Chapter 32 Agad naman itong humingi ng paumanhin dahil hindi nya agad ako nakilala. Hanggang tumayo ito sa kanyang kinauupuan saka pumunta sa may pintuan at binuksan nya ito. "Salamat," pagsasalamat ko dito. "Walang anumang, Ms. Suarez. Pasensya na talaga kung hindi kita agad nakilala," sabi nya sa akin saka naman akong tumango sa kanyang sinabi. Pagpasok ko ay agad naman akong sinalubong sa aking sadya saka kami tuluyang pumasok sa loob. "Upon kayo, Ms. Suarez!" sabi ni Mr. Rodriguez sa akin Kaya agad ko ring sinabihan ang dalagitang kasama ko. "Pasensya na kung makalat ang aking lamesa, may mga papeles kasi akong pinag-aralan," hingin paumanhin nya sa akin. "Okay lang Mr. Rodriguez!" sani ko dito. " Ako ang dapat humihingi ng pasensya sayo dahil na disturbo pa yata kita," dagdag kung sabi. "Kung hindi mo masamain, nais kung malaman kung anong sadya mo, Ms. Suarez?" tanong nya sa akin. "Lumingon muna ako sa aking katabi ngayon ay tahimik lang nakikinig sa aming
Chapter 33 Andrew POV "Ano bang nangyayari sayong bata ka ha!" bungad sa magaling kung Ina habang pababa ako sa aking kotse, masakit pa ang aking ulo dahil sa alak na aking ininom kagabi Kaya inumaga akong naka-uwi. Hindi ko ito pinsan tuloy-tuloy akong naglalakad patungo sa loob ng mansyon. "Hanggang ngayon ba ay galit ka pa rin sa akin? Kaya ayaw mo nang umuwi sa mansyon, Andrew?" tanong sa aking Ina Kaya agad akong huminto saka hinarap ito. " Pagod ako Mom, nais ko munang magpahinga!" mahinahon kung sabi dito. "Yan, yan ang lagi mong sinasabi kung tinatanong kita, lagi na lang yan ang katwiran mo. Hindi mo na ako tinuring Ina mo!" Galit nitong sabi sa akin pero himdi ko na lamang pinansin ito. Agad akong bumalik naglakad patungo sa hagdan. Nasa tatlong baitang lamang ako ng nakatanggap ako ng isang text messages galing sa nirentahan kung tao upang sundan kung saan magpunta si Rhian. Pagbasa ko ay agad akong bumalik sa aking pinaggalingan Kaya agad na naman akon
Chapter 34 Hindi ko na malayang tumayo na pala ako habang nakatingin sa dalawang babaeng naghahabulan at nag tatawanan. Na hinto lamang ako ng makitang umalis na sila sa dalampasigan kaya agad rin akong tumalikod at nagmamadaling humalo sa mga taong naroon. 'Shit, ano kaba Andrew. Muntik ka nang makita!' sabi ko sa aking sarili at nagmumukha akong isang wanted na criminal na nagtatago sa batas. Ilang sandali ay narinig ko na itong nagpapa-alam sa kanyang mga kasamahan. Dahil doon ay agad akong umalis sa aking kina tataguan upang pumunta sa aking kotse. Ilang saglit ay nakita ko itong naglalakad patungo sa may exist kaya agad kung binuhay ang makina sa aking kotse saka pina-andar ito ng mabagal hanggang nakalabas ako sa may parking area sa beach resort. Nakita ko itong may tinatawagan ilang sandali ay agad rin itong sumakay sa isang cab kaya agad ko itong sinundan para makasigurong ligtas itong makauwi sa kanila. Nasa habaan ako sa pagmamaneho ay napansin kung hindi ito ang
Chapter 35 Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko habang nakita ko iyong masayang namimili ng damit hanggang nakita ko itong pumunta sa may counter upang bayaran ang mga pinamili nito. Hanggang nag ring ang aking phone kaya agad ko itong tiningnan kung sinong tumawag. Mom calling. . . . Hindi ko na sana sagutin kaya lang bigla kasi itong lumingon sa aking direksyon kaya na pindot ko ang answer button. "Hello!" sabi ko sa kabilang linya. "Son, go home early because I have something important to tell you!" sabi ng aking Ina. "Tomorrow, because I have something important to attend to," sagot ko agad dito. "Is that more important than what I have to say?" sabi nya sa akin na pa galit ang boses. Kaya agad rin akong naghanap ng paraan upang patayin ko na ang aking phone. "Yes! so you can just say those things tomorrow, then I'll be leaving." Sambit ko dahil nakita ko si Rhian na papaalis na ito habang tulak-tulak ang cart na nilalagyan sa kanyang pinamili. Hangga
Chapter 36 Hindi ko alam kung saan ng galing ang matanda pero dahil sa kanya sinabi ay naliwanagan ang aking pag-iisip at gumaan ang aking damdamin. Kaya agad akong sumakay sa aking kotse at pinaandar pabalik sa aking dina-daanan ko kanina. Mapasulyap ako sa aking relos dahil mag eleven (11) pm na pala. Kaya na pag-disesyunan ko na lang na dumeretso sa mansyon, iwasan ko munang maglasing upang makabuo ako ng magandang plano upang mapaamo ko muli si Rhian at maging buo na kami bilang mag-asawa. Sa ngayon ay kailangan kung umuwi para makapagpahinga ang aking utak at katawan. Habang nasa kalagitnaan ako sa aking pagpatakbo ay di ko maiwasang maisip kung anong lugar itong pinuntahan ko at sa tingin ko ay malayo ito sa syudad. Hanggang may nakita akong isang tindahan kaya agad akong huminto upang nagtanong kung anong lugar ito. "Magandang gabi, Ali!" pagbati ko dito kaya agad itong tumingin sa akin saka ngumiti. "Magandang gabi din sayo, Iho! Mukhang hindi ka talaga rito?" sab
Chapter 37 Ilang sandali ay agad baba si Manang kasama ang isang katulong. "Tapos na, Iho!" sabi nya sa akin. "Matulog kana upang makapag-pahinga ka," dagdag nyang sabi. "Salamat sa inyong dalawa, Manang!" sabi ko dito. "Walang anuman, Iho!" pagkatapos nitong sabihin ay agad rin akong pumunta sa aking silid. Nagbuntong hininga na lamang ako sa ginawa ng aking Ina. Upang mawala ang ang pananakit sa aking ulo ay agad akong pumasok sa banyo saka ako naligo upang mahimas-masan ang aking pagka-inis sa ginawa ng aking Ina. Pagkatapos kung maligo ay agad ako nagbihis at pinatuyo ko ang aking buhok gamit ang tuwalyang pinupunas ko sa basa kung katawan. Nang natuyo na ito ay agad akong humiga saka pinikit ang aking mga mata. _________________________________ Agad akong na alimpungatan ng masinagan ang aking mukha sa sikat nb araw kaya agad kung minulat ang mga mata ko at napagtanto ng tinatanghali akong nagising kaya agad kong bumangon at umurong patungo sa headboard ng ka
Chapter 38 Andrina (Ina ni Andrew) POV Hindi ko alam na ganoon pala ako ka sama sa kanila ng aking dalawang anak, ngayon ko lang na realize na hindi ko na pala sila naasikaso dahil sa sarili ko lang inatupag. Naglakad ako papunta sa aking silid na parang nahihina ang buo kung katawan. Masakit pala pagnalaman mo at isumbat sa ating sariling Anak ang ating pagkukulang at kamalian. Hindi ko alam kung paano ako nakarating sa silid namin sa yumao kung asawa. Hanggang nakita ko ang aming litrato noong tatlong taon pa lang si Andrew at anim na taon rin si Camella. Agad ko itong kinuha at hinaplos ko ang naturang larawan, kuha ito noong nagbakasyon kami sa Italy panahong masaya ang aming pagbakasyon. Bawat haplos ko ito ay syang pagpatak ng aking luho mula sa aking mga mata. Hanggang hindi ko maiwasang mapahagulgol habang binabalikan ko ang bawat kahapon kung paano ako minahal at inaalagaan sa aking asawa. Lahat na kailangan ko ay binigay nya pero naging makasarili na pala ako.
Chapter 39 Pagkatapos kung magbihis ay agad akong umalis sa mansyon upang makita ang aking Apo. "Nelson!" tawag ko sa isang driver namin dito sa mansyon. "Ipagmaneho mo ako patungo sa mansyon ng Suarez!" dagdag kung sabi dito. "Opo, Madam!" agad nitong sagot. Hanggang sumakay ako sa kotse saka ito pinatakbo sa driver. Sinabi kasi sa aking anak nasa mansyon Suarez nakatira si Rhian na pinagtataka ko, paano magkakilala ang aking kaibigan at si Rhian. Habang nagpapatuloy ang aming biyahe ay agad kong naisip na kailangan ko palang bumili ng pasalubong sa aking Apo. "Nelson, dadaan muna tayo sa malapit na Mall. May bibilhin lamang ako sandali!" sabi ko dito. "Opo, Madam!" kaya agad itong huminto sa may parking area ng Mall kaya agad akong lumabas at sinabihang maghintay laman ito sandali sa akin. Hindi ko na hinintay ang kanyang sagot dahil agad akong lumabas at pumunta sa loob ng Mall.Hindi na ako nag-aksaya ng oras, agad akong namili ng mga laruan, isang malaking hello kitty
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.