Chapter 27 Paalis na sana kami ng biglang kumatok ang secretary ko, dahil nasa labas ng opisina si Mr. Jackson at nais nya ako nakausap tungkol sa kundisyon ko. Agad akong napalingon kay Dad upang humingi ng paumanhin. "Kausapin mo Anak, sa lobby na lang kami maghintay sayo," sabi nya sa akin. Kaya agad kung pinapasok di Mr. Jackson saka naman umalis si Dad sa loob. Ilang saglit ay pumasok ang aking secretary kasunod nya si Mr. Jackson habang may dala itong folder. "Ms. Kim!" tawag ko sa aking secretary dahil upang tumigil ito sa kaka-hakbang palabas ng opisina. "Please, ipagtimpla mo kami ng tsa-a," magalang na sabi ko. " Thank you!" dagdag kung sabi na syang nagpapaalam sa aming dalawa. "Have a seat, Mr. Jackson!" sabi ko dito. Umupo ito sa harapan ng table ko saka inilabas ang laman sa dala nitong folder, kaya napataas ang kilay ko rito dahil mukhang nagmadali ito at parang may hinahabol na oras. "Ano ang mga -yan Mr. Jackson?" kunwaring hindi ko alam ang nais
Chapter 28 Pagdating ko sa kanilang kinaroroonan ay nakita ko ang mga panuring mata nila Mom at Dad saka ito nagtanong sa akin. "Are you okay, Anak?" tanong ni Mommy Kaya ngumiti ako sa kanyang sinabi. "Opo, wag kayong mag-alala sa akin dahil kanyang Kaya ko ito," ngiti kung sabi kay Mom. Pero si Dad ay tahimik lamang nakikinig sa aming pinag-uusapan. "Mauna ma ako sa inyo Mr. Mrs Suarez at sa iyo rin Ms. Suarez syampre sa pretty na princess ng Suarez si Baby Angie," sabi ni Ms. Kim upang mawala ang tension Kaya napangiti ako sa kanya. "Bye po, Tita pretty like me," sagot naman ni Baby Angie na kinatawa naming lahat. Hinalikan muna ni Ms. Kim ang aking Anak, saka ito hakbang paalis. "Salamat, Ms. Kim!" sabi ko dito ma kumakaway pa. "Anak, tinawag ko Mang Oscar upang doon na lamang sila pasakayin dahil hindi tayo kasya sa isang sasakyan lamang," sabi ni Dad sa akin. "Salamat po, Dad! Tayo na," sabi ko dito nakita kong inalalayan ni Roland ang kanyang asawa dahil ma
Chapter 29 Pagkatapos naibigay nila Dad at Mom ang kanilang pasalubong ay agad naman silang pumanhik sa kanilang silid upang makapag pahinga sila, ngunit dinala nila ang aking anak Kaya wala akong magawa kundi tumango na lang. Gusto kasi nilang makatabi itong matulog dahil namimis raw nila ito kahit nagtatlong araw lang naman kami nawalay sa kanila. Hanggang pinasya kung ihatid ang magpamilya sa kanilang matutuluyan, habang naglalakad kami ay nakita ko sa mata ng kanilang anak ang pagkamangha sa kanyang nakikita. Hanggang nakarating kami sa isang bahay Kaya agad ko itong binuksan upang makapasok na sila doon, pagbukas ko ay bumungad sa magpamilya ang isang di kalakihang sofa at mga groceries na hindi pa naayos at hindi pa nabubuksan. Agad kung binigay ang susi kay Roland kaya agad nagsalita ang kanilang anak. "Papa, dito na po ba tayo titira?" tanong sa kanyang anak. Agad namang tumango si Roland sa tanong ng kanyang anak. "Kung ganoon, hindi na po tayo maiinitan, mauulanan at
Chapter 30 "Tungkol saan po, Dad?" takang tanong ko dito. "Tungkol sa lalake kanina, sya ba ang Ama sa aming apo?" agad akong napatingin kay Daddy sa kanyang sinabi. Kaya agad akong napatango dahil nakita kung seryoso ito sa kanyang tanong sa akin. "Kung ganoon, sya ba ang dahilan kung bakit namumugto ang iyong mga mata, Anak?" tanong muli nya sa akin. "Y-yes, Dad!" agad kung sagot. "Bakit? Sinaktan ka nya muli?" agad akong umiling sa sinabi ni Dad sa akin saka ngumiti ako. "Hindi po, Dad!" maikling sagot ko. "Kung ganoon, anong kailangan nya sayo?" tanong muli nito sa akin. "Nais nyang humingi nang. . . " tumikhim muna ako saka pinapatuloy ko ang aking sinabi. "Nais nyang humingi nang kapatawaran sa akin, Dad! Pero hindi ko kayang ibigay sa kanyang ngayon. Kasi, kasi andito pa sa aking puso ang sakit, Dad. Subrang sakit na isang taong minahal mo ng lubusan at nilabanan mo ng buong buhay ay isa rin palang sinungaling, mapanlinlang at manloloko," sabi ko dito na
Chapter 31 "Salamat sa inyong napakasap na kape," sabi ko sa kanila. "Walang anuman po," sagot sa nagbigay sa akin ng kape. Hanggang tinulungan ko silang mag hiwa ng mga sangkap para sa uulamin namin ngayon umaga. Hindi mag tagal ay agad itong natapos kaya agad niluto ni Manang ang mga ito. Pagkatapos ay tinulungan ko silang sa paglagay sa table hindi nagtagal ay bumaba na sina Dad at Mom kasama si Angie. "Good morning, Mom, Dad at may baby Angie!" bati ko sa kanilang tatlo. "Good morning too, Mommy!" sagot naman ni Angie sa akin Kaya agad ko itong kinarga at hinalikan sa pisngi. "Ang aga mo yata, Anak! May lakad ka ba?" tanong ni Mommy sa akin. "Ah, oo po! Dad pwede po bang ibalik ko na sa inyo ang pagmamahala sa company ninyo, kasi may photoshoot ako mamayang hapon at ngayon umaga ay pupunta ako sa hospital upang ipagamot ko ang asawa ni Roland," mahaba kung sabi. "Oo naman, Anak!" sagot ni Dad sa akin. "Thanks Dad!" sabi ko dito. Hanggang Nag-umpisa na kaming kuma
Chapter 32 Agad naman itong humingi ng paumanhin dahil hindi nya agad ako nakilala. Hanggang tumayo ito sa kanyang kinauupuan saka pumunta sa may pintuan at binuksan nya ito. "Salamat," pagsasalamat ko dito. "Walang anumang, Ms. Suarez. Pasensya na talaga kung hindi kita agad nakilala," sabi nya sa akin saka naman akong tumango sa kanyang sinabi. Pagpasok ko ay agad naman akong sinalubong sa aking sadya saka kami tuluyang pumasok sa loob. "Upon kayo, Ms. Suarez!" sabi ni Mr. Rodriguez sa akin Kaya agad ko ring sinabihan ang dalagitang kasama ko. "Pasensya na kung makalat ang aking lamesa, may mga papeles kasi akong pinag-aralan," hingin paumanhin nya sa akin. "Okay lang Mr. Rodriguez!" sani ko dito. " Ako ang dapat humihingi ng pasensya sayo dahil na disturbo pa yata kita," dagdag kung sabi. "Kung hindi mo masamain, nais kung malaman kung anong sadya mo, Ms. Suarez?" tanong nya sa akin. "Lumingon muna ako sa aking katabi ngayon ay tahimik lang nakikinig sa aming
Chapter 33 Andrew POV "Ano bang nangyayari sayong bata ka ha!" bungad sa magaling kung Ina habang pababa ako sa aking kotse, masakit pa ang aking ulo dahil sa alak na aking ininom kagabi Kaya inumaga akong naka-uwi. Hindi ko ito pinsan tuloy-tuloy akong naglalakad patungo sa loob ng mansyon. "Hanggang ngayon ba ay galit ka pa rin sa akin? Kaya ayaw mo nang umuwi sa mansyon, Andrew?" tanong sa aking Ina Kaya agad akong huminto saka hinarap ito. " Pagod ako Mom, nais ko munang magpahinga!" mahinahon kung sabi dito. "Yan, yan ang lagi mong sinasabi kung tinatanong kita, lagi na lang yan ang katwiran mo. Hindi mo na ako tinuring Ina mo!" Galit nitong sabi sa akin pero himdi ko na lamang pinansin ito. Agad akong bumalik naglakad patungo sa hagdan. Nasa tatlong baitang lamang ako ng nakatanggap ako ng isang text messages galing sa nirentahan kung tao upang sundan kung saan magpunta si Rhian. Pagbasa ko ay agad akong bumalik sa aking pinaggalingan Kaya agad na naman akon
Chapter 34 Hindi ko na malayang tumayo na pala ako habang nakatingin sa dalawang babaeng naghahabulan at nag tatawanan. Na hinto lamang ako ng makitang umalis na sila sa dalampasigan kaya agad rin akong tumalikod at nagmamadaling humalo sa mga taong naroon. 'Shit, ano kaba Andrew. Muntik ka nang makita!' sabi ko sa aking sarili at nagmumukha akong isang wanted na criminal na nagtatago sa batas. Ilang sandali ay narinig ko na itong nagpapa-alam sa kanyang mga kasamahan. Dahil doon ay agad akong umalis sa aking kina tataguan upang pumunta sa aking kotse. Ilang saglit ay nakita ko itong naglalakad patungo sa may exist kaya agad kung binuhay ang makina sa aking kotse saka pina-andar ito ng mabagal hanggang nakalabas ako sa may parking area sa beach resort. Nakita ko itong may tinatawagan ilang sandali ay agad rin itong sumakay sa isang cab kaya agad ko itong sinundan para makasigurong ligtas itong makauwi sa kanila. Nasa habaan ako sa pagmamaneho ay napansin kung hindi ito ang
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.