PROLOGUE

"DADDY!" malakas na tawag ng batang babae na nasa edad sampu pa lamang.

"Baby,don't run! Baka madapa ka!" Natatawa namang salubong ng ama nitong si Don Miguel habang nakadipa ang magkabilang bisig.

"Dad, I'm no longer a baby, ok!" nakalabing sagot ng bata bago ito lubusang yumakap sa ama.

Siya si Alanis Esmeralda, ang nag-iisang anak ni Don Miguel Esmeralda, lumaking tanging ama lamang ang nakagisnan dahil maagang namayapa ang kanyang Ina sa sakit na cancer, pero kahit na ganoon pa man ay hindi nagkulang sa atensyon ang kanyang Ama, bagkus ay mas naging malapit sila sa isa't-isa.

"Well, for me you'll always be my one and only baby." nakangiting sagot ng kanyang ama na kinurot pa siya sa magkabilang pisngi na ikinabusangot ng kanyang maliit at mamula-mulang mukha.

"Sir, excuse po." mahinang sabi ng katulong nila na bahagya pang yumukod bilang pag galang.

"Yes, Matilde? May kailangan ka?" tanong naman nito na pansamantalang itinigil ang paglalambing sa anak.

"Ah. Sir, nandyan na po yung anak na binatilyo ni Mang Cosme." sagot nito na ang tinutukoy ay ang anak ng kanilang family driver.

"Siya sige susunod na ako. Ang mabuti pa ay papasukin at pakainin mo muna sa kusina. " muling sagot nito bago muling hinarap ang anak.

"Iha, go to your room first ,kakausapin ko lang si Rafe." sabi nito na iginiya siya papanhik sa hagdan, subalit tumanggi siya at nagpumilit na sumama sa amang makikipag-usap sa bisita

Hindi niya alam kung bakit sa musmos na isipan ay tila nakaramdam siya ng magkahalong irita at excitement na makita at makilala ang binatilyong madalas na bukang bibig ng Ama.

Curiosity? Siguro? Dahil ayon sa kanyang ama ay Matalino daw ito at ubod ng galang, "hmp! if I know dada, nagpapalakas lang sa inyo yun!" minsang sansala niya sa mga papuri na narinig mula sa labi ng kanyang ama.

"Oppss! do I detect some jealousy here?" tila naman pang-aasar nito sa kanya na ikinatirik ng kanyang mga mata kasabay ng pag-ikot nito, na labis na ikinatawa ng malakas ni Don Miguel.

Those are the happiest moment of her life, sa tuwing kasama ang ama at makikipagkulitan sa kanya.

She knew her Dad love her so much at ganoon din siya dito, what she didn't expect is that, maaari palang maapektuhan ang samahan na iyun sa pagdating ng binatilyo sa kanilang tahanan. By then, she realized how much her Dad need and missed having a real son.

From that day onward, tinuring niyang kaaway ang binata, lingid naman sa kaalaman ng huli ang namumuong galit ng dalaga para sa kanya.

.......

Muling napatagis ang bagang ng binata habang nakatingin sa mga papeles na galing sa personal lawyer ni Mr. Esmeralda, kaya naman muling nanariwa sa kanyang alaala ang araw na kinausap siya ni Don Miguel para sa kanyang scholarship.

…..

He was 13 that time at kaka graduate lang niya sa elementary. hindi na sana siya makakatuntung ng highschool kung hindi sa tulong ng Don, subalit hindi iyon naging madali para sa kanya, dahil sa pagtira niya sa Mansyon ng mga Esmeralda ay madalas niyang makabangga o makasagutan ang dalagita na sa tuwing nakikita niya ay tila siya nauurungan ng dila, kaya mas lumakas ang loob nitong tratuhin siyang tila isang alipin.

Alanis is a spoiled brat, that was what he believe,madalas ay pagtripan siya at kahit anong pigil niya sa sarili na huwag na itong pansinin at huwag itong patulan ay may paglakataon na di niya kayang tiisin na hindi ito bigyan ng leksyon na madalas ay pinagsisisihan niya rin.

"Hoy! kung yan lang ang gagawin mo, sinasayang mo lang ang pagtulong sa’yo ni daddy." minsang sita nito sa kanya nang makita siyang nakahiga sa duyan sa likod bahay kung saan ay halos wala pang sampung minuto ng dumating siya at mahiga roon. tiim-bagang na muli siyang tumayo at mabilis na pumasok sa sariling silid para lang maiwasan at makabangga nanaman ito.

Sa bawat araw na lumipas ay walang araw na hindi siya nito sisitahin o kaya naman ay aalipustahin."Kahit anong gawin mo hindi mababago ng utak mo ang itsura mo!" minsang sabi ng dalagita sa kanya. palibhasa mahirap lang ang kanyang pamilya at kapos sa pera ay limitado lamang ang kanyang mga gamit, inaalok siya ng Don, na bumili ng mga bagong gamit na paulit-ulit niyang tinatanggihan. Ika nga niya ay sapat na ang tulungan siyang makapag-aral at makapagtapos.

Natahimik lang ang kanyang mundo nang ipasok siya sa isang dormitory school na exclusive lang para sa mga lalaki, samantalang sa isang exclusive girls school naman ang dalagita. hindi na sila ulit nagkita pa at pasalamat din siya, kahit na minsan ay mas gugustuhin niyang pasaringan siya nito at least araw-araw niyang nasi silayan ang tila napakaamong mukha nito sa kabila ng kamalditahang taglay.

Napapailing nalang siyang mapait napangiti nang maalala ang nakaraan.

The last time he saw her was 5years ago on his graduation in college, kung saan ay dumalo si Don Miguel dahil inimbitahan niya ito para ialay ang pasasalamat at ang tagumpay na narating. He graduated with flying colors sa kursong civil engineering and he owe it to Don Miguel Esmeralda.

After the ceremony ay tumuloy na sila sa mansion ng mga ito para sa munting salo-salo, and that's the time he saw her, halos hindi siya makapaniwala na ang tila diyosang nasa harapan ay ang dalagang lihim na tinatangi.

"It seems na sa kabila ng tinapos mo di ka pa rin marunong rumespeto! doesn't anybody teach you how to treat your master's daughter?"

Tila nagpantig ang tenga ng binata sa narinig. "Well, same to you Al, I thought wala na ang pagiging isip bata mo, but I was wrong, you're still the spoiled brat, and childish I ever known!"

"How dare you!" Inis na sigaw nito kasabay ng isang matunog na sampal.

"Next time, I'll let you pay for that slap!" sabi ng binata na sapo ang pisnging sinampal ng dalaga. Himas-himas ang pisnging lumayo siya dito habang pigil ang inis na nararamdaman

****

At ngayon nga ay mukhang kailangang magtagpo ang kanilang landas muli pagkatapos ng mahabang panahon and he's not sure kung galit pa rin ba ito sa kanya o nakalimutan na ng dalaga ang nakaraan.

Napabuntong hininga siya saka napa-iling bago muling sinipat ang mga documentong nasa harapan.

Don Miguel has been generous to him, tinuring siya nitong isang tunay na anak, kaya naman lahat ng tinatagong damdamin para sa dalaga ay sinikil niya dahil ayaw niyang sirain ang tiwalang pinagkaloob ng lalaki sa kanya.

But now, he was doubtful, at pakiramdam niya ay napakabigat ng kanyang mga balikat.

God knows how much he wants Alanis, pero natatakot siya at nagdadalawang isip, hindi ganito ang pinapangarap niyang magiging daan para mabihag ang puso ng dalaga.

He admits, he's not a saint at lalaki lang siya na may pangangailangan, but it never leave a tiniest space for any other special girl, coz Alanis owns his heart when he was but a thirteen of age until now.

What he afraid is kung paano tatanggapin ng dalaga ang kinakaharap?

"Oh, God!" wala sa loob na bulalas niya na hindi napigilan ang ngiting may bahid ng kaba na gumuhit sa kanyang mga labi.

"If it meant that I've to wait, then let it be..." muli niyang usal sa sarili.