LOGINShare
Chapter 19
Last Updated:
2021-09-16 02:09:54“Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila.
They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco.
“Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya.
“I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola.
Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito.
Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya.
“Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked.
He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory
Related chapters
Letters to the love that never came home Chapter 20
April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka
Last Updated : 2021-09-29Letters to the love that never came home Chapter 21
May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa
Last Updated : 2021-11-18Letters to the love that never came home Chapter 22
Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s
Last Updated : 2021-11-19Letters to the love that never came home The Third Eclipse
‘I do believe in multiverse, resurrections, aliens and other things that we haven’t discovered yet. Maraming pruweba para patunayan ang mga bagay na ‘yon but we chose to ignore those, why? Perhaps, we are blinded by the thing we called “reality” or we’re stuck inside this world where things that are considered “fantasy” are the real thing. Hindi ko rin alam, napapa-isip na lang din ako minsan... those people na tinatawag nating “baliw” pa’no kung sila ang nakakakita ng isang daang pursyento ng katotohanan tungkol sa mundo? Baka masyado tayong normal kaya't limitado lang din sa “normal” ang nakikita natin. Halimbawa na lang, resurrections, maniniwala ba tayo sa mga taong nagsasabi na naaalala nila ang past life nila? No. Instead, we’re going to treat them as someone who have lost their minds. Deja vu? When there’s a specific smell na sigurado tayong pamilyar sa’tin, alam natin kung anong amoy ‘yon pero hindi natin matukoy kung saan galing, kanino and why do
Last Updated : 2021-07-13Letters to the love that never came home Chapter 2
It’s almost 11 in the morning when Apollo decided to get up and have his breakfast. He went downstairs and see his Dad holding a newspaper and while having his coffee. “I heard hindi ka na naman pumapasok sa klase mo? Ano bang plano mo sa buhay?” his Dad asked as soon as he sat down on the table. “Dad, please naman, ang aga aga. Don’t nag at me first thing in the morning,” he irritably said. “Maaga? It almost 11 o’clock Apollo when will you learn to be responsible sa oras at sa buhay mo like your--” “Like my brothers?” Apollo interrupted what his father was about to say. “Hijo, I’m just saying that you should be more responsible. Hindi ka na bumabata, anak,” his Dad added. “Hindi mo ‘ko nakikitang nage-excel sa career ko kasi paulit ulit mong pinupuna kung ano yung mga bagay na hindi ko kayang gawin. Unfair ka, Dad. Sana si Mama na lang yung naiwan dito!” he shouted and banged his hands on the table. His voice echoed in the four walls
Last Updated : 2021-07-13Letters to the love that never came home Chapter 3
It’s 8 in the morning but she can feel the heat of the afternoon as she walks on the sidewalk, Mayari stood in front of a tall building, this is her first day as a writer intern at Moonlight’s publishing house. She took a deep breath and walked towards the crowded hallway of the building and nervously reached the elevator buttons. Unfamiliar faces greeted her as the elevator door opens, she grabbed her phone and turn the volume up to ease the rising tension in her chest. She’s nervous and excited at the same time. Elevator reached the 7th floor where she was supposed to go. The door opened and there goes the people who will work with her for the next months. She stood on the corner while waiting for their team leader. Minutes passed and the elevator opened again and a man his age came out from it. He looks familiar… “Apollo?” she called the guy and the latter look behind him to see if she was talking to him.
Last Updated : 2021-07-13Letters to the love that never came home Chapter 4
Mayari was awakened by a loud knock on her door, she rubbed her eyes and slowly walked outside. She didn’t bother looking in the mirror or wash her face because the knock sounds urgent. “Ms. Torres?” a guy in suit and tie greets her, behind him was a small middle-aged lady “Uhm, yes? Ano po ‘yon?” she asked “We will just leave a notice that you must vacate this apartment before the end of the month,” the guy said and hand her an envelope Her eyes widened with the guy's statement and checked the papers inside the envelope handed to her, she just woke up and still feels hazy to process the information written. “Sorry I must be spacing out, I just woke up. Can you please repeat what you just said?” she asked again, trying to convince herself that she heard it wrong. “Attorney, ako na po,” Sumingit ang babae sa likuran nito “Hi, Mayari, you might not remember me but we’ve met before. Maliit ka pa no’n, your parents decided
Last Updated : 2021-07-13Letters to the love that never came home Chapter 5
Mayari came home from the coffee shop, tears immediately fell down the moment she closed her front door. She looked around the apartment, this is the last thing with her parent’s memories; she grew up here. On the side of the doorway were the scratches her mom made to monitor their heights, the last scratch was five years ago—before her parents died. The phonograph that her Dad gave her mom as a birthday present was still there, it looks old now. They use to play their wedding song there and dance in the living room, setting aside their furniture and dance like crazy. That’s weird for her when she was younger but it all made sense now. That’s what love looks like. Most of the things turned grey covered with dust. She’s been too busy with her life to at least sweep the floor and clean their stuff. She walked towards the couch and lay down, she used to sleep here when she was a kid and everything feels like magic when she wakes up in her bed in the morning. She u
Last Updated : 2021-07-16
Latest chapter
Letters to the love that never came home Chapter 22
Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s
Letters to the love that never came home Chapter 21
May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa
Letters to the love that never came home Chapter 20
April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka
Letters to the love that never came home Chapter 19
“Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila. They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco. “Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya. “I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola. Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito. Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya. “Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked. He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory
Letters to the love that never came home Chapter 18
“Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na
Letters to the love that never came home Chapter 17
Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo
Letters to the love that never came home The Second Eclipse
“Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.
Letters to the love that never came home Chapter 15
Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro
Letters to the love that never came home Chapter 14
Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret
