Lalong nagngitngit sa galit si Alastair sa sinabi ni Amber. Pinaharurot nito ang kotse, tila walang pakialam kung mamatay sila sa mga oras na iyon. Napakapit si Amber nang mahigpit, nanginginig sa takot habang si Alastair ay parang daredevil kung magmaneho, walang iniintindi kundi ang sariling emosyon.“Alastair, stop! Ayoko pang mamatay! Buntis ako!” Pasigaw niyang sabi habang nakapikit, pilit pinipigilan ang mga luha.Biglang nagpreno si Alastair, at halos parang naghiwalay ang kaluluwa sa katawan niya. Mabuti na lang at naka-seatbelt siya. Agad niyang hinawakan ang tiyan, kinabahan na baka mapahamak ang kanyang dinadala.“What did you say?” tanong nito, puno ng tensyon.Hindi siya sumagot. Nabigla siya. Hindi dapat niya sinabi iyon dahil lalo lang siyang kukulitin nito.“What did you say, goddamn it?!” Napapitlag siya nang hampasin nito ang manibela nang malakas. Naramdaman niya ang biglang pagbilis ng tibok ng puso niya.“I... I’m pregnant,” hikbi niya, pilit nilalabanan ang kaba.
"Ohhh Sheeet... fuck!!!…" halos di na nya alam kung saan ibaling ang ulo. Maya-maya ay lumuhod ito at bumaba na ang ulo sa pagitan ng hita nya, dali-dali nitong hinubad ang panty nya at sinabit ang isang binti niya sa balikat nito.Nilamon sya ni Alastair doon na parang isang gutom na aso. Sinabayan ng dila nito ang daliri na nag labas-masok doon sa lagusan nya"Oohhhh.....ahhhh.... " gigil na gigil na ninanamnam nito ang kaselalan niya . Nagbabagang apoy na ang pumupuno sa katawan nya... takam na takam si Alastair sa kanya. . Pinatigas pa nito ang dila at tinusok-tusok doon sa lagusan niya. Mga mura, daing at ungol ang pumupuno sa bawat sulok ng kwarto nila"Alastair!!!.... shit di ko na kaya!!!.." Napasigaw sya. Sinabunutan pa nya nito at pinagduldulan ang ulo sa pwerta niya. Tila may kung anong mabigat na nabubuo sa puson niya na ano mang oras ay sasabog na. Lalong binilisan nito ang paglabas-masok ng dila sa loob niya hanggang sa ilang sandali pa ay umarko na katawan nya, namal
BEBE's POV:Nagising siya sa munting halik na naramdaman niya sa kanyang pisngi. Dahan-dahan niyang minulat ang kanyang mga mata."Good morning, sweetheart," narinig niyang bulong ni James sa kanyang tenga. Nakayuko ito malapit sa mukha niya habang nakahiga siya sa kama.Bigla siyang nagulat kaya tinakpan niya ang bibig gamit ang kumot. Baka maamoy nito ang mabaho niyang hininga dahil kakagising pa lang nya."B-Bakit ka ba laging nakakapasok dito?" tanong niya habang nakatakip ang bibig.Matamis na ngiti ang inalay nito sa kanya. "This is my house, syempre I have access to all the rooms here."Damn! May susi pala ang gago sa kwarto ko? Wala din pala akong privacy kasi anytime ay pwede niya akong pasukin! wika niya sa isip."Actually, di ko ginamitan ng susi ngayon kasi di naman naka-lock ang pinto mo," sagot nito na may malaking ngisi... parang nababasa nito ang iniisip niya.Bigla siyang namula. Naalala niya ang tagpo nila kagabi. Simula nang mangyari iyon sa kotse at makita sila ni
Dahan-dahan itong pumasok pero nanatiling nakatayo.“Bakit ka pala naparito, Kuya?” nagtatakang tanong ni John sa kapatid. Mabilis na tumingin si James sa kanya bago sumagot.“Ahm, I was just checking on you...”“Me? Eh hindi naman ‘to kwarto ko, eh!”“Ahh, I mean I checked your room, but you weren’t there. So I came here to Beverly’s room thinking you might be here—and there you are.” palusot nito.“Hahaha, ganun ba? I’m okay now, Kuya. Medyo masakit lang ang ulo ko. Thank you ha.”“Ahm... good to hear that. Sige, mauna na ako sa inyo. I’ll go for a swim,” sagot ni James, na tila balisa.“Wow, parang magandang idea ‘yan! Sige, Kuya, susunod kami ni Beverly,” sagot ni John.Tumango si James... pasimpleng sinulyapan siya saka tuluyang lumabas ng kwarto nya.“Swimming tayo, ex!” pukaw ni John habang pagka-tulala cya. Simula nang dumating si James sa kwarto niya ay parang nawala cya sa sarili.“Ah, eh, sige, para mawala na rin ang hangover mo...” simpleng sagot nya.“Bakit pala bigla na
"Hey, Beverly," pakitang-taong bati ni Amber, kasabay ng mapanuring tingin mula ulo hanggang paa. Mukhang mainit pa rin ang dugo nito sa kanya. Well, the feeling is mutual, wika niya sa sarili.“Bakit hindi ka naliligo? Ayaw mo bang papalibutan ka ng dalawang poging lalaki? Hahaha,” biro nito, ngunit halatang may halong panunukso. Alam niyang iniinsulto siya ni Amber, na noon pa siya pinaghihinalaan bilang kabit ni James. Pero hindi cya magpapahuli ng buhay... hanggang duda lang ito sa kanya.“Kung gusto mong maligo, tumalon ka na lang diyan, Amber. Huwag mo na akong abalahin dito,” sagot niya sabay binalik ang atensyon sa pagkain. Ayaw niyang patulan ang dalaga pero sa totoo lang ay naiinis na siya sa mga pasaring nito.Tiningnan siya ni Amber ng masama. "Bitch!" sigaw nitong hindi na napigilan ang galit sa kanya. Sa halip na siya ang mapikon ay mukhang ito pa ang nauubusan ng pasensya.Napaka-sensitive naman nito, naisip niya. Nang biglang hinubad ni Amber ang kanyang damit, naiwan
Ilang oras pa ang tinagal ni Amber sa emergency bago sa wakas ay lumabas ang doktor."Doc, kamusta po ang pasyente?" tanong ni James habang sinalubong ang doktor."She's fine now," sagot nito."How about the baby?""The baby is fine, too. Malakas ang kapit ng bata. They're okay now, pero kailangang mag-ingat. Kapag nangyari ulit ang ganitong aksidente, baka hindi na tayo masigurong mailigtas ang baby.""T-thank you, Doc," sabi ni James na tila nakahinga ng maluwag.Nang magpaalam ang doktor, naiwan ang lahat na tahimik. Walang nagsalita... parang nakikiramdaman."Iho... calm down. The baby is fine," sabi ni Tita Evelyn habang niyayakap si James.Ilang sandali pa ay inilipat na si Amber sa private room. Dumating na rin ang mga magulang nito."What happened to our daughter?" nag-aalalang tanong ng daddy ni Amber habang lumalapit sa kama ng anak."N-nadulas po siya sa swimming pool, at hindi namin alam na buntis siya. But don't worry, Tito... Amber and the baby are fine," paliwanag ni Ja
*****************AMBER'S POV:Lihim siyang napangiti habang nakahiga sa hospital bed. Kasalukuyang nag-uusap ang mga magulang niya at ang mga magulang ni James tungkol sa nalalapit nilang kasal. Si James naman ay nasa tabi niya at mahigpit na nakahawak sa kamay niya. Ramdam niya ang unti-unti ng lumalambot ng puso nito para sa kanya.Gotcha! Napapangiti siyang inisip.Nagpanggap siyang inosente at kunwaring walang alam na buntis siya. Napaniwala rin niya ang lahat na tinulak siya ni Beverly kaya't masama na ang tingin ng lahat sa dalaga. "Hitting two birds with one stone!" kung baga... natatawa nlang cya sa galing nya sa pag-arte. Mabuti na lang at nadisgrasya siya. Hindi na niya kailangang mag-isip ng paraan para ipaliwanag ang pagbubuntis niya. Ngunit kailangan niyang siguraduhing walang makakaalam na hindi si James ang ama ng kanyang dinadala, dahil kung hindi ay magugulo ang lahat ng plano niya.Umaayon na sa kanya ang panahon. Kailangan niya na lang galingan ang kanyang mga p
"I did not push Amber!" sagot agad nito."It doesn't matter to me now," mahinang tugon niya. "W-we need to break up." Napatingin ito sa kanya nang marinig ang mga salitang iyon... nakita niyang may kirot sa mukha nito.Binaling niya ang tingin sa labas ng kotse. Hindi niya kayang tingnan ang mukha ni Bebe habang sinasabi iyon. "Siguro hanggang dito na lang tayo," garalgal ang boses niya. "Siguro hindi talaga tayo para sa isa't isa. Kahit anong pilit nating ipaglaban ang pagmamahalan natin ay hindi talaga tayo pinapayagan ng tadhana...." "Magkakaanak na kami ni Amber at ayokong itali sa akin habang alam kong nasasaktan ka. Gusto kong makahanap ka rin ng tunay na magpapasaya sa'yo—tulad ni John." Hindi na niya napigilan ang pagtulo ng luha nya. Ang sakit-sakit ng puso niya.Nakita niya mula sa gilid ng mata nya na nagpupunas din ng luha si Bebe, ngunit hindi niya magawang tingnan ito... Baka hindi niya matuloy ang balak na pakawalan ang nobya."You deserve better than me, Bebe. You’re
"Babe! Babe! Wake up!" narinig niyang sambit ni Clark sabay alog sa balikat niya. Agad naman siyang nagising."Where is my baby?" agad na tanong niya nang magising siya. "Binalik na siya ni Callum sa akin. Nasaan na ang anak ko?" Kanina lang ay hawak-hawak niya iyon sa panaginip niya.Nagkatinginan muna ang mga taong naroon sa kwarto niya."Nanaginip ka lang, babe. Pero huwag kang mag-alala... Sandali na lang at makikita na natin si baby. Marami ang tumutulong sa atin...""Pero nangako si Callum na ibabalik na niya ang anak ko!"Ngumiti nang tipid si Clark, tila pinapanatag ang sarili niya. Pero baka ang nasa isip ng mga ito ay nababaliw na siya.Pero hindi siya maaaring magkamali. Nakausap niya si Callum at tama ang pagkakaintindi niya... Babalik si baby... Babalik ang anak niya!Naputol ang kanyang pag-iisip nang nag-ring ang cellphone ni Clark. Nabaling ang atensyon ng lahat kay Clark."It’s an unidentified number..." anunsyo ni Clark."Answer it! Baka may koneksyon ‘yan sa paghaha
"Kayo!" sigaw niya sa doktor. "Idedemanda ko kayo! Pinabayaan niyo ang anak kong makuha ni Callum! Huhuhu...""Babe... babe... calm down. Hindi ako titigil hangga't hindi makikita ang anak natin..." umiiyak na din niyakap siya ni Clark."Clark... huhuhu... hanapin mo ang anak ko. Maawa ka, hanapin mo siya, huhuhu..." Pagmamakaawa niya sa dating nobyo. Mamamatay siya kapag nawala o kung ano ang mangyari sa anak niya. Iniisip pa lang niya ay parang pinipiga na ang puso niya. Di bale nang siya na lang ang masaktan, huwag lang ang anak niyang wala pang muwang sa mundo.Nilapitan siya ng doktor at may tinurok sa kanya kung ano."No! No! Huwag niyo akong patulugin! Hahanapin ko ang anak ko!" sigaw niya sa doktor."Babe... mag-relax ka lang. Hindi pa kaya ng katawan mo. Kami na ang maghahanap sa anak natin. Pinapangako ko sa'yo, hindi ako titigil hangga't hindi siya mahahanap."Maya-maya, kumalma na siya. Malamang ay nag-take effect na ang gamot sa katawan niya. Lumuluhang tinitigan niya si
**********FE'S POV:N-Nay…"A-anak, gising ka na pala?" Agad siyang pinuntahan ng nanay niya sa kanyang kama. Nakita niyang andoon din si Bebe at Jonie na agad lumapit sa kanya, hinawakan ni Jonie ang kamay niya."Bestie... salamat naman at gising ka na..." malungkot na wika nito.Tiningnan niya ang mga mukha ng nakapalibot sa kanya... parang iisa ang pinapahiwatig ng mga ito. Parang may bumabagabag sa kanila na hindi niya maintindihan.Nilibot niya ang paningin sa paligid. Sila lang ang naroon. Wala si Ken, si James, si Callum, at si Clark. Nasaan ang mga lalaki?Naalala niya bago siya nawalan ng ulirat ay dumating si Clark at pinangako nito na sa pagising niya ay mukha nito ang makikita niya... Umasa siya... Pero wala ang lalaki doon.Kahit yun man lang ay hindi pa din maibigay ni Clark ang pangako nito? Muling umasa na naman ang puso niya."May nararamdaman ka ba, anak? Bakit tahimik ka?""Nasaan si Callum, Nay?" Si Callum ang hinanap niya, imbes na si Clark. Naalala niyang nanggu
"Callum... May sarili kang pamilya, di ba? Bakit hindi sila ang alagaan mo? Di ka ba naaawa sa anak mo? May sarili kang anak pero ang anak namin ni Fe ang pinupuntirya mo? Sumuko ka na bago pa mahuli ang lahat, Callum. Kung mapatay mo man ako ngayon dito, hindi ka rin makakatakas sa mga awtoridad. May isang milyong nakapatong sa ulo mo. Marami ang maghahangad na mapatay ka!... Bumalik ka na sa Scotland kasama ang asawa mo at mamuhay ng tahimik," mahabang litanya niya kay Callum."Hindi mo ako kailangang diktahan, Clark! Alam ko ang ginagawa ko, at hindi ako magiging masaya hangga't hindi ako makakabawi sa'yo!" sigaw nito saka biglang bumunot ng kung ano sa bewang.Pero bago pa man iyon mangyari, isang malaking kahoy ang tumama sa likod ni Callum."Agghh!" sigaw ni Callum sa sakit. Napahiga ito sa sahig."Callum, sumuko ka na! Itigil mo na ang kalokohang ito!" sigaw ni Ken. Bigla siyang nagkaroon ng pag-asa nang makita ang mga kaibigan. Si Ken ay may hawak na dos por dos sakaling makab
**********CLARK'S POV:"Anong sabi?"Tanong ni Ken nang tumawag si Callum. "Magkita daw kami at magtutuos..." malungkot na wika niya."Wag kang pumunta, Clark! Alam mo ang kapasidad ni Callum. Baka saktan ka niya." sabat ni Jonie"Pero wala akong magagawa dahil hawak niya ang anak ko! Kung di naman ako pupunta, baka di ko na makita ang anak namin ni Fe. Kailangan kong maibalik ang bata kay Fe... She's gonna be devastated." tila nawawalan na cya ng pag-asa."Magdala ka ng mga pulis... O di kaya sasamahan ka namin! Siguradong sasaktan ni Callum!" si James naman ang nag salita. Umiiling siya. "No!... Aalis akong mag-isa. Ayaw kong ilagay sa kapahamakan ang mga kaibigan ko. Kung gusto niya akong patayin, tatanggapin ko. Total, wala na rin naman silbi ang buhay ko. Wala na akong ginawang tama. Malamang ito na ang kabayaran sa lahat ng pagkakasala ko kay Fe." maluha-luhang sambit nya. Mukhang doon na nga sila magtatapos. "Mapapatawad na siguro niya ako kapag naibalik ko ang anak namin sa
"Alagaan mo muna hangga't hindi ako makakabalik.""Bakit? Callum, why are you doing this?" humihikbing wika nito. "Alam mo bang may reward na isang milyon ang sinumang makahanap sa'yo? Sumuko ka na lang, Callum, at magbagong buhay na tayo sa Scotland kasama ang mga anak natin.""Wag ka nang madaming tanong!" Kumuha siya ng tig-lilibong pera at ibinigay iyon kay Victoria."Babalik ako. Alagaan mo ang bata, kundi ikaw ang mananagot sa akin!" sigaw niya.Agad itong napahawak sa tiyan at umupo sa kama habang hiid binibitawan ang anak ni Fe at Clark.. Alam niyang buntis din si Victoria."Di mo ba talaga ako kayang mahalin, Callum?" umiiyak na wika nito. Tila lumambot naman ang puso niya kay Victoria."Lagi mo sinasabi na wala akong kwentang babae, dahil palamunin lang ako sayo pero hindi mo ba naiisip na inaalagaan ko ang anak mo kaya di ako makapagtrabaho? Nag-iisa lang ako doon at walang pamilya. How do you expect me to work?"Di siya nakapagsalita. Ngayon niya lang narinig ang rason ni
Hindi siya mapakali. Habang nagda-drive ay iniisip niya kung bakit biglang tumawag si Victoria. Dati ay hindi naman siya nito kinukulit.Pagdating nila sa resort ay hinayaan niyang si Fe ang kumausap sa engineer nito at lumayo muna siya ng kaunti para tawagan si Victoria. Ang iniisip niya kasi ay baka may nangyaring masama sa anak niya."Hello, Victoria! Why did you call?""Callum, can you come back here in Scotland?""Why? Di ba nag-usap na tayo? Hiwalay na tayo at sustentuhan ko na lang si Curt!""But I'm pregnant again with our second child!"Sandali siyang natameme. Hindi niya alam kung matutuwa siya o maiinis. Hindi naman siya nagduda sa ipinagbubuntis ni Victoria dahil ilang beses ding may nangyari sa kanila noong umuwi siya ng Scotland.Humugot muna siya ng malalim na hininga. "Ano ang gusto mong mangyari, Victoria?""Hindi ba pwedeng magkabalikan na lang tayo? Para sa mga anak natin?""I-I can't...""But why? Huwag mong sabihing pipiliin mo pa rin ang babae mo diyan? Iiwan mo
CALLUM'S POV:Kaka-baba niya lang ng telepono. Tinawagan niya si Clark at sinabing nasa kanya ang bata. Gusto niyang makipagkita ito sa kanya dahil papatayin niya ang lalaki. Galit na galit siya. He has never been humiliated in his entire life! Kasalukuyan siyang nasa kotse dahil tinakbo ang anak ni Fe nang walang nakakaalam. Ngayon ay itsapwera na siya kay Fe kung kailan dumating na si Clark. Plinano niya ang lahat... ang pag-propose dito sa araw ng opening ng resort. Excited cya sa plano nya. He tought it would be a perfect day for him and Fe. Ginawa niya iyon para maraming makasaksi ng kanyang pag-propose. Pero hindi niya inakala na mapapahiya siya bacause Fe rejected his offer dahil sa muling pagpakita ni Clark. Isa pang nagpa-bulilyaso sa plano niya ay ang pagsulpot ni Victoria. Ang inakala nyang masayang pagpo-propose ay naging isang bangungut sa kanya. Ni sa hinagap ay hindi niya akalain na darating si Victoria. Kaya siya umuwi ng Scotland dahil pinagbabantaan siya nitong sis
"Bro!" tawag-pansin ni Ken sa kanya na kakapasok lang ng kwarto. Galing ito sa security department para i-check ang CCTV."Lumabas si Callum sa ospital, dala-dala nga si baby. Walang humarang sa kanya dahil kilala siya dito sa ospital. At saka kilala natin si Callum, isa siyang private investigator at pulis, alam niya ang gagawin!""Damn!" sigaw niya. Hindi niya lang sinabi para hindi muling mag-alala ang pamilya ni Fe, pero sa palagay niya ay mahihirapan silang hanapin si Callum. Alam niya ang kapasidad nito. Magaling ito sa larangang iyon, pero ang panalangin niya lang ay huwag saktan ni Callum ang bata habang hindi pa nila nahahanap.Narinig niyang muling umiyak ang nanay ni Fe habang yakap-yakap ito ng asawa."Huwag po kayong mag-alala, Tita. Marami na ang naghahanap sa kanya. Liliit na ang mundo niya. Gagawin ko po ang lahat para maibalik lang nang ligtas ang anak namin ni Fe." Pinatatatag niya ang loob ng pamilya ni Fe, pero sa kaibuturan ng kanyang puso ay natatakot din siya. H