Chapter 2

Nakapasok ako ng trabaho na kulang sa tulog. Hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin ako sa pwedeng mangyari sa usapan namin bukas. Magpapakilala ba akong may anak or single or married? Sumasakit ang ulo ko kakaisip sa kung ano pang pag uusapan namin bukas.

“Ate saan may audition ng pagiging zombie?”

“Kate kita mo ba ang flower base na yan?”

Turo ko sa flower base na may pekeng bulaklak.

“Oo ate kitang kita ko”

“Gusto mo bang ihampas ko sayo yan?

“J-joke lang naman ate hindi ka naman mabiro. Oh ayan may customer sige ate asikasuhin ko lang”

Mabilis pa sa alas kwatro na umalis siya sa harapan ko. Badtrip ako ngayon kaya hindi ako pwede mabiro.

Normal lang naman siguro ang kakabahan lalo na at may nangyari samin at nagkaanak kami? Normal lang yun! Kaya kalma!

“Ate maraming customer tulong po”

Nagising ang diwa ko ng tinapik ako niya ako

“Kanina pa po kayo wala sa sarili, ate. Pwede naman po kayo umuwi pag katapos nito”

“Ayos lang ako, Kate. Salamat”

Patago kong kinurot ang hita ko para mahimasmasan ako. Kailangan kong magtrabaho dahil kailangan ko ng pera.

Huwag mo ng isipin yung bukas. Isipin muna natin ang ngayon dahil madami tayong customer.

Nag aassist siya ngayon at ako naman ang nakatoka as cashier.

“Good afternoon ma’am! Your total is 3,670 pesos, card po ma’am or cash?”

“Cash”

Inabot niya sakin ang apat na libong pera.

“I receive 4,000 pesos. Here’s your change ma’am, 330. Salamat!”

Inabot ko na sa kanya ang sukli niya. Hanggang hapon ay ganun ang ginagawa ko at si Kate naman ang tumutulong minsan sa mga customer. Pag tingin ko ng orasan na nakadikit sa dingding ay nasa 2:45 pm na at malapit ng mag 3 pm, susunduin ko pa ang mga bata.

“Kate alis muna ako sundiin ko lang ang mga bata”

Paalam ko sa kanya at kinuha ang mini bag ko.

Pagdating ko sa school ay naabutan kung naglalaro ang kambal sa playground. Dali dali silang tumakbo papalapit sakin sabay halik sa magkabilang pisngi ko.

“Hello mama!”

Sabay na bati nilang dalawa.

“Mauna na kami Mr. Castro”

“Bye ma’am!”

Paalam ng dalawa sa teacher nila pati na rin sa kanilang mga kaklase na naghihintay pa ng kanilang mga sundo.

Bumalik ako sa CLN kasama ang mga bata.

“Behave muna kayo okay? Wala kasing tao sa bahay natin kaya dito muna kayo”

Naglagay ako ng dalawang maliit na upuan sa tabi kung saan ako umuupo.

“Saan po ba si Lolo?”

Tanong ni Estella. Usually si papa ang nagbabantay sa kanila tuwing hapon dahil wala kami ni kuya sa bahay

“May pinuntahan kasing birthday si lolo niyo kaya gagabihin siya ng uwi”

Pagpaliwanag ko sa dalawang bata at binigyan sila ng strawberry at chocolate flavored doughnuts as their meryenda.

“Behave okay? Dahil may trabaho si mama”

“Opo”

Sabay silang tumango at kumain ng kanilang doughnuts.

Balik trabaho ulit ako as cashier at ganun din si Kate. Madalang na lang ang mga customer pag maliit pa na mag dilim, chineck ko rin ang online shop namin at nakita kong madami ulit ang nagsiorder.

Nakaramdam ako ng pag vibrate ng phone ko at bumalik agad ang nerbyos na nakalimutan ko kanina.

Good evening, Ms. Celena Rodriguez. This is Khyla Primo, secretary of Mr. Watanabe the CEO of W Boutique. Your meeting with Mr. Watanabe will be held at Mamisa Restaurant, 1 pm. See you tomorrow!

Bumalik ulit ang kaba sa puso ko.

Inhale! Exhale! Inhale! Exhale!

“Arggh!”

Napasabunot ako ng buhok na kinagulat ng dalawang bata

“May problem po kayo mama”

Pag aalalang tanong ni Esther

“Mama, you okay po?”

Takang tanong naman ni Estella

“Mama is okay, don’t worry baby.

6:35 pm ng magsimula kaming mag ayos ng mga gamit ni Kate at para 7 pm ay makauwi na kami. Natapos kami sa pag aayos mga bandang 7:02 pm.

“Bye bye ate Kate”

“Ingat ate Kate”

Paalam ng mga bata kay Kate na kakasakay pa lang ng tricycle.

Pagdating namin sa bahay ay wala pang tao. Pinapanik ko na ang dalawa sa taas para maglinis ng katawan, nagsaing din muna ako bago ako mag half bath.

Bandang alas 8 na ng makauwi si papa.

“Andito na ko”

Bati ni papa na kakapasok pa lang

“Maghahapunan ka pa ba pa? Konti lang kasi nasaing ko”

“Di na nak napadami kain ko sa birthday ng kaibigan ko tsaka may bitbit pala akong letchon”

Inabot niya sakin ang isang tupperware na may lamang letchon.

“Pahinga na muna ako nak”

“Okay pa”

Hinalikan ni papa ang pisngi ng dalawang bata na nanunuod ng tv.

“Goodnight lolo”

“Sweet dreams lolo”

Napagpasyahan kong initin na lang ang letchon at nagluto ng itlog, para hindi kami kulangin sa ulam. Pagkatapos kong mag luto ng ulam ay dumating naman si kuya.

“Sarap naman ng ulam ngayon, letchon!”

Sabi ni kuya na kakaupo pa lang

“Dala ni lolo galing birthday”

“Nice may pa take out ang lolo niyo”

Pagkatapos naming kumain ay pinatulog ko agad ang mga bata, at ako naman ay nilinis na ang pinagkainan, bago matulog.

Kinaumagahan, maaga akong nagising ng naliligo sa pawis. Napanaginipan ko ang gabing sinuko ko ang bataan. Detalyado ko pa ring naalala yun, lahat ng nangyari at ang ginawa ko paano ako umalis sa kwartong yun!

Sa lahat ng papanaginipan ko yun pa talaga?

Nasa CLN na ako ngayon at ginagawa ang trabaho ko, naihatid ko rin ng maayos ang kambal kahit nawawala ako sa sarili minsan.

“Kate, aalis pala ako mamaya”

“Nasabi mo na yan sakin kahapon ate kaya no worries ready ako para sa bakbakan today”

Nakunot ang noo ko dahil hindi ko nagets ang sinabi niya

“Anong bakbakan tinutukoy mo?”

“Bakbakan, madami kasing customer mamaya”

“Akala ko naman kung ano na. Dadating mamaya si papa para tumulong”

“Salamat naman akala ko sasabak talaga ako mag isa”

Back to work kami ulit ni Kate, mamaya pa naman ang meeting ko kay hapon, nadala ko na rin ang susuotin ko para mamaya, ayoko naman maging dugyot katabi siya baka mapagkamalan akong yaya.

Tumunog ang alarm ko ibig sabihin ay 11:30 pm na, nag palit na ako ng damit at nag ayos ng mukha at buhok. Maganda dapat tayo para hindi tayo mahusgahan.

“Kate alis na ko, maya maya andyan dadating na rin si papa”

“Goodluck!”

Pumara na ako ng taxi at nagbyahe papuntang Mamisa Restaurant. Sinuot ko talaga ang pinakamaganda at formal kong damit dahil isang 5-star restaurant lang naman ang kakainan namin. Iba talaga pag mayaman.

“Good afternoon ma’am! Table for one or two ma'am?”

Bati ng isang crew pagpasok ko sa restaurant.

“Thank you but I’m here for the reservation of Mr. Atsuki Watanabe”

“Please follow me”

Sinundan ko siya sa kung saan man nakaupo ang hapon. Grabe ang kabang nararamdaman ko ng mag kita ang mga mata namin.

Lupa lamunin mo na ako!

Pero infairness ang pogi tsaka yummy. Binigyan ko siya ng isang business smile at ganun din ang ginawa niya. Malapit pa akong masilaw sa sobrang puti ng mga ngipin niya.

“Good afternoon, Mr. Watanabe”

“Good afternoon, Ms. Rodriguez. Have a sit”

Parang nahipnotismo ako ng mga ngiti niya at kusang umupo ang katawan ko.

“Order muna tayo bago tayo mag simula”

“Okay”

Kinuha ko ang menu na inabot sakin ng waitress. Sa sobrang kaba ko hindi ko masyadong mabasa ang nasa menu.

“Don’t be nervous, Ms. Rodriguez. Hindi kita kakainin”

Tumawa siya ng mahina

Napahawak ako sa mahigpit sa pangibaba na suot ko, baka mamaya ay mahulog yun ng di ko napapansin. Ayos lang naman sakin na bakla tong hapon na to walang issue sakin yun dahil lalaki pa rin naman siya ang tanong nga lang, gusto ba niya ako? Hindi nga niya type ang babae gustuhin pa kaya ako!

Nag order na ako ng kakainin ko at ganun din ang ginawa niya. Pinatapos muna namin ang kumain bago simulan ang usapan namin.

“Hindi mo sana masasamain pero after what Ms. Campbell said to me that day na isa kang designer ay naging curious ako sayo. Lalo na familiar ang mukha mo, na parang nagkita na tayo dati”

“S-siguro dahil bumibisita ako minsan sa Campbell Condominiums”

Tinungga ko ang tubig na nasa mesa sa sobrang kaba

“Maybe? Haha! Dahil nga nasabi ni Ms. Campbell, tiningnan ko ang mga gawa mo online at nagustuhan ko ang mga gawa mo”

“Thank you, Mr. Watanabe”

“Maybe we could be partners? Ikaw ang gagawa ng mga design and ipapasa mo yun sakin”

Uminom ulit ako ng tubig para mahimasmas ako, baka kung ano masagot ko lalo na’t kinakabahan pa rin ako hanggang ngayon.

“Pero parang lugi naman siguro ako nun, Mr. Watanabe. Hindi sa mamasamain mo ah pero ako kasi ang gumagawa ng mga designs ng mga damit na binebenta ko, pag binigay ko sa inyo yun ay mawawalan ako ng ibebenta”

“What if ganto. Ako mag s-sponsor sayo, ikaw gagawa ng designs at kami ang gagawa ng mga damit. Then ang half na gawa ay I p-produce namin at yung half naman ay sayo. Hindi ka malulugi samin, we can make another meeting para sa contract”

“Hindi ako pwede kumuha ng ibang sponsor dahil may nag s-sponsor pa sakin ngayon”

“I already know that, alam ko rin na mag e-expired na ang contract niyo at ma rerenew ka next week”

“Tingnan na lang natin po next week”

“Su---”

Naputol ang sasabihin niya ng mag ring ang phone ko.

“I’m sorry, Mr. Watanabe”

“It’s okay mukha importante yan”

Umalis ako sa harap niya at pumuntang banyo para doon sagutin ang tawag ni Mrs. Carlos.

“Hello, Ms. Rodriguez”

“Hello, Mrs Carlos. Napatawag kayo? May nangyari po ba sa mga bata?”

“Opo Ms. Rodriguez. Nanuntok po ng kaklase niya si Estella”

“Sige po papunta na po ako dyan. Jusko yung anak ko!”

Dali dali akong lumabas at kinuha ang bag ko

“Mr. Watanabe, I’m sorry for being rude pero may emergency kasi ako”

“Ayos lang. Hatid na kita”

Nagulat ako sa offer niya.

Hatid? As in papunta sa school ng mga bata?

“Huwag na po kaya ko na mag taxi”

“No. I insist! Sabi mo nga emergency”