Chapter 3

Biglang lumakas ang kabog ng puso ko sa suggestion niya. Wala na akong time para mag disagree pa dahil nagaalala na ko sa anak ko. Mabilis ang hakbang niya palabas ng restaurant, wala na akong choice kung hindi ang sumama. Bahala na mamaya kung ano man ang mangyari basta makita ko ang anak ko.

“Where to?”

Tanong niya pagpasok naming dalawa sa sasakyan niya.

“Harmony Kindergarten”

Hindi na muli siya nagsalita pa at wala na rin akong time para sumagot sa kung anong mga katanungan niya, kinakabahan na ko para sa anak ko at what if makita niya ang anak ko?

Dali dali akong lumabas ng sasakyan ng makarating na kami sa school kung saan nag-aaral ang mga anak ko.

“Thank you, Mr. Watanabe”

Paalam ko sa kanya at tinakbo mula gate hanggang classroom kung saan ang anak ko. Di kalayuan nakita ko ang kambal na nakaupo sa gilid, yakap yakap ni Esther si Estella na kakagaling lang sa pag-iyak at katabi din nila si papa. Tumakbo silang dalawa ng makita nila akong papalapit.

“Nasaktan ka ba, nak? May masakit ba sayo?”

Chineck ko ang buong katawan ni Estella baka sakaling may mga sugat siya and to my relief ay wala naman kahit anong galos.

“Sorry, mama”

Paghingi ng sorry ni Estella

“Mind if telling me kung ano ang nangyari?”

I cupped her faced

“They are bad mama kaya sila sinuntok ni Ella”

Pagsabat ni Esther

“Naniniwala si mama sa inyo”

I kissed both of their foreheads and hugged them tightly. Kilala ko ang mga anak ko, hindi sila gagawa ng masama pag walang rason, hindi ko sila pinalaking basagulera.

“Ms. Rodriguez pasok na po tayo, andito na din ang mother and father ni Llouwi”

I carried Estella at si papa naman ang nagbitbit kay Esther. Estella buried her face in my neck.

“Kasalanan ng anak mo to! Sinuntok niya ang anak ko”

Nangangalati sa galit ang babaeng tiyak ay nanay ng batang nasuntok ni Estella. I rubbed my babies back comforting her.

“Hindi manununtok ang anak ko kung walang nangyari. Esther tell me the truth kung ano ba ang nangyari”

“A-ano mama, inaway kami ni Llouwi---”

Naputol ang sasabihin sana ng anak ko ng may sumabat

“At talagang gumagawa ka pa ng kwento”

Ani ng ama

“Andito ho ba kayo nong nangyari?”

Diretso kong tanong

“W-wala!”

“Wala naman pala! Kaya huwag kang sumabat! Nagsasalita ang anak ko!”

Puno ng galit ang mga binitawan kong salita sa kanila

“Ms. Rodriguez kalma lang po tayo”

Pagpapakalma ni Mrs. Carlos sakin

“I am calm. Now baby continue”

“N-naglalaro po kasi kami ng mga friends ko tapos bigla pong sumali si Llouwi tapos habang naglalaro po kami nagbangayan po kami dahil sa laruan then sinabi niya po na k-kaya d-daw wala ka-kaming p-pa-papa dahil ano bad daw kami k-kaya nas-suntok po s-siya ni Ella”

Kinakabahang kwento ng anak ko. Binigyan ko ng masamang tingin ang parents ng bata.

“Totoo ba ang nangyari, Llouwi?”

Tanong ni Mrs. Carlos sa batang lalaki

“O-opo! Tsaka totoo naman po e kaya wala silang papa dahil---”

Hinampas ko ng malakas ang mesa na kinagulat ng lahat at dahilan para umiyak ang tatlong bata.

“Sorry babies hindi sinasadya ni mama, sadyang may piste lang kasi na hindi marunong mag alaga ng mga anak niya”

I gently brush their hair at ganun din ang ginawa ng dalawa sa anak nila. Hinahagod din ni papa ang likod ni Esther at pinapatahan ito sa pag iyak

“Mind your manners, Ms. Rodriguez. May mga bata po tayong kasama”

Pagpapaalala ni Mrs. Carlos sa akin. Binigyan ko siya ng tango bilang tugon.

“Physical violence is never an answer Ms. Rodriguez at mali rin po ang sinabi ng anak niyo, Mr. and Mrs. Perez”

So their surname is Perez?

“Llouwi say sorry to them and make peace at Estella and Esther kayo din mag sorry na”

Hindi kumibo ang tatlong bata at pawang ayaw magsorry sa isa’t isa.

“Llouwi?”

“Nak mag sorry ka na”

Pagpulumilit ni Mrs. Perez sa anak niya.

“S-sorry”

“Sorry po”

Paghihingi ng tawad ng kambal.

“Salamat, kids at parents”

Lumabas na kami ng opisina ni Mrs Carlos, I am still carrying Estella and si papa naman ay dala si Esther. Malapit na kami ngayon sa gate ng may narinig akong nagpapintig sa tenga ko

“Mana sa mama. Tama nga na wala silang papa dahil masama din ang mama nila”

“Nak baba ka muna, okay? May gagawin lang si mama”

Dahan dahan kong binaba ang anak ko at mabilis na lumapit sa lalaki tsaka binigyan siya ng isang malakas na suntok

“Kyahh!!! Anong ginawa mo sa asawa ko?”

Sigaw ni Mrs. Perez, bigla namang tumayo si Mr. Perez at mabilis na lumapit sakin pero bago pa man siya makasuntok may isang taong humarang sa kanya.

“M-Mr. Watanabe?”

“Try hurting this women and I will put you in jail!”

“Sino ka naman?”

“I don’t need to introduce myself to you! Get lost!”

Humarap siya sakin at inakbayan ako palayo sa kanila.

“B-bakit andito pa kayo?”

“I’m wait---”

“Mama!!!”

Nagsitakbuhan ang dalawa palapit sakin at niyakap ako sa tuhod. Biglang lumaki ang mata ko ng marealize ko na andito pa pala ang mga anak ko.

“Mama masakit po ba?”

“Mama you are so brave po”

“You have kids?”

“H-huh? Uhm y-yes”

Binigyan ko siya ng isang awkward na ngiti

“Mama sino po siya?”

Esther asked

“Katrabaho ni mama nak”

“Nagt-trabaho siya sa CLN?”

Biglaang tanong ni papa

“Hindi po parang partners po sa trabaho, yun po”

Pag e-explain ko kay papa. Bumalik ang tingin ko kay hapon at nagulat ako ng nakita kong tinitingnan niya si Esther. Sa kaba ko na makita niya ang similarities sa mukha nila ay tinago ko ang mukha ni Esther sa likod ko.

“I didn’t know you had kids”

“Nakalimutan kong sabihin, I’m sorry!”

“It’s okay. Hatid ko na kayo pauwi?”

“Huwag na po malapit lang po bahay namin e”

Sabi ni Estella na ngayon ay nakahawak sa laylayan ng damit ko

“May sasakyan ka ba?”

Tanong ni papa sa hapon

“Car? I do have one”

“Hatid mo na kami, napagod ako kanina. Tumakbo ako galing bahay papunta dito, tumatanda na talaga ako!”

“Sino ba kasi may sabing tumakbo ka lolo?”

Curious na tanong ni Esther

“Wala naman, nagworry lang ang lolo niyo. Tara na, asan ba kotse mo?”

“Nasa labas po”

Magalang na sagot ng hapon. Sinunod nga niya ang sinabi ni papa na ihatid na kami. Mabilis kaming nakarating sa bahay dahil sa sasakyan na sinakyan namin. Pagdating sa bahay ay agad kong pinapasok ang mga bata at si papa.

“Thank you, Mr. Watanabe sa pag hatid mo sa akin at sa pamilya ko”

I gave him a big smile

“No worries. Kung umalis siguro ako kanina ay baka napahamak ka din. Buti na lang andun pa ko”

I gave him an awkward smile, nakakahiya nakita niya kung pano ako manuntok. That was unladylike!

“Hindi mo naman siguro ic-cancel ang usapan natin?”

“Nope! I love your personality, hindi ko man alam kung bakit mo siya sinuntok but I know that you’re not that kind of women”

“Thank you and ingat kayo, Mr. Watanabe”

He smiled and waved at me. Pumasok na rin ako ng bahay, naabutan kong seryosong nakaupo sa couch si papa.

“Pwede ba tayong mag usap?”

Seryosong tanong niya sa akin, kinabahan ako sa tuno ng pananalita ngayon ni papa na para bang may alam siya. Sinundan ko siya sa kwarto niya.

“Siya ba ang boyfriend mo dati at ang nakabuntis sayo?”

Nagulat ako sa tanong niya. Oo nga pala sinabi ko dati sa kanila na nabuntis ako ng ex kobat iniwan, hindi ko nasabi sa kanila ang totoo na hindi ko boyfriend ang sinukuan ko ng bataan.

“H-hindi po”

I flinched ng sigawan ako ni papa

“Huwag mo akong gawing tanga, Celena Rodriguez! Hindi ako pinanganak kahapon!”

Pag buong pangalan ko na ang sinambit ni papa at kuya, tiyak na galit na sila at ngayon galit na galit na si papa sakin. Ito ang kinakatakutan ko at ang reason bakit ayaw kong sabihin sa kanila ang totoo.

“Hindi ko po siya naging boyfriend”

“Hindi mo naging boyfriend? Nagpagalaw ka sa kahit sinong lalaki?”

“Isang lalaki lang po papa at isang gabi lang po yun. Hindi ko po sinasadya na mabuntis ako, pa”

Hindi ko mapigilan tumulo ang mga luha ko. I wiped my tears at yumuko na lang

“Hindi niya po ako naalala, hindi niya po alam na may nangyari samin, hindi niya rin po alam na may anak kami at wala po akong plano na ipaalam sa kanya yun”

“Bakit hindi ka niya maalala? Ilang babae ba ang naikama niya at hindi niya maalala ang nangyari sa inyo?”

“L-lasing po siya at hindi po siya mahilig sa babae”

“Lasing? Kahit ako na lasing maalala ko pa ang nangyayari! Anong hindi mahilig sa babae? Kinama ka nga niya! Baka sabihin mong mahilig siya sa lalaki?”

Tumayo at lumapit si papa sakin

“Hindi ko po alam kung bakit di niya po maalala. Tama po kayo pa, bakla po siya, hindi po siya papatol sa babae lalong lalo na magkaroon ng anak sa babae”

Humagolgol na ko at yumakap sa kanya

“Sorry, papa. H-hindi ko gusto ang magsinungaling, natatakot lang po ako”

Hinagod hagod ni papa ang likod ko

“Sorry din nak na sinagawan kita”

Papa cupped my face and pinched it.

“Kwento mo sakin ang buong nangyari para alam ko at mga plano mo”

I gave him a warm smile. Kinwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari, bago nangyari ang lahat, kung bakit kami magkatrabaho ngayon at ang plano ko. I am so happy right now dahil nakinig at bukas ang isip ni papa na makinig sa akin.