8 ห่วงและหวงที่สุด

8

ห่วงและหวงที่สุด

“ขอแค่ลิลิธยอมเปิดโอกาสให้พี่...มากกว่านี้”

“เพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนมัน...(แดนนี่)/ตอนนี้ลิธยังไม่พร้อมที่จะคิดเรื่องอื่นเลยจริง ๆ ค่ะ (ลิลิธ) ลิลิธนิ่งเงียบ มองหน้าเขาด้วยความคิดลึกซึ้ง แววตาของเธอเยือกเย็น แต่ก็มีประกายของความลังเลปรากฏอยู่ในนั้น

“ไม่เป็นไร...พี่เข้าใจและพี่ก็ยินดีจะรอเราเสมอ” แดนนี่ถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยังคงยิ้มรับในคำตอบของเธอ

“ก่อนที่เราจะไปถึงขั้นนั้น...ลิลิธว่าพี่แดนนี่ลองกลับไปคุยกับแม่ของพี่ดูก่อนดีไหมคะ?”

“แม่พี่จะรับได้จริงเหรอ ที่ลูกชายจะมาคบหากับแม่หม้ายลูกติดที่ประวัติไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่?” น้ำเสียงของเธอหนักแน่นและเยือกเย็น แววตาของเธอสื่อถึงความมั่นคงและไม่หวั่นไหว แม้รู้ดีว่าสถานะของตัวเองจะทำให้เธออึดอัดใจ

“พี่เชื่อว่า...ถ้าพี่รักใคร แม่พี่ก็รักด้วย”

“อืม...ค่ะ” ลิลิธตอบกลับไปเพียงสั้น ๆ สายตาของเธอว่างเปล่าและไม่ได้คิดตามในสิ่งที่อีกฝ่ายพูดเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะตอนนี้ภายในใจของเธอมันไม่ได้คิดเรื่องของแดนนี่เลย มันมีแต่เรื่องของลูกชายสุมอยู่เต็มอก

“จอดตรงหน้าโรงพยาบาลเลยก็ได้ค่ะ เดี๋ยวลิลิธจะแวะเข้าไปเยี่ยมลูกก่อน แล้วถึงจะขับรถกลับคอนโดฯ อีกที” คนตัวเล็กหยิบกระเป๋าเตรียมปลดเข็มขัดนิรภัยเพื่อที่จะก้าวขาลงจากรถของแดนนี่

“ขอบคุณนะคะพี่แดนนี่ ที่พาไปทานข้าว แถมยังคอยอยู่ข้าง ๆ ในวันแย่ ๆ มาเสมอเลย” ลิลิธยิ้มบาง ๆ ให้เขา น้ำเสียงของเธอแฝงความซาบซึ้ง

“มีอะไรก็โทรหาพี่ได้เลยนะ หรือจะให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนที่คอนโดฯ ก็ได้” แดนนี่เดินตามลงมาส่งลิลิธถึงหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วง

“สัญญาว่าจะแค่...อยู่เป็นเพื่อนน่ะ ไม่ได้หวังอะไรนะ”

“ไม่เป็นหรอกค่ะ ลิธอยู่คนเดียวได้สบายมาก” ลิลิธยิ้มรับก่อนจะหันกลับไปโบกมือลาเขาอีกครั้งและเดินตรงกลับเข้าไปในโรงพยาบาล

ณ โรงพยาบาล

ห้อง ICU (เด็ก)

ลิลิธยืนอยู่หน้ากระจกใสที่กั้นระหว่างเธอกับลูซิเฟอร์ ลูกชายตัวน้อยที่นอนหลับสนิทอยู่ภายใต้เครื่องช่วยหายใจและการดูแลอย่างใกล้ชิดของทีมแพทย์ ภาพเด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่มีสายระโยงระยางเต็มตัวทำให้หัวใจของเธอแทบจะแตกสลาย

“ทำไมคนที่เจ็บคนที่ป่วย...ถึงไม่เป็นฉันนะ” เธอจ้องมองชีพจรของลูกที่แสดงอยู่บนหน้าจอ ทั้งน้ำตาเอ่อคลอเบ้า

“ทำไมพระเจ้าถึงใจร้ายกับลูกชายแม่ขนาดนี้” เสียงกระซิบแผ่วเบาของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มือบางค่อย ๆ ยกขึ้นแนบกับกระจกใสบาง ๆ ราวกับหวังจะส่งความรักและกำลังใจผ่านไปให้ถึงลูกชาย

“ลูซิเฟอร์...รีบหายไว ๆ นะลูก...แม่ใจจะขาดแล้ว รู้ไหม?” ลิลิธยืนปาดน้ำตาอย่างกลั้นไม่อยู่

“แม่อยู่ไม่ได้นะ ถ้าไม่มีลูก” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บลึกลงที่กลางใจ สำหรับเธอแล้วลูซิเฟอร์คือทุกสิ่งทุกอย่าง สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดในชีวิต

หญิงสาวยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นนานหลายนาที มองทุกการเคลื่อนไหวของทีมแพทย์ที่เดินตรวจอาการลูซิเฟอร์อยู่ในห้อง ICU ทุกวินาทีเหมือนเวลาถูกหยุดนิ่ง

“เข้มแข็งนะคนเก่ง แม่เชื่อว่าลูกของแม่ต้องผ่านมันไปได้” เธอพึมพำเบา ๆ อีกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ผละออกจากกระจกแค่เพียงได้เห็นลูซิเฟอร์ยังมีชีวิตอยู่ช่วยปลอบประโลมใจของเธอให้สบายใจขึ้นมาได้บ้าง

“คืนนี้แม่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าแม่จะรีบมาหานะครับ” เธอสูดลมหายใจลึก พยายามรวบรวมกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะหมุนตัวเดินกลับไปยังลานจอดรถ

ความเหนื่อยล้าฉายชัดในใบหน้าของเธอ แต่ลิลิธรู้ดีว่าต้องเข้มแข็งให้ได้มากที่สุด แม้มันจะเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายที่สุดในชีวิต เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้ต่อไป

🐉______🧝🏻‍♀️

สามารถเพิ่มเติมความฟิน ความอิน และอ่านรีวิวเรื่องนี้ได้ที่พื้นที่ในเน็ต รวมถึงฟังเพลงได้ที่ TIKTOK

#อยู่ในตะเกียงแก้ว

#lilithsdragonพันธะสวาทมังกร

#พันธะสวาทมังกร

#เพลงลิลิธถึงดราก้อน

#ลิลิธดราก้อน