Share

Chapter 10

Author: alygraphy
last update Last Updated: 2021-08-18 02:50:05

Nakaupo si Apollo sa living room ng bahay nina Chloe, hinihintay ang pagbaba ng dalawa. Ngayon ang araw ng premiere night ng pelikula nila at labis nila itong pinaghandaan dahil may “red carpet” para sa mga taong bumuo ng mga obrang itatanghal sa big screen ng unibersidad.

“Mayari! Bilisan mo na r’yan!” sigaw ni Chloe na nagmamadaling bumaba sa hagdan.

Sa pagkakataong ‘to ay naiisip na ni Apollo ang mga susunod na eksena… kahalintulad sa pelikula, kung paano bababa ang babaeng bida at mahuhumaling naman ang leading man. Pamilyar siya sa ganitong mga pangyayari, madaming beses na niya itong napanood subalit sa oras na iyon ay pakiramdam niya tatalon ang puso niya mula sa kanyang dibdib.

“Eto na pababa na!” sigaw ni Mayari mula sa taas at dali daling lumabas ng kwarto papunta sa hagdan.

Mayari’s entrance was far from what he expected. She was running barefoot down the stairs, her blue stilettos are tangled on her left arm while she’s putting her earrings on.

Apollo chuckled “She still looks perfect… disastrously perfect,” he thought.

She’s wearing a blue knee-length backless, fitted enough to hug her curves. Her hair is done in an updo hairstyle and her necklace gives emphasis to her collar bone. She looks elegant and lovely.

“Wow, looking good, kid,” Mayari said and stood in front of Apollo

She stared at him from head to toe, “Finally, Apollo looks like someone you could imagine when you hear the name Apollo,” she thought.

His hair is nicely done with its new quiff haircut, unlike his everyday look with his hair obscured his forehead like a sheepdog. You can now see his brushy eyebrows clearly and his long thick eyelashes. He was wearing an ice blue polo with three undone buttons under his navy blue tuxedo, matching Mayari’s outfit for tonight.

“You’ll make such beautiful kids,” singit ni Chloe habang nakatingin sa dalawa

“We’re late,” Mayari said and rolled her eyes.

Sinalubong sila ng madaming tao nang makarating sila sa theater place ng unibersidad kung saan gaganapin ang premire night. Sakto ring magsisimula na ang red carpet kaya’t pumila na sila kasama ang iba pang mga director sa entrance ng theater room.

“Kinakabahan ka?” Apollo asked her, he can see the tension on her shoulder and she’s starting to bite her nails again.

Apollo grabbed her hands and holds them.

“I’m here,” he said then smiled

“Relax your shoulders, kitang kita na nattense ka,” he said then chuckled

“You can win this, I prepared a beer for tonight’s event,” he added and looked at her with reassuring eyes.

“Pa’no kung hindi ako manalo?” she asked and worriedly looked at Apollo.

“You’ll make it. If not, then… there’s a beer for losers, cheer up,” he said and chuckled

“Thank you, for being here,” she sincerely said and squeeze his hands.

“Anytime, Mayari,”

The event organizer called them and said that it’s their time to walk on the red carpet. Mayari took a deep breath and looked at Apollo.

They entered the room and walked into the carpet, there are cameras, probably for the University’s newspaper, and the camera’s from the productions stuff of their films. The lights from the camera flash in their eyes, it’s blinding. They can’t even see the faces behind those. But Apollo saw someone familiar.

“Hey, uhm, I just need to go to the bathroom,” paalam niya kay Mayari nang makapasok na sila sa theater room. Tumango lamang si Mayari at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa kanilang upuan kung saan naghihintay ang kaibigan niyang si Chloe.

Madaling lumabas si Apollo at muling bumalik sa kung saan naka-set up ang red carpet, katatapos lamang nito at nagsisimula nang magpasukan ang mga tao sa loob ng kwarto. Isa isa niya itong tinitignan na animo’y may inaasahang makita.

“Looking for someone?” tanong ng isang babae mula sa likod niya.

“Heather,” bungad niya rito

“You don’t seem happy to see me,” tugon ni Heather at malungkot na ngumiti kay Apollo

Sa kabilang banda ay nagsisimula nang ipalabas ang mga pelikulang kalahok sa taunang patimpalak. Halos mabali ang leeg ni Mayari kakatingin sa paligid kung bumalik na ba si Apollo.

“He sure knows where to sit, bakit wala pa siya?” alalang saad niya

“Baka naman madami lang tao, wag kang clingy sis babalik ‘yon,” pang-aasar ni Chloe.

Hindi na lamang niya ito pinansin at akmang tatayo na para sundan si Apollo nang matanaw niya itong papalapit sa kanya.

“I told you,” bulong ni Chloe.

“Sa’n ka galling?” tanong ni Mayari sa kauupo lang na si Apollo.

“Ah, medyo madami kasing tao sa cr and I bumped into someone I know, we had a little conversation kaya medyo napatagal, nagstart na ba?” pagpapaliwanag nito.

“Yeah, kakastart lang,” tugon ni Mayari at itinuon ang atensyon sa screen. Hindi niya rin malaman subalit may kakaiba siyang nararamdaman patungkol dito subalit binalewala niya na lamang ito at nag-focus sa mga pelikula.

Huling ipinalabas ang pelikula nina Mayari, nakuha nito ang atensyon ng manonood. Magmula sa cinematography, flow ng istorya, dialogue at plot twist.

She’s overwhelmed by the reactions of the audience, all of the tensions and doubts that she felt all day just started fading. She’s happy to know that her viewers are satisfied.

She can feel her chest pumping than its normal beat, in the end of the movie while their names and the song “Wonderwall” are playing on the big screen, she held Apollo’s chin and stare at his face. In just a split second, her lips collide with his. The aroma of popcorn starts to smell like pink, the sound of murmurs, the cold ambiance of the room gives chills running through their nerves to their stomach, it feels romantic. She doesn’t want to let this go.

She broke the kiss as the lights start turning on, she looked at Chloe and talked to her as if nothing happened while Apollo was stunned in his seat.

“Apollo, okay ka lang?” tanong ni Chloe

“Y-Yeah, nilalamig na kasi ako,” he said then smiled.

He looked at Mayari but she’s still not looking at him, hindi niya rin alam kung anong pumasok sa isip niya. She did not regret it, anyway, she loves how Apollo can make her feel but she doesn’t know how to face him after what happened. They’re both surprised at what Mayari did but liked it at the same time.

The movies have been presented and the results of the contest are out. Mayari’s chest is about to burst now, there’s too much pressure she put on her shoulders tonight.

“Hey, it’s gonna be fine,” Apollo smiled at her and held her hand

They already won the best picture, best actor, original screenplay, and cinematography. They are now waiting for the top 3 best films that the first will be included in Regional’s film festival. The crowd is silent as the host already stated the top two and three movies. Ang huling tatawagin ay ang panalo, hinihintay ni Mayari na tawagin ang pelikula niya.

“And finally, the overall best film award goes to… In the eyes of a Thief!” anunsyo ng host, napabuntong hininga si Mayari sa tinawag nitong pelikula… hindi iyon ang gawa niya.

Napuno ng sigawan at palakpakan ang kwarto nang umakyat sa entablado ang team na bumuo ng nanalong pelikula, ang director nito ay nagmula sa ibang block at hindi pamilyar kay Mayari subalit nasubaybayan niya ang pelikula. Karapat dapat lamang itong manalo subalit sa isang banda, hiling niyang siya ang may hawak ng tropeyo sa mga oras na ‘yon.

“You did well,” saad ni Apollo at binigyan siya ng isang mahigpit na yakap.

Pansamantala silang nanatili sa gano’ng posisyon, sa pagitan ng ingay ay rinig ni Mayari ang marahang pagtibok ng puso ni Apollo. Amoy niya rin ang pabango nito at ramdam niya ang paghinga ng binata sa kanyang ulo.

“You want to go somewhere? Get some air?” bulong niya, bahagya lamang tumango si Mayari kaya’t sinenyasan ni Apollo si Chloe na mauuna na sila at hindi na makikigulo pa sa after party ng event. Tumango lamang ang huli dahil alam niyang labis na nalulungkot si Mayari sa naging resulta ng unang patimpalak na nilahukan niya bilang isang director.

Tahimik na nagmaneho si Apollo papunta sa isang lugar na alam niyang mapapayapa ang loob ni Mayari.

“Here,” Iniabot ni Apollo ang isang lata ng beer kay Mayari, kasalukuyan silang nasa rooftop ng abandonadong bahay malapit sa kanilang paaralan.

“Beers for losers,” Mayari said

“Yeah, beers for losers,” tugon ni Apollo at itinaas pa ang lata ng kaniyang beer

“Apollo,” pagtawag ni Mayari sa kanya, tinignan niya lamang ito

“’Yong tungkol sa kanina,” saad niya

“It’s okay,” sagot ni Apollo na tila ba alam na niya ang sasabihin ng dalaga

“I’m not going to say sorry because I don’t feel sorry,” Napalingon si Apollo sa tinuran niya

“Yeah, I did that kasi na-overwhelm na ‘ko at nagpadala ‘ko sa nararamdaman ko but I don’t think I have to say sorry for that because Apollo…” she stopped and looked at him “I mean it,” she added.

“I like you, I think I’m in love with you,” pag-amin ni Mayari.

Pansamantalang sinakop ng katahimikan ang kinalalagyan ng dalawa. Hindi umimik si Apollo, iniisip niya ang bawat salitang bibitawan sa oras na ‘to. Alam niyang hindi pwede.

“There’s just so many things I want to say to you,” he said then sighed

“Say it, eto na ‘yon oh. Moment of truth,” Mayari said and chuckled.

“I have a lot of things in the back of my hands, waiting for their turn to slip. Just not now, Mayari,” he said and look at her “You hold a special place in my heart, I know,” he added then kissed her forehead.

Mayari felt the chills once more, the one she felt on the theater earlier. Hindi siya sigurado sa kung anong ibig sabihin ni Apollo pero alam niya, may isang bagay na mangyayari na makakaapekto sa kanilang dalawa,

“Mananatili ako sayo,” she heard that same voice from her dream once again, but this time, it was Apollo saying it.

“Anong sabi mo?” paulit niya rito

“I’m gonna stay with you, no matter what happens. I’ll stay with you, that’s all I can promise right now,” he said and hugged her.

“Nakauwi na ‘ko sa’yo, mahal,” she saw an image of a guy as she closed her eyes, he was calling her. Asking her to come closer, and she can feel her feet moving closer. Habang papalapit siya nang papalapit ay nararamdaman niyang papalayo ang lalaki.

“Hahanapin kita, Diana,” sambit ng lalaki mula sa kanyang isip.

Nanatili silang magkayakap ni Apollo habang paulit ulit na nangyayari sa isip niya ang pagtawag sa kanya ng lalaki. Tanda niya ang bawat detalye ng pangyayari, pati ang pakiramdam ay animo’y siya ang nagmamay-ari.

Tila isang alaala.

Related chapters

  • Letters to the love that never came home   Chapter 11

    Mayari was sitting next to the window of the pantry, she can see the buildings, the trees dancing with the wind, and the busy streets under the raging sun. It’s been a week since she admitted her feelings for Apollo, a week since she last saw him. She can’t help but wonder, is Apollo part of the view she’s seeing right now? Or he’s at home, laying on his bed all day—not bothering to read her messages; like a coward. “Ouch! Shit, that hurts!” her attention was caught by a guy standing beside her… there goes that uncomfortable aura conquering her personal space. “Sorry, I fell. Masyadong malalim ‘yang iniisip mo eh,” Aman joked with his signature smirk and sat at the monoblock chair across Mayari “What now?” Mayari asked, she’s not really in a mood to deal with Aman’s presence. “Nothing, I was about to get some lunch then nakita kita. I thought you need some company,” he said then smiled. Hindi na lang sumagot si Mayari, ipinagpatuloy niya ang p

    Last Updated : 2021-08-22
  • Letters to the love that never came home   Chapter 12

    “Mayari! Mayari wait!” pagtawag ni Aman sa pangalan ni Mayari, kasalukuyan niya itong hinahabol palabas ng bahay nila. “Sinadya mo ‘yon eh!” sigaw niya at huminto sa tapat ng sasakyan ni Aman. “Sinadya mo!” muli niyang sigaw at hinampas ang dibdib nito. “Alam mong engagement party ng kapatid mo ‘yon, of all people ako pa ‘yong niyaya mo! Sinadya mo ‘yon because you’re an asshole! You’re an asshole, Aman! You keep on telling me that I shouldn’t trust Apollo but it’s you—it’s always been you! You’re the bad guy,” naiiyak na sambit ni Mayari, hindi niya na napigilan ang nararamdaman. She feels betrayed by both Aman and Apollo. Aman stopped her hands from punching him. “Oo! Oo, sinadya ko. Para makita mo kung ga’no kawalang kwenta si Apollo, kung ga’no siya kawalang pakealam sa nararamdaman ng ibang tao. You don’t get to tell me that I’m the bad guy—you’re not the only one hurting, Mayari! The girl on that jerk's arms was mine to hold! The girl you saw with him i

    Last Updated : 2021-08-23
  • Letters to the love that never came home   Chapter 13

    Tatlong araw matapos ang pangyayari, nanatili lamang si Mayari sa loob ng kanyang kwarto habang pinaghahandaan nila ng kaibigang si Chloe ang pagpunta nilang Batanes. Ni hindi siya nagpakita sa opisina. Alas otso ng umaga, ngayon ang napag-usapan nilang araw ng pag-alis at kasalukuyan silang nasa likod ng sasakyan ng mga magulang ni Chloe papuntang airport. “You girls take care, okay? Sure ba kayo na may matutuluyan kayo ro’n?” tanong ng ina ni Chloe na nasa passenger seat at nilingon ang dalawa sa backseat ng sasakyan. “Mom, home town ‘yon ng mother ni Mayari. She has a lot of relatives there,” sagot ni Chloe. “H’wag po kayo mag-alala tita, ako pong bahala kay Chloe. Mag-iingat po kami,” nakangiting paninigurado ni Mayari sa mga magulang ng kaibigan. She’s kind of envious—to have parents that will worry about you, someone who will ask you where you are going and what time are you going home five minutes after you left. She missed being annoye

    Last Updated : 2021-08-27
  • Letters to the love that never came home   Chapter 14

    Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret

    Last Updated : 2021-08-31
  • Letters to the love that never came home   Chapter 15

    Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro

    Last Updated : 2021-08-31
  • Letters to the love that never came home   The Second Eclipse

    “Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.

    Last Updated : 2021-09-01
  • Letters to the love that never came home   Chapter 17

    Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo

    Last Updated : 2021-09-06
  • Letters to the love that never came home   Chapter 18

    “Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na

    Last Updated : 2021-09-09

Latest chapter

  • Letters to the love that never came home   Chapter 22

    Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s

  • Letters to the love that never came home   Chapter 21

    May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa

  • Letters to the love that never came home   Chapter 20

    April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka

  • Letters to the love that never came home   Chapter 19

    “Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila. They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco. “Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya. “I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola. Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito. Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya. “Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked. He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory

  • Letters to the love that never came home   Chapter 18

    “Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na

  • Letters to the love that never came home   Chapter 17

    Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo

  • Letters to the love that never came home   The Second Eclipse

    “Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.

  • Letters to the love that never came home   Chapter 15

    Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro

  • Letters to the love that never came home   Chapter 14

    Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status