Chapter 11 - Gun

Chapter 11

Rei's POV

Tahimik akong nasa hapag. Pasulyap sulyap sa harap kong si night. I examine him, but nothing

Siguro maliit lang na bagay yun para sakanya no? Wala lang naman ata yon.

I exhaled and continue eating but I paused when the crease on his forehead formed. What? Did he realize?

"Can you stop staring? It's irritating" he said. At agad naman akong napa iwas na tingin. Masyado kasing pahalata eh

Binigay ko muna si reight sa kapit bahay naming si ate inday bago kami pumunta sa trabaho

"Hooiii baka naman gusto mo akong isabay" I said. Inirapan nya lang ako at binuksan na ang driver seat

Agad akong pumasok dito at umurong sa passenger seat. Napakadamot kasi ni gabi, parehas lang naman kami ng bababaan!

Tinignan nya ko ng masama at umikot para pumunta sa pinto ng passenger seat, binuksan nya ang pinto at hinila hila ako

" This car is too precious to have a passenger like you" agad na pumutok ang litid sa utak ko ng narinig ko yun. Anong pinapalabas nya? Na di ako karapatdapat sa kotseng ito?

"For your information, this is only a car—"

"A glorious car. That can't be hold of a dirty being"

" Oh? Pano mo to nahawakan?" I retorted and his eyebrow raised and I've seen the bitchiest bitch that ever exist

Napabuntong hininga ako. Pagbigyan. Umiiyak na eh " ang problema sa ibang tao ngayon, mas minamahal na ang gamit. At ginagamit nalang ang mga tao" I said and stomp my foot on his. Lintik lang ang walang ganti. I ran after that

Humahangos akong nakarating sa office at naabutan ko syang nakaupo sa swivel chair ko. Abat! “ your late” he said and put his crossed hands on his chest, Just like a father nagging his daughter for a simple mistake

Bobo sya! Kung pinasakay nya ko dun sa kotseng sinasamba nya edi happy life!

“ pumunta ka lang ba dito para sabihin yan?” tinaasan ko pa sya ng isang kilay at ginaya ang itsura nya kanina.

“ I have some things for you" agad na umikot ang mata ko. Ano pa nga ba? Lagi naman, pag nandito sya eh

May nilabas syang picture at tinapon sakin yun. Tignan mo to, napakabastos. I take a peak at the picture first before glaring at him.

“ escort him, he came from the state. Ambassador of — .... What's that again? Aghh... I forgot the country. But he's a VIP. A big one." He said making eye contact. Para bang nakasalalay dito ang buhay ko.

" If he's what you called VIP, why me? And escort? Nung nakaraan nasa finance lang ako ah, then became youre PA, secretary and slave!  Tapos ngayon, escort naman? Ano? All around? Gina—"

“ he personally pick our hotel and you… To tour and escort him" he said in a monotone. Agad kong tinignan ang picture, Hindi naman ako familiar sa lalaking ito.

“ VIP pero nalimutan mo kung saang lupalop nanggaling? Ginagawa mo ba kong tanga ka?!” I asked desperately. Malay ko bang gawa gawa nya to? Just to humiliate me?!

He just smiled at me. The f?!

Nanlulumo akong umupo sa sofa ng bahay ng boss ko. Kung pwede lang Akong manira ng gamit dito... Kaso di pwede, Nakikitira na nga lang maninira pa. Di naman ako ganon kakapal ang mukha

“ ateeeee!! Nakauwi na! ” nagkaenergy ako dahil narinig ko ang masiglang boses ni Reight, Agad itong kumalong sakin "lablab" he said and hug me.

He then pouted. Awww may request ang batang paslit. “ pasok dito si bimbim" he said and flashed me his beautiful eyes. Agad naman akong tumango

Tumakbo sya at tumungo sa pinto nang buksan nya ito'y nandoon nga ang kalaro. I smiled at them. Awww mga walang ngipin sa harapan ang dalawang bata na ito

I took out my phone at pinangiti sila “cheesseeeeeeeee” they said and raise their little hands for a peace sign

They played and play hanggang sa magsawa sila kakaswing sa mga naka sabit na wires at tali. Doon sila masaya eh.

“ririt... Ririt kusto ko to oh... Oo to oh! ” sinilip ko ang mga bata kung humihinga pa sila. At nakita kong pinapakielaman nila ang PSP ni gabi

Ginalaw galaw nila ito hanggang sa mabuhol ang tali. “ no! Magagalit si boss!” sabi ni Reight. And I’m glad that he have a brain to think about the landlord

Kahit na tinatamad akong bumangon sa sofa, Pumunta ako sa kinalalagyan ng dalawang bungi at inayos ang PSP. When I finished it. They both look at me in awe... Ganda ko kasi

“but... Magagalit si.. boss” Reight said at bahagyang bibitawan nya ang kontrolan pero pinandilatan ko sya ng mata at pinahawak parin ito sakanya

I just waited minutes when they totally enjoyed the game, Look at them…destroying that thing

Sirain nyo yan! Paki ko dyan! Mahal pa naman yan... I shrugged my shoulder. Lintik lang ang walang ganti diba.

When I opened my eyes I heard a shout. From downstairs. Agad akong napabangon. Pinalo nya ba ang mga bata?

Agad agad akong bumaba. My heart hammered from the thought that he hurt those kids, no! he can’t… right?

But when I already got to the entertainment room... They are laughing. Yung dalawang bungi at si dilim. Tumatawa.

The ef? I look at them. And they are already serious in what they're doing. Si dilim? Tumawa. No way.

“ririt. Yaw na! Lagi boss nanalo! Daya!” sabi ng isang bungi at tinapon ang controller

Tumawa lang ang huli at niyakap ang bungi. The last time I checked is he doesn't like kids... Then what's this?

Dumilim ang kanyang mga mata ng nagtama ang aming mata. The creases in his forehead formed. As if naman may paki ako, kahit magpa tattoo pa sya sa noo nya ng guhit guhit

He then walk towards me and kinaladkad ako to the kitchen. “ the f** are you doing?! Why did you emailed the embassy?” he cursed and curse and curse. At naging palaka ako. Charrr

“email? Luh. Anong email?” I said and look at the stove. Mahal siguro yun no?

“ I don't know what's in that email but they threatened to discard the peace that we've been building up for over a decade! Do you know what that mean?” napatingin ako sa kumikinang na kurtina. Waaaww. Shining, shimmering splendid!

“a war will come! That effing email made a war! At sinong ipananangga namin? Ng pilipinas? Kaya mo ba kaming ipagtanggol?! Your selfishness will cause this all! Maybe a world war 3!” he exaggerated.

Saan ba nabili ang kurtinang ito? At napakaganda? Ganyan nga, wag mong pansinin ang pag tatagalog nya. Ampangit pala ng accent nya pag nagtagalog no? Ano daw ang ipangangangga? Ipangtatangol? Mas bulol pa sya sa dalawang bungi

He exhaled and handed me a card. Oo nga pala, yung dalawang bungi na iwan dun! “take this!” he then grab my hand and made me hold of this black card.

Bumili kaya ako ng pustiso para sa dalawang bungi no? Pwede na ba silang mag pustiso? Mga bata pa sila eh!

“you can buy all you want” at biglang nagpintig ang tenga ko. He got my full attention with that

“shit! What did you said earlier?  Ibang tao, minamahal ang gamit at ginagamit na ang tao? What? Talk to yourself?” he sarcasticly said. At agad naman akong tumingin sa iba. Oh! Yung mga pinggan—

Napatalon ako nang may humawak sa panga ko at sapilitan akong iniharap ako sakanya. He made me lock my eyes on him. Walang kawala.

“I'm serious Rei. You can buy anything you want with this” he showed me the black card kaya nadala ang kamay ko na nakahawak pa dun.

“anything?” I asked. At tumango naman sya. I then look at the black card. Naol.

“for one favor. Please... Clean your mess”

"this, yan... Ganda nito ah! Tapos... Oh! Yaaannnn!! Ahahhaah" I jump from one store to another. Aggghhh… how I missed this life.

Kumuha pa ako ng isang laruan para kay reight. Nang may nakita akong bola ng basketball ay walang pagiisip na nilagay ito sa cart.

Excitement didn't leave me as I walk through my favorite store. Dati pa akong patingin tingin lang dito eh. I squeal when I'm already at the entrance

Inamoy ko ang mga bala at baril na nakasabit. Sheeemss. Magugustuhan ba to ni Reight pag ito ang niregao ko sanya pag birthday nya?

Tuwangtuwa ako ng nasa counter na ako pero tinanong kung may license ba daw ako. License? Do they need an ID for this?

Nilabas ko ang ID ko ng may halong pagtataka pero kumunot ang noo ng tindero at sinabing license daw for firearms

" ahhh... Kuya, my arms are not on fire naman eh" napangiti naman ito sa sinabi ko. " bawal po. Wala kayong license eh" he said and scratch his head

Ayyy... Meganon? License? Kukuha pa ko nun para magka baril? I pouted. Di ako aalis dito ng walang napapala.

Bigo akong umuwi. Abat! Unfair! Ayon ang pinakagusto kong bilhin eh! Kahit pahawak lang! Ititimbang ko lang kung gano kabigat.

Sa huli ay bumili nalang ako ng pellet gun. Ano to? Pambata?!

Agad na nagtakbuhan ang dalawang bungi nang makitang may dala akong naglalakihang baril. Agad ko itong itinutok sa kanila

" wag kayong lalapit! Ipuputok ko to! Puputok to! " I shouted at nagtilian sila na parang totoong hino holdap

Nagulat ako nang nakitang nangangalkal na ang mga bungi sa pinamili ko at kinukuha na ang mga baril dun.

"ito ang binili mo?! " napatingin ako kay gabi nang magsalita ito. I just rolled my eyes to tell him to mind his own business

Binitbit ko ang mga plastic at dinala sa kwarto namin ni Reight "you made all those troubles just for this?! " he unbelievably asked, looking at me like I'm the most idiot man that he ever seen

"really? This toys? You waste my money just for this? "

"di lang naman yan laruan eh! May damit din dyan! At ito! " I smiled at him and showed my expensive polaroid.... Ohhh diba

"mga damit?! Pambata?!" reklamo nya ulit. As usual, I would point out his Filipino accent dahil Para syang bingot

I clicked the polaroid at napapikit sya sa flash nito. Pano ba yun tanggalin? Nagdiwang ako nang may lumabas na papel at hinintay ang paglabas ng picture

I smiled in triumph when I saw the finishing product. Aghhh. Kitang kita ang expression nya

I jumped on my bed and wave the picture. "you know, pwede akong maging photographer. Ang ganda oh! " I said and hinarap sakanya ang pinagmamalaking litrato

Nagulat ako nang tinabig nya ito kasama ang polaroid sa kamay ko. Shet! Mahal yun!

"stop waisting money! " he said with a pissed tone at nagwalk out. Chineck ko ang polaroid. Sheettt worth it! Matibay sya mga ate!

Then I glanced at his picture. Tsk. Pasalamat nga sya at sya ang nakabinyag ng polaroid na to eh! Dapat kami ni Reight ang nauna!

Nagulat ako ng may biglang yumakap sa likod ko "whats with the camera mama?"

I bent down para magkapantay kami. I pinched his cheek and said “ririt ang ganda nito oh! Look!" I then click the polaroid, it captured the teary eyed baby boy Reight