Kinabukasan ay nagising siya na maga pa ang mga mata mula sa pag-iyak. Naglalaro sa isipan niya ang magiging usapan nila ni James. Alam niyang kailangan niyang gawin ito ngunit hindi niya maiwasang kabahan. Dahan-dahan siyang lumabas ng kwarto. Ang akala niya ay nauna siyang magising dahil alas-singko pa lang ata iyon ng umaga at madilim pa ang paligid dahil sa fog. Pero nagulat siya nang makitang nasa kusina na si James at may niluluto na. Naka-shorts lang ito at walang pang-itaas na damit. Marahil ay hindi nito alam na andoon na siya dahil hindi siya nito napansin. Pasimple niya itong pinagmamasdan habang abala sa ginagawa. God, I missed him so much! Kung hindi lang nakigulo si Amber sa relasyon nila ay sila pa sana hanggang ngayon. Pero siguro sadyang hindi sila para sa isa’t isa. Ginawa naman nila ang lahat pero sadyang hindi talaga sila ang nakatadhana. Habang tinitimpla ito ang kape ay tila naramdaman nito ang presensya niya. Nilingon siya nito sa likod. “B-bebe, gising ka
Agad na tumayo si James at lumapit sa kanya at hinawakan siya nito sa kamay. "Bebe, please listen to me... oo, inaamin ko na nagkamali ako at ang pamilya ko sa'yo. Nasaktan ka namin noon pero hindi na natin maibabalik ang panahon... ang pwede ko na lang gawin ngayon ay itama ang pagkakamali at ipakita sa'yo na nagsisisi na ako sa mga nagawa kong kasalanan," nagsusumamong wika nito. "Kung nagdusa ka ay nagdusa din ako! Kung nasaktan kita, mas lalong nasaktan ako dahil inuusig ako ng konsensya ko," dagdag pa ni James. "Please believe me, Bebe... I love you simula noon hanggang ngayon... ikaw lang ang tanging minahal ko." Hindi na niya mapigilan na umiyak. Hindi niya inaakala na sa muli nilang pag-uusap ay ito ang maririnig niya. Hindi ito ang inasahan niyang sagot... hindi niya ito napaghandaan. "Sweetie, don’t cry, please... nasasaktan ako kapag nakikita kang umiiyak. God knows kung saan-saan kita hinanap." "James, please... ayaw ko na muling magulo ang buhay ko... hayaan mo na l
Nang matapos ang dalawang kamay ay ang mga paa naman niya ang tinali ni James!"Kalagan mo ako dito, James!.. kapag naka-alis ako dito ay sisiguraduhin kong ipapakulong kita! hayop ka!" Pero imbes na matakot ito ay nginisihan lang cya nito. "Nababaliw ka na ba? Are you going to rape me again?!" sigaw nya."Oo nababaliw na ako sayo, Bebe at gagawin ko ang lahat pamasakin ka lang! Kung kailangang reypin kita ay gagawin ko... mahalin mo lang ako ulit!""No! Let me go! Let me go! Hinid na kita mahal!!!" Lalo cyang nagpupumiglas pero sa kada galaw nya ay nasasakatn ang kamay at paa nya. Masyadang mahigpit ang pagkakatali ni James sa kanya. Siguradong nasugatan na sa doon. Wala naman cyang mahingan doon ng tulong dahil silang dalawa lang ang andoon.."Aaawww!" Napasigaw cya ng hilahin nito ang pang itaas nya na pajama.. nagsitalsikan ang mga butnones ng damit nya. Tumambad dito ang malulusog nyang dibdib and before she could say anthing, he started licking her breast habang ang isang kamay
Tila hinigop nito ang lahat ng lakas niya... parang lantang gulay siyang nakahiga sa kama. Hindi pa man siya nakahuma ay pumuwesto na si James sa pagitan ng walang saplot niyang hita."No!" sigaw niya, pero huli na ang lahat dahil sinagad nito ang pagpasok sa basa niyang pwerta."Ahhh..." ungol niya."Ohhh... fuck, bebe... ang sarap mo. I've been dreaming of this for a long time... lagi kong iniimagine kung ano ang pakiramdam ulit sa loob mo. Ngayon, hindi na lang ito panaginip. Totoo na ito... nakapasok na ulit ako sa'yo, and it feels so good, sweetheart. Ahhhh..." wika ni James habang walang habas sa pagkadyot sa kanya."Ahhh... ahhh... ahhh..." ungol din niya habang sinasabayan ang paglabas-pasok nito sa butas niya. Butil-butil na ang mga pawis na lumalabas sa kanya.Sumuko na siya sa pagmamatigas niya. Aminado siyang na-miss din niya ang alaga ni James sa loob niya, filling her pussy and fucking her like there’s no tomorrow.Hinawakan siya ni James sa bewang upang laliman pa lalo
Nagising siyang mag-isa sa kama. Wala pa din siyang saplot at makapal na kumot lang ang nakatakip sa hubad niyang katawan.Napansin niya rin na wala na siyang tali sa kamay at paa. Palinga-linga siya sa paligid pero wala na si James sa tabi niya.Tiningnan niya ang orasan sa wall clock... alas otso na ng umaga. Late na pala siya nagising. Usually ay maaga siyang nagigising para mag-exercise ng konti.Pagbaba niya ng kama ay napangiwi siya sa sakit ng katawan niya. Mukhang nilamutak ng malala ni James ang katawan niya kagabi. Ang sakit ng kepyas niya... Nagkasugat pa ata siya doon. Hindi na niya mabilang kung ilang beses silang nagtalik ng dalawa.Akmang hahakbang na siya nang biglang bumukas ang pinto. Natigil siya doon sa kinatatayuan habang walang saplot... pumasok si James na naka-boxers lang.Agad na ngumisi ito nang makita siya. Bigla naman siyang namula sa pagkapahiya. Agad siyang bumalik sa kama at nagtakip ng kumot."W-what do you want?" tanong niya."Wala lang. Sinusundo lang
Mariin ang pagkakahalik ni James sa kanya. Iba't ibang emosyon ang nararamdaman niya sa mga oras na 'yun. Para siyang malulunod sa saya at tuwa. Hindi niya akalain na may pag-asa pa pala siyang maging masaya at ang pinapangarap niyang isang buong pamilya ay matutupad na. May konting takot man sa puso niya, but definitely she is going to take a risk on James... for herself and for their child. He loves her, and she loves him too. 'Yun naman ang importante sa lahat... ang pagmamahalan nilang dalawa.Natigil ang pag-iisip niya nang maramdaman ang kamay ni James na dahan-dahang gumagapang sa hubad niyang katawan. Ngayon niya lang naalala na kanina pa pala sila nag-uusap na wala siyang saplot."Ohhh..." ungol niya nang maramdamang nasa suso niya ang kamay nito at nilalaro ng daliri nito ang nakatayo na niyang u***g. Marahan siyang minamasahe doon na lalong nagpa-init sa kanya."Oohhh... James..." muling ungol niya nang ang isang kamay naman nito ay pumasok sa loob ng kumot at kinapa ang nam
"Tara, kain na tayo, sweetheart. Kanina pa naghihintay sa atin ang pagkain. Pasensya ka na ha... lalo tuloy kitang ginutom," nakangising wika ni James."Hmp! Ikaw kasi!" kunyaring tampo niya, pero ang totoo ay masayang-masaya siya.Binalingan siya ni James at niyakap nang mahigpit. "Akin ka na, Bebe. Hindi ka na makakawala sa akin," wika nito saka siya hinalikan sa noo... muli siyang kinilig.Maya-maya, tumayo si James at kumuha ng T-shirt niya. Nasa kwarto nila ang damit niya, kaya ang mga gamit niya ay nasa kabilang kwarto. Lumapit siya sa kanya at pinasoot ang sariling T-shirt saka inalalayan siyang tumayo."My shirt looks good on you, sweetheart.""Ngiiii! Eh kita ang pekpek ko dito kada galaw ko!""Hahaha!" Ang lakas ng tawa ni James. Matangkad din siyang babae kaya kada galaw niya, sumisilip ang petchay niya.Muli itong bumalik sa closet at kumuha ng boxers nito at pinasuot sa kanya."Let me remind you, Mr. Blacksmith, that I have my own clothes at nasa kabilang kwarto lang iyon.
Of course, sweetheart, gusto ko! Napaangat siya ng tingin sa mariing excited na boses ni James. "Gusto ko ang makita ang abay natin, sweetheart. Papayagan mo naman ako, di ba? P-please?"Tumahimik siya para mag-isip... Nakita niyang parang hindi mapakali si James habang hinihintay ang sagot niya."S-sige, isasama kita. Karapatan mo naman 'yun bilang ama niya. Pero hindi kita pinipilit... kung sakaling magbago ang isip mo sa amin ni Tyler, you are free to leave... Hindi kita pipilitin.""What are you talking about?" Agad nitong hinawakan ang kamay niya. "Hinding-hindi mangyayari 'yun, sweetheart! Never magbabago ang isip ko para sa inyo ng anak natin. You are my life, my happiness! You are the air that I breathe. Hindi mo lang alam kung gaano ako kamiserable nang mawala ka... para na akong patay, kaya bakit ko pa kayo papakawalan? I love you, bebe. I love you so much," nagsusumamong wika nito.Agad siyang napangiti. Tumayo siya at lumapit sa nobyo. Kinawit niya ang dalawang bisig sa le
Napayuko siya. Totoo nga ba ang sinabi ni Callum na hindi siya ang ama? Pero bakit ang lakas ng kabog ng dibdib niya kanina nang makita ang bata? Para iyong lukso ng dugo."Paano ang babaeng nagpakilalang asawa mo kanina? Asawa mo din siya, di ba?""M-matagal na kaming hiwalay. Si Fe na ngayon ang mahal ko. May divorce sa Scotland kaya kapag mapawalang-bisa na ang kasal namin ni Victoria, malaya na ulit ako at puwede na kaming magpakasal ni Fe."Muli siyang nalungkot. Sa parte niya, matatagalan pa niyang mapawalang-bisa ang kasal nila ni Cindy dahil wala namang divorce sa Pilipinas."Umalis ka na, Clark. Huwag ka nang magpakita kay Fe dahil galit siya sa'yo. Ang asawa mo na lang ang asikasuhin mo."Aalis siyang hindi pa nasabi kay Fe na hiwalay na din sila ni Cindy, pero hindi pa legal. Tatanggapin kaya siya ni Fe?Ang sakit-sakit ng puso niya... Ang babaeng pinakamamahal niya ay may anak na sa iba. Siguro, babalik na lang siya sa Maynila at tatanggapin ang kanyang pagkabigo. Laglag a
**********CLARK'S POV:Hindi siya mapakali habang nasa operating room si Fe. Paroo't parito siya sa paglalakad."Will you calm down? Sumasakit ang ulo ko sa'yo!" saway ni Jonie sa kanya.Naroon na silang lahat na magkakaibigan, pati ang pamilya ni Fe. Si Callum ay naroon din. Hindi niya alam kung bakit pa ito nag-stay doon, samantalang may naghihintay ang asawa nito. Tiningnan niya ito nang masama nang napatingin din sa kanya.Maya-maya ay lumabas na ang doktor. Agad siyang lumapit dito."Doc, kamusta na po ang pasyente?""Okay na po siya. Successful ang panganganak niya... It's a baby boy!" masayang balita ng doctor "Congratulations po, Daddy!" bati ng doktor sa kanya pero nag-alangan siya. Hindi naman talaga niya alam kung siya nga ang ama ng bata. Sa tagal nilang hindi pagkikita ni Fe, baka nga kay Callum iyon."He is not the father, Doc." pagtatama ni Callum sa doktor."Ay, sorry po... Kamukha niya kasi ang bata." Nahihiyang sabi ni doc. "Anyway, I have to go. Ililipat na ang pas
Ang daming nangyari sa mga oras na 'yun. Hindi na niya alam ang unang iisipin. Una, ang hindi niya inaasahang pagdating ni Clark. Pangalawa, ang pag-propose ni Callum na hindi na rin niya inaasahan. At eto ngayon, manganganak na siya!"Bilisan mo! Huhuhu..." sigaw niya sa driver. Ngayon niya lang napansin na si Callum pala ang nagda-drive. Si Clark naman ang nasa tabi niya at dinadaluhan siya. Tatlo lang sila sa iisang sasakyan. Siguradong nakasunod din sa kanila ang mga kaibigan at pamilya niya, pero bakit siya iniwan ng mga ito sa dalawang lalaki?!"Hang on, love... Malapit na tayo!..." natatarantang sambit ni Callum habang nakatingin sa rearview mirror habang nagda-drive."This is all your fault, Callum! Niloko mo si Fe!? Nag-propose ka pa sa kanya samantalang may asawa at anak ka naman pala?!" sisi ni Clark kay Callum habang niyayakap siya."Look who's talking! Hiwalay na kami ni Victoria. At saka, bakit? Ikaw din naman, kasal, ah! Ano ba ang ginagawa mo dito? Bakit ka pa nagpakit
"You deserve it, bestie. I'm sure dudumugin itong resort natin! Ang ganda! Feels like paradise! Hindi ito magpapatalo sa ibang sikat na beaches dito sa bansa natin!"Kinikilig siya sa lahat ng sinasabi ni Jonie. Tinatanggap niya ang lahat ng parangal na iyon dahil deserve niya iyon. Pinaghirapan niya ang resort na mapaganda.Naputol ang pag-uusap nila nang tumunog ang cellphone ni Callum. Napakunot ang noo nito."Who is it?" tanong niya."Ah, eh, wala..." Agad na sagot nito sa kanya saka pinatay ang telepono at binalik sa bulsa."Aalis muna ako, love. May kukunin lang ako sa kwarto. May sorpresa ako sa’yo." Matamis na ngiting wika nito saka hinalikan ang kanyang kamay.Pag-alis ni Callum ay agad namang lumapit si Clark sa kanya na parang nag aabang ng pagkakataon."Fe... can we talk?" diretsahang tanong nito."Ah, eh..." Umiikot ang mata niya. Naghihingi siya ng tulong kay Jonie na huwag siyang iwan doon. Natatakot siya sa anumang itatanong ni Clark sa kanya."Jonie... pwede bang bigy
Parang tumigil ang mundo niya sa sandaling iyon. Hindi siya agad nakapagsalita, hindi rin siya nakagalaw. Ang tanging naririnig niya ay ang malakas na kabog ng kanyang puso, tila gustong kumawala sa kanyang dibdib.Si Clark... Hindi siya maaaring magkamali sa nakikita. Nakatayo ito sa harapan niya, nakatingin sa kanya nang diretso, tila may gustong itanong ngunit pinipigil ang sarili.“Bestie...” Si Jonie ang unang lumapit at niyakap siya. “Buntis ka? Bakit hindi mo man lang sinabi sa amin?” May halong panunumbat sa boses nito, pero ramdam niyang mas nangingibabaw ang tuwa at pagkabigla.Napangiti siya at yumuko. Hindi niya matagalan ang titig ni Clark. Hindi niya inakalang darating ito. Ang buong akala niya ay hindi na sila magkikita pang muli.“Ano ba yan, Fe! Ang tagal mong itinago sa amin ito!” reklamo ni Bebe, pero nakangiti rin ito habang hinihimas ang tiyan niya.Si Callum naman ay tahimik lang sa tabi niya, pero ramdam niya ang bahagyang paghigpit ng hawak nito sa kamay niya.
*************FE'S POV:Halos hindi na siya magkandaugaga sa trabaho... Ngayon na ang opening ng resort nila at pinangalanan nilang Serene Resort.Gusto niyang lahat ay perfect kaya hands-on siya palagi doon sa resort. Kahit pa sabihin ng nanay at tatay niya na magpahinga muna siya ay ayaw niyang makinig. Kabuwanan na niya and any moment ay manganganak na siya. Pero dahil nasa dugo na niya ang pagiging workaholic ay hindi niya mapigilan ang sariling magtrabaho.Sabagay, taga-mando lang naman siya, hindi naman siya ang bubuhat ng mga mabibigat na bagay, pero nakakapagod pa rin iyon dahil paroo't parito siya.Tinutulungan na siya ng buong pamilya niya doon. Si Lerie muna ang magiging manager niya habang wala pa ang schedule ng board exam sa pagiging maestra at habang hindi pa siya nanganganak.Si Toto naman ay katuwang niya sa pag-hire ng mga tauhan nila. Lahat silang magpamilya ay tulong-tulong doon dahil family business nila iyon.Actually, partner sila ni Jonie doon pero siya ang nag
Sandaling natigilan si Fe... doble meaning ang sinabi niya and he really meant it. Sa tagal ng hindi sila nagkita ni Fe ay hindi na niya sasayangin ang pagkakataon. Baka may pagkakataon pa silang dalawa, at lahat ng paraan ay gagawin niya. Ngayon pa ba na magiging single na ulit siya?"Ahhh... Ehh, kay Jonie mo na lang sabihin. Siya ang partner ko dito sa negosyo.""Ah, gano'n ba... Sige..." Sandaling tumahimik sila ulit."I miss you, Fe.... Sana magkita naman ulit tayo.""Ahh... sure..." alanganing sagot nito. "By the way I have to go, Clark. May gagawin pa kasi ako. I'm glad na okay ka na ngayon, Bye..." wika ni Fe saka bigla na lang nito pinatay ang telepono.Nalungkot siya, ramdam nyang may galit pa din si Fe sa kanya. Binalik niya ang telepono kay Jonie."Where is Fe, Jonie?""Why?""Anong 'why'? I want to see her!" Galit na siya. Lagi na lang siyang pinagtataguan ng mga kaibigan niya. Pakiramdam niya ay pinagkakaisahan siya ng mga ito.Nagkatinginan muna ang mga ito bago nagsali
*******************CLARK'S POV:"M-mom?..." hirap na sambit niya. Nagising na lang siyang nasa ospital na bed at masakit ang katawan. Nandoon ang mommy niya at si Rosie na nagbabantay sa kanya."Anak, mabuti at nagising ka na..." Agad na lumapit ito sa kama niya. "Nag-aalala kami sa'yo," maluha-luhang wika ng mommy niya."A-ano po ang nangyari?""Nabaril ka ni Gov, anak... Tinamaan ka sa balikat pero hindi nakalabas ang bala kaya inoperahan ka."Napapikit siya... kaya pala masakit ang kanyang balikat. "Ilang araw na po ako dito sa ospital, Mom?""Dalawang araw ka nang tulog pagkatapos ng operasyon mo, anak."Pumikit siya nang mariin, inaalala kung ano ang nangyari bago siya napunta sa sitwasyong iyon...Naalala niyang nagkomprontahan pala sila nina Cindy at Gov. Santiago at nasabi na niya ang lahat ng nakalap niyang ebidensya laban sa gobernador."Nabaril din pala si Gov, Mom... Kamusta na siya?" Agad na tanong niya nang maalalang binaril ng tauhan ni Gov nang barilin siya nito."H-h
"NO!.. Hindi ako makakapayag na magkaroon ng relasyon ang hampaslupang Kevin na 'yan sa anak ko!""Dad! Let's stop this already! Hindi na tayo matutulungan ni Clark, sinira natin ang buhay niya! Pwede bang tanggapin na lang natin na ito ang kapalaran at parusa natin sa pagsira sa kanya? I love Kevin at handa akong tanggapin siya kasama ng magiging anak namin. Kung ayaw mo, lalayo na lang kami dito. Babalik na lang ako sa Australia at doon kami mamumuhay ng tahimik!""Talaga, Ma’am Cindy?" wika ni Kevin na pilit kumawala sa mga tauhan ni Gov at lumapit sa kanya. Hinawakan nito ang kamay niya habang lumuluha.Dahan-dahan niyang itinaas ang kamay at pinunasan ang mga luha sa mata ni Kevin. "Sorry, Kevin... Hindi kita naipaglaban kay Daddy, pero this time ay desidido na ako. Magpakalayo-layo tayo... Bubuo tayo ng pamilya kasama ang anak natin... huhuhuh."Hinawakan ni Kevin ang tiyan niya at hinimas iyon. Ramdam niyang magiging isang mabuting ama at asawa si Kevin. Kung palalampasin pa niy