Of course, sweetheart, gusto ko! Napaangat siya ng tingin sa mariing excited na boses ni James. "Gusto ko ang makita ang abay natin, sweetheart. Papayagan mo naman ako, di ba? P-please?"Tumahimik siya para mag-isip... Nakita niyang parang hindi mapakali si James habang hinihintay ang sagot niya."S-sige, isasama kita. Karapatan mo naman 'yun bilang ama niya. Pero hindi kita pinipilit... kung sakaling magbago ang isip mo sa amin ni Tyler, you are free to leave... Hindi kita pipilitin.""What are you talking about?" Agad nitong hinawakan ang kamay niya. "Hinding-hindi mangyayari 'yun, sweetheart! Never magbabago ang isip ko para sa inyo ng anak natin. You are my life, my happiness! You are the air that I breathe. Hindi mo lang alam kung gaano ako kamiserable nang mawala ka... para na akong patay, kaya bakit ko pa kayo papakawalan? I love you, bebe. I love you so much," nagsusumamong wika nito.Agad siyang napangiti. Tumayo siya at lumapit sa nobyo. Kinawit niya ang dalawang bisig sa le
"Oooohh baby, come here... hindi ko na kaya. Baka maputukan kita sa loob ng bibig mo. I don’t want to waste my semen... I want to cum inside your pussy..…"Umahon siya mula sa pagkakaluhod saka muling kumandong kay James. Inangat niya ng kaunti ang balakang saka hinawakan ang alaga ni James at itinutok sa hiwa niya.“Oooohhhh…” ungol niya nang dahan-dahang nakapasok na ang alaga nito sa kanya. “Shi-shit, shit!” bulong niya habang nakayakap sa nobyo. Parang napupunit na naman ang laman niya sa laki at haba ng kargada ni James.“Take it easy, bebe... take your time,” wika nito, tila naramdaman nito ang nararamdaman niya. Sandali lang siyang nasa ganoong posisyon saka inumpisahan nang gumalaw sa ibabaw nito.“Ahhhh. Fuck! You're so good, sweetheart... fuck me more, baby,” usal ni James habang hawak ang balakang niya at tinutulungan siya nito pataas at pababa sa kandungan nito. Parang sinasaksak ang laman niya.“Ohhhh... ohhh... ohhhh...” ang lakas ng ungol niya habang pabilis nang pabili
It's been a week na silang magkasama doon sa Baguio pero ganoon pa din ang kanilang pagsasama. Para lang silang nagbahay-bahayan. Sa iisang kwarto lang silang natutulog. Walang gabi silang pinapalampas, nagtatalik muna sila bago matulog. Sa umaga naman ay nauunang gumising si James para magluto ng almusal nila. Ang gusto niya sana ay siya na ang maghugas ng pinagkainan nila pero ayaw pumayag ni James. Magpahinga daw siya at siya ang prinsesa. Masarap sa pakiramdam na pinagsisilbihan siya nito. Ramdam niya na mahal talaga siya ni James."Good morning, sweetheart," bati ni James na nakayakap sa kanya. Kakagising lang nilang dalawa. "What do you want for breakfast?" Napangiti siya dahil ito ang laging tanong nito sa kanya paggising sa umaga."Puwede bang ikaw ang breakfast ko?" biro niya dito."Hmmm..." wika nito habang hinahalik-halikan siya sa leeg. "Puwede naman... alam mo namang kaladkarin ako. Kung ano ang gusto mo ay ibibigay ko," biro din nito sa kanya."Hihihih... joke lang!"Akm
Sumisikip ang dibdib niya habang tinititigan ang pinto kung saan lumabas si James. Gusto niya itong pigilan kanina pero kailangan nitong umalis para sa ina nito.Maya-maya ay kinuha niya ang telepono at tinawagan ang pinsan niya. Wala sana siyang planong tawagan ito pero nakokonsensya siya."Hello, Ate?" wika niya nang sagutin nito ang tawag niya."Hello, Bebe... Nasaan ka? Last week pa kita inaasahan. Akala ko ay uuwi ka sa binyan ni baby?""Ahm... Andito na ako sa Pilipinas, Te. Pupunta ako diyan," wika niya. Hindi na niya sinabi na last week pa siyang nasa Pilipinas. Baka magalit ito sa kanya."Sige, hihintayin kita dito. Magpapahanda ako para sa pagdating mo." excited na sabi ni Jonie. Muli na naman siyang nakonsensya. Ang pinsan niyang laging andyan para sa kanya.Muli siyang nagpaalam at inayos ang mga gamit. Ayaw niyang tumagal pa sa Baguio nang wala si James doon. Nalulungkot lang siya.Nag-drive siya papunta ng rancho.Habang binabaybay ang daan papunta sa rancho ay pilit niy
Pagbaba niya ng unang palapag ay andoon na sa hapag-kainan sina Tito Gregore, Tita Beth, Jonie at Ken na kalong-kalong si Lilly, kasama ang panganay na anak ng mga ito na si Gray."Tita Bebe!" magiliw na sigaw ni Gray saka tumakbo papunta sa kanya. Malaki ang ngiti niyang sinalubong ang pamangkin na miss niya rin. Niyakap niya agad ang pamangkin.Siya ang taga-bantay nito dati noong maliit pa ito kaya hindi na rin siya nahirapan sa pag-aalaga kay Tyler dahil may experience na siya sa pag-aalaga ng bata."I miss you, Tita Bebe!""I miss you too, kuya Tyler! Kuya ka na... You're a big boy now!""Opo, Tita, I’m kuya now... Have you seen my baby sister? She’s so cute like Mom! Ako naman ay mana sa Dad ko na pogi!" pagmamalaki nito. Natawa silang lahat sa kabibohan ni Gray."Talaga lang ha? Sige nga... patingin nga ng baby sister mo kung maganda like your mom?""Of course, Tita Bebe! I’m not lying! Look!" wika nito saka siya ginaya sa harap ni Ken na siyang may buhat kay Lilly."Oo nga noh
"Bebe, iha. Go for what you think is right." sambit ni Tito Gregore sa kanya. Sinulyapan niya muna ang pinsan at tiyahin niya. Mukhang lumambot na rin ang mga mukha nito at sumang-ayon kay Tito Gregore."T-Thank you po, Tito...""Sige, I will let you go to Scotland, Bebe. But always remember na kahit anong mangyari ay andito pa rin kami bilang pamilya mo.""Thank you po, Ate... huhuhuh," doon na umagos ang luha niya. Tumayo siya at lumapit sa pinsan at tiyahin saka niyakap ang mga ito."Great! Hay, salamat naman at okay na ang lahat. Nakakapagod mapagitnaan!" sabat ni Ken. "Nakakapagod! Hindi ko alam kung saan ako kakampi... sa asawa ko o sa kaibigan ko!" wika nitong nakangisi. Tiningnan ito ng masama ni Jonie."Pero siyempre, baby, sa’yo ako kakampi... Hehehe. Naaawa lang ako kay James dahil nakikita kong mahal niya talaga si Bebe pero wala akong magawa para tulungan siya dahil ayaw mo sa kanya. So ngayon, okay na ang lahat at matatahimik na rin ako." Nagtawanan sila sa komento ni Ke
Tatlong araw din ang tinagal nila sa Pilipinas bago napagdesisyunan na pumunta na ng Scotland. Maaga cyang nagising upang maghanda para sa kanyang flight patungong Scotland.Habang inililigpit ang mga gamit niya ay hindi niya maiwasang magmuni-muni. Hindi pa nya nakakausap si James simula ng maghiwalay sila sa Baguio. Hindi nya alam kung bakit pero hindi na nya ito macontact. Nagdadalawang isip tuloy cya kung pupunta cya ng Scotland o hindi na.Ayaw naman nyang sabihin sa pamilya nya ang tungkol doon dahil baka kung ano na naman ang sasabihin ng mga ito. Tanggap na ng mga ito si James at ayaw na nyang sirain pa.Napa isip tuloy cya kung sa pagdating nya doon ay ganun pa din ba ang pagtanggap ni James sa kanila ng anak nya? Bakit hindi na ito komokontact sa kanya? Ang isa pa sa nagpapagulo sa isip nya ay kung paano tatanggapin ng pamilya ni James ang anak nila."Bebe, handa na ba lahat?" Nagulat cya sa pag suplot ni Ken habang sumilip sa pinto ng kwarto niya."Handa na kuya." sago
Si Tita Evelyn na ang may hawak kay Tyler. Tinulungan siya nito dahil nangangawit na siya."My apo..." wika nitong maluha-luhang mata habang tinititigan si Tyler. Nakakaiyak ang tagpong iyon pero mas napunta ang atensyon niya sa kalagayan ni James. Hindi siya mapakali hangga't hindi niya nalalaman ang totoong nangyari dito."Tita, ano ba talaga ang nangyari kay James?" tanong niya. Malapit na sila sa ospital pero hindi na siya makapaghintay."Nandito na tayo sa ospital, iha." yun lang ang sagot nito sa kanya. Napatingin siya sa labas ng kotse. Andoon na nga sila. Agad silang pinagbuksan ni Logan ng pinto saka lumabas na.Kung kailan naman andoon na sila ay parang ayaw na niyang pumasok. Natatakot siya sa maaaring malaman na nangyari sa nobyo niya. Bakit kasi hindi na lang sabihin ni Tita Evelyn sa kanya?Nagpatuloy ito sa unahan. Nakasunod lang siya sa likod nito. Pumunta sila sa isang private room. Malayo pa lang ay nakita niyang may mga bodyguard na nakabantay sa labas ng kwarto."W
Napayuko siya. Totoo nga ba ang sinabi ni Callum na hindi siya ang ama? Pero bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya kanina nang makita ang bata? Para iyong lukso ng dugo."Paano ang babaeng nagpakilalang asawa mo kanina? Asawa mo din siya, di ba?""M-matagal na kaming hiwalay. Si Fe na ngayon ang mahal ko. May divorce sa Scotland kaya kapag mapawalang-bisa na ang kasal namin ni Victoria, malaya na ulit ako at puwede na kaming magpakasal ni Fe."Muli siyang nalungkot. Sa parte niya, matatagalan pa niyang mapawalang-bisa ang kasal nila ni Cindy dahil wala namang divorce sa Pilipinas."Umalis ka na, Clark. Huwag ka nang magpakita kay Fe dahil galit siya sa'yo. Ang asawa mo na lang ang asikasuhin mo."Aalis siyang hindi pa nasabi kay Fe na hiwalay na din sila ni Cindy, pero hindi pa legal. Tatanggapin kaya siya ni Fe?Ang sakit-sakit ng puso niya... Ang babaeng pinakamamahal niya ay may anak na sa iba. Siguro, babalik na lang siya sa Maynila at tatanggapin ang kanyang pagkabigo. Laglag a
**********CLARK'S POV:Hindi siya mapakali habang nasa operating room si Fe. Paroo't parito siya sa paglalakad."Will you calm down? Sumasakit ang ulo ko sa'yo!" saway ni Jonie sa kanya.Naroon na silang lahat na magkakaibigan, pati ang pamilya ni Fe. Si Callum ay naroon din. Hindi niya alam kung bakit pa ito nag-stay doon, samantalang may naghihintay ang asawa nito. Tiningnan niya ito nang masama nang napatingin din sa kanya.Maya-maya ay lumabas na ang doktor. Agad siyang lumapit dito."Doc, kamusta na po ang pasyente?""Okay na po siya. Successful ang panganganak niya... It's a baby boy!" masayang balita ng doctor "Congratulations po, Daddy!" bati ng doktor sa kanya pero nag-alangan siya. Hindi naman talaga niya alam kung siya nga ang ama ng bata. Sa tagal nilang hindi pagkikita ni Fe, baka nga kay Callum iyon."He is not the father, Doc." pagtatama ni Callum sa doktor."Ay, sorry po... Kamukha niya kasi ang bata." Nahihiyang sabi ni doc. "Anyway, I have to go. Ililipat na ang pas
Ang daming nangyari sa mga oras na 'yun. Hindi na niya alam ang unang iisipin. Una, ang hindi niya inaasahang pagdating ni Clark. Pangalawa, ang pag-propose ni Callum na hindi na rin niya inaasahan. At eto ngayon, manganganak na siya!"Bilisan mo! Huhuhu..." sigaw niya sa driver. Ngayon niya lang napansin na si Callum pala ang nagda-drive. Si Clark naman ang nasa tabi niya at dinadaluhan siya. Tatlo lang sila sa iisang sasakyan. Siguradong nakasunod din sa kanila ang mga kaibigan at pamilya niya, pero bakit siya iniwan ng mga ito sa dalawang lalaki?!"Hang on, love... Malapit na tayo!..." natatarantang sambit ni Callum habang nakatingin sa rearview mirror habang nagda-drive."This is all your fault, Callum! Niloko mo si Fe!? Nag-propose ka pa sa kanya samantalang may asawa at anak ka naman pala?!" sisi ni Clark kay Callum habang niyayakap siya."Look who's talking! Hiwalay na kami ni Victoria. At saka, bakit? Ikaw din naman, kasal, ah! Ano ba ang ginagawa mo dito? Bakit ka pa nagpakit
"You deserve it, bestie. I'm sure dudumugin itong resort natin! Ang ganda! Feels like paradise! Hindi ito magpapatalo sa ibang sikat na beaches dito sa bansa natin!"Kinikilig siya sa lahat ng sinasabi ni Jonie. Tinatanggap niya ang lahat ng parangal na iyon dahil deserve niya iyon. Pinaghirapan niya ang resort na mapaganda.Naputol ang pag-uusap nila nang tumunog ang cellphone ni Callum. Napakunot ang noo nito."Who is it?" tanong niya."Ah, eh, wala..." Agad na sagot nito sa kanya saka pinatay ang telepono at binalik sa bulsa."Aalis muna ako, love. May kukunin lang ako sa kwarto. May sorpresa ako sa’yo." Matamis na ngiting wika nito saka hinalikan ang kanyang kamay.Pag-alis ni Callum ay agad namang lumapit si Clark sa kanya na parang nag aabang ng pagkakataon."Fe... can we talk?" diretsahang tanong nito."Ah, eh..." Umiikot ang mata niya. Naghihingi siya ng tulong kay Jonie na huwag siyang iwan doon. Natatakot siya sa anumang itatanong ni Clark sa kanya."Jonie... pwede bang bigy
Parang tumigil ang mundo niya sa sandaling iyon. Hindi siya agad nakapagsalita, hindi rin siya nakagalaw. Ang tanging naririnig niya ay ang malakas na kabog ng kanyang puso, tila gustong kumawala sa kanyang dibdib.Si Clark... Hindi siya maaaring magkamali sa nakikita. Nakatayo ito sa harapan niya, nakatingin sa kanya nang diretso, tila may gustong itanong ngunit pinipigil ang sarili.“Bestie...” Si Jonie ang unang lumapit at niyakap siya. “Buntis ka? Bakit hindi mo man lang sinabi sa amin?” May halong panunumbat sa boses nito, pero ramdam niyang mas nangingibabaw ang tuwa at pagkabigla.Napangiti siya at yumuko. Hindi niya matagalan ang titig ni Clark. Hindi niya inakalang darating ito. Ang buong akala niya ay hindi na sila magkikita pang muli.“Ano ba yan, Fe! Ang tagal mong itinago sa amin ito!” reklamo ni Bebe, pero nakangiti rin ito habang hinihimas ang tiyan niya.Si Callum naman ay tahimik lang sa tabi niya, pero ramdam niya ang bahagyang paghigpit ng hawak nito sa kamay niya.
*************FE'S POV:Halos hindi na siya magkandaugaga sa trabaho... Ngayon na ang opening ng resort nila at pinangalanan nilang Serene Resort.Gusto niyang lahat ay perfect kaya hands-on siya palagi doon sa resort. Kahit pa sabihin ng nanay at tatay niya na magpahinga muna siya ay ayaw niyang makinig. Kabuwanan na niya and any moment ay manganganak na siya. Pero dahil nasa dugo na niya ang pagiging workaholic ay hindi niya mapigilan ang sariling magtrabaho.Sabagay, taga-mando lang naman siya, hindi naman siya ang bubuhat ng mga mabibigat na bagay, pero nakakapagod pa rin iyon dahil paroo't parito siya.Tinutulungan na siya ng buong pamilya niya doon. Si Lerie muna ang magiging manager niya habang wala pa ang schedule ng board exam sa pagiging maestra at habang hindi pa siya nanganganak.Si Toto naman ay katuwang niya sa pag-hire ng mga tauhan nila. Lahat silang magpamilya ay tulong-tulong doon dahil family business nila iyon.Actually, partner sila ni Jonie doon pero siya ang nag
Sandaling natigilan si Fe... doble meaning ang sinabi niya and he really meant it. Sa tagal ng hindi sila nagkita ni Fe ay hindi na niya sasayangin ang pagkakataon. Baka may pagkakataon pa silang dalawa, at lahat ng paraan ay gagawin niya. Ngayon pa ba na magiging single na ulit siya?"Ahhh... Ehh, kay Jonie mo na lang sabihin. Siya ang partner ko dito sa negosyo.""Ah, gano'n ba... Sige..." Sandaling tumahimik sila ulit."I miss you, Fe.... Sana magkita naman ulit tayo.""Ahh... sure..." alanganing sagot nito. "By the way I have to go, Clark. May gagawin pa kasi ako. I'm glad na okay ka na ngayon, Bye..." wika ni Fe saka bigla na lang nito pinatay ang telepono.Nalungkot siya, ramdam nyang may galit pa din si Fe sa kanya. Binalik niya ang telepono kay Jonie."Where is Fe, Jonie?""Why?""Anong 'why'? I want to see her!" Galit na siya. Lagi na lang siyang pinagtataguan ng mga kaibigan niya. Pakiramdam niya ay pinagkakaisahan siya ng mga ito.Nagkatinginan muna ang mga ito bago nagsali
*******************CLARK'S POV:"M-mom?..." hirap na sambit niya. Nagising na lang siyang nasa ospital na bed at masakit ang katawan. Nandoon ang mommy niya at si Rosie na nagbabantay sa kanya."Anak, mabuti at nagising ka na..." Agad na lumapit ito sa kama niya. "Nag-aalala kami sa'yo," maluha-luhang wika ng mommy niya."A-ano po ang nangyari?""Nabaril ka ni Gov, anak... Tinamaan ka sa balikat pero hindi nakalabas ang bala kaya inoperahan ka."Napapikit siya... kaya pala masakit ang kanyang balikat. "Ilang araw na po ako dito sa ospital, Mom?""Dalawang araw ka nang tulog pagkatapos ng operasyon mo, anak."Pumikit siya nang mariin, inaalala kung ano ang nangyari bago siya napunta sa sitwasyong iyon...Naalala niyang nagkomprontahan pala sila nina Cindy at Gov. Santiago at nasabi na niya ang lahat ng nakalap niyang ebidensya laban sa gobernador."Nabaril din pala si Gov, Mom... Kamusta na siya?" Agad na tanong niya nang maalalang binaril ng tauhan ni Gov nang barilin siya nito."H-h
"NO!.. Hindi ako makakapayag na magkaroon ng relasyon ang hampaslupang Kevin na 'yan sa anak ko!""Dad! Let's stop this already! Hindi na tayo matutulungan ni Clark, sinira natin ang buhay niya! Pwede bang tanggapin na lang natin na ito ang kapalaran at parusa natin sa pagsira sa kanya? I love Kevin at handa akong tanggapin siya kasama ng magiging anak namin. Kung ayaw mo, lalayo na lang kami dito. Babalik na lang ako sa Australia at doon kami mamumuhay ng tahimik!""Talaga, Ma’am Cindy?" wika ni Kevin na pilit kumawala sa mga tauhan ni Gov at lumapit sa kanya. Hinawakan nito ang kamay niya habang lumuluha.Dahan-dahan niyang itinaas ang kamay at pinunasan ang mga luha sa mata ni Kevin. "Sorry, Kevin... Hindi kita naipaglaban kay Daddy, pero this time ay desidido na ako. Magpakalayo-layo tayo... Bubuo tayo ng pamilya kasama ang anak natin... huhuhuh."Hinawakan ni Kevin ang tiyan niya at hinimas iyon. Ramdam niyang magiging isang mabuting ama at asawa si Kevin. Kung palalampasin pa niy