CHAPTER 6

Tinungo ko agad ang direksyon ng pamilya ko. Inabutan ko roon ang mga kapatid ko na sinisimulan na ang pagkain na dala-dala nga ni Daddy. Inimbitahan ko ang sarili sa isa sa mga upuan at sinaluhan na rin sila Asha.

"Kamusta naman ang Engineer namin?" panimula ni Dad habang aktong pinagsasandok pa siya ng kanin ni Mama. 

"Ayos lang Dad. Kaya pa naman," tugon ko at saka ipinasa ni Kuya Arson ang straw pati na rin ang milktea. Kinuha ko iyon at mabilis na tinusok sa ibabaw noong inumin.

"Ako Dad hindi mo ba ako kakamustahin?" baling ni Kuya. Nakangisi pa siya habang s********p sa milktea. Nalipat tuloy ang tingin sa kanya ng parehong magulang namin at sabay pa ngang umani ng pabirong singhap.

"Mukhang hindi mo na kailangan non Arson. Asha? Hindi ka nagsasalita ah? Kamusta so far ang pagiging high school?" lipat tanong ni Daddy. Nagpatuloy lang ang gabi sa pangangamustahan. Gabi-gabing ritwal na iyon sa tahanan namin. 

That gives me comfort because, despite their busy schedules, my parents always make time to inquire about how we are doing. I am grateful since not everyone goes home to the same family. Ganon pa man, di ko na rin napansin kung anong oras natapos ang pagtitipon naming lahat sa kusinang iyon. 

Maaga ang pasok ko kinabukasan. Kailangan kong magising ng maaga kaya minabuti ko na ring ayusin ang mga gamit ko para bukas. May mga pagkakataong nakakasalubong ko pa si Asha gayong may mga tupiin pa siya sa sala na kailangang iakyat sa kwarto niya. Just in time, we completed our remaining tasks and then we went straight to bed.

--

Maagang nagsimula ang araw ko. Tulad ng nakasanayan ay sinimulan ko na rin ang ritwal ko sa umaga bago pumasok. Tatlumpung minuto rin ata ang inilagi ko sa kwarto bago nagpasyang bumaba sa kusina. Inaasahan ko nang ako pa lang ang taong gising sa mga oras na ito gayong ala-singko pa lang naman ng umaga. Laking gulat ko lang nang abutan ko si Mama na abalang nagluluto. 

Sinilip ko ang lamesa. Noon din, nakuha ng atensyon ko ang personal na bibliya ng aking ina. Doon pa lang eh' nakakuha na ako ng ideya maaga siyang nagising para magdasal tulad ng nakagawian niya. Well that's just how religious she is.

"Umupo ka na diyan at naghanda na ako. Hindi mo man lang sinabing ganito kaaga ka gigising. Mabuti't hirap akong makatulog," panimula ni Mama sa umaga namin. Napangiti lang ako gayong hindi ko kailangang mahirapan sa pag hahanda ng sarili kong makakain.

Tulad ng direksyon, inanyayahan ko ang sarili sa agahan. Sinabayan na rin ako ni Mama noon. Nagawa pa nga niya akong alukin ng kape ngunit tinanggihan ko. Hindi ko kasi kinalakhan ang inumin na iyon. Ang totoo nga niyan eh' nainom lang ako ng kape kapag kailangan kong magising magdamag tuwing nagre-review. Pero kung regular na araw lang eh' hindi ko nakikita ang value ng pag inom noon.

Sinimulan kong atakihin yung bacon pati na rin yung sunny-side-up. Sa itsura pa lang eh' naglalaway na ang mga mata ko lalo na't isa sa mga paborito ko ang bacon. Inalok ko si Mama noon at kinuha niya rin iyon. Paunti-unti't nasisingit namin ang maliliit na usapan. Kung ako lang, gusto ko na rin iyon dahil tanging mga kuliglig pa lang ang maririnig sa paligid sa napaka agang tagpo namin na ito.

"Nga pala Ate, pag maaga kang uuwi mamaya baka pwede mo akong bilhan nitong nakaresetang gamot? Maintenance ng Daddy mo yan. Huwag mong kakalimutan ha?" bilin ni Mama. Tinanguan ko lamang iyon gayong may laman din ang bibig ko. 

Matapos ang sampu o higit pa atang minuto, tumayo na rin ako lalo pa't nahagip ng mga mata ko ang oras sa dingding. Kung gusto kong makarating ng mas maaga at magkaroon ng sapat pang pahinga bago magsimula ang klase, kailangan ko ng tumuloy ngayon din. Kaya naman nagpaalam na ako para pumasok.

"Ma mauuna na ako! Bye—" pasigaw sana ang huling salita ngunit natigilan ako.

"Good morning, Raisins." 

Tumayo ang balahibo ko sa biglaang tinig na iyon. Aktong isasara ko pa lang sana yung gate at ang kapitbahay na nga namin ang sasalubong sa umaga ko. Idagdag pa ang pambihirang tinawag niya sa akin.

"Ginagawa mo diyan? Kanina ka pa ba?" balik ko sa dalaga. Nakapagtataka naman ang presensya niya gayong ala-sais pa lang ng umaga. Maaga rin ba ang pasok niya? Sandali lang din eh' narinig ko si Garette na muling magsalita.

Aniya, "Hindi naman. Nagmamadali ka ba? May kasabay ka ba pumasok?" Umiling lang ako. Tugon ko, "7:30 ang pasok ko pero may kailangan akong ibalik sa Library. Ikaw? Ang aga mo ata?"

Sinubukan ko pang ituloy ang pagsasara ng gate gayong di ko natapos kanina. Nagdahan-dahan lang din ako noon gayong ayoko namang magising ang iba pang natutulog sa loob ng bahay namin. Masyado pa kasing maaga. Ni hindi pa nga gising sina Asha dahil mamaya pa naman yata ang pasok nila.

Dagdag ng dalaga, "Ganon? a-uhm, kung gusto mo sumabay sa amin, o-okay lang." Sabay turo niya sa direksyon ng garahe nila. 

Sinundan ko iyon. In their vicinity, a black Civic was parked. Even previously, I wasn't certain that one existed. Parang kailan pa lang sila dito at ang huling tanda ko pa'y ibang sasakyan ang nakaparada sa harapan nila noong naglilipat sila ng gamit. Baka kabibili lang? O baka kasusunod pa lang? I assume, sa kanila nga itong makinang na kotse na nasa garahe nga.

Sumalubong sa akin doon ang ngayo'y abala niyang mga Tita. Nakita ko pa nga si Tita Jessica na nag sasakay ng ilang mga gamit sa loob ng kotse. Abala naman ang isa pang babae sa pag che-check ng makina noon.

"Ahh, sigurado ka ba? Baka marami kayong bitbit kaya ko naman mag commute na lang," ani ko na hindi rin sigurado sa tinuran. Nariyan at napakagat ng labi ang dalaga sa tugon ko. 

"G-ganon ba? P-pero sinabi ko na sa kanila Tita na isasabay kita," wika ni Garette na halos pabulong na lang ang huling mga salita. Nang lingunin kong muli ang direksyon ng guardian nito, sakto naman na kumakaway na ang dalawa. Di ko lang alam kung sa akin lang ba o sa aming dalawa ni Garette. Ganon na lang at kumaway ako pabalik bilang tugon na rin sa pagpansin nila sa presensya namin.

Nakakapanibago lang tong kapitbahay namin. Parang kahapon lang ng tanghali, ibang-iba ang trato niya. Mas lalo naman ngayon dahil bigla na lang akong niyayaya ng free ride. Well, wala namang kaso roon. Mas mabuti nga iyon kung tutuosin kasi makakatipid ako sa pamasahe. At the same time, medyo nahihiya ako dahil isang buong pamilya sila sa loob if ever at tila saling pusa lamang ako noon sa byahe nila. 

"Tara na? j-just consider it as my way of t-thanking you," dagdag pa ni Garette.

"Thank you? Para saan naman ang thank you?" taas kilay kong tanong. 

"Like, for yesterday? You helped me right?" ani ng kausap ko. Napayuko pa ito ngunit tumingala rin nang madinig ang isa sa mga Tita niya. Noon din, napansin ko ang pagtawag nila sa amin. Mukhang papaalis na rin sila.

"Tara na? Come on, I won't bite."

"Ha?? Bakit ko naman iisiping mangangagat ka?" balik ko na mas mataas pa ang klay ko kaysa sa kanina. Isang mahinang buntong hininga na lang ang binitawan niya sabay bulong. "Exactly. What makes you think I'd bite you? Right"

Di pa man ako nakakasagot, bigla na lang akong hinatak ni Garette. May kung ano naman sa sandaling iyon na tila kumuryente sa akin at ganon din ata ang naramdaman ng dalaga gayong pati siya'y napahinto. Nagkalingunan pa kami pareho noon.

"Ba't ba kasi ang d-dami mong tanong. Sumabay ka n-na kasi," baling ni Garette na nauutal-utal pa. Nakuha na rin nitong yumuko. Kung tama ang hinala ko eh' nahihiya o ano ba? Napangiti ako sa kanya. Why does she have to put on such a fierce front when she's truly quite timid? Ganon na lang at hinawakan ko ang braso niya't iginiya kami sa kung nasaan ang sasakyan nila. Nag angat ng tingin si Garette upang salubungin ang ikinilos ko. Medyo nagtaka pa nga ako nang mapansin ang pamumula nito. Napano?

"Hula ko lang ha? Tina-try mong makipag kaibigan sa akin. You need at least one friend since you're new here in this place. Tama ba ako?" wika ko. 

"I-if that's what you think so—"

Di niya pa natatapos ang linya'y sinalubong na kami ng guardian niya. Mukhang kanina pa sila nanonood. Sa itsura ng dalawa na natatawa-tawa pa. Mukhang may nauna na silang pinag uusapan ngunit hindi ko na agad napansin gayong kausap ko nga si Garette.

"Hello! Good Morning, neighbor. How are you?" bati nung mahabang buhok. Bakas sa mukha nito ang malapad na mga ngiti at di maitatangging nakakahawa iyon. Para bang maganda ang gising ng mga ito dahil mula sa kinatatayuan ko'y damang-dama ko ang positibong awra nila. Samantala, bumati ako pabalik kasabay ng katamtamang ekspresyon lamang ng ngiti.

"Oh napilit mo na ba, Garette? Ready na kayong pumasok? Late ka na ba Ari?" natatawang bungad ng babaeng maikli ang buhok. Si Tita Jessica ata iyon. Sunod-sunod ang tanong niya at ewan ko ba, medyo natuwa pa ako sa ipinangalan niya sa akin. Gulat din at the same time dahil hindi ko alam na pamilyar siya sa pangalan ko kahit papano.

"Hindi pa naman po, Tita. Pasensya na po natagalan. Okay lang po ba talagang sumabay ako?" paglalakas loob kong tanong kahit pa in-assure naman na ako ni Garette kanina.

For a moment, I thought they had a really good ambiance. Not just in their place but their presence alone. Napakagaan nilang kasama kahit na hindi pa ganon katagal ang pag uusap namin. Tulad nga ng sinabi ko, parang kahapon lang eh' unang maayos, (at least) na interaksyon namin sa isat-isa, ngayon eh' may pag sabay na ako sa byahe nila papasok. Look who's making a progress with their new neighbor, right?

"Ano ka ba, syempre naman no. Also, we insist iha. Lalo na tinulungan mo tong pamangkin namin kahapon. We'd be delighted to give you a ride," ani ni Tita Jessica. Mabilis pang dumagdag si Tita Agnes, "Pero mas magiging masaya si Garette dahil kasabay ka." Nangingilid pa nga ang ngiti ng babae na siyang bahagyang nagpataas ng kaliwang kilay ko.

"Heyy, I know that grin ha Tita Agnes. Just quit," ani Garette na naparolyo pa nga ng mga mata nito.

"Wala naman akong ibang ibig sabihin Margarette. Defensive ka ha?" pang aasar ng babae na siyang tila hindi nagpakumportable kay Garette. Nakikita ko pa nga ang pamumula noon ng kaedad ko. Para bang may jokes sila na para lang sa kanila.

"Come on, Tita. Drop it. Nakakahiya kay Arwani," sambit ng dalaga na siyang nagpalaglag ng panga ko sa sandaling ito. 

Arwani?? Really?? Saan niya galing ang pangalan na yon? Tila namukol ang lalamunan ko dahil hindi ko alam kung iko-correct ko ba o tatapunan ko lang ng di makapaniwalang tingin ang babae. Ang dami naming oras kanina magkwentuhan pero di niya man lang natanong kung ano ang siguradong pangalan ko? She ought to have made an attempt to at least learn my name. Hindi yung nag imbento  lang siya hindi ba?

"Arwani??" takang-takang tanong ko.

"Ahh... uhm? Yes? That's your name right?" walang emosyong balik niya ng tanong.

"Oh my gosh. Kanina mo pa ako kausap hindi mo pala alam ng tama yung pangalan ko? It's Armani," pangangaral ko. Sa parehong sandali, mas naging ebidendo ang pagtawa ng dalawang nakakatanda sa tabi namin.

"Armani, okay. Armani—" Hindi ko siya pinatapos.

"You want me to be your friend, pronounce it well next time ha, Garette?" ani ko ngunit idinaan na lang din sa tawa ang pagkakamali ng dalaga. Halata na rin kasi sa kanya ang hiya. Di ko alam kung dahil ba sa pagkakamali o dahil pagkakapahiya? Which I did not intend in the first place.

"W-whatever—"

Kasabay noon ang pagbubukas ng pinto ng dalaga. Mabilis niya akong inaya sa loob. Sumilip muna ako sa dalawang mas nakakatanda sa amin bago sumunod kay Garette. Sinenyasan lang ako noong Tita Jess na huwag masyadong isipin ang reaksyon ni Garette. Tumawa pa nga ito bago nagsimulang magbukas din ng pinto. Sa loob ng ilang segundo'y lulan na kaming apat ng kotse.

Maya-maya lang, napansin ko na lang ang sitwasyon namin sa gitna ng kalsada. Si  Tita Agnes ang nagda-drive habang sulok na sulok naman si Garette ngayon. Kung magsusukat, aabutin pa ng kalahating metro ang distansya naming dalawa. Ganon ba siya kaapektado sa kanina? Medyo na-guilty tuloy ako.

"Garette, don't you think you should entertain Ari? You invited her over tapos hindi mo kakausapin sa byahe?" saad ni Tita Jess na abala sa pagpapahid ng lipstick sa labi niya. Bigla ko tuloy naalala ang kwento ni Asha nung nakaraang araw.

Pinaunahan ako ng kapatid ko na lesbian couple nga itong dalawa. At first, I thought they were masc couple. Yung tipong very manly ang galawan since 'lesbi' nga ang term. Medyo nagulat lang ako dahil sa biglang pagli-lipstick ni Tita. Hindi ko inasahan na she still does girl stuff. You know what I mean?

"A-uhm,I simply assumed that she would prefer a calm ride over a raucous one. A-are you comfortable ba? Would you like me to start the radio?" Garette insisted. Napaka conyo niya magsalita. Hanggang ngayon nakukuha ko pa rin yung city girl impression sa kanya. Gayon pa man, binalingan ko ng pansin ang dalaga para siguraduhin sa kanyang ayos lang ako.

"Okay lang ako. Wag niyo po ako masyadong isipin. Nahihiya nga po ako kasi baka naaabala ko po kayo or naiilang kayo sa presensya ko," dugtong ko ngunit mabilis na kinontra ng dalawang babae sa harapan.

"Huy! No! No! No! Take a different perspective. We are really happy you accompanied us. Natutuwa nga kami niyan dahil kahit papano nakikipag kilala na tong si Garette sa iba. It's not how she usually acts,"Tita Agnes comforted. Sa sandaling iyon, hindi ko mapigilang mapatingin kay Garette. Anong ibig sabihin ng babae?

Ganon na lang din, napakabilis ng pangyayari't nagulat na lang ako nang may lumipad na tissue patungo sa direksyon ng nagmamaneho. It came from Garette. Tingin ko'y hindi nito nagustuhan ang panlalaglag sa kanya ng guardian niya.

"It's not like that, okay? She helped me yesterday, Tita. Baka mailang na si Arni sa pinagsasabi niyo. Kanina pa kayo ni Tita Jess," animo'y naiiritang tono ng dalaga. Naroon pa rin ang pamumula niya't di na nawala mula kaninang hinawakan ko siya para tunguhin ang garahe nila. Ewan ko pero napangiti lang ako reaksyong iyon ni Garette.

"What we want to say to Ari here is that we're delighted you're coming out of your shell. Nothing gay coming, okay?" Tita Agnes informed Garette. Sa galing nila sa pagi-Ingles eh' natatameme na lang ako. Normal talaga nila ang mag usap sa ganoong lengwahe ano? Ibig sabihin din ba nito, kailangan kong sumagot sa parehong salita? Wag naman nawa gayong wala akong accent tulad nila. Nakakahiya!

"Aight! Anyway, anong course tine-take mo? Engineering what?" kaswal na balik ni Garette sa akin. She even went forward so she could use the radio. Tama naman ako dahil kasunod ding humalinhin ang mabagal ng ritmo ng tugtugin mula sa aparatong nasa harapan.

"Civil. Civil Engineering," maikling tugon ko. 

"Wow. See? Bagay talaga kayo nak," mabilis na tugon ni Tita Agnes.