Share

Chapter 9

Author: alygraphy
last update Last Updated: 2021-08-12 02:02:36

“Do you think we can make it? Do you think we’ll win?” tanong niya kay Chloe

Kasalukuyan silang nasa bahay nito kung saan ginaganap ang pag e-edit ng kanilang pelikula.

“I hope so,” the latter answered

The film festival will happen a week from now, she knows that the only thing she can do now is hope while waiting.

“Hey, what’s up?” Apollo entered the room holding cans of soda and wrapped his arms around her neck.

“Are you two really just friends-friends?” Chloe from her seat looked up to them and raised her eyebrows.

“Anong balita sa film niyo?” Apollo asked, ignoring Chloe’s question.

 “Well, we’ll know the results next week,” Chloe answered “Oh, sakto! We have to bring a “partner” on the premiere night, you should join Mayari!” she added.

“No, he doesn’t have to!” pagtutol ni Mayari at tinapunan ng masamang tingin ang kaibigan “He has more important things to do--”

“Oh, I’d loved to,” Apollo interrupted her.

“You will?” Mayari asked and look at Apollo.

“Yeah, unless you have someone else to be with,” he said then shrugged.

“No, I would love to have you there,” she said then awkwardly smile.

“Wow, friends-friends,” pang-aasar ni Chloe at muling ibinalik ang atensiyon sa pag-eedit.

“Bakit pala ikaw lang andito? Where’s Josh and Abi?” tanong ni Mayari at inilibot ang paningin sa paligid. Hinawi niya ang kamay ni Apollo sa kanyang braso at umupo sa isa sa mga tatlong computer na naka-set up sa kwarto. Umupo na lamang ang huli sa isang bakanteng upuan sa pagitan ng dalawa.

“What’s the story behind your film pala?” Apollo asked, trying to break the awkward silence in the room.

“Wonderwall,” Mayari answered.

“You mean the song Wonderwall?” tanong niyang muli.

“Yeah, Alisa fell in love with someone that only existed in her mind. Parang ano… It’s not true but it felt real. That someone saves her from herself,” paliwanag ni Mayari.

“Wow, deep,” Apollo commented while nodding and holding his chin.

“But-” he was about to ask something when his phone rang “Wait, I’ll just take it,” paalam niya at lumabas ng kwarto.

“H-Hey, Heather what’s up?” alangang tanong niya sa kausap.

“'What’s up' your face, I’ve been trying to reach you since last night, kay Aman ko pa nalaman na nagpalit ka ng phone number,” sagot nito mula sa kabilang linya

“You talked to Aman?” kunot noo niyang tanong

“Pauwi ako ng pilipinas to talk about the-” bago pa man matapos ng kausap sa kabilang linya ang sasabihin nito ay ibinaba na ni Apollo ang tawag dala ng pagkagulat sa pagbukas ng pintuan ng kwarto.

“B-Bakit?” tanong niya kay Mayari na siyang nagbukas ng pinto.

“Mukha kang nakakita ng multo,” pagpuna nito sa mukha niya.

“U-Uuwi na ba tayo?” tanong niya.

“Dito kaya ako nakatira?” natatawang sambit ni Mayari.

“Ah oo nga pala, anyway, I have to go, tumawag si Dad and gusto yatang pag-usapan ‘yong tungkol sa novel ko,” paalam nito.

“Yeah, sure. Tara ihahatid kita sa baba,”

Pagkatapos kunin ang mga gamit ay naglakad na sila palabas sa bahay nila Chloe.

“Pinatawag na kita ng cab, mga five minutes andito na ‘yon,” sambit ni Mayari at tumayo sa tapat ng gate, muli namang nag-ring ang telepono ni Apollo.

“Hindi mo ba sasagutin ‘yan? That looks important, pababa pa lang tayo tawag na nang tawag eh,” tanong ni Mayari.

“It’s just Dad, may iuutos din yata,” he answered.

“Oh,” tugon na lamang ni Mayari, alam niyang hindi ang Daddy ni Apollo ang tumatawag dahil hindi naka-save ang number ng caller at isa pa, narinig niya nang tawagin ito ni Apollo na “Heather”

“Can I ask you a question?” tanong ni Mayari.

“You’re already asking,” pabirong tugon ni Apollo.

“Seryoso nga kasi,” seryosong tugon niya.

“Oh ano ba kasi ‘yon?” he asked.

“Bakit parang malayo ‘yong loob niyo ni Aman sa isa’t isa? If I may ask, ayos lang naman kung ‘di ka sumagot,” tanong niya.

“Actually, we were best friends. Aman and I are like best of the best friends. Hindi kami mapaghiwalay,” pagsisimula ni Apollo.

“What happened?” she asked.

“Mom died,” he answered then looked down.

“Oh,” tanging nasambit ni Mayari.

“They all blamed me, ‘di ko naman sila masisisi eh, kahit naman ako sinisisi ko ‘yong sarili ko sa nangyari,” hindi na umimik si Mayari pagtapos nito.

“But we were once best friends,” nakangiting sambit ni Apollo at tumingin kay Mayari.

Itinaas niya ang kanyang kamay at kinawayan ang paparating na taxi, muli niyang nilingon si Mayari at nagpaalam. Ramdam niyang may kakaiba sa kinikilos nito, hindi niya alam kung ano ang naging ugat subalit natatakot siya sa mga bagay na mangyayari.

Si Mayari naman ay hinintay ang pag-alis ng sasakyan ni Apollo at naiwan pa ring nagtataka, ramdam niyang may tinatago ito sa kanya. Muling umiling si Mayari at pilit na kinalimutan ang pagdududa kay Apollo, pumasok siya sa bahay at dumeretso sa kwarto ni Chloe.

“Oh, umuwi na si friend-friend mo?” nakangising tanong nito.

“Chloe stop,” sambit niya at umupo sa upuan katabi ng kaibigan, pabagsak siyang sumandal dito at bumuntong hininga.

“I don’t think we’re friends, Clo,” napalingon naman si Chloe sa sinabi ng kaibigan.

“You mean, may something na talaga? Oh my God, I was just kidding tapos meron pala tala-” hindi na niya natapos ang sasabihin nang inilapat ni Mayari ang kamay sa kanyang bibig.

“’Wag kang desisyon, ang ibig kong sabihin, parang narealize ko na hindi ko pa pala talaga siya kilala. Madaming bagay pa rin kaming tinatago sa isa’t isa kaya nasabi kong hindi kami magkaibigan,” paliwanag niya

“What do you mean? Elaborate, I need details,” utos ni Chloe

“I met his brother no’ng burol ng lola niya, I don’t even know na may kapatid siya,” napahawak na lamang sa sentido si Mayari habang inaalala ang aura na ibinibigay ni Aman tuwing nasa paligid ito.

“Gwapo?” tanong ni Chloe at pumangalumbaba pa habang naghihintay ng sagot ni Mayari

“Sakto lang, pero hindi kasi tungkol do’n ‘yong ikkwento ko. Sinabi sa’kin ni Aman, ‘yong kapatid nga ni Apollo, na I should not trust him or something like that,” muling paliwanag ni Mayari

“Ano ba sa tingin mo ‘yong tinatago pa ni Apollo sa’yo?” Chloe asked

“Heather,” banggit niya sa pangalang narinig mula kay Apollo kanina

“Ha?” takang tanong ng kaibigan

“Ayon ‘yong pangalang tinawag niya sa kausap niya kanina, “Heather”” tugon niya at bahagyang tumingala, labis pa rin siyang napapaisip tungkol dito dahil nabanggit ni Apollo sa kanya na wala na itong ibang kaibigan na babae. Lalong walang kapatid na babae.

“Selos ka?” mapang-asar na tanong ni Chloe

“Clooo, that’s not what I’m talking about, ang akin lang never niya nabanggit ‘yong Heather na ‘yon,” pagpapaliwanag ni Mayari

“Malay mo naman classmate or research partner or nanghihingi lang ng tulong somewhere, ‘di ba? Madaming possibilities, ‘wag kang tamang hinala at ‘wag kang obsessive,” muling pang-aasar ng kaibigan, inirapan na lamang ito ni Mayari at humiga sa kama. Muling inisip kung anong ibig sabihin ni Aman.

“Mahal,”

Hindi na namalayan ni Mayari na nakatulog siya mula sa pag-iisip kay Apollo. Mahimbing na ring natutulog ang kaibigang si Chloe sa tabi niya. Alas tres pa lamang ng umaga subalit hindi na siya muling dinalaw ng antok. Maya maya’y may kumatok sa pintuan ng kwarto, nagtataka siyang tinignan ang kasama subalit mahimbing lamang itong natutulog.

“Sino namang kakatok dis oras ng gabi?” bulong niya sa sarili, dahan dahan siyang naglakad papunta sa pintuan at marahan itong binuksan.

“Mahal,” sa gulat ay napahawak na lamang siya sa doorway

Madilim na sa labas ng kwarto kaya’t pigura lamang ng taong kumakatok ang nakikita niya subalit kilala niya ang pigurang ito.

“Apollo? Anong ginagawa mo rito? Pa’no ka nakapasok? Naiwan ko bang bukas ‘yong gate?” tanong niya at muli pang inisip kung isinara niya ang pintuan kagabi pag-alis ng binata.

Hindi ito umimik at diretsong pumasok sa kwarto, dinampot nito ang boteng may sulat sa loob. Ang lead ng proyekto nilang dalawa.

“Sabi ko naman sa’yo hahanapin kita ‘di ba?” sambit ni Apollo

“Ha? Lasing ka ba?” tanong niya at kinuha ang bote mula rito.

“Nahanap na kita, uuwi na ‘ko sa’yo,” nakangiting sambit nito

“Nahanap na kita, uuwi na ‘ko sa’yo,”

Paulit ulit niya itong naririnig sa isip niya, para siyang natuod sa kinatatayuan.

“MAYARI!!!” nagising siya sa malakas na sigaw ni Chloe

“Hoy, gumising ka nga r’yan, tumayo ka r’yan!” utos nito.

Napatingin siya sa paligid, panaginip?

“Weird,” bulong niya, kasalukuyan siyang nakahiga sa sahig, sa parehong pwesto niya sa panaginip.

“Ba’t ka ba sa sahig nakahiga?” takang tanong ng kaibigan.

“E-Ewan, hindi ko rin alam. Si Apollo?” naguguluhan pa rin niyang tanong.

“Anong Apollo? ‘Te ikaw ah, napapansin na kita, umamin ka na, gusto mo talaga ‘yang si Apollo ‘no?” tanong ni Chloe at itinaas ang hintuturo sa kanyang mukha, hinawi niya ito at bumangon. Ramdam niya ang sakit ng likod.

“Tinapos ko na pala ‘yong edit kagabi, pwede na natin ipasa before ng deadline bukas,” sambit ng kaibigan sa kanya, tumango lamang siya at umupo sa dulo ng kama.

Nakita niya ang bote na may lamang sulat na nakatumba rin sa sahig. Sa pagkalito’y agad niyang kinuha ang cellphone at tinawagan si Apollo.

“Pumunta ka ba rito kaninang madaling araw?” agad niyang tanong pagkasagot ng tawag.

“No, why would I-” hindi na niya pinatapos pa ang pagsasalita nito at binabaan na ng tawag.

“Hoy, you’re acting weird. Anong nangyayari sa’yo?” alalang tanong ni Chloe, hinawakan siya nito sa balikat at marahang inuga.

“I had a dream, a dream that doesn’t feel like a dream,” tugon niya sa kaibigan

“Huh?” takang tanong nito na naguguluhan na rin sa ikinikilos ni Mayari

“Nahanap na kita, uuwi na ‘ko sa’yo,” paulit ulit niyang naririnig ang boses ni Apollo sa isip.

Hindi niya rin alam kung dulot lang ito ng labis na pag-iisip sa binata o kung may ibang ibig sabihin. Alinman sa dalawa, alam niyang may kailangan siyang malaman tungkol kay Apollo.

Related chapters

  • Letters to the love that never came home   Chapter 10

    Nakaupo si Apollo sa living room ng bahay nina Chloe, hinihintay ang pagbaba ng dalawa. Ngayon ang araw ng premiere night ng pelikula nila at labis nila itong pinaghandaan dahil may “red carpet” para sa mga taong bumuo ng mga obrang itatanghal sa big screen ng unibersidad. “Mayari! Bilisan mo na r’yan!” sigaw ni Chloe na nagmamadaling bumaba sa hagdan. Sa pagkakataong ‘to ay naiisip na ni Apollo ang mga susunod na eksena… kahalintulad sa pelikula, kung paano bababa ang babaeng bida at mahuhumaling naman ang leading man. Pamilyar siya sa ganitong mga pangyayari, madaming beses na niya itong napanood subalit sa oras na iyon ay pakiramdam niya tatalon ang puso niya mula sa kanyang dibdib. “Eto na pababa na!” sigaw ni Mayari mula sa taas at dali daling lumabas ng kwarto papunta sa hagdan. Mayari’s entrance was far from what he expected. She was running barefoot down the stairs, her blue stilettos are tangled on her left arm while she’s putting her earring

    Last Updated : 2021-08-18
  • Letters to the love that never came home   Chapter 11

    Mayari was sitting next to the window of the pantry, she can see the buildings, the trees dancing with the wind, and the busy streets under the raging sun. It’s been a week since she admitted her feelings for Apollo, a week since she last saw him. She can’t help but wonder, is Apollo part of the view she’s seeing right now? Or he’s at home, laying on his bed all day—not bothering to read her messages; like a coward. “Ouch! Shit, that hurts!” her attention was caught by a guy standing beside her… there goes that uncomfortable aura conquering her personal space. “Sorry, I fell. Masyadong malalim ‘yang iniisip mo eh,” Aman joked with his signature smirk and sat at the monoblock chair across Mayari “What now?” Mayari asked, she’s not really in a mood to deal with Aman’s presence. “Nothing, I was about to get some lunch then nakita kita. I thought you need some company,” he said then smiled. Hindi na lang sumagot si Mayari, ipinagpatuloy niya ang p

    Last Updated : 2021-08-22
  • Letters to the love that never came home   Chapter 12

    “Mayari! Mayari wait!” pagtawag ni Aman sa pangalan ni Mayari, kasalukuyan niya itong hinahabol palabas ng bahay nila. “Sinadya mo ‘yon eh!” sigaw niya at huminto sa tapat ng sasakyan ni Aman. “Sinadya mo!” muli niyang sigaw at hinampas ang dibdib nito. “Alam mong engagement party ng kapatid mo ‘yon, of all people ako pa ‘yong niyaya mo! Sinadya mo ‘yon because you’re an asshole! You’re an asshole, Aman! You keep on telling me that I shouldn’t trust Apollo but it’s you—it’s always been you! You’re the bad guy,” naiiyak na sambit ni Mayari, hindi niya na napigilan ang nararamdaman. She feels betrayed by both Aman and Apollo. Aman stopped her hands from punching him. “Oo! Oo, sinadya ko. Para makita mo kung ga’no kawalang kwenta si Apollo, kung ga’no siya kawalang pakealam sa nararamdaman ng ibang tao. You don’t get to tell me that I’m the bad guy—you’re not the only one hurting, Mayari! The girl on that jerk's arms was mine to hold! The girl you saw with him i

    Last Updated : 2021-08-23
  • Letters to the love that never came home   Chapter 13

    Tatlong araw matapos ang pangyayari, nanatili lamang si Mayari sa loob ng kanyang kwarto habang pinaghahandaan nila ng kaibigang si Chloe ang pagpunta nilang Batanes. Ni hindi siya nagpakita sa opisina. Alas otso ng umaga, ngayon ang napag-usapan nilang araw ng pag-alis at kasalukuyan silang nasa likod ng sasakyan ng mga magulang ni Chloe papuntang airport. “You girls take care, okay? Sure ba kayo na may matutuluyan kayo ro’n?” tanong ng ina ni Chloe na nasa passenger seat at nilingon ang dalawa sa backseat ng sasakyan. “Mom, home town ‘yon ng mother ni Mayari. She has a lot of relatives there,” sagot ni Chloe. “H’wag po kayo mag-alala tita, ako pong bahala kay Chloe. Mag-iingat po kami,” nakangiting paninigurado ni Mayari sa mga magulang ng kaibigan. She’s kind of envious—to have parents that will worry about you, someone who will ask you where you are going and what time are you going home five minutes after you left. She missed being annoye

    Last Updated : 2021-08-27
  • Letters to the love that never came home   Chapter 14

    Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret

    Last Updated : 2021-08-31
  • Letters to the love that never came home   Chapter 15

    Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro

    Last Updated : 2021-08-31
  • Letters to the love that never came home   The Second Eclipse

    “Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.

    Last Updated : 2021-09-01
  • Letters to the love that never came home   Chapter 17

    Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo

    Last Updated : 2021-09-06

Latest chapter

  • Letters to the love that never came home   Chapter 22

    Isang linggo matapos ang insidente sa ospital ay walang naging balita sina David kay Cyrus, tinanggap na lamang nila na nadampot ito ng mga awtoridad... subalit hindi si Diana.Panibagong araw na nanatili siya sa bintana ng kwarto, inaasahang makita ulit si Cyrus sa labas ng bahay nila. Panibagong tray ng pagkain ang ilalapag sa lamesa ng kwarto niya kasabay ng pagkuha ng isa pang tray ng pagkain na hindi niya ginalaw o tinignan man lang.Pinanood ni David ang kapatid na araw araw maghintay kay Cyrus, sa loob loob niya’y tahimik din siyang naghihintay pero hindi ba’t mas madaling asahan ang pinaka-masamang mangyayari kaysa umasa na ayos lang ang lahat?“Asaan si Diana?” tanong ng ama nilang si Javier kay David.“Nasa taas, Dad. Hindi pa nga rin lumalabas ng kwaro, ni hindi ginagalaw ‘yong mga pagkaing dinadala namin nina manang,” saad ni David.“That doesn’t matter, Hijo. Bring her here, I got s

  • Letters to the love that never came home   Chapter 21

    May 8, 1973Isang buwan matapos pagbawalan sina Diana na makipagkita kay Cyrus. Mas naging komplikado hindi lamang para sa relasyon ng dalawa ang mga sumunod na araw matapos ng pagpatay kay Lucia, mainit ang lahat grupo nila at kapwa nasa panganib.Napagdesisyonan ni Cyrus na magpunta sa bahay ng dalaga, umaasang masilayan niya kahit papaano ito. Ma-ingat niyang tinignan ang paligid ng bahay, hindi niya nais na manggulo at magpakita kaninoman sa kanila.“Are you gonna stand here all day?” rinig niya mula sa kaniyang likuran, boses ito na matagal niyang inasam marinig.“Hi there,” bati niya sa nakapameywang na si Diana.“Hey there, creep,” nakangiting saad nito at bahagyang lumapit sa kanya.“I missed you.” Hinawakan ng dalaga ang magkabilang pisngi at bakas sa mukha nito ang pangungulila sa nobyo.Pinagkasiya nila sa ilang sandali ang isang buwang hindi pa

  • Letters to the love that never came home   Chapter 20

    April 5 1973 “David! David tulungan mo ‘ko parang awa mo na!” nag-e-echo ang boses ng isang babae sa loob ng abandonadong building kung nasaan ang ‘hideout’ nina Cyrus. “Sandali, ano ba ‘yon?” tanong ni David habang papalapit sa pintuan, sina Diana at Cyrus naman ay hinihintay kung sino ang iluluwa nito. Pare-parehas silang kabado sa kung anong dahilan ng pagkatok. Isang babaeng naliligo sa pawis ang umakap sa paanan ni David pagkabukas niya ng pintuan. “David parang awa mo na tulungan mo ‘ko,” nagsusumamong sambit nito. “Martha! What happened?!” alalang tanong ni Cyrus at agad na nilapitan ang kaibigan. “Tulungan niyo ‘ko, m-may mga armadong lalaki sa bahay namin ngayon,” umiiyak na sambit nito. “Maupo ka, anong nangyari?” tanong ni Diana at inakay si Martha papunta sa upuan. “M-May nagpuntang mga armadong lalaki sa bahay, hinahanap ang kapatid kong si Alfred. Hinalughog nila ‘yong buong bahay. Nakataka

  • Letters to the love that never came home   Chapter 19

    “Sigurado ba kayong wala na kayong nakalimutan?” tanong ng Lola ni Mayari sa kanila. They’re going back to Basco today and unfortunately, Chloe received a call from her parents that they have an emergency and she need to go back to Manila. Mayari told her that they can come home with her but Chloe insisted, telling them to enjoy their remaining days in Basco. “Oh siya, anak, mag-ingat ha? Ikumusta mo na lang ako sa mga kapatid mo,” bilin ng Lola ni Mayari at bahagyang hinaplos ang pisngi niya. “I will, Lola. Mag-ingat rin kayo rito. Sa susunod na balik ko isasama ko na sila Michael,” saad niya at yumakap sa kaniyang Lola. Sakto namang may dumating na tricycle kaya’t sumakay na sina Mayari rito. Bahagya na lamang niyang tinanaw ang kanilang bahay hanggang sa mawala ito sa paningin niya. “Can we visit Angela? Just to say goodbye?” Apollo asked. He and Angela doesn’t have a certain connection except that he has her Father’s memory

  • Letters to the love that never came home   Chapter 18

    “Mayari!” sigaw ni Chloe at bahagayang inalog ang natutulog pa ring si Mayari. “Ano ba ‘yon?” Mayari said with her morning voice and covered her face with a pillow. “Bumangon ka na raw diyan sabi ng lola mo, pupunta raw tayo sa light house ngayon!” sabik na sabi ni Chloe at inalis ang unan sa mukha ng kaibigan. “Dali na, bumangon ka na r’yan,” dagdag nito at saka iniwang nakahiga si Mayari sa higaan. “Puyat kayo ni Apollo kagabi huh,” mapang-asar nitong sabi habang naglalakad palabas ng kwarto “Umalis ka na nga rito!” isang lumilipad na unan ang tumama sa mukha ni Chloe matapos itong ibato ni Mayari. Pansamantala siyang tumulala sa kisame at muling inisip ang napag-usapan nila ni Apollo kagabi. Masyadong nang madaming na

  • Letters to the love that never came home   Chapter 17

    Taong 1973 Limang buwan matapos idineklara ang batas militar. Ilang buwan din matapos magkakilala nina Cyrus at Diana, madalas na rin silang nagkikita sa mga meeting ng grupo. Tulad ng kasalukuyang ginagawa nila ngayong araw. “Hindi naman natin maitatanggi na tumaas ang ekonomiya sa ilalim ng rehemeng ‘to!” panibagong pagtatalo ang umuusbong sa grupo, marami sa kanila ang natatakot na para sa sariling kaligtasan at nais na ring suportahan ang diktadurya. “Mangmang!” sigaw ni David sa kasamahang si Anton. “We can see the progress, David! Isn’t that enough reason to believe that somehow it’s what we needed?” sigaw pabalik ni Anton. Hindi na bago sa kanila ang ganitong pagtatalo. Karamihan sa kanila’y katatapos lamang ng kolehiyo, ang ilan ay nag-aaral pa. Natatakot sila sa mga posibilidad na mangyari sa gitna ng kinahaharap ng bansa. “And you became a victim of an illusion! It’s just a magic show that made a fool like yo

  • Letters to the love that never came home   The Second Eclipse

    “Kailan nagsimula?” tanong ni Mayari, kasalukuyan silang naka-upo sa tabi ng bintana ng kwarto. “Before I met you do’n sa shooting niyo, no’ng una akala ko panaginip lang hanggang nakita kita no’n. Mas naging malinaw ‘yong scenarios, mga lugar, pati ikaw. Do’n ko napagtantong hindi na lang ‘yon bastang panaginip, those were memories,” saad ni Apollo at muling tinignan si Mayari. “So no’ng naghahanap tayo ng source tungkol sa sulat, alam mo na?” tumango lamang si Apollo at ngumiti na animo'y humihingi ng paumanhin. “At hindi mo sinabi sa’kin?” dagdag niya. “Ano pang naalala mo tungkol kina Diana?” tanong ni Mayari, kumuha siya ng notebook sa bag at inihanda ang recorder ng kaniyang telepono. “Are we really going to do this?” tanong ni Apollo “If you lived a life as Cyrus, we have to know what happened to them,” “To us,” pagtatama ni Apollo, hindi ito pinansin ni Mayari. Hanggang ngayon ay itinatanggi niya pa ring maniwala kay Apollo.

  • Letters to the love that never came home   Chapter 15

    Kinabukasan ay agad silang bumalik sa bahay nina Angela, maaga pa’t marahil nasa palengke pa ang dalaga kaya’t matiyaga silang naghintay sa labas ng bahay nito. Hindi na rin nila isinama si Chloe at nagsabi itong sasama sa mga pinsan ni Mayari na magpunta sa bayan at mamamalengke. Tahimik lamang na nag-aantay ang dalawa, wala ni isa sa kanila ang nagbabalak basagin ang katahimikan. “Would you run away with me?” Apollo was the first one to break the silence. Nabigla si Mayari sa tinuran ng binata, matapos ay malakas na tumawa. “You realize that I’m not kidding, right?” kunot noong tanong niya sa dalaga. “Yeah, and I find it funny,” tumatawa pa ring saad niya “Stop messing around, I don’t find it attractive,” she said then tap his shoulders. Tumayo siya at akmang lalayo kay Apollo subalit hinawakan ng huli ang kamay niya. “I want to be with you,” saad nito “Fix your shits, Apollo. Don’t leave her hanging after pro

  • Letters to the love that never came home   Chapter 14

    Ikalawang araw nila sa isla ay agad nilang sinulit ang bakasyon, abala sina Apollo at Chloe sa pagkuha ng litrato habang tahimik na naka-upo si Mayari sa isang tabi, hawak ang bote na may lamang sulat. “You good?” tanong ni Apollo at umupo sa tabi niya. It was eleven in the morning and the heat of the afternoon sun collides with the cold breeze from the sea. They’re looking at the sea from above the mountains, making their name “Apollo” and “Mayari” started to make sense, it almost feels like they are watching their own creations from the skies. “I really feel like the God of Sun right now,” Apollo said then looked up. “We’re talking now?” Mayari raised her eyebrows. Apollo took the bottle from her hand. “Balik tayo sa Angel’s,” he said while looking at the letter. “Do you like her?” Mayari asked “Is that your hobby? Bothering someone’s life because you like them and when they’re starting to like you back, suddenly, you’re secret

DMCA.com Protection Status