“Wow, Kuya, ang pogi mo ah!” wika ni John pagdating niya galing barber shop.Napangiti siya dahil nanibago ang mga ito sa kanya. Bagong gupit at ahit kasi siya. Nasa hapag kainan ang mga magulang nila kasama si John. Mas malakas na rin nang kaunti ang ina niya at ipinagpapasalamat niya iyon.“James, anak. I’m glad na nagpagupit at nag-ahit ka na din sa wakas. You’re back to your old self.” sabi ng ama niya.“Napaisip-isip ko, Dad na baka lalo akong hindi pansinin ni Bebe sakaling magkita kami doon.” puno ng pag-asang sagot niya.Nang malaman niyang tinawagan siya ni Clark para maging ninong sa anak nina Ken at Jonie ay nabuhayan siya ng loob. Mabuti na lang at hindi naman masyadong malalim ang sugat niya sa pulso noong naglaslas siya. Hindi niya rin alam kung bakit niya iyon nagawa.... marahil ay sa sobrang kalasingan at desperasyon. Pero ngayon ay may kaunting pag-asa siyang nakikita... at doon siya kakapit.“Kailan ang alis mo, Kuya? Pwede ba akong sumama?” tanong ni John.“Wag na
Kinabukasan ay maaga siyang bumiyahe papunta ng Pampanga. Samu’t saring emosyon ang pumapasok sa utak niya.Paano kung hindi siya ulit papasukin ng mga Miller? Paano kung andoon si Bebe? Ano ang magiging reaksyon nito kapag makita siya? Paano kung wala naman doon si Bebe kaya siguradong malulungkot siya...Ang daming pumapasok sa utak niya... litong-lito na siya.Pagdating niya sa gate ng rancho ay tumigil muna siya.“Sir James, andito pala ulit kayo...”“Mang Karding...” bati niya. Tumigil siya doon at naghintay kahit pa nakabukas naman ang gate. Nahihiya kasi siya sa guard dahil ang huling punta niya doon ay hindi siya pinapasok.“Pasok na po kayo, Sir,” sabi nito.“H-Hindi mo ba muna sila tatawagan sa loob?” nagtatakang tanong niya.“Hindi na po, Sir. Bilin na ni Sir Ken na padating ka.”“Ahm, ganun ba... Sino-sino po ang nasa loob na, Kuya?” nahihiyang tanong niya sa sekyu.“Andoon na po si Sir Clark kasama si Ma’am Fe na dumating. Ang mga staff ni Sir Ken na sina Alex at Calvin,
Pagkatapos ng binyag ay nagpaalam na siya sa mag-asawa.“Oh, bakit aalis ka na? Ang aga pa ah...”“Ahm, may pupuntahan pa kasi ako... Hindi naman ako magtatagal dito sa Pilipinas kaya aasikasuhin ko muna ang mga negosyo habang andito ako,” pagsisinungaling niya.“Ano ba naman 'yan, bro! Minsan na nga lang tayong magkita, tapos nagmamadali ka pa? Pwede bang ipagpabukas mo na 'yan?” wika ni Ken.Wala naman siyang magawa kundi pumayag sa gusto ng mga ito. Pinagbigyan pa niya ng kaunting panahon ang mga kaibigan hanggang sa umuwi na siya. Hindi na siya pinigilan ng mga ito dahil lasing na rin ang lahat. Alalay lang siya sa pag-inom dahil wala siyang planong matulog doon sa rancho. Mas gusto niyang mapag-isa at matulog sa bahay niya sa Baguio.May halos tatlong oras siyang bubunuin sa biyahe pauwi ng Baguio pero parang wala lang sa kanya iyon. Mas gusto niya ang long drive para makapag-isip-isip siya. Medyo inaatok na rin siya dahil sa nainom niya pero kaya pa naman niya. Pinandar niya ang
Lihim niyang pinagmamasdan si Bebe. Halatang galing pa ito ng airport dahil hindi pa ito nakabihis. Ang mga maleta nito ay nakakalat din sa sahig."Ahm... Kumain ka na ba? Ipaghahanda kita," natatarantang tanong niya.Sa sobrang pagka-excite niya na makita si Bebe ay hindi man lang niya ito natanong kung nakakain na. Mag-aalas tres na iyon ng umaga at mukhang pagod din si Bebe mula sa biyahe."H-hindi pa... May pagkain ba diyan?""Ahm, oo naman. Gusto mo gawan kita ng sandwich? Pasensya ka na ha, di pa kasi ako nakapag-grocery. Kakarating ko lang din dito galing Scotland... dito din ako dumiretso." paliwanang nya."K-kung alam ko lang na dadating ka din dito, sana nag-grocery ako ng lahat ng paborito mo," nahihiyang wika niya. Nakatingin lang si Bebe sa kanya at bigla ding namula pero hindi ito nagsalita. "Ahm, eh teka ha... Gagawa ako ng sandwich. Gusto mo ba ng kape o hot choco?""K-kape na lang.""Ahh... Sige, wait ka lang diyan. Magpahinga ka muna. Dalhin ko na lang ang sandwich
"Sweetheart, please wag ka nang umiyak. Nasasaktan ako kapag nakikita kitang umiiyak. I know madami na akong kasalanan sa'yo, pero sana mapatawad mo pa ako at bigyan ng isa pang pagkakataon... Pangako ko sa'yo, hindi na kita sasaktan... It's still you that I love, Bebe."Tiningnan siya ni Bebe nang masama habang puno ng luha ang mga mata nito. Wala itong sabi-sabing umalis sa harap niya at agad na pumasok sa kwarto. Naiwan siya roong nakatulala.Nang makahuma ay sinundan niya ito sa kwarto, pero naka-lock na iyon."Bebe, please listen to me! Pinagsisihan ko na ang lahat ng ginawa ko sa'yo. You know that I love you so much, right? Ikaw lang ang babae sa buhay ko... Please, listen to me, sweetheart!" pagsusumamo niya."Leave me alone, James! We're done! Kalimutan mo na ako dahil kinalimutan na kita. Hindi ko na naaalala ang nakaraan natin. Naalala lang kita bilang James na kaibigan ni kuya Ken. Kaya kung ano man ang hinihingi mo ng tawad, wag kang mag-alala dahil hindi ko na yun naaalal
Kinabukasan ay nagising siya na maga pa ang mga mata mula sa pag-iyak. Naglalaro sa isipan niya ang magiging usapan nila ni James. Alam niyang kailangan niyang gawin ito ngunit hindi niya maiwasang kabahan. Dahan-dahan siyang lumabas ng kwarto. Ang akala niya ay nauna siyang magising dahil alas-singko pa lang ata iyon ng umaga at madilim pa ang paligid dahil sa fog. Pero nagulat siya nang makitang nasa kusina na si James at may niluluto na. Naka-shorts lang ito at walang pang-itaas na damit. Marahil ay hindi nito alam na andoon na siya dahil hindi siya nito napansin. Pasimple niya itong pinagmamasdan habang abala sa ginagawa. God, I missed him so much! Kung hindi lang nakigulo si Amber sa relasyon nila ay sila pa sana hanggang ngayon. Pero siguro sadyang hindi sila para sa isa’t isa. Ginawa naman nila ang lahat pero sadyang hindi talaga sila ang nakatadhana. Habang tinitimpla ito ang kape ay tila naramdaman nito ang presensya niya. Nilingon siya nito sa likod. “B-bebe, gising ka
Agad na tumayo si James at lumapit sa kanya at hinawakan siya nito sa kamay. "Bebe, please listen to me... oo, inaamin ko na nagkamali ako at ang pamilya ko sa'yo. Nasaktan ka namin noon pero hindi na natin maibabalik ang panahon... ang pwede ko na lang gawin ngayon ay itama ang pagkakamali at ipakita sa'yo na nagsisisi na ako sa mga nagawa kong kasalanan," nagsusumamong wika nito. "Kung nagdusa ka ay nagdusa din ako! Kung nasaktan kita, mas lalong nasaktan ako dahil inuusig ako ng konsensya ko," dagdag pa ni James. "Please believe me, Bebe... I love you simula noon hanggang ngayon... ikaw lang ang tanging minahal ko." Hindi na niya mapigilan na umiyak. Hindi niya inaakala na sa muli nilang pag-uusap ay ito ang maririnig niya. Hindi ito ang inasahan niyang sagot... hindi niya ito napaghandaan. "Sweetie, don’t cry, please... nasasaktan ako kapag nakikita kang umiiyak. God knows kung saan-saan kita hinanap." "James, please... ayaw ko na muling magulo ang buhay ko... hayaan mo na l
Nang matapos ang dalawang kamay ay ang mga paa naman niya ang tinali ni James!"Kalagan mo ako dito, James!.. kapag naka-alis ako dito ay sisiguraduhin kong ipapakulong kita! hayop ka!" Pero imbes na matakot ito ay nginisihan lang cya nito. "Nababaliw ka na ba? Are you going to rape me again?!" sigaw nya."Oo nababaliw na ako sayo, Bebe at gagawin ko ang lahat pamasakin ka lang! Kung kailangang reypin kita ay gagawin ko... mahalin mo lang ako ulit!""No! Let me go! Let me go! Hinid na kita mahal!!!" Lalo cyang nagpupumiglas pero sa kada galaw nya ay nasasakatn ang kamay at paa nya. Masyadang mahigpit ang pagkakatali ni James sa kanya. Siguradong nasugatan na sa doon. Wala naman cyang mahingan doon ng tulong dahil silang dalawa lang ang andoon.."Aaawww!" Napasigaw cya ng hilahin nito ang pang itaas nya na pajama.. nagsitalsikan ang mga butnones ng damit nya. Tumambad dito ang malulusog nyang dibdib and before she could say anthing, he started licking her breast habang ang isang kamay
Dinala niya ang dulo ng alaga nito sa kanyang bibig at sinupsop ang maliit na butas doon. Nalasahan niya ang maalat-alat na pre-cum ni Clark. Pinaglaruan niya iyon ng kanyang dila. Inikot-ikot niya ang dila sa butas nito.“Ooohhh... Feeee...” mahabang ungol nito. Napahawak ito sa buhok niya. Gustong-gusto niyang sinasabunutan siya nito habang nagse-s*x sila. Pakiramdam niya ay napaka-desirable niya.“Fee... Damn, shit! Ang sarap ng bibig mo!...”Muli siyang napangiti habang pinapaligaya si Clark. Ngayon niya lang ginawa iyon sa binata dahil siya lagi ang pinapaligaya nito. Kaya dapat lang na ibigay niya din ang kaligayahan nito.Lumaki na si "Junior." Halos hindi na ito kasya sa palad niya. Pinasok niya ang kahabaan nito sa loob ng bibig niya. Halos maduwal-duwal siya pero okay lang dahil nakikita niyang nag-eenjoy si Clark sa ginagawa niya.“Ahhhh... Feeee...” muling ungol nito. Hinawakan siya nito sa ulo at lalong diniin sa kargada nito. Napapikit siya, halos abot na iyon sa tonsil
"Good morning!....."Rinig niyang bulong ni Clark sa kanyang tenga, umaga na pala. Doon na siya nakatulog at hindi na nakalipat sa kwarto niya. Napangiti siya nang nabungaran ang gwapong mukha ni Clark sa tabi niya.Kung sana ay laging ganito... masaya sana sila... pero panandalian lang iyon dahil hindi magiging sila kailanman.Iwinaksi niya ang mga alalahanin at binalingan si Clark ng ngiti."Good morning, Migs....""What time is it?" tanong niya habang wala itong tigil sa pagdampi ng mumunting halik sa pisngi, leeg, at balikat niya."It's 9AM...""Huh!" Agad siyang napabangon. "Tanghali na pala?"Napangisi ito. "Sorry, my love. Sobrang napagod ata kita kagabi kaya late ka na nagising."Namula siya. Totoo ang sinabi ni Clark. Hindi na niya mabilang kung ilang beses siyang inangkin nito. Pero hindi siya nagrereklamo dahil ginusto niya din naman iyon."Wag ka na munang bumangon, nagluto na ako for us kaya wag kang mag-aalala." wika nito saka muli siyang hinalikan sa labi at lumabas ng
Umiwas siya ng tingin. "Ahm, tapos ka na bang kumain? Akin na, huhugasan ko na para makapagpahinga ka na..." wika niya saka tumayo at pumunta sa lababo para umiwas sa usapan nila ni Clark. Alam niyang siya ang ibig nitong sabihin... pero ayaw niya ding bigyan ito ng false hopes ang sarili nya."B-bakit nga pala hindi ka umalis habang wala ako dito? 'Di ba gusto mong umalis?" Malungkot ang boses ni Clark nang sinabi ito."Ahm, hinintay kitang bumalik. Ayaw ko kasing umalis na may 'di tayo pagkakaunawaan." wika niya habang pinagpatuloy ang paghugas ng pinggan at hindi humarap kay Clark. Tumahimik lang si Clark sa sinabi niya."P-pwede bang dito ka muna? 'Wag mo muna akong iwan?" Garalgal ang boses nitong pilit pinipigilan ang pag-iyak.Napatigil siya sa paghugas saka hinarap ito. Niyakap niya ito mula sa likod, saka naman nito binuhos ang pinipigilang luha. Ramdam niya ang pag-alog ng balikat nito habang umiiyak. Hinawakan nito ang kamay niya at hinalikan iyon habang umiiyak."Hindi ako
*********************FE'S POV:Ilang oras nang nakaalis si Clark, pero hindi pa rin siya nakaalis kung saan siya iniwan nito. Nasa kama pa din cya kung saan ilang beses cyang inangkin nito kagabi. Iniisip niyang mabuti ang dapat gawin na hindi niya pagsisisihan sa bandang huli. Ayaw niyang maghiwalay sila ni Clark na may samaan ng loob. Ang gusto niya, kahit masakit ang nangyayari sa kanila ay kahit papaano magkaibigan pa rin sila.May kasalanan din naman siya... plano niyang pumuslit kanina kaya nagalit si Clark. Hindi niya alam kung bakit pumasok sa isip niyang umalis doon nang hindi nagpapaalam. Ngayon ay hindi na niya uulitin ang pagkakamali. Hihintayin niya si Clark para makapag-usap sila nang maayos at makaalis siya nang wala silang samaan ng loob.Tumayo siya at naligo. Binalik niya ang mga maleta pabalik sa kwarto niya. Inayos niya na rin ang kwarto ni Clark para sa pagbalik nito ay hindi iinit ang ulo nito sa kanya.Naglinis na rin siya ng bahay, nagluto ng paboritong niton
"Huhuhu… Hayop ka, Bryan! What did you do to me!" sigaw niya habang pinaghahampas ito sa dibdib. Nasa kama pa silang dalawa at kapwa hubot-hubad. Nagdo-droga na naman ito habang nakatulog siya at kakagising niya lang.Naka-ilang round din sila bago siya nakatulog sa sobrang pagod. Para siyang sinaniban ng demonyo kanina. At eto siya ngayon, nagising na masakit na masakit ang katawan. Para siyang binugbog ni Bryan, lamog-lamog ang katawan niya. Masakit din ang maselang bahagi ng kanyang katawan. Sa kalagitnaan kasi ng pagtatalik nila ay may kinuha si Bryan na mga sex toys na ikinagulat niya. Wala siyang nagawa nang gamitin nito iyon sa kanya."Bakit, hindi ka ba nag-enjoy? Sa pagka-alala ko, ang lakas ng ungol mo kanina! Gustong-gusto mo ang ginagawa ko sa'yo kanina, 'di ba?!" wika nito habang namumula na naman ang mga mata."You jerk! Because you drugged me! Siguraduhin ko sa'yo, pagbabayaran mo ang ginawa mo sa akin! Huhuhu!"Ngayong nawala na ang bisa ng drugs na pinainom sa kanya,
Nagising siya sa isang kwarto, nasilaw siya sa ilaw dahil masyadong maliwanag iyon. Palinga-linga siya sa paligid, pero hindi niya alam kung nasaan siya. Masakit pa rin ang ulo niya, pero pilit niyang inaalala kung bakit siya napunta doon.Naalala niyang pumunta siya sa bar para makipagkita kay Bryan Mendoza pagkatapos ng family dinner nila sa bahay ni Clark."Shit!" sigaw niya. Bigla siyang kinabahan.Si Bryan ba ang nagdala sa kanya doon? Pero bakit? At nasaan si Bryan?Sandaling nakaramdam siya ng init sa katawan. Hindi niya maipaliwanag ang init na iyon na parang hindi mapapawi sa isang ligo lang.Maya-maya ay may lumabas sa banyo... si Bryan. Naka-balabal lang ng tuwalya sa bandang bewang nito. May hawak itong parang sigarilyo. Bigla siyang naubo nang maamoy ang usok na galing doon. Namumula na ang mata ni Bryan at ngumisi nang makita siya."Gising ka na pala, gorgeous?" Mukhang manyak itong nakatingin sa kanya."W-what am I doing here? Bakit mo ako dinala dito?" kinakabahang tan
****************** CINDY'S POV: Lihim siyang napangisi nang iwan si Clark doon na nakatulala. Ni hindi man lang niya binigyan si Clark ng option. "Sorry, Clark... kailangan kitang linlangin para makuha ka. Akala mo ba ay papakawalan pa kita kapag nakuha na kita?" "No! Hahaha... hindi ako makakapayag na mapunta ka kay Fe. What Cindy wants, Cindy gets. Sorry at ikaw ang nagustuhan ko..." wika niya sa isip. Muling bumalik siya sa dining kung saan ang mga magulang nila ni Clark. "Ah, Tito, Tita, mauna na po ako ha. May dadaanan pa kasi ako..." paalam nya "Saan ang pupuntahan mo, iha?" nagtatakang tanong ng daddy niya. "May pupuntahan lang akong kaibigan, Dad. Nag-usap na din naman kami ni Mayor Clark at nagkasundo na kami." Malaki ang ngiting inalay niya. Hindi naman sila ang kasundo ni Clark pero sigurado namang susunod ito sa plano niya. "Siige, iha, mag-ingat ka..." sagot naman ng ama ni Clark. Isa-isa niyang pinuntahan ito at bineso. Ang kapatid ni Clark na si Rosie ay mukhang
Mabigat ang loob niyang nagpark sa garahe ng bahay nila. Alas otso na ng gabi, alas siyete dapat ang dinner nila. Kanina pa siya tinatawagan ng papa niya at galit na galit na sa kanya.Pagpasok niya ng bahay, nasa kanya agad nakatuon ang tingin ng lahat."Sorry, I'm late..." wika niya saka humalik sa pisngi ng kanyang ina. Andun din ang kanyang kapatid na si Rosie, katabi ng ina nila. Mukhang wala din ito sa mood makipag-dinner sa mga Santiago's."Saan ka ba galing, anak?" tanong ng mama niya, samantalang masakit ang tingin ng papa niya. Umiwas siya."May importante lang na inasikaso, Mom," palusot niya. Pero ang totoo ay sa condo lang siya nakatihaya at walang ganang pumunta doon. Hanggang ngayon kasi ay hindi niya pa rin nakakausap si Fe... Iniiwasan na naman nito ang tawag niya.Tumayo si Cindy at humalik sa kanya. Umiwas siya para sa pisngi lang tatama ang halik nito, pero hinawakan siya ni Cindy sa mukha at hinalikan sa labi. Sandaling tiningnan niya ito nang masama, nakangisi na
*******************CLARK'S POV:Malungkot siya habang nagmamaneho pauwi ng Manila. Ewan, pero nasaktan siya kanina nang makita niyang nagpupuslit si Fe at ang maleta nito palabas ng bahay niya. Pakiramdam niya ay napilitan lang itong pakisamahan siya.Nasaktan ang ego niya dahil akala niya ay klaro na ang pinag-usapan nila. Hindi niya matanggap na ayaw pumayag ni Fe na makipagrelasyon sa kanya.Nakakabad trip!... Ang hirap espelingin ng mga babae! Ayaw ni Fe na makipag-call off ng engagement kay Cindy para sila na dalawa ang magsama, pero ayaw din nitong mag-stay sa kanya!...Ano ba talaga? Hindi na niya alam ang gagawin at kung saan siya lulugar!Oo, at ginagawa lang naman ni Fe ito para sa kanyang political career, pero paano naman ang personal life niya?Nang sinabi niya kanina na pwede nang umalis si Fe sa bahay ay bugso lang iyon ng kanyang ego. Sana ay hindi maisipang umalis ni Fe sa bahay niya... Parang gusto niyang bumalik... kausapin ito at humingi ng pasensya sa inasal niya