CHAPTER 1 - WHEN THEIR EYES MET

Mansion ng mga De la Vega...

Magkaharap na nakaupo ang Mag-amang Marco at Philip De la Vega sa veranda ng kanilang mansion habang nagkakape ang daddy niya. Tahimik na pinagmasdan ni Marco ang kanyang Ama habang tumitingin sa malayo. Hindi halatang 50 years old na ito, dahil kung titingnan parang mas bata ang mukha nito kaysa sa original nitong edad. Matikas at gwapo pa rin ito at kayang paibigin ang sino mang babae. Ngunit alam niyang simula nang iniwanan sila ng kanyang ina ay hindi na ito muli pang nag-asawa.

" Marco tawag nito sa kanya. "Ilang taon ka na, kailan ka ba mag aasawa?"

"Wala pa sa plano ko ang pag- aasawa dad.. Bakit ba atat na atat kayong mag asawa na ako?" Parang naiirita niyang sagot sa ama.

"Anak, matanda na ako. Kailan mo pa ba ako bibigyan ng apo? kung uugod-ugod na ako? O baka naman inaantay mo lang na mamatay ako bago ka mag asawa!" May himig nagtatampong sagot ni Philip sa anak.

" Dad, tingnan mo nga yang mga pananalita ninyo! Pag-aasawa ko ho yong pinag-uusapan natin. Hindi ito pagkain na iluluwa ko lang kung hindi angkop sa panlasa ko. Tsaka kayo nagturo sakin na hindi basta-basta magtitiwala sa mga babae." halata ang pagtitimpi sa sagot niya sa ama.

"Aba! Ilang taon kana Marco, Hanggang ngayon hindi ka pa rin nakatagpo ng katapat mo? Oo sinabi ko sayo na hindi agad-agad magtitiwala sa mga babae dahil ayokong mangyari sayo ang nangyari sa akin.. But My GOD, Marco, ano ka laging nakapikit? Wala ka man lang nagustuhan sa edad mo na yan?" Galit niyang tanong sa anak.

" Sinasabi ko na sa inyo dad, hayaan niyo na muna ako sa buhay ko. Ayaw ko pang mag asawa. Aalis na po ako." Mabilis siyang tumalikod sa ama ngunit nakailang hakbang palang siya palabas ng veranda, nang bigla siyang mapatigil sa sigaw nito sa kanya.

"Hmmmpppp, MARCO! wag mo akong ginagalit! sa ayaw at gusto mo magpapakasal ka! Bibigyan kita ng isang buwan para ipakilala mo sa akin ang babaeng mapapangasawa mo! dahil kung hindi ako ang hahanap para sa iyo!" Narinig niyang malakas na sigaw nito sa kanya.

Kuyom ang kamao, pinilit ni Marco na iwaksi sa isipan niya ang sinabi ng kanyang ama. Sinusubukan niyang huwag magalit sa pakikialam nito sa personal niyang buhay. Padabog niyang sinara ang pinto ng sasakyan at mabilis na pinaharurot ito.

"B-Bosss, Boss! dito pa ako Boss..."napakamot nalang sa ulo ang driver habang tinitingnan ang humarurot na papalayo ng sasakyan. "Bakit kasi ang bagal kong kumilos? Yan tuloy naiwanan ako." paninisi niya sa sarili.

SAMANTALA nakaupo si Katleah  sa kanyang higaan ng marinig niya ang malakas na katok mula sa pintuan ng kanyang inuupahang silid. 

Tok! Tok!

"KatLeah! Ano ka ba? Bingi? Buksan mo ang pinto! Kanina pa ako kumakatok!"

"Opo aling Rosa andyan na, teka lang, bubuksan na po."

"Hoy babae ka! ano ba ang nangyari sayo at ang tagal-tagal mong mag bukas ng pinto ha? May balak ka bang pag taguan ako?"

sigaw ni Aling Rosa ng mabuksan na niya ang pinto.

"Bakit ko naman kayo pinagtataguan, Aling Rosa, wala naman akong kasalanan. Bakit po ba, may kailangan kayo?"

"Hah! magtatanong ka pa? Nakalimutan mo na ba!? Pangalawang buwan na ngayon, di ka pa rin nagbabayad ng renta mo sa bahay. Abah! hindi pwede yan, kung wala kang pambayad lumayas ka!"

"Naku po aling Rosa maawa naman po kayo sa akin, promise po itong darating na linggo magbabayad na ako para sa 2 months delay ko. Bigyan niyo pa ho ako ng kaunting palugit, makakasahod na ho ako ngayong darating na linggo."

"Ano? sa darating pa na linggo? Hindi pwede! Hindi na uubra sa akin ang mga paawa effect mo na yan, binigyan na kita ng dalawang buwan na palugit noong nakaraan, tapos hihingi ka pa ulit sa akin ng extension? Ano ka sinuswerte?"

"Sige na po Aling Rosa, last na po ito, wala na po kasi akong mahanap na mas mura pa na pwedeng mauupahan maliban dito sa bahay nyo"

"Ay Naku! Katleah! tigil-tigilan mo ako sa kakadrama mo!. Maghihintay ako hanggang mamayang gabi. Kung wala ka pa ring maibigay sa akin na bayad mamaya, huwag mo akong sisihin sa pagpapalayas ko sayo! Wala akong pakialam kung saan ka pupunta! Aba, kailangan ko rin nang pera dahil marami rin akong bayarin. Mayroong uupa bukas nitong kwarto mo at hindi ako nagbibiro tandaan mo Katleah! Pupulutin yang mga gamit mo sa labas ng bahay bukas kung wala ka pa ring ibabayad sa akin mamaya!" Sabay talikod ni Aling Rosa.

Napabuntong hininga na lang si Katleah habang nakatingin sa likuran ng papalayong si Aling Rosa..Kinakailangan niyang humanap ngayon ng paraan kung saan hihiram ng pera para pambayad sa renta. Umupo siya sa kanyang higaan habang binubuklat ang laman ng wallet niya. Agad naman siyang nadismaya ng makitang limang daang piso nalang ang natirang laman ng kanyang pitaka. Tipirin niya na lang ito hanggang sa umabot sa una niyang sahod bilang isang salesgirl sa mall. Mag dalawang linggo palang kasi siyang nagtatrabaho doon. Ang unang sahod niya ay ngayong kensenas at sa katapusan ng buwan. Ang problema niya ngayon ay kung saan siya hihiram ng pambayad sa renta ng bahay. Kilala pa naman si Aling Rosa sa pagiging Tigre. Hindi niya pinapalampas ang mga boarders niya na hindi nagbabayad on time. Sa apat na buwan na nangungupahan niya dito, kilala niya na ang ugali nito. Talagang hindi ito nagbibiro na palayasin siya bukas kung wala siyang ibabayad mamaya.

Maganda siya, Matalino, Palaban at loner pero malalim kung magmahal. Let me say na siya yung tipong babae na sa kabila ng kanyang mga pinagdaanan, hindi siya basta-basta sumusuko. Siya si Katleah Sanchez. Sampung taon pa lang siya, nang mamatay ang mga magulang dahil sa isang aksidente.

Simula noon ang lola lamang niya ang lagi niyang kasama. Sa kasamaang palad ilang buwan pagkatapos ng graduation niya sa high school, ito naman ang inatake sa puso. Naalala pa niya ang huling sinabi nito bago mamatay.

"Katleah, Alam kong hindi na ako magtatagal, kaya dapat lang malaman mo ang tunay mong pagkatao''. Apo, pangako mo sa akin.. kahit anong mangyari hahanapin mo ang tunay mong mga magulang."

Laking gulat niya sa sinabi ng kanyang Lola. "N-Naguguluhan ho ako Lola, sino ba ang tunay kong mga magulang? Di ba patay na po sila sa aksidente?" tanong ni Katleah habang pinapahid ang luha na pinipigilan nyang lumabas sa kanyang mga mata.

"Totoo ang sinasabi ko apo,natagpuan ka lang ng nanay mo sa labas ng nasusunog na bahay ampunan."

There were a stunned expression on her face. Di siya makapaniwala na sa loob ng labing walong taon, matutuklasan niyang ampon lang pala siya ng mga itinuturing niyang tunay na pamilya. Kung gayon, sino ang tunay niyang mga magulang? Bakit nila hinayaan na mawalay siya sa kanila? Bakit di nila siya hinanap gayong matagal na pala siyang nawawala? Paano niya mahahanap kung sino ang tunay niyang mga magulang kung kahit na sa pangalan o address manlang ay wala siyang nalalaman?" sunod-sunod nyang tanong sa sarili.

Pagkatapos ng libing ng kanyang lola ay napagpasyahan niyang ebenta ang lahat ng mga natirang ari-arian na iniwan sa kanya ng kinilala nyang pamilya. Ang pera mula sa pagbebenta ng bahay at lupa ay binayad niya sa utang nila sa hospital at sa pagpapalibing. Ang natitirang pera ay napagdesisyunan niyang gamitin upang lumuwas ng maynila para makahanap ng matinong trabaho. Isa iyon sa pinakaunang hakbang niya upang makaipon ng pera sa kanyang pag aaral at sa paghahanap ng tunay niyang pamilya. 

"Teka? ano oras na pala? Oh my, malalate na ako sa trabaho!" Tarantang sambit niya sa sarili.

Napabilis ang kanyang pagpasok sa banyo upang maligo. Dali-dali siyang nagbihis ng kanyang uniform at lumabas nang inuupahan kahit hindi pa nagsusuklay. Mabuti na lang at isang kilometro lang ang layo ng inuupahan niya papunta sa pinapasukan niyang mall. Binilisan niya ang paglalakad habang nagsusuklay ng kanyang buhok ng biglang.

"Ayyyy Kabayo!" sigaw niya sa sobrang pagkagulat at agad siyang napatilapon sa may gilid ng drainage. Buti na lang hindi siya tumama sa mismong drainage kung nagkataon, papasok siya sa trabaho na amoy canal. Galit niyang tiningnan kung sino ang walang modong bumangga sa kanya.

"Sino ba kasing walang mo......oh my gush!" hindi na niya natapos ang gusto pa sanang sabihin ng mapatitig siya sa napakagwapong mukha ng lalaking nasa harapan niya. Ang perfect ng hugis ng mukha nito, makapal ang kanyang kilay at mahaba ang pilikmata. Ang mga mata nito ay parang naglagay ng contact lens. Matangos ang kanyang ilong, at ang kanyang maninipis na labi ay may natural na pula na lalong nagpadagdag sa kanyang kagwapuhan. Mayroon siyang divided chin makisig at matapang na aura. Sa isang tingin lamang masasabi mong siya na ang pinakagwapong nilalang na adonis sa buong mundo.

"Hoy, Miss...Sabi ko, okay ka lang? Tapos ka na ba sa kakatitig sa mukha ko? O ano? Satisfied ka ba sa kagwapuhan ko?" parang naiirita nitong tanong.

Umarko pa itaas ang isang kilay ni Katleah sa kanyang mga narinig. Oo napakagwapo nya pero syempre hindi niya aaminin. Agad na kasi siyang naturn-off sa kakapalan ng mukha ng lalaking kaharap niya.

''At sinong nagsabi sayo na gwapo ka? Ang lakas naman ng bilib mo sa sarili mo lalaki.. Ang kapal talaga ng pagmumukha mo!'' Naiirita niyang sagot sa lalaki.

Lalo lang siyang nainis ng makita niyang ngumisi lang ito sa kanya.

"Abah, may malalim na dimple pa pala ang mayabang na ito". Sa loob-loob ni Kathleah.

''Huh? ako pa ngayon ang makapal ang mukha? Eh ikaw ang kanina ko pa sinasabihan na tumayo na dahil ang bigat-bigat mo.

Kanina ka pa nakapatong diyan sa ibabaw ko. Ano may balak kang mag pagabi dito?'' Nang-iinsultong sagot din nito sa kanya.

Bigla tumayo si Katleah ng mapansin niya ang awkward na position nila. Nakapatong nga siya sa ibabaw ng lalaki. Parang gusto niyang maghukay ng lupa at ibaon ang sarili sa sobrang kahihiyan. Ramdam na ramdam niya ang pamumula ng kanyang mukha sa sobrang hiya.

"Bakit ka ba kasi nakaharang sa dinadaanan ko eh ang lawak- lawak ng kalsada?" Pagalit niyang tanong sa lalaki habang tinatanggal ang mga dumi na dumikit sa uniform niya.

"Ikaw pa talaga ang may ganang magalit? Bakit ka kasi naglalakad na parang kabayo habang nagsusuklay ng buhok? Public place itong dinadaanan mo, at ang pagsusuklay nasa bahay ginagawa yan. Na gets mo bal huh? Babaeng kabayo?" nang-iiritang tanong sagot nito sa kanya.

"Aaaahhhh! ang kapal talaga ng pagmumukha mo, Unggoy ka! Ah No, mas may mukha pa pala ang Unggoy kaysa sayo!" Ganting insulto niya sa lalaki.

Namumula na ang kanyang mukha sa sobrang pagtitimpi. Gusto na niyang umalis dahil ayaw niyang masira pa ang buong araw niya sa lalaking kaharap.

Aktong nag isang hakbang pa lang siya, nang biglang may humablot sa kanyang kamay. Mahigpit ang pagkakahawak nito, na parang takot na mawala ang kanyang bihag. Lumingon siya at nagtama ang kanilang mga mata. Naramdaman niya ang nag aapoy na galit nito habang tumitingin sa kanya.

"Bitiwan mo ako." Utos niya sa lalaki sabay hila ng kanyang kamay.

"Saan ka pupunta huh?" Sa tingin mo ba madadala mo ako sa mga lousy tactics mo woman? Alam kong isa lang yan sa mga taktika mo para mapalapit sa akin. Gusto mo ba ng pera? Sabihin mo lang hindi mo na kailangan mag-isip ng kung ano-anong tricks para mapansin." Deretsahang sabi nito sa kanya na parang mababang uri siya.

Kunot ang noo niya sa narinig.. "Ano bang tricks ang pinagsasabi mo? Haler? Okay ka lang MadMan? Nauntog ba yang ulo mo kanina sa gutter? Bitawan mo na ako. Malalate ako sa trabaho..hindi ka nakakatulong!" Sabay hila ulit ng kamay niya.

Nagpupumiglas siya sa higpit ng pagpkakahawak nito sa kanyang kamay pero walang nangyari, mas lalo pa nitong hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay niya.

"Huwag ka nang mag maang-maangan pa, dahil alam na alam ko ang mga tipo mong babae..Playing innocent, kunwaring babangga kuno sa isang mayaman na lalaki para madaling makalapit at aakitin, upang madaling magkapera. Pare-pareho kayong lahat na mga babae...pera lang ang habol..Wala kang...."

Slap! napangiwi siya sampal nito.

" Wala kang karapatan na sabihin sa akin yan at wala ka rin sa posisyon para husgahan ang pagkatao ko..kung ano man ang pinagdaanan mo huwag mo akong idamay. Tandaan mo hindi lang ikaw ang nag iisang tao sa mundo na mas mahirap ang pinagdaanan. At ito sasabihin ko at i*****k mo dyan sa bugok na kokote mo; kahit magdildil man ako ng asin o matulog man ako sa bangketa wala ka nang pakialam doon. Eh ano kung mayaman at gwapo ka? Sapat na ba yon para husgahan mo ako? Para sa akin hindi ikaw ang lalaki sa pangarap ko, kaya wag kang masyadong bilib sa sarili mo. At pwede ba tigilan mo na yang ilusyon mo? Dahil kung totoo mang mayaman ka, pwes wala akong balak makishare diyan sa yaman mo".

Hindi na matiis ni Katleah ang matalas na dila ng lalaking kaharap kaya niya ito biglang nasampal. Nanginginig siya sa sobrang galit.

Hindi niya na kayang tanggapin ang kung ano pang susunod na sasabihin nito sa kanya. Siguro nga mayaman ang lalaki dahil napansin niyang maraming bodyguard ang nakapaligid dito pero wala siyang pakialam, hindi niya hahayaan na inaapakan ang pagkatao niya ng kung sino-sino lang. Pagalit siyang tumalikod dito at dali-daling pumunta sa mall na kanyang pinagtatrabahuhan.

Napaawang ang labi ni Marco habang sinusundan ng tingin ang likod ng papalayong si Katleah. Hanggang ngayon ramdam pa rin niya ang pamamanhid at pamumula ng kanyang kaliwang pisngi dahil sa lakas ng sampal nito sa kanya. Hindi siya makapaniwala na ang isang Marco De la Vega na katulad niya ay makakayang sampalin ng isang babae na ngayon lang siya nakilala? Aaminin nyang napasobra siya sa kanyang sinabi kanina sa babae. Tama nga naman talaga. wala siya sa posisyon para husgahan ito dahil ngayon nya lang ito nakita.

. Hmmm. Interesting Woman. Matapang ito at palaban. Sa lahat ng babaeng nakilala niya ito lang ang bukod tanging nangahas na kalabanin siya.

Naisip ni Marco na siguro, sobra siyang naapektuhan sa paghihiwalay ng kanyang mga magulang. Seven years old palang kasi siya ng umalis ang kanyang ina at sumama sa ibang lalaki na mas mayaman pa kaysa sa kanyang ama. Simula noon laging sinasabi ng kanyang ama na hindi basta- basta magtiwala sa mga babae dahil pera lang daw ang habol ng mga ito sa kanya. Kaya natutunan niyang maging bato ang kanyang puso sa kahit sino mang babae na lumalapit sa kanya. Mayroong isang beses na kinaladkad niya ang kanyang sekretarya palabas ng kanyang opisina ng minsang magpakita ito ng motibo sa kanya. Kahit mga kaibigan niya hindi na nagtangkang maghanap ng magiging girlfriend niya dahil sa takot na baka ganoon din ang mangyayari sa kanila. Let say allergic siya sa mga babae, ayaw niya ng commitment. Naniniwala siyang sagabal at nakakasira lang yon sa kanyang mga plano sa pagpapalago ng kanilang negosyo. In the span of three years nagawa niyang ilagay sa tuktok ng pyramid ang negosyo ng kanyang pamilya. Dahil sa mataas niyang IQ kaya siya naging isa sa pinaka tanyag na business magnate ngayon sa buong pilipinas.

Binalingan niya ng makahulugang tingin ang kanyang right hand secretary na si James at naintindihan naman nito ang gusto niyang sabihin. Mabilis naman itong lumapit sa kanya.

"Boss, sabihin mo lang, tuturuan ba namin ng leksyon ang babaeng yon?” Tanong ni James sa boss niya ng magkalapit na ito.

"I want you to investigate that woman." agad namang sagot ni Marco na halata ang curiousness sa mukha.

"Yesss Boss.. Ahhmm, pero boss maganda siya ah, kahit hindi pa gaanong nakasuklay. Kahit sino siguro na lalaki ma mesmerize sa kakaiba niyang ganda. kaya siguro...." tinamaan kayo sa kanya. Sinarili na lang ni James ang gusto pa sana niyang sabihin. Hindi niya na lang ito isinatinig dahil ramdam niya na nag-aapoy na sa galit ng boss niya. Pinagpawisan siya ng malamig. "Bakit ba kasi ang daldal ko." bulong niya sa sarili. Mabilis siyang kumaripas ng takbo papunta sa isang black maybach na sasakyan upang pagbuksan ng pinto ang boss niya.

"B-Boss." nauutal niyang sabi habang hinihintay si Marco na pumasok sa loob ng sasakyan.

"Drive.!" utos nito sa kanya.

"Y-Yes Boss," nagkamot na lang ng ulo si James. Dahan-Dahan niyang sinara ang pinto bago lumipat sa driver seat at tahimik na nagmamaneho ng sasakyan. Sa limang taon niyang pagiging personal secretary ay kilala na niya ang ugali nito. Kaya isinara na lang niya ang bibig at diretso ang focus sa daan. Napagitnaan sila ng dalawang sasakyan na puro body guard ang sakay. Sa tuwing aalis ang boss niya laging tatlong sasakyan ang minamaneho nila. Marami kasi itong pinataob na mga kalaban sa negosyo kaya marami ang galit sa kanya. Minsan na kasing may nagtangkang patayin siya, mabuti na lang at hindi siya napuruhan. Simula noon umaalis na siyang walo o sampung body guard ang kasama.

10:00 P.M Oras na ng uwian. Unti-unti na ring nagsi-labasan ang lahat ng mga empleyado sa employees exit ng mall na kanilang pinapasukan.. Nakapag desisyon si Katleah na umuwi na lang muna ng inuupahan at subukang paki-usapan uli si Aling Rosa. Minalas kasi siya ngayong araw dahil walang kahit isa sa mga nilapitan niya ang nagpahiram ng pera. Expected na niyang mangyari ito dahil wala pang gaanong nagtitiwala sa kanya na pahiramin siya dahil isa siyang baguhan na empleyado. Nagpasya na lang siyang umuwi.

Kinabukasan......

Umalis si Katleah sa kanyang inuupahan na walang ibang dala maliban lamang sa kanyang nag-iisang maleta.

Ang kanyang mga natirang gamit tulad ng mumurahing ceiling fan at rice cooker na dinala pa niya galing sa probinsya ay pinaiwan ni Aling Rosa dahil kulang pa nga daw yon bilang pambayad sa dalawang buwan niyang pangungupahan sa kanyang bahay. Kahit anong pakiusap niya kay Aling Rosa ay ayaw na talaga nitong makinig, buo na ang desisyon nito na ibigay sa bagong uupa ang kanyang kwarto. Salamat nalang at hinayaan pa siyang matulog doon kagabi.

Napagod na sya sa kakaikot, pero wala pa rin siyang makita na pwedeng paupahan malapit lang sa kanyang pinagtatrabahuhan. Mayroon nang ibang medyo mura at kaya nasa budget niya pero nanghihingi sila ng dalawang buwan na downpayment. Kaya lang 5 days pa bago siya nakapag sahod. Ibig sabihin 5 days din siyang matutulog sa bangketa? Ang importante muna sa ngayon ay makahanap siya ng kanyang matutuluyan habang wala pa ang kanyang sahod.

Umupo muna siya sa isang bench na nakapwesto sa gilid ng malaking park upang magpahinga. Limang minuto lamang ang nakaraan simula ng umupo siya ng mapansin niya sa di kalayuan ang isang matandang lalaking nakahandusay sa sahig na parang walang malay. Marami na rin ang nakakita sa matanda pero dinadaanan lang nila ito.. Agad nyang nilapitan ang matanda upang kumpirmahin ang nasa isip niya.

"Hoy! Miss wag kang lumapit diyan!..Baka kung anong gawin sayo. Maraming modus sa panahon ngayon." Saway ng isang ginang sa kanya.

Hindi ito pinansin ni Katleah, maigi niyang pinagmasdan ang matanda..humihinga pa ito. marahil ay hinimatay ito dahil masama ang pakiramdam. Agad niyang kinuha ang isang maliit na bote ng white flower sa kanyang maleta at pinahid ang laman nito sa bandang ibaba ng ilong ng matanda. Di nagtagal at nagkamalay naman ito. Bigla pa itong nagulat ng makita siya. Dahan-dahan niya itong tinulungan na makatayo at inalalayan para umupo sa isang bench na sa lilim ng Punong Kahoy.

"Lolo..kumusta na poh ang pakiramdam ninyo? Atsaka bakit kayo nag iisa? wala po ba kayong ibang kasama?" Sunod-sunod niyang tanong sa matanda.

Umiling-iling lang ang matanda habang titig na titig parin sa mukha niya..Nagtataka siya kung bakit mula pa noong nagkamalay ang matanda ay hindi na maalis ang tingin nito sa kanya at sa suot niyang kwentas.

"Hindi naman siguro ito magnanakaw diba? Atsaka mukhang mabait naman ang matanda. Pero bakit ang klase ng tingin niya para bang may inaalala?" Sa loob-loob ni Katleah.

" Lolo, saan po ba kayo umu-uwi? Tulungan ko na po kayong maihatid sa sakayan.. Sa susunod ho pag umalis kayo ng bahay kailangan may kasama po kayo.. Baka anong mangyari sa inyo sa daan." Sabay tayo ni Katleah ngunit hinawakan ng matanda ang kanyang kamay.

"Maraming salamat sa tulong mo iha. Niligtas mo ang buhay ko. Kung hindi mo ako tinulungan baka na tuluyan na ako. Bigla kasing nagdilim ang paningin ko kanina. Nakalimutan ko umalis pala ako ng bahay ng hindi nakapag almusal. Iyan siguro ang dahilan kaya nanilim ang paningin ko at bigla akong nawalan ng malay." mahinang sagot ng matanda sa kanya.

" Naku!! wala hong ano man Lolo kahit ho na sino gagawin din ang ginawa ko. Okay na po ba ngayon ang pakiramdam ninyo? ihahatid ko na kayo sa sakayan ng bus. Pagkatapos ko kayong maihatid saka na rin akong maghanda papasok ng trabaho ko."

Speaking of trabaho, naghahanap pa pala ako ng pwedeng paliguan. Yong maghuhulog kalang ng sampung piso sa bote tapos nakaligo ka na." Sa loob-loob niya.

"Wag kang mag alala iha.. magpapasundo nalang ako dito.. Medyo mabuti-buti naman ang pakiramdam ko." Paliwanag ng matanda.

"Sigurado ho kayo Lolo? may susundo sa inyo?" Nag-aalangan tanong niya.

" Sigurado ako iha. mayroon akong cellphone dito. tatawagan ko nalang ang susundo sa akin..Ano nga pala ang pangalan mo?" agad nitong tanong.

" Katleah Sanchez po." sige po maiwan ko na kayo Lolo, may trabaho pa kasi ako. Ingat po kayo." Kumaway pa siya bago umalis.

Sinundan niya ng tingin ang papalayong si Katleah. Buntong-hininga siya habang kinukuha ang cellphone sa bulsa ng kanyang pantalon. Hinahanap niya ang numero ng kanilang butler saka ito tinawagan.

"Hello? Lucas, magpadala ka ng driver para sunduin ako dito sa Forbes park ngayon din." Ang baritonong utos ng matanda.

"Yes Sir." Agad namang sagot ng kabilang linya.

After 5 minutes, pumarada ang isang kulay itim na Bently sa harapan ng matanda. Pumasok siya sa loob na hawak- hawak ang isang lumang litrato.

"Sir Harry, nag-alala po ang madame sa inyo. Bigla nalang kasi kayong umalis kanina na walang kasama." Agad na report sa kanya ni Lucas pagpasok niya sa loob ng sasakyan.

" Saan siya ngayon?" Nag-aalala na tanong din niya sa butler.

"Nasa Amarah Manor po siya ngayon sir. Iyak ng Iyak. Kanina pa po kayo hinihintay." Agad na sagot ni Lucas.

Ang Amarah Manor ay isa mga bahay bakasyunan nila dito sa pilipinas. At isa ito sa ipinamana niya sa kanyang nawawalang apo na si amarah.

Tumango siya at nilingon muli ang butler. " Lucas, may lead na ba sa matagal ko nang pinapaimbistigahan sayo?

"Tumango ang butler. "Pupunta mamaya sa mansion ang Private Detective na pinagkatiwalaan kong mag imbestiga sir. Mayroon na daw siyang impormasyon tungkol kay Amarah. Isang linggo palang niyang hinawakan itong kaso kaya expect na po natin na hindi pa ganun ka kumpleto ang impormasyon na nakalap niya."

"Hmm.. Ilang taon ko nang pinapahanap ang apo ko. Pang - ilang Private Detective na yang kinuha mo. Are you sure, you can trust him? Baka kukuha lang ulit yan ng pera tapos mali-maling impormasyon na naman ang ibibigay, katulad ng mga nauna mong kinuha?" may himig pagdududa na tanong ni Harry kay Lucas.

"Siguradong-sigurado na ako ngayon sa kanya sir. "Si Mr. Morris ay isa sa pinakamagaling na Private Detective sa buong pilipinas maging sa ibang bansa. Lahat ng hinahawakan niyang kaso ay nareresolve niya ng mabilis. Kaya ng mabalitaan kong uuwi siya ng Pilipinas ay agad ko siyang tinawagan at pinagkatiwala ang paghahanap kay Amarah." Paliwanag ni Lucas.

" Okay, pero wag mo siyang iharap sa akin hanggat hindi pa kumpleto ang impormasyon na hinihingi ko sa kanya, tsaka, Lucas, idagdag mo sa iimbistigahan niya ang babaeng nag ngangalang Katleah Sanchez. Gusto kong malaman lahat ng impormasyon tungkol sa pagkatao niya. Kung kailangan dagdagan mo ang bayad sa Mr. Morris na yan gawin moh.." seryosong utos ni Harry.

Nagulat si Lucas sa inutos ng kanyang amo. Nagtataka siya kung anong mayroon sa Katleah Sanchez na ito at bakit nito naisipang paimbestigahan.? Hindi na siya nagtanong pa at agad nalang na sumang ayon sa kanyang amo. "Ahh Mmm..Sige po sir, sasabihin ko sa kanya."