo. You must have started something now,” he said then sat on his table
“So let’s start searching?” she asked while riding her swivel chair going to Apollo
“How? Ang laki ng pilipinas,” he asked
“Hm, social media? Blogs?” suhestiyon ni Mayari
“Well, let’s give it a try,” pagkibit balikat ni Apollo
Nilaan nila ang buong araw sa paghahanap sa babaeng nagngangalang “Diana”
“This will take us forever, ni wala tayong alam tungkol sa kanya bukod sa Diana ang pangalan niya at nag-cheat siya sa asawa niya by hopelessly loving her ex,” walang pag-asang sambit ni Apollo
“Let’s just wait, okay? ‘Wag kang nega diyan, just wait,” pagsaway ni Mayari sa kanya
“Alam mo, humanap na tayo ng back up plan in case this won’t work,” muling suhestiyon ni Apollo
“Let’s just give it a week, kapag wala then we’ll stop, okay? A week,” pangungumbinsi ni Mayari, tumango na lamang ang binata at tumayo mula sa kanyang upuan
“Oh sa’n ka pupunta?” Mayari asked and held his wrist
“Don’t tell me you’re gonna stay here for a week? Our shift’s done, I have to go to my Dad’s office pa,” sagot nito
Mayari looked around to see that they are the only person inside the office
“Ikaw? Do you have somewhere to go?” he asked
“Uuwi na kaila Chloe, ando’n din kasi ‘yong editing team ko baka may maitulong ako sa kanila,” Mayari grab her things on the table and walked with Apollo
“Samahan na kita, I’ll just drop this off sa office ni Dad. Just wait for me in the lobby,” he offered, Mayari just nodded and head to the elevator.
She puts her headphones on as the elevator door opens, Mayari looked at the man standing at the edge of the elevator, with his polo, aviator shades, and a buzz cut. She has an idea who it was.
“Are you going in or are you just gonna stand there while checking me out?” Aman said and made his annoying smirk
Bahagya na lamang na umiwas ng tingin si Mayari at diretsong pumasok sa elevator.
“So, dito ka rin pala nagttrabaho? Dito ba kayo nagkakilala ni Pol?” tanong nito at tumayo sa tabi niya, hindi naman umimik si Mayari.
“Did Pol said anything about me? We were good last time ha?” Aman asked and face her direction
Hindi niya rin alam subalit hindi siya komportable sa presensiya nito. Sakto namang bumukas ang elevator at agad siyang lumabas upang makaiwas sa kapatid ni Apollo.
“Do you need a ride?” Napatigil na lamang si Mayari nang malamang nakasunod pa rin ito sa kanya, huminto siya at hinarap ang binata.
“I was waiting for Apollo,” sagot niya rito
“Are you really into him?” nakangising tanong nito
“Magkaibigan lang kami ni Apollo, and kung higit pa man do’n ‘yon, I’m sorry but I guess it’s none of your business,” masungit niyang tugon at muling naglakad palayo
“Well, maniniwala ako sa’yo but if that time comes na hindi na lang kaibigan ang tingin mo kay Apollo, you better stop. He’s not who you think he was,” seryosong sambit nito at diretsong lumabas ng building.
Naiwan namang nag-iisip si Mayari, hindi niya maintindihan subalit may bahagi sa kanya na gustong maniwala at usisain ang sinabi ni Aman.
“Hey, let’s go?” Napalingon siya sa elevator kung saan naglalakad papunta sa kanya si Apollo.
“Mahal,” muli niyang narinig ang boses ng lalaki sa kanyang panaginip.
Hindi niya alam ang koneksiyon nito kay Apollo subalit parang tinuturo siya ng mga ito patungo sa kaibigan, dagdag pa sa isip niya ang sinabi ng kapatid ng huli.
“He’s not who you think he was,” bakit? Sino ba talaga si Apollo?
“Do you think we can make it? Do you think we’ll win?” tanong niya kay Chloe Kasalukuyan silang nasa bahay nito kung saan ginaganap ang pag e-edit ng kanilang pelikula. “I hope so,” the latter answered The film festival will happen a week from now, she knows that the only thing she can do now is hope while waiting. “Hey, what’s up?” Apollo entered the room holding cans of soda and wrapped his arms around her neck. “Are you two really just friends-friends?” Chloe from her seat looked up to them and raised her eyebrows. “Anong balita sa film niyo?” Apollo asked, ignoring Chloe’s question. “Well, we’ll know the results next week,” Chloe answered “Oh, sakto! We have to bring a “partner” on the premiere night, you should join Mayari!” she added. “No, he doesn’t have to!” pagtutol ni Mayari at tinapunan ng masamang tingin ang kaibigan “He has more important things to do--” “Oh, I’d loved to,” Apollo interrupted
Nakaupo si Apollo sa living room ng bahay nina Chloe, hinihintay ang pagbaba ng dalawa. Ngayon ang araw ng premiere night ng pelikula nila at labis nila itong pinaghandaan dahil may “red carpet” para sa mga taong bumuo ng mga obrang itatanghal sa big screen ng unibersidad. “Mayari! Bilisan mo na r’yan!” sigaw ni Chloe na nagmamadaling bumaba sa hagdan. Sa pagkakataong ‘to ay naiisip na ni Apollo ang mga susunod na eksena… kahalintulad sa pelikula, kung paano bababa ang babaeng bida at mahuhumaling naman ang leading man. Pamilyar siya sa ganitong mga pangyayari, madaming beses na niya itong napanood subalit sa oras na iyon ay pakiramdam niya tatalon ang puso niya mula sa kanyang dibdib. “Eto na pababa na!” sigaw ni Mayari mula sa taas at dali daling lumabas ng kwarto papunta sa hagdan. Mayari’s entrance was far from what he expected. She was running barefoot down the stairs, her blue stilettos are tangled on her left arm while she’s putting her earring
Mayari was sitting next to the window of the pantry, she can see the buildings, the trees dancing with the wind, and the busy streets under the raging sun. It’s been a week since she admitted her feelings for Apollo, a week since she last saw him. She can’t help but wonder, is Apollo part of the view she’s seeing right now? Or he’s at home, laying on his bed all day—not bothering to read her messages; like a coward. “Ouch! Shit, that hurts!” her attention was caught by a guy standing beside her… there goes that uncomfortable aura conquering her personal space. “Sorry, I fell. Masyadong malalim ‘yang iniisip mo eh,” Aman joked with his signature smirk and sat at the monoblock chair across Mayari “What now?” Mayari asked, she’s not really in a mood to deal with Aman’s presence. “Nothing, I was about to get some lunch then nakita kita. I thought you need some company,” he said then smiled. Hindi na lang sumagot si Mayari, ipinagpatuloy niya ang p
“Mayari! Mayari wait!” pagtawag ni Aman sa pangalan ni Mayari, kasalukuyan niya itong hinahabol palabas ng bahay nila. “Sinadya mo ‘yon eh!” sigaw niya at huminto sa tapat ng sasakyan ni Aman. “Sinadya mo!” muli niyang sigaw at hinampas ang dibdib nito. “Alam mong engagement party ng kapatid mo ‘yon, of all people ako pa ‘yong niyaya mo! Sinadya mo ‘yon because you’re an asshole! You’re an asshole, Aman! You keep on telling me that I shouldn’t trust Apollo but it’s you—it’s always been you! You’re the bad guy,” naiiyak na sambit ni Mayari, hindi niya na napigilan ang nararamdaman. She feels betrayed by both Aman and Apollo. Aman stopped her hands from punching him. “Oo! Oo, sinadya ko. Para makita mo kung ga’no kawalang kwenta si Apollo, kung ga’no siya kawalang pakealam sa nararamdaman ng ibang tao. You don’t get to tell me that I’m the bad guy—you’re not the only one hurting, Mayari! The girl on that jerk's arms was mine to hold! The girl you saw with him i
Tatlong araw matapos ang pangyayari, nanatili lamang si Mayari sa loob ng kanyang kwarto habang pinaghahandaan nila ng kaibigang si Chloe ang pagpunta nilang Batanes. Ni hindi siya nagpakita sa opisina. Alas otso ng umaga, ngayon ang napag-usapan nilang araw ng pag-alis at kasalukuyan silang nasa likod ng sasakyan ng mga magulang ni Chloe papuntang airport. “You girls take care, okay? Sure ba kayo na may matutuluyan kayo ro’n?” tanong ng ina ni Chloe na nasa passenger seat at nilingon ang dalawa sa backseat ng sasakyan. “Mom, home town ‘yon ng mother ni Mayari. She has a lot of relatives there,” sagot ni Chloe. “H’wag po kayo mag-alala tita, ako pong bahala kay Chloe. Mag-iingat po kami,” nakangiting paninigurado ni Mayari sa mga magulang ng kaibigan. She’s kind of envious—to have parents that will worry about you, someone who will ask you where you are going and what time are you going home five minutes after you left. She missed being annoye
Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret
Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro
“Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.
Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s
May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa
April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka
“Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila. They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco. “Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya. “I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola. Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito. Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya. “Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked. He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory
“Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na
Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo
“Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.
Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro
Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret