JAMES'POV: Ilang buwan din ang tinagal nila sa Pilipinas, pero hindi talaga sila nagkita ni Bebe. Baka nga wala na ito sa Pilipinas dahil lahat na lang ng posibleng lugar na maaaring puntahan nito ay napuntahan na niya, pero hindi niya talaga nakita.Nagmamatigas si Jonie... hindi talaga sinabi kung nasaan si Bebe. Maging ang mga kaibigan niyang sina Ken at Clark ay walang naitulong sa kanya. Ayaw siyang kampihan, wala siyang makuhang sagot sa mga ito.Kumuha din siya ng private investigator para ipahanap si Bebe pero wala talaga. Pakiramdam niya ay hinaharang ito ni Jonie para wala siyang makuhang lead sa kinaroroonan ni Bebe. Kaya napagdesisyunan nilang bumalik na lang sila sa Scotland ni John dahil lumalala na ang kalagayan ng mommy nila.Kaya eto siya... mahigit isang taon nang pariwara ang buhay niya. Wala na siyang kwenta. Maging ang mga negosyo nila ay inasa na niya kay John. Ayaw na niyang mabuhay.“Kuya! Tama na nga yang pag-iinom mo. Lagi ka na lang lasing, hindi na makakab
“Wow, Kuya, ang pogi mo ah!” wika ni John pagdating niya galing barber shop.Napangiti siya dahil nanibago ang mga ito sa kanya. Bagong gupit at ahit kasi siya. Nasa hapag kainan ang mga magulang nila kasama si John. Mas malakas na rin nang kaunti ang ina niya at ipinagpapasalamat niya iyon.“James, anak. I’m glad na nagpagupit at nag-ahit ka na din sa wakas. You’re back to your old self.” sabi ng ama niya.“Napaisip-isip ko, Dad na baka lalo akong hindi pansinin ni Bebe sakaling magkita kami doon.” puno ng pag-asang sagot niya.Nang malaman niyang tinawagan siya ni Clark para maging ninong sa anak nina Ken at Jonie ay nabuhayan siya ng loob. Mabuti na lang at hindi naman masyadong malalim ang sugat niya sa pulso noong naglaslas siya. Hindi niya rin alam kung bakit niya iyon nagawa.... marahil ay sa sobrang kalasingan at desperasyon. Pero ngayon ay may kaunting pag-asa siyang nakikita... at doon siya kakapit.“Kailan ang alis mo, Kuya? Pwede ba akong sumama?” tanong ni John.“Wag na
Kinabukasan ay maaga siyang bumiyahe papunta ng Pampanga. Samu’t saring emosyon ang pumapasok sa utak niya.Paano kung hindi siya ulit papasukin ng mga Miller? Paano kung andoon si Bebe? Ano ang magiging reaksyon nito kapag makita siya? Paano kung wala naman doon si Bebe kaya siguradong malulungkot siya...Ang daming pumapasok sa utak niya... litong-lito na siya.Pagdating niya sa gate ng rancho ay tumigil muna siya.“Sir James, andito pala ulit kayo...”“Mang Karding...” bati niya. Tumigil siya doon at naghintay kahit pa nakabukas naman ang gate. Nahihiya kasi siya sa guard dahil ang huling punta niya doon ay hindi siya pinapasok.“Pasok na po kayo, Sir,” sabi nito.“H-Hindi mo ba muna sila tatawagan sa loob?” nagtatakang tanong niya.“Hindi na po, Sir. Bilin na ni Sir Ken na padating ka.”“Ahm, ganun ba... Sino-sino po ang nasa loob na, Kuya?” nahihiyang tanong niya sa sekyu.“Andoon na po si Sir Clark kasama si Ma’am Fe na dumating. Ang mga staff ni Sir Ken na sina Alex at Calvin,
Pagkatapos ng binyag ay nagpaalam na siya sa mag-asawa.“Oh, bakit aalis ka na? Ang aga pa ah...”“Ahm, may pupuntahan pa kasi ako... Hindi naman ako magtatagal dito sa Pilipinas kaya aasikasuhin ko muna ang mga negosyo habang andito ako,” pagsisinungaling niya.“Ano ba naman 'yan, bro! Minsan na nga lang tayong magkita, tapos nagmamadali ka pa? Pwede bang ipagpabukas mo na 'yan?” wika ni Ken.Wala naman siyang magawa kundi pumayag sa gusto ng mga ito. Pinagbigyan pa niya ng kaunting panahon ang mga kaibigan hanggang sa umuwi na siya. Hindi na siya pinigilan ng mga ito dahil lasing na rin ang lahat. Alalay lang siya sa pag-inom dahil wala siyang planong matulog doon sa rancho. Mas gusto niyang mapag-isa at matulog sa bahay niya sa Baguio.May halos tatlong oras siyang bubunuin sa biyahe pauwi ng Baguio pero parang wala lang sa kanya iyon. Mas gusto niya ang long drive para makapag-isip-isip siya. Medyo inaatok na rin siya dahil sa nainom niya pero kaya pa naman niya. Pinandar niya ang
Lihim niyang pinagmamasdan si Bebe. Halatang galing pa ito ng airport dahil hindi pa ito nakabihis. Ang mga maleta nito ay nakakalat din sa sahig."Ahm... Kumain ka na ba? Ipaghahanda kita," natatarantang tanong niya.Sa sobrang pagka-excite niya na makita si Bebe ay hindi man lang niya ito natanong kung nakakain na. Mag-aalas tres na iyon ng umaga at mukhang pagod din si Bebe mula sa biyahe."H-hindi pa... May pagkain ba diyan?""Ahm, oo naman. Gusto mo gawan kita ng sandwich? Pasensya ka na ha, di pa kasi ako nakapag-grocery. Kakarating ko lang din dito galing Scotland... dito din ako dumiretso." paliwanang nya."K-kung alam ko lang na dadating ka din dito, sana nag-grocery ako ng lahat ng paborito mo," nahihiyang wika niya. Nakatingin lang si Bebe sa kanya at bigla ding namula pero hindi ito nagsalita. "Ahm, eh teka ha... Gagawa ako ng sandwich. Gusto mo ba ng kape o hot choco?""K-kape na lang.""Ahh... Sige, wait ka lang diyan. Magpahinga ka muna. Dalhin ko na lang ang sandwich
"Sweetheart, please wag ka nang umiyak. Nasasaktan ako kapag nakikita kitang umiiyak. I know madami na akong kasalanan sa'yo, pero sana mapatawad mo pa ako at bigyan ng isa pang pagkakataon... Pangako ko sa'yo, hindi na kita sasaktan... It's still you that I love, Bebe."Tiningnan siya ni Bebe nang masama habang puno ng luha ang mga mata nito. Wala itong sabi-sabing umalis sa harap niya at agad na pumasok sa kwarto. Naiwan siya roong nakatulala.Nang makahuma ay sinundan niya ito sa kwarto, pero naka-lock na iyon."Bebe, please listen to me! Pinagsisihan ko na ang lahat ng ginawa ko sa'yo. You know that I love you so much, right? Ikaw lang ang babae sa buhay ko... Please, listen to me, sweetheart!" pagsusumamo niya."Leave me alone, James! We're done! Kalimutan mo na ako dahil kinalimutan na kita. Hindi ko na naaalala ang nakaraan natin. Naalala lang kita bilang James na kaibigan ni kuya Ken. Kaya kung ano man ang hinihingi mo ng tawad, wag kang mag-alala dahil hindi ko na yun naaalal
Kinabukasan ay nagising siya na maga pa ang mga mata mula sa pag-iyak. Naglalaro sa isipan niya ang magiging usapan nila ni James. Alam niyang kailangan niyang gawin ito ngunit hindi niya maiwasang kabahan. Dahan-dahan siyang lumabas ng kwarto. Ang akala niya ay nauna siyang magising dahil alas-singko pa lang ata iyon ng umaga at madilim pa ang paligid dahil sa fog. Pero nagulat siya nang makitang nasa kusina na si James at may niluluto na. Naka-shorts lang ito at walang pang-itaas na damit. Marahil ay hindi nito alam na andoon na siya dahil hindi siya nito napansin. Pasimple niya itong pinagmamasdan habang abala sa ginagawa. God, I missed him so much! Kung hindi lang nakigulo si Amber sa relasyon nila ay sila pa sana hanggang ngayon. Pero siguro sadyang hindi sila para sa isa’t isa. Ginawa naman nila ang lahat pero sadyang hindi talaga sila ang nakatadhana. Habang tinitimpla ito ang kape ay tila naramdaman nito ang presensya niya. Nilingon siya nito sa likod. “B-bebe, gising ka
Agad na tumayo si James at lumapit sa kanya at hinawakan siya nito sa kamay. "Bebe, please listen to me... oo, inaamin ko na nagkamali ako at ang pamilya ko sa'yo. Nasaktan ka namin noon pero hindi na natin maibabalik ang panahon... ang pwede ko na lang gawin ngayon ay itama ang pagkakamali at ipakita sa'yo na nagsisisi na ako sa mga nagawa kong kasalanan," nagsusumamong wika nito. "Kung nagdusa ka ay nagdusa din ako! Kung nasaktan kita, mas lalong nasaktan ako dahil inuusig ako ng konsensya ko," dagdag pa ni James. "Please believe me, Bebe... I love you simula noon hanggang ngayon... ikaw lang ang tanging minahal ko." Hindi na niya mapigilan na umiyak. Hindi niya inaakala na sa muli nilang pag-uusap ay ito ang maririnig niya. Hindi ito ang inasahan niyang sagot... hindi niya ito napaghandaan. "Sweetie, don’t cry, please... nasasaktan ako kapag nakikita kang umiiyak. God knows kung saan-saan kita hinanap." "James, please... ayaw ko na muling magulo ang buhay ko... hayaan mo na l
******************** CLARK'S POV: Nag-tulog-tulogan na siya sa kama ni Fe para hindi na siya kausapin at paalisin nito. Sinabi niya na doon siya matutulog para mabantayan ito sakaling kailangan siya. What a lame excuse! Ang totoo ay bigla siyang naging protective kay Fe nang makitang naging malapit ito kay Callum. Lalaki din siya, at alam niyang kung may gusto ang lalaki sa isang babae o wala. Natatakot siyang mabaling ang atensyon ni Fe kay Callum na 'yun. Sabihin man na selfish siya, pero ang gusto niya ay sa kanya lang ang atensyon ni Fe kahit pa hindi pwedeng maging sila. Kahit dito man lang sa Scotland ay maiparamdam niya na importante ito sa kanya. Kasi pag-uwi ng Pilipinas ay siguradong hindi na niya magagawa iyon. Alam niyang nasaktan na niya kanina si Fe. Ramdam niya din ang galit nito sa kanya. Pero kahit anong gawin niya, ay hindi niya kayang lumayo sa dalaga. At eto pa siya ngayon, naka-higa sila sa iisang kama. Kung tutuusin, ay pwede na niyang iwan si Fe doon. Pero
Nagmartsa siya papuntang kwarto niya. Ayaw na niyang makita pa si Clark at nag-aakto itong concerned sa kanya. Kaya niya naman ang sarili niya!Pero bago pa man siya makalayo ay natapilok siya dahil sa taas ng takong niya. Muntik na siyang matumba kung hindi lang siya nasalo ni Clark.Napahawak siya sa balikat nito. Ang mukha niya ay nasa matigas na dibdib ni Clark. In fairness, di rin magpapatalo si Clark pagdating sa kakisigan. Alam niyang suki din ito sa gym kasama sina Ken at James.Napapikit siya nang maamoy niya ang mamahaling pabango nito. Paborito niya iyon dahil iyon din ang paborito ni Clark. Lagi kasi niya iyon naaamoy kapag kasama ang lalaki."Careful..." mahinang bulong nito na nagpagising sa pagpapantasya niya."Ahm... sorry... natapilok ako." wika niya saka agad na bumitaw, pero napahiyaw siya sa sakit ng paa niya."What happened?" nag-aalalang tanong nito. Muli siyang humawak sa balikat ni Clark. Nabalian ata siya ng ankle. Mahigpit ang hawak nito sa bewang niya."Ang
"Of course not! Bakit naman ako magagalit sa'yo? Magkaibigan tayo, right? At ako lang naman itong umaasa sa'yo..." Napangiwi siya. She sounds desperate."I mean, it’s nothing. Really!" bawi niya sa sinabi. "Saka huwag na lang nating pag-usapan, okay?" putol niya sa usapan. Baka kasi kung ano na naman ang masabi niya."Come, let’s join them!" aya niya dito nang makitang nagsasayawan na ang lahat.Nagpatiuna siyang maglakad papunta sa dance floor. Lumiwanag agad ang mukha ni Callum nang makita siya. Sinalubong siya nito."Saan ka nanggaling? Bakit ang tagal mong bumalik?" tanong nito saka siya hinawakan sa kamay. Alam niyang nasa likod lang nila si Clark."Ahm, sorry... medyo tinamaan kasi ako ng ininom ko. But I’m okay now... sayaw tayo," aya niya kay Callum. Ngumiti naman ito ng matamis sa kanya saka siya sinayaw.Nakita ng gilid ng mata niya na umupo si Clark sa bakanteng upuan at pinanood lang silang sumayaw.Binaling niya ang atensyon kay Callum at nagkunyaring masaya. Hinding-hind
********************FERNANDA ALCANTARA'S POV: Lihim siyang umiiyak habang palabas sa kwarto ni Clark. Matagal na niyang napapansin na iniiwasan siya nito. Ngayon, alam na niya kung bakit.Ang akala niya ay may pagtingin din ito sa kanya. Ang akala niya ay espesyal siya sa binata... Hindi pala. Nakakahiya! wika niya sa sarili.Imbes na bumalik sa party, dumiretso siya sa kwarto niya na katabi lang ng kwarto ni Clark. Ayaw niyang makita ng iba na umiiyak siya. Ano ang sasabihin niya? Na binasted siya ni Clark?Pagpasok niya ay sumampa agad siya sa kama. Ang sakit-sakit pala. Clark is her first love. Simula nang nagkakilala sila at nagpakita ito ng interes sa kanya, natuon na din ang atensyon niya sa binata. Wala siyang ibang lalaking ini-entertain!Marami ang nanliligaw na nakakasalamuha niya sa trabaho, pero wala siyang pinansin kahit isa. Kahit pa sabihing wala naman talaga silang matinong usapan ni Clark kung ano talaga ang relationship status nila, nararamdaman niyang espesyal siy
Last na ‘to, promise!... wika niya sa sarili.Nang makarating na sila sa kwarto niya, si Fe na ang nagbukas ng pinto. Magkakatabi lang ang mga kwarto nila doon sa palasyo nina James.Pagpasok nila, ay pinaupo siya nito sa kama.Bigla siyang nahilo. Napahawak siya sa ulo niya. Ngayon niya lang na-realize na nalasing pala siya.“May masakit ba sa’yo? Bakit kasi naglalasing ka doon mag-isa? Ayaw mo mamigay ng beer mo at nagtatago ka?” biro ni Fe sa kanya. Nakakaramdam na siguro ito na unti-unti siyang lumalayo, pero wala itong alam tungkol sa nalalapit niyang kasal kay Cindy.Hindi niya sinagot ang tanong ni Fe at humiga siya sa kama.“Makiki-ihi na nga lang ako dito sa CR mo. Kanina pa ako ihing-ihi!” reklamo nito saka pumasok sa banyo. Tinitingnan niya lang ang dalaga. May gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.Tumayo siya sa kama at hinubad ang suit na suot niya. Naiinitan na siya sa dami ng suot niya. Groomsmen sila ni Ken sa kasal ni James kanina.Nang mahubad na niya ang pang
LUST IS SWEETER THE SECOND TIME AROUND: FERNANDA ALCANTARA AND CLARK ALMONTE*********************** CLARK ALMONTE'S POV:Kasalukuyan silang nasa kasal ni James at Bebe. Aaminin niyang naiinggit siya sa mga kaibigan niya... siya na lang kasi ang natatanging hindi pa kasal. At kung ikakasal man siya ay sa babaeng hindi niya mahal... di tulad ng mga kaibigan niyang masaya. Siya lang ang bukod-tanging kakaiba.May mahal naman siyang babae... at si Fe iyon. Matagal na silang magkakilala, at masasabi niyang masaya siya kapag kasama ang dalaga. Sa tagal ng pagsasama nila, ay masasabi niyang dumabong lalo ang nararamdaman niya dito. Masasabi niya rin na pareho sila ng nararamdaman sa isa’t isa... alam niyang may pagtingin din si Fe para sa kanya.Pero hindi sila pwedeng magkaroon ng relasyon. May itinakdang babaeng ipapakasal sa kanya ang pamilya niya, at kailangan niyang mamili between his personal feelings or ang pangarap niya sa politika.Isa siyang mayor sa lungsod ng Maynila at mahal n
Naramdaman niyang nanigas na ang katawan ni Bebe, indikasyon na malapit na itong labasan."James!... Aahh... aahhh... aaahhh!" pasigaw na ungol nito. Lalo niyang binilisan ang daliri sa loob nito hanggang sa maramdaman niyang may likidong tumagas mula sa butas ng asawa... nilabasan na ito.Parang lantang gulay itong napasandal sa dibdib niya, pagod na pagod sa pagpapaligaya niya."My turn, sweetheart..." wika niya saka tumayo habang si Bebe ay nananatiling nakaupo sa jacuzzi. Tinutok niya ang alaga sa mukha ni Bebe. Napangiti ito sa ginawa niya.Napaigik siya nang hawakan nito nang mahigpit si junior at minasahe pataas at pababa. "Aaahmmm... ang laki talaga ng kargada mo, hubby! Kaya lagi akong solve sa'yo eh. Hindi mo ako binibitin.""Sayo lang 'yan, sweetheart. Walang ibang makakatikim niyan kundi ikaw lang." wika niya habang nakatingala sa kisame at nakapikit. Ninanamnam niya ang masarap na paghagod ni Bebe sa kargada niya.Napapitik pa siya nang maramdaman ang mainit na dila nito
Naawa siya kay Clark dahil sa kalagayan nito. Matagal nang sinabi ni Clark sa kanila iyon... silang dalawa lang ni Ken ang nakakaalam ng problema ni Clark."Paano ngayon 'yan, bro? Alam ko you have feelings for Fe. Kaya mo bang magpakasal sa babaeng hindi mo mahal?""I don't know, bro... you know how much she means to me, pero masasaktan lang siya kapag itinuloy ko ang pag-pursue sa kanya tapos hindi naman pala kami ang magkakatuluyan sa huli. Mabuti na din yung magpaligaw siya sa iba. She doesn't deserve me... masasaktan lang siya sa piling ko.""Kaya mo bang makita siyang masaya sa piling ng iba? Katulad na lang ng Callum na 'yun. Mukhang may gusto siya kay Fe.""Kung saan siya masaya... masaya na din ako para sa kanya.""Damn, bro! I'm supposed to be happy today because it's my wedding day, pero nalulungkot ako para sa'yo.""Don't mind me, bro... malalampasan ko din 'to. I'll try to forget about Fe." wika nito saka muling lumagok ng beer na hawak at humithit ng sigarilyo."Ikaw ang
Nagmamadaling lumapit si James sa mesa kung nasaan si Beverly at si Callum. Nakasunod sa likod niya si Ken at Clark. Hindi niya kayang tiisin ang ideya na ang atensyon ng asawa niya sa gabing pinakamahalaga para sa kanilang dalawa ay nasa ibang tao."Sweetheart..." tawag pansin nya sa asawa na matigas ang tono. "Pwede ba kitang makausap sandali?""Yes, sweetheart, ano 'yun?" tanong nito pero hindi napapalis ang ngiti sa mga labi. Halatang hindi rin napansin ang pagkairita niya. Natuon kasi ang atensyon nito kay Callum."Bebe!" napalakas ang boses niya. Hindi pa rin kasi ito lumapit sa kanya. Ilang beses ba dapat tawagin ito para mapansin siya?Natigilan ang lahat... at sa wakas ay napansin na siya. Hindi nga lang ni Bebe kundi ng lahat ng naroon, pati na ang pamilya niya at pamilya ni Bebe."James! Why are you shouting at Beverly?" galit na wika ng mommy niya. Tila nahimasmasan naman siya."Ahm, sorry. Gusto ko lang nasa tabi ko ang asawa ko. This is supposed to be our night. H-hindi