Chapter 15 "Rhian!" Yun lang ang tanging lumabas sa'king bibig. Dahil lahat na sinabi nito totoo, pero nakaraang na -yun at nais kung bumawi sa mga kamalian ko. "Now, Mr. Jackson, if you have nothing else to say to me," tumayo ito sa kanyang kinauupuan na kina alarma ko. "May I leave?" sabi niya sa akin. "Rhian, may I request to have my child with me? Even if you don't acknowledge me as his father, I just want to be with him to make up for my big mistake. It's enough for me to just be with him. Can I, Rhian?" sabi ko rito ngunit nasaktan lamang ako sa kanyang mga sagot. "Your wish, Mr. Jackson, may not be fulfilled, as my child belongs only to me. You have no right to be with him," sabi nito sa akin. Kahit na masakit sa aking dibdib ay kailangan kung patatagin ang aking sarili. "Keep that in mind, Mr. Jackson. I never once thought why," biglang tumigil ito sa kanyang pagsasalita saka tumikhim ito. Nakita ko sa kanyang mga mata ang namumuong luha doon. "Why you hurt me li
Chapter 16"S-sige, sige magpa- DNA test kayo ng anak mo, b-bukas, bukas pwede bukas!" utal-utal itong sabi sa akin kaya ngumisi ako dito. "No, kailangan ay ngayon na, dahil bukas ay may important matter akong kailangan asikasuhin."Sabay tayo ko sa aking kinauupuan. Insaktong lunch time na kaya agad akong naglakad patungo sa pintuan para lumabas, ngunit nanatiling nakatayo pa rin si Carmela parang walang balak na umalis. " Let's go!" sabi ko dito saka naman itong naglakad patungo sa aking direksyon. Akmang hahawak ito sa aking braso pero agad rin akong umiwas, kaya nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pag-iba ng mukha nito. Hindi nagtagal ay agad rin kami nakarating sa ground floor, maraming mga employees nakatingin sa aking na may pagtataka, pagkatapos ay tumingin iyo sa dalawang kasama ko. Habang naglalakad kami ay may biglang bumunggo kay Carmela, kaya agad itong ng react dahil nadumihan ang kanyang damit na syang humingi ng paumanhin sa bata. Hindi ko ito pinansin kaya ak
Chapter 17 Lumipas ang isang linggo, ay nakuha ko na ang resulta ng DNA TEST namin sa batang pilit ipinako ni Carmela sa akin. Ang hindi alam nito na dalawa ang DNA test amg pinapagawa dahil wala akong tiwala sa babaeng mangloloko. "Honey, I told you na anak mo si Nika, open it! upang malaman mo ang results," ngiti niyong sabi nya sa akin. Ang hindi alam nito na kahapon ko lang naman ang resulta sa DNA test. Inuutos ko ng palihim sa aking tauhan ang ipa DNA test ang nakuha kung isang hibla ng buhok. Ang akala nito ay maluluko nya ako ng ganoon kadali. Agad kung binuksan ang puting sobreng nah lalaman ng resulta. Napangiti lang ako ng lihim ng nakita ko ang nakalagay na result. 99.9% it's positive. Yun ang resulta na binasa ko ngayong, malaking pagka-ibahan sa resulta kahapon na binasa ko dahil Negative ang naka lagay doon."Ngayon, Honey naniniwala kanang anak nating dalawa si Nika!" sabi nya agad sa akin. Ngumiti ako dito saka ko ito sinamaan ng tingin. "At sa palagay mo b
Chapter 18 Rhian POV Isang linggo ng lumipas agad pinaalala ni Mom na kailangan kung pumunta sa company upang umattend sa board meeting. May isang kumpanya kasi ang nasa-lanta ng bagyo at maraming mga tauhan ang maging naapektuhan kaya agad akong gumawa ng magandang paraan upang matugunan ang kanilang pangangailangan. Kahit kinakabahan ako ay kailangan ko pa rin maging matatag para sa mga taong umaasabsa tulong galing ng kumpanya. Habang nasa daan ako ay malayang akong makapag-isip na hindi mag-alala dahil kumuha ng driver si Dad at Mom upang hindi ako mapapagod sa pagmamaneho. Bigla na lang ako napa kapa sa aking bulsa dahil sa tumunog ang aking phone. Pagtingin ko ay si Mom ang tumawag kaya agad ko itong sinagot. Sinabihan nya akong wag akong kabahan dahil kayang kaya ko daw ito narinig ko pa ang boses ni Dad na susunod na buwan ay susunod na ito sa amin ni Angie at naghihintay na ang secretary ko sa loob at doon naghintay sa may lobby kaya wag raw akong mag-alala. Tulad nang s
Chapter 19 Agad kung tinapos ang mga kailangan ko ng natapos kung interview'hin ang nag-aaplay ng trabaho. Dahil may Lunch Meeting pa kaming puntahan ng aking secretary. Insaktong natapos ang mga ginawang pagpirma ko sa mga papeles ay kumatok naman si Ms. Kim upang sabihin kailangan na naming umalis. Kaya agad kung iniayos ang aking pustura at naglagay rin ako ng kaunting pulbos sa aking mukha. Hindi ko na kailangan pang maglagay ng lipstick dahil Hindi basta-basta matatanggal ang ginamit kung lipstick kanina. Kaya kampante pa ako na di na kailangan pang maglagay doon. Agad akong tayo upang lumabas na sa aking opisina upang makakaalis na kami. Pero napahinto ako sa makahakbang ng may narinig akong nagtatalo sa labas ng opisina ko. Kaya agad akong lumabas doon at bumungad sa aking paningin ang dati kung kapatid na babae. "Rhian, bunso!" akmang lalapit ito sa akin ngunit agad ko itong sinenyasang wag lumapit. "Huh? Anong tawag mo sa akin? Bunso?" sabi ko dito. " Sa pagkakaalam
Chapter 20 Pagdating namin table kung saan naghihintay ang ka meeting ko ay agad akong tumikhim dahilan upang mapataas ng tingin ang lalaking nakaupo sa lamesa kung saan ito naghintay. "I'm sorry, I'm late Mr. Jackson!" sabi ko dito na tumingin pa rin ito sa akin na parang namalik-mata ito. Ilang saglit ay natauhan ito pagkatapos tumikhim ang aking secretary. "Yes, I mean. No!" sagot naman nito na parang wala sa sarili. "So, anong i-offer mo upang maging parte ka sa aming kumpanya, Mr. Jackson?" agarang tanong ko dito. "Ehem, before I discuss my office. Can I ask you something, Rhian?" sabi nito sa akin. "But please sit-down first and let's eat," dagdag nitong sabi sa akin. Kaya agad akong umupo sa tapat nito at sininyasan ko rin ang aking secretary na umupo rin ito. Saka suminyas si Andrew sa isang waitress upang humingi ng MENU. Pagkatapos nitong sabihin ang kanyang order, ay sasabihin ko na sana ang aking nais orderin ng nagsalita muli ito habang nakatingin sa ak
Chapter 21Pagkakita ni Manong ay agad nyang binuksan ang pintuan sa kotse. Maraming mga reporters ang sumusunod sa akin pagkatapos kung sabihin ang nais ko. Buti na lang at may mga humarang sa mga reporters. Kahit ng tataka ako dahil biglang silang dumating at pino-protektahan nila ako mula sa mga reporters nais akong ma-interview. "Salamat Manong," pagsasalamat ko dito. "Wlang anumang Ms. Suarez," agarang sagot nito sa akin. Hanggang sinabi ko na bumalik kami sa Company na agad naman nitong tumango at pina-andar ito papunta sa Company. Naging magaan ang takbo ng trapiko, kabaligtaran naman ito sa aking nararamdamang bigat sa aking dibdib. Preo hindi ko pinahalata kina Manong at sa secretary ko ang aking nararamdaman. Hindi ko maiwasang kung bakit hanggang ngayon ay paglagi na lang nya ako pinag-bintangan. Alam ko kung sino ang nagbibigay ng source sa kanila, walang iba kundi ang aking kapatid. 'Bakit Ate? Bakit lagi mo ako ipinahamak?' tanong ko sa aking sarili. Hanggang maka
Chapter 22 Pagdating ko sa opisina ay agad kung inayos ang mga naiwan mga papeles doon, pinerahan ang iba. Habang nasa kalagitnaan ako sa pag-piperma ay kumatok ang secretary ko Kaya agad akong mapa-angat ng tingin at sinabihang pumasok. "Sorry kung na disturbo kita Mr. Rhian. May nais maka-usap ka kahit saglit lamang raw," sabi nya sa akin. "Papasukin mo!" sagot ko rito, Kaya agad itong sinara ang pintuan ilang saglit ay nakarinig muli ako ng isang katak kaya agad kung pinapasok. May narinig akong isang yapak ng paa patungo sa akin ngunit hindi ko inangat ang aking ulo upang makita kung sinong pumasok sa loob. ang aking mata ay nakatuon pa rin sa papeles na aking binasa. "Set down!" sabi ko sa pumasok. Pagkatapos kung binasa ang nakasulat sa papeles ay agad ko itong pinermahan, saka umangat ang aking mukha sa aking bisita. Ngunit nakasalubong ang aking kilay ng natanto ko kung sino ang nasa aking harapan, walang iba kundi si Carmela De Guzman. Ang babaeng nagpahiya sa
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.